Alþýðublaðið - 23.09.1965, Blaðsíða 7

|v
■:

WMM/k
k: mmk
'
‘t/1 'fi'
-

• i •
'ííS&7; .'. *-1. ‘ •.! ■ \-i:
J
-
1 p ■• '•' •
WMWÉÍmíiiA
:
:/'" -
í-j'
WiMkfimS/
>•>./.V, .; $
.

JWíxtfK-:;:.
Á YFIRBORÐINU virðist höfuð-
staður S. Vietnam ekki vera settur
úr skorðum, af hinu bitra og vægð-
arlausa stríði, sem hefur geisað
undanfarin 20 ár í þessu ógæfu-
sama landi. Auðvitað hefur stríðið
ekki alltaf borið sama nafn. Á
máli stjórnmálanna kallast það
jafnvel ekki stríð. En fyrir fólkið
er þetta blóðugt, miskunnarlaust
og óskiljanlegt stríð, þar sem
bróðir berst móti bróður og faðir
á móti syni.
í Saigon verður maður vel var
við stríðið, þótt borginni hafi ver-
ið hlíft undanfarna mánuði við
beinum stríðsaðgerðum eða blóð-
Ugum átökum. Svartamarkaðs-
brask blómstrar. í öngstrætum
borgarinnar fæst allt frá banda-
rískum vopnum til gulls og eðal-
steina. Gangstéttirnar eru fullar
af götusölum, sem bjóða vörur
sínar þeim þúsundum bandarískra
hermanna, sem eru í leyfum frá
vígstöðvunum upp í sveit. Öll f jöl-
Skyldan situr í kringum vöruúr-
valið. Venjulega er það lítill
frakkur strákur eða systir hans,
Sem hefur orð fyrir liópnum. Þau
tala hina nauðsynlegu ensku, til
þess að verzlunin geti gengið.
Og svo er prúttað, verðíð lækkar
um helming, en þó er maður snuð-
aður um jafn mikið.
BARSTÚLKURNAR
GRÆÐA
Flestir lifa svipuðu fátæktarlífi
og áður en þó eru það nokkrar
stóttir, sem græða á stríðinu. Þetta
á fyrst og fremst við hinar 4000
barstúlkur, sem vinna í hinum 150
börum borgarinnar. Hvert kvöld
er — Miami Bar — California Bar
— Texas Bar — eða hvað þeir nú
heita allir saman, fullir af ungum
bandarískum hermönnum, sem eru
ef til vill í fyrsta skipti að heim-
an. Hermennirnir eru flestir urn
20 ára, barstúlkurnar eru ekki
svo gamlar. Þær eru stúlkur, sem
miðað við okkar eigið umhverfi
eru skólastelpur og lærlingar. í
Saigon mæta þau lífsins harða
sannleik snemma.
Margir hermannanna, sem eign
ast vinstúlku og lofa að heim-
sækja hana, þegar þeir næst fá
leyfi, koma aldrei til baka. Þeir
deyja í frumskóginum og á hrís-
ökrunum í tilgangslausu stríði við
ósýnilegan óvin.
VIETCONG
Það versta við þetta stríð er, að
enginn veit hver er vinur og hver
er óvinur. í Saigon úir og grúir af
Vietcong-mönnum. Bandarískur
eftirlitsmaður, sem hefur verið hér
mörg ár, segir að flestir leigubíl-
stjóranna, sem skröltast um í
gamla Renauinum sínum, eru á
snærum Vietcong. Sama er að
segja um barstúlkurnar, segir eft-
irlitsmaðurinn, ég vildi aldrei
segja slíkri nokkuð mikilvægt. Við
höfum reynt að segja strákunum
okkar þetta, en samt sem áður
sitja þeir stöðugt og masa við þær
um allt mögulegt, eins og þeir
væru að gefa stelpum í heima —
segir hann.
Vietcong netið nær um allt.
Kokkurinn, herbergisþernan, 10
ára skóburstarinn, allir eru mögu-
legir.
— Stundum er ég ekki viss um
hvort þeir Vietnamar, sem við
vinnum með, eru á okkar bandi,
segir eftirlitsmaðurinn.
— Allt er svo flókið og snúið,
að ég er hættur að hafa áhyggjur
út af því. Ég bara vona það bezta.
GEGN SVARTAMARKADS-
BRASKI
Skömmtun ríkir í borginni og
stranglega er hegnt fyrir hömstr-
un. Nýlega var kaupmaður hirtur
með 5000 kg. af kaffi í verzlun
