Alþýðublaðið - 07.12.1965, Blaðsíða 4

Eltstjórar: Gylfl Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. - Ritstjórnarfull-
trúl: Eiður Guðnason. — Síraarc 14900: 14903 — Auglýsingasími: 14906.
AOsetur: Alþýðuhúslö við Hverfisgötu, Reykjavik. — Prentsmiðja Aiþýðu-
blaðslns. — Askriftargjald kr. 80.00. — I lausasölu kr. 5.00 eintakið.