Alþýðublaðið - 26.09.1965, Síða 5

Húshyggjjendur
Byggi nga m eista ra r
p
ó
s
T
SENDUM
N ý k o m i ð :
Gúmmísiígvél
í öllum stærðum.
Glugginn
-^- Ilinn viðurkenndi norski TE-TU glug'gi er kominn
á íslenzkan markaff.
Framleiðandi samkvæmt einkaleyfi: Gluggaverk-
smiffjan RAMMI S/f, Hafnargötu 90, Keflavík..
Fyrsta verksmiffjan hér á landi meff SÉRVÉLAR til
smíði glugga og svalahurða.
Opnanlegir gluggar og svalahurðir algjörlega vatns-
og vindþéttir.
Ný gerff af lömum „PENDU“-messing-Iamir.
-^- Allir gluggar fúavarffir meff sérstakri böffun..
-^- Allir gluggar afgreiddir meff opnanlegum römmum
hengsluffum.
Skóverzlun Péturs Andréssonar
Laugavegi 17 — Framnesvegi 2.
Juan Bosch snýr
aftur heimleibis
Neu) Yorfc, 25. sept.
(NTB - ReuterJ
JUAN Bosch, fyrrverandi forseti
Dóminikanska lýðveldisins, snýr
aftur til Santo Domingo i dag, rétt
um tveimur árum eftir að herfor-
ingjar steyptu honum af stóli. —
Bosch hefur aö undanförnu hi'dð
í Puerto Rico. Hann hefur lýst því
yfir, að hann sækist ekki eftir því
að verða forseti á ný.
Ástandið er að mestu leyti með
eðlilegum hætti í höfuðborg lýð-
veldisins eftir liina hörðu borgara-
styrjöld sem leiddi til ihlutunar
handarískra hersveita. Kyrrt hef-
ur verið i höfuðborginni i margar
vikur, en efnahagsmálin eru enn
í ólestri. Líða mun á löngu þar til
allt kemst í samt lag aftur, að því
er sagt er í Santo Domingo.
Minningarspjold atyrktarfélags
angeíinna, fást á eftirtöldum stöff
im. Bökabúff Braga Brynjólfsson
ir, Bókabúð Æskunnar og á skrif
tofunni Skólavörðustíg 18 efstu
iæð.
SCHRÖDER
VERÐUR í
STJÓRNINNI
GERHARD Cchröder utanríkisráð-
herra mun gegna embætti sínu á-
fram i nýju stjórninni, sem Er-
hard kanzlari myndar í Vestur-
þýzkalandi á grundvelli kosninga-
xirslitanna. Þetta kom greinilega í
Ijós í gær.
Schröder sagði í sjónvarpsviðtali,
að kosningaúrslitin jafngiltu
traustsyfirlýsingu við utanríkis-
stefnu stjórnarinnar og hann gerði
því ráð fyrir að halda áfram störf-
um utanríkisráðherra. Cehröder
sagði, að. hann mundi ekki taka
við öðru embætti í stjórninni.
GluggaverksmiSjan RAiVIIVil s f,
Hafnargötu 90, Keflavík
Sími 1601. — Heimasímar 2240 — 2412.
Eftir séra
Jakob Jónsson
Nýlegaihefur verið vakið máls
i á því í blöðum, hvort rétt sé að
| útvarpa jaröarförum. Þessa hug
ic.oingu mína í dag ber engan
j veginn að skoða sem svar við
I greinum, sem um þetta íjalla,
en hins vegar hafa umræður um
þetta orðið til að rifja það upp
fyrir mér, að hér er um að ræða
vandamál, sem margir hafa rætt
við mig á liðnum órum. Sannleik
urinn er sá, að það er eklci að
öllu leyti auðvelt að gefa algilt
svar við því, hvort jarðarför
skuli útvarpað eða ekki. Málið hef
ir ýmsar hliðar.
Af hverju vilja menn útvarpa
jar-ðarförum? Ein ástæðan getur
verið sú, að menn vilji fylgja tízk
unni. Og mönnum er vorkunn.
Dæmi eru til þess, að fólk, sem
á að sjá um jarðarfarir, verður
jafnvel enn viðkvæmara en ella
fyrir umtali heimsins, því að það
vill ekki undir neinum kringum
stæðum liggja undir því ámæli, að
það vanræki nokkuð, sem mætti
verða til virðingar hinum látna.
það er sjálfsagt ekkert einsdæmi
að menrr leiðist af þessum orsök
um lit í öfgar og íburð. Og svo
undarlegt sem það kann að virð
ast, er eins og menn þekki sjálfa
sig afar> illa í þessum efnum. Mað
ur, sem lætur ekkert tækifæri ó
notað til að bölsótast yfir kostn
aði og íburði við jarðarfarir, er
vis til þess, ef til á að taka, að
biðja um kistu af dýrustu gerð,
hafa hóp af einsöngvurum, biðja
um hálfa eða hcila sálmabók til
söngs, og sem allra stærstan söng
flokk. Og auðvitað útvarp. Þarna
er útvarpið orðið liður í óhófleg
um íburði, sem út af fyrir s:g er
alltaf smekkleysi. Jarðarförin á
að vera látlaus athöfn, tildurslaus,
og einföld að gerð.
Nú geri ég ráð fyrir, að fæstir
vilji kannast við, að þeir óski eft
ir útvarpi jarðarfarar af þessum
ástæðum. Venjulega er það gert
vegna fjarverandi ástvina, og
stundum aðeins vegna eins manns
sem er þannig settur að hahn get
ur ekki verið viðstaddur útförina
Hér er sjáifsagt svo margt sinnið
sem skinnið. Mér finnst sjálfum,
að mig myndi ekki langa til að
hlusta á söng og líkræðu frá kirkju
þar sem verið væri að jarða ein
livern mér nákominn. Ég myndi
heldur óska eftir tækifæri til að
vera einhvers staðar einn út af
fyrir mig með hugsanir mínar og
bænir. Þannig er einnig hægt að
sameinast söfnuðinum, þó að ekki
sé unnt að vera innan sömu veggja
Nú veit ég að aðrir hugsa öðru
vísi, og sjálfsagt munu þeir segja
að þeir eigi kröfu til þess, að til
lit sé tekið til þeirra, og útvar-pið
notað, ef möguleikar eru á slíku.
En þá er því til að svara, að út
sending jarðarfara snertir fleiri
en nánustu aðstandendur. Þeim er
útvarpað til allrar þjóðarinnar, og
þá hlýtur að vakna sú spurning,
hvort þjóðin sé þess umkomin að
tiota útvarpstæki sin eða nota
þau ekki.
Gerum ráð fyrir, að aðstandend
ur í fjarlægð noti útvarpið eins
og til er ætlast. Sízt skyldi ég
bera á móti því, að slíkt geti ekki
orðið neinum til huggunar. Þrátt
fyrir það, sem ég sagði áðan, veit

