Alþýðublaðið - 23.09.1965, Blaðsíða 13
MMm
P" ~ Síml Kf
= Sími 50184.
Sýnd I kvöld vegma fjölda
áskorana kl. 9.
Síðasta sinn.
UrSarkettir flotans
Sýnd kl. 7.
Sími 50249.
Bleiki pardusinn
Heimsfræg og snilldarvel gerð ný
amerísk gamanmynd í litum.
ÍSLENZKUR TEXTI
David Niven
Peter Sellers
Sýnd kl. ,645 og 9.
T rúlof unarhringar
Sendum gegn póstkröfa
Eljót afgreiðsla.
Guðm. Þorsteinsson
grullsmiður
Bankastrætl 19.
Lis Wuorio
FATA
VIÐGERÐIR
Setjum skinn á jakka
auk annarra fata-
viSgerða
Sanngjarnt verH.
skuggsælum vínvið'arrunnum
meðan hitinn óx. ítölsk stofu-
stúlka kom með krukku með
imtvíni í.
Siá Gamli útskýrði rólega að
hann hefði komið með mig hing
að af því að hann vissi að ég
hafði brýnt erindi. — Hún fór
meira að segja til Maurice II-
bert, sagði hann, — til að hitta
yður og éig gat ekki horft upp á
að hún lenti í einhverju illu.
— Aumingja Ilbert. Svo hann
tórir ejin, sagði Willa Bethune
blíðlega. — Sagði hann yður
nokkuð?
— Hann henti mér á að hitta
prinsessu Kyra Stanislovska sem
byggi í gamla hverfinu í Nice.
— Það var frekar illa gert af
honum. Hann veit vel, að hún
hefur ekki búið þar í mörg ár.
Hún var fyrsta tengdamóðir mín
og ég verð að sjá svo um að
henni líði sæmilega.
— Má ég segja yður hvers-
vegna ég hef leitað yðar? spurði
ég.
— Til hvers? spurði hún bros-
andi.
Ég vissi ekki hvað ég átti að
segja. — Ég hélt ekki að þér vær
uð svona, hrökk upp úr mér.
— Svona eins og bóndakona
sem er stolt af garðinum sínum
qg vín.ekrunum?
— Ég á við svona róleg og af-
slöppuð.
— Ern það er ég. Þér hafið séð
það sjálfar.
— Afsakið, sagði ég. Eg gat
ekki fundið fleiri undanbrögð. —
Afcakið að ég ®eng hreint til
máls en það er vegna hrings sem
ég kem hingað. Þér gáfuð beztu
vinkonu minni hann einu sinni.
Brosið hvarf af vörum hennar.
— Hringurinn . . . ef það er
hringurinn, sem ég gaf unigri
norskri konu fyrir tíu árum . . .
tengdamóðir mín hefur rifist út
af henurn síðan.
— Það var hringurinn sem þér
gáfuð Rigmor von Loewenthal,
sagði ég rólega.
Síðan sagði ég söguna um RLg-
mor, um mig og að lokum um
Helen. Ég sagði þeim allt.
Þau þögðu bæði lengi eftir að
ég hafði lokið minni löngu sögu.
Loks rauf Sá Gamli þögnina. —
Það gleður mig mikið að ég kem
með ykkur hinigað. Þetta er saga
sem þér verðið að skilja.
— Hvað get ég gert fyrir yð-
ur? spurði Willa Bethuna skjálf-
andi röddu. t
— Ef til vill .... ef trl vill get
ið þér sagt mér hvað kom fyrir
yður meðan þér báruð hringinn.
— Til hvers?
13
— Til þess að sagan verði full-
komin. Og vegna Helen Malden.
Ef hún vissi það sem óg lield að
isé satt myndi ég kannske geta tal
ið hana á að henda hringnum.
— Ég er ekki viss um að það
sé til nokkurs, sagði Willa dræmt.
— En ég verð að hugsa um mig.
Við skulum hvíla okkur.
— Ég verð að kornast til Nice
í kvöld, saigði ég. — Ég á von á
að maðurinn minn hringi.
— Þér hafið ekki enn fundið
það sem þér leitið að barnið mitt,
sagði Willa Bethune. — Sögunni
er ekki enn lokið. Og Sá Gamli
þarf að hvíla sig. Mér finnst að
þér ættuð að vera hér í nótt.
itiiMwmwimwMiitwiww
SÆNGUR
REST-BEZT-fcoddar
Endnrnýjam fömla
Bængrurnar, etrum
dún- or fiðurhoM ?«. ] ]
Seljum æðardtoo- Of ]
Iræs adtossænmr — ]
og hodda af ýmaum
■tærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 8. Sfml 189M. !
iimiinmiimiiiiwiiiMwm
— Við verðum, sagði Sá Gamli.
— Við ættum að gera það,
samþykkti ég óróleg. Það var
mánudaigur í dag, þriðjudagur á
morgun og ég varð að komast
heim fyrir föstudag.
Ég reis á fætur. Ég skildi að
ég hafði verið ókurteis.
— Ég bið yður að fyrirgefa
allt þetta ónæði Madame.
— Kallið þér mig bara Willa
vina-mín og svo skulum við tala
ensku. Það tungumál heyri ég
alltof sjaldan nú orðið.
— Ég heiti Kate og ég er
kanadísk.
— Má ég svo heyra söguna
frá byrjun. Hvers vegna voruð
þér svona sannfærð um að það
'væri hrjngin-inn sem hefði breytt
lífi yðar?
— Hafði hringurinn ekki líka
afgerandi áhrif á líf yðar?
spurði ég.
— Ef til vill. ef til vill ....
Við sátum þarna á svalri vor
nóttinni og sögðum hvor annarri
ævisögur okkar. Willa sagðist
hafa átt hamimajusama hernsku
þangað til fqreldrar hennar fór
ust bæði í bílslysi.
— Þegar ég varð átján ára
fékk ég ariinn til umráða. Ég
gekk í skóla i Sviss og þar hitti
ég Sergei. Hann hafði flúið frá
Rússlandi á byltinigarárunum, líf
ihans var eyðilagt en hann var
ákveðinn í að byggja upp nýtt
líf. Við vorum bæði miög ung
— og mjög ástfangin. Um vorið
fórum við til Nice til að heilsa
upp á móður hans. Hún bjó í
gamla hveriinu ásamt heilli ný
lendu af hvítrússum sem alla
dreymdi um að komast heim þeig
ar byltingin væri yfirstaðin.
Hún kærði sig ekki um mig, en
hún hafði áhuga fyrir peningun
um mínum — Sergeis vegna.
Hún gaf mér hringinn í brúðar-
Igjöf.
— Hringinn sem þér gáfuð
Rigmor?
— Já vitið þér að hann er
tmjög dýrmætur? Það var síðasti
verðmæti skartgripurinn sem
Kyra Stanislavska átti. Alla hina
varð hún að selja til að geta lif
að. Ég hikaði við að þiggja hring
inn en hún neyddi mig blátt á-
remaláug
A\JS TU
Skipliolt 1. — Sfml 16948.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængutnar.
Seljum dún- og fiðurheld vor.
NÝJA FIÐURHREINSUlflN
Hverfisgötu 57A. Sími 18799
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 23. sept. 1965 J.3