Alþýðublaðið - 14.07.1965, Blaðsíða 13

UEJÁRBÍ'
Sími 50184.
HiB fagra líf
Frönsk úrvalsmynd um sæludaga
ungs hermanns í orlofi.
Mynd sem seint gleymíst.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum
Sími 5 02 4»
Sytndisi er sæt
fORB.F.SORN JifaZfofrto*
HERLIGE LYSTSPIU
..deter dejligt
ct synde!
eDjævoIon og do 10 bud«
Jcán-CIaUde Brialy
Danielle Darrieux Þ
Fernandel
Mel Ferrep'
Michel Simon
DIABOI.SK # HELVEDES SATANISK
humor morsom e lattcr
Bráðskemmtileg frönsk mynd
með 17 frægustu leikurum Frakka.
Sýnd kl. 9.
HjélbarSaviSgerðir
OPE) ALLA DAGA
(LÍkA LAUGARDAGA
OG SUNNUDAGA)
FRÁ KL. 8 TIL 22.
Gúmmívinnustofan h.f.
Sklpholtl 35, Reyklavöt.
Simar; 31055, verkstœííð,
30688, skrtfstofan.
Vinnuvélar
til Eeigu
Leigjum út litlar rafknúnar
steypuhrærivélar. Ennfremur
rafknúna grjót- og múrhamra
með borum og fleygum.
LEIGAN S.F.
Sími 23480.
og næturnar auðvitað allar. Við
ætluðum að sýna yður borgina,
en þér þurfið víst ekki á þvi að
halda. — Ungfrú Perkins deplaði
augunum undurfurðuleg á svip
inn.
Ungfrú Campbell fannst áætl
unin hræðileg, en hún gat samt
svarað. — Þetta hljómar vel. —
— Það er aðeins ein spurning
ungfrú Campbell, — sagði ung
frú Perkins. — Þér skrifuðuð
að þér notuðuð nafnið Campbell
í atvinnu yðar. Ég geri ráð fyr
ir að þér séuð listakona. Eruð
þér £ift? Eða skilin? Ég á við
að þér verðið spurðar að þessu
á blaðamannafundinum. —
Ungfrú Campbell leit undan.
Því hafði hún logið? Hún hafði
skammast sín svo mikið fyrir að
viðurkenna að hún væri aðeins
kennslukona. Heima lá allt svo
beint við, en í New York . . . hún
myndi hitta ókunnugt fólk og
verða að kynna sig sem hálf
gamla kennslukonu ofan úr
sveit. Hún andvarpaði,
— Ég vil helzt ekki tala um
það, — sagði hún. — Það er mál,
sem kemur mér ekki einni við,
laug hún í örvæntingu sinni.
—Aumingja þér — sagði ung
frú Perkins — hættið þá að
hugsa um það. Ég skal sjá um
allt. Ég verð að játa að þér kom
uð okkur mjög á óvaU, bætti
hún við með mikilli virðingu. —
Þér vitið ekki hvað við Ted
Bettleman héldum að við yrð
um að dragast með. Hún hló
hrifin.
Ungfrú Campell kreisti upp
úr sér smá hlátursroku.
xxx
Reikningurinn hjá hágreiðslu
konunni var himinhár og ungfrú
Campbell kveið fyrir að þurfa
að borga hann. Það fór hrollur
um hana þegar hún sá fjall
af flöskum og krúsum, sem unga
stúlkan sem hafði 'greitt henni
bauðst til að koma með á Wal-
dorf-Astoria- Stúlkan hét Muriel.
Allied Artists spurði hvort hún
væri trúlofuð, hvaða álit hún
hefði í kynferðismálum og
hundruð annarra spurninga. Eft
ir að hún hafði svarað þeim
risu allir karlmennirnir á fæt-
ur og réttu henni höndina.
— Þeir voru að athuga hvort
þeir gætu gert yður órólega —
hvíslaði ungfrú Perkins, þegar
þær komu út á ganginn. — En
þér stóðuð yður sko vel. —
Móttaka hjá formanni „Ham.
ingjusamra Heimila" var mjög
formleg og virðuleg. Hr. Harv-
ey minnti ungfrú Campbell mest
á aldraðan föður hennar Hún
þakkaði honum fyrir lijartanleg
'ar móttökur með tárin í augun-
um. Hann tók um báðar hendur
hennar og fullvissaði hana um
að hann hlakkaði til að sjá hana
daginn eftir.
Heim á hótelinu hringdi sím
7. HLUII
inn um leið og hún kom inn í
íbúðina. Afgreiðslumaðurin
sagði enn að hr. Foster væri kom
inn.
Ungfrú Campbell hraðaði sér
að skipta um skó og bauð hr.
Foster inn fyrir. Hann líktist
ekki mikjð því, sem hún hafði
ímyndað sér að einkaleynilög-