B
ég mörg dæmi til þess að menn
hafa hlustað með svo náinni sam
úðartilfinningu, að þeir væru í
raun og veru þátttakendur. Aðr
ir hlusta ekki af því, að þeir
ætli að taka þátt í helgiathöfn,
heldur af því að litvarpið gengur
hvort sem er. Það hvín og syngur í
tækinu, hvernig sem á því stend
ur. Slíkt sýnir auðvitað engan
skilning á því, hvernig útvarp á að
nota yfirleitt. Það er þessi óeðli
lega hálfhlustun á allt, sem frá
tækinu kemur, sem gerir útvarpið
oft á tíðum að þreytandi nöldur
tæki. Þegar fólk er saman komiSf
við vinnu eða annars staðar, þar
sem ekki getur orðið samstilling
eða þögn við jarðarfarir, á sá
sem ríkjum ræður, að hafa nægi
lega kurteisi til að bera og nógU
mikla samúð með syrgjandi fólki,
til að skrúfa fyrir tækið. Ég veit
að til er fólk sem vill hlusta á
iarðarfarir af því, að þar sé um'
að ræða guðsþjónustu, með söng
og predikun, — og það vakni ekki
annað í huga þess en gott eitt,
Framh á 15. síðu
■M«WWW8«BM.aBBl

ALÞYÐUBLAÐIÐ — 26. sept. 1965 5