sinni. Hann var samstundis tekinn
fastur og kaffið gert upptækt. For-
sætisráðherrann Ky hefur hvað
eftir annað hótað allsherjarleit og
útrýmingu braskara og svindlara
en hingað til hefur nú verið látið
nægja að hirða þá, sem upp kemst
um með venjulegum leiðum.
Embættismenn og hershöfðingj-
ar eru einnig margir taldir brot-
legir, en Vietnamar yppta bara
öxlum, þegar minnst er á að upp-
ræta embættisspillinguna. Þeir
eru orðnir svo vanir loforðum og
engum efndum að þeir eru hættir
að treysta nokkru. Loforðin gera
elcki gagn lengur, nú verður að
hafa eitthvað raunverulegt til að
sýna.
AÐ VINNA FÓLKIÐ
Það er sífellt greinilegra, að Suð
ur-víetnamíska stjórnin, undir
sterkri pressu frá Bandaríkja-
mönnunum, virðist nú loks vera að
skiljast — að stríðið verður ekki
unnið, nema að hafa fólkið með
Lítill snáði sefur á gangstéttinni í Saigon. Hvort þetta er sæla eðá
harmleikur, er ekki gott fyrfr vegfaranda að dæma um.
sér. Slagorðið — vinnum stríðið
fyrst og fólkið á eftir — sem fyrri
stjórnir tileinkuðu sér, er nú lagt
til hliðar.
í hinni miklu hernaðarráðstefnu,
sem lialdin var í Saigon í miðjum
september, — þar sem fulltruar
frá öllum S.-Víetnamísku herjun-
um komu saman — var það félags
byltingin, sem var efst á listan-
um.
FLÓTTAMANNA•
VANDAMÁLIÐ
Flóttamannavandamálið er sér
kafli út af fyrir sig. Þúsundir
Gata
Saigon, með hjólum og mótorhjólum. — Bílar eru fáir.
flóttamanna streyma dag hvern til
Saigon frá sveitahéruðunum, og
allt í kringum borgina má nú. sjá
flóttamannabúðir. Þar fá flótta-
mennirnir þak yfir höfuðið og 3
rísmáltíðir á dag, en meira er ekkl
hægt að gera. Það er ekki hægt
að lofa nokkru um framtíðina, fyr-
ir hinn gamla útslitna bónda, for-
eldralausa barnið, eða þeim for-
eldrum, sem séð hafa barnið sitt
drepið.
Eins og ílóttamannabúðirnar
liggja í kringum borgina, mynda
10.000 S.-víetnamískir hermenn og
bandarískir ráðgjafar þeirra ó-
vissa vörn gegn Vietcong, sent
minnst hafa 15000 manna lið tiP
að sitja um borgina. Á hverrl
nóttu er gerð árás og á hverjun*
morgni eru nýir stjórnarhermeni*
settir fyrir þá, sem dóu eða hurfur
einhvernveginn um nóttina
Og svo er beðið nýrrar nætur.
SAIGON ER EINANGRUÐ
Bandariskum herjum liefur tek-
ist að halda leið 19 opinni — aðal-
leiðinni norður — eftir að haf<»
notað First Airmobile Cavalry
Division, sem með sínum 450 helf-
kopterum er einstök í bandaríska
hernum. Þetta er einasta sam-
gönguleiðin frá Saigon, sem er
sæmilega trygg — áður en myrkr-
ið skellur á, Annars er Saigon ein-
angruð borg. Öll umferð er mefl
flugvélum. Og jafnvel flugvél,
sem hefur sig á loft, í aðeins 20
mínútna akstri frá miðborginni,
er varinn með vélbyssum og her-
liði.
Á þakgreiðasölum hótelanna er
hægt að heyra hávaðann og sjá
blossana, þegar hinar stóri*
sprengjuflugvélar B-52 sleppa-
hlassi sínu, napalm- og eldsprengj-
um, vfir D-svæðinu, svæði sen>
allt frá hinu franska Indokína
stríði, hefur verið vettvangur upp-
reisna, fyrst Vietminh og nú Viet-
cong.
Frumskógurinn er þó svo þétt-
ur, að jafnvel úr hinum litli*
njósnaflugvélum, sem rétt fljúga
yfir trjátoppana, er ekki hægt sfí
Framhald á 10. síðn.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 23. sept. 1965 J
W