Alþýðublaðið - 26.09.1965, Síða 9

Hér situr Jónas við nýjustu vélina, en Páll bróðir hans er til haegri á myndinni.
ég átti skúrkompu og 60 ára gaml-
an rennibekk, — og fór að hugsa.
Þannig byrjaði þetta allt saman.
— Heí'urðu þá engin tæknileg
próf? spurði ég.
— Ég hef bara bílpróf, svaraði
Jónas Guðlaugsson, — en ég hef
reynt að læra það, sem ég hef get-
að haft gagn af, og hef þurft að
nota.
— En hvar hefurðu smíðað allar
þessar véiar?
— Ég hef smíðað ,,mekanism-
ann” í þær allar í rennibekknum
mínum gamla. Hann er konungur
allra hlutanna hér, og hann læt ég
síðast af öllum eigum mínum.
Þetta er að mörgu leyti merkileg-
ur bekkur. Sjálfur forstjórinn í
Héðni lærði í þessum bekk, en eft-
ir að ég fékk hann, setti ég á hann
rafmótor.
— Og þú hefur alltaf nógar hug
myndir um eitthvað nýtt?
— Já, það vantar ekki hugmynd
irnar; það er nóg af þeim í koll-
inum á mér, en það vantar pening
ana til að geta komið þeim í fram
kvæmd.
— Geta svona fyrirtæki ekki
gefið góðar tekjur?
— Ég verð aldrei ríkur, en ég
er ánægður, ef ég get gert ís-
Ienzku þjóðinni eitthvert gagn.
Það varð þögn nokkra stund.
Við gengum að pressunni miklu,
og horfðum á, hvernig raflagna-
dósirnar urðu til. Jónas sagði, að
af hverjum 50 þúsund dósum
færu 4 í afföll. Svo sýndi hann
mér liinar vélarnar og við enduð-
um við þá nýjustu og jafnframt
flöknustu. Hann sagðimér, að hún
gengi fyrir rafmagni, lofti og raf-
segli, notaði 300 lítra af lofti á
mínútu og í hverju höggi niður
væri 70 tonna þrýstingur.
— Við erum alltaf að reyna að
elta þessa tækní úti í heimi, sagði
Jónas, — aðalatriðið er að fá
meira út úr vélunum, þannig að
endirinn verði sá, að aðeins þurfi
einn mann til að gæta hverrar vél-
ar, en hún geri allt sjálf. Þetta
hefur mikið breytzt frá því að ég
byrjaði. Þá hafði ég aðeins einn
mann í vinnu hjá mér. Það var
hann Palli bróðir. Hann var fyrsti
maðurinn, sem ég hafði í vinnu.
Palli vinnur fyrir sunnan, en kom
hingað núna til að aðstoða mig
við að setja tref japlast innan í ker,
sem notuð eru til að húða rafdós-
irnar í.
Rétt í þc-ssu kallar Palli á Jón-
as. Það var eitthvað í sambandi við
trefjaplastið, sem þeir þurftu að
athuga. Svo kemur meistarinn
sjálfur aftur fram í vinnusalinn.
Ég spyr hann, hve lengi verksmiðj
an hafi verið staðsett á Sauðár-
króki, og hann er ekki síður ná-
kvæmur í svarinu, en útreikning-
unum í sambandi við vélarnar, því
að hann svarar:
— Hún fór í gang hér fyrir einu
ári, einum mánuði og sautján dög-
um. Áður var hún í Reykjavík, og
þar er aðalmarkaðurinn ennþá.
Tíminn var fljótur að líða á með
an ég staldraði við í þessari ó-
nefndu verksmiðju, sem íbúar
Sauðárkróks kalla einfaldlega
Verksmiðju Jónasar Guðlaugsson-
ar. En ekki gat ég yfirgefið þetta
merka fyrirtæki, án þess að spyrja
húgvitsmanninn, hann, sem feng-
ið hefur hugmyndirnar, búið til
vélarnar, stjórnað framkvæmdum
og framleiðslu og gert þetta f.vrir-
tæki svo merkilegt, serh það er,
— spyrja, hvaðan hann teldi sig
hafa alla þessa hæfileika.
Og Jónas Guðlaugsson er fljótur
að svara, og af svipnum sést, að
hann er alveg viss:
— Úr þaranum á Eyrarbakka,
segir hann, — ég hef alla mína
hæfileika úr þaranum á Eyrar-
bakka. Þaralyktin í fjörunni þar
er alveg einstök. Aldan er stór-
fengleg. Ef sólin skín, þegar ég
geng eftir fjörunni, þá er ég á-
nægður. Það er nóg fyrir mig.
-ór.
Ein tegundin af raflagnadósunum. Þessar eru ófullgerðar.
Hínar vinsœk’ rafiagnadósir ávallf fyrirliggjandi hjá
eftirtöldum umboðsmönnum:
Akureyri: Neisti hf.
ísafjörður: Raforka hf.
Seyðisfjörður: Leifur Haraldsson
Vesímannaeyjar: Haraldur Eiríksson hf.
Reykjavík: Johan Rönning hf.
LOFTDOSIR
VEGGDOSIR
ROFADOSIR
Johan Rönning hf.
Umboðs- og heildverzlun - Skipholti 15, Símar 10632 - 13530
Áskriftðsími Alþýðubiaðsins er 14900
Starfsfólk óskast
Konur og karlar óskast til verksmiðjuvinnu
nú þegar. — Yfirvinna — Ekki unnið á laug-
ardögum. Upplýsingar ekki gefnar í síma.
HARíIPIÐJAW H.F.
Staltkholti 4.
Nýsmíbi réttingar
og boddy viðgerðir.
Bílayfirbyggingar
Auðbrekku 49, Kópavogi, sími 38298.
:
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 26. sept. 1965 $