reglumenn væru. Svona litu þeir
a.mjk. ekki út í sjónvarpinu.
Þessi hr. Foster var menntaður
og vel upp alinn maður
— Mér finnst leitt að þér
skulið hafa svona miklð fyrir
mér, — sagði hún afsakandi.
— Gerir ekkert, — svaraði
hann — en það er eitt og annað
sem við vildum gjarnan upp-
lýsa. Gætum við ekki borðað
saman nema þér hafið eitthvað
annað að gera? bætti hann svo
spyrjandi við.
— Æ . . . nei, það hef ég nú
ekki enn . . —
— Ég fullvissa yður að það
væri mér sönn ánægja hr . . .
ungfrú Campbell. —
Veitingahúsið, sem hann
valdi var lítið og ljósin dauf.
Hún lét hann velja réttina og lét
sér nægja að velta þvi fyrir sér,
hvað Lorraine systir hennar
hefði sagt, ef . . . . Jæja, Lorra
ine skipti engu máli. Hún saup
á glasi sínu
Það var ekki fyrr en þau voru
að snæða eftirmatinn sem Mal-
colm minntist á hina uppruna-
legu ástæðu fyrir boðinu —
Hvað eruð þér að gera hérna í
New York? Það er mjög heitt
hér á þessum tíma árs. —
Ungfrú Campbell sagði frá
samkeppninni sem hún hafði
sigrað í.
— Þér heitið Camille er það
ekki? spurði hann. — Það fer
vel við Campbell, en það er ann
ars rétt. Það er eftirnafn manns
ins yðar.
— Ég held að mamma hafi
ætlað að skíra mig Mary eða
Ann en hún var búin að skíra
systur mínar skrautnöfnum á
horð við Lorraine, Jennifer og
Fransesca og hún óttaðist að ég
myndi halda að henni þætti ekki
vænt um mig ef hún léti mig
heita einhverju hversdagsnafni.
— Camille er yndislegt nafn,
sagðj Malcolm og braut heilann
um hvort þetta væri falskt?
nafn. — Þér eigið víst marga
vini hér í New York. —
— Nei, engan. —
Hún eyðilagði alltaf allt. hugs
aði hann.
— Hvað starfið þér eiginiega?
spurði hann til að skipta um um
ræðuefni.
Það var ekki fyrr en of seint,
sem ungfrú Campbell skildi að
hún hafði nefnt hið forboðna
nafn — kennslukona.
Eftir það höfðu þau ekkert
meira að tala saman um. Ung-
frú Campbell beið eftir þjónin
um og Malcolm skammaði sjálf
an sig fyrir mistökin. Hafði hún
verið að ljúga að honum.
Kennslukona! Saumakeppni!
Hvað hélt hún að hann væri?
Heimskt fífl? Hann hefði átt
að senda henni skýrsluna og láta
svo fylgjast með ferðum henn-
ar. Það hefði verið gáfulegra.
— Hafið þér komið til Brook.
lyn? — spurði hann. — Þér ætt
uð að skoða New York meðan
þér eruð hérna. Ég þekki lítið
skemmtilegt veitingarhús þar.
Ættum við ekki að fá: okkur
’glas saman?
XXX
Fjórði fundur þeirra og sá síð
asti sem þeir gerðu ráð fvrir að
halda áður en ránið sjálft færi
Fata
viðgerðir
SETJUM SKINN A JARKA
AUK ANNARRA FATA
VIÐGERÐA !
SANNGJARNT VERÐ.
Skipholti 1. - Sfmi 18448.
SÆN G U R
Endnrnýjum gömiu sængurnar.
Seljum dún- og fiðurheld »«r.
NÝJA FBÐURHREINSUNW
Hverfisgötu 67A. Siml 167S8

SÆNGUR
REST-BEZT-koddar <!
| Endurnýjum gömlu ! '•
sængurnar, elgum
; dún- og fiðurheld ’»er. J!
Seljum æðardúns- I;
gæsadúnssængur — |!
og kodda af ýmsum
stærðum. ; J
DÚN- OG J!
FIÐURHREINSUN j j
Vatnsstíg 3. Síml 18740. J!
fram var ákveðinn að kvöldi 28.
júní.
Rose Pilowski elti Joe með
augunum hvert sem hann fór.
Hún vissi að honum lá eitthvað
á hjarta en hann hafði ekki sagt
henni neitt um það sem hann
vann að.
June Berman hafði líka á-
hyggjur. Alltaf síðan hau Nat
höfðu gift sig hafði hún þurft
að hlusta á rausið í honum en
núna upp á síðkastið hafði hann
verið óeðlilega þögull. Var ein

ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 14. júlf 1965 13
■ M O C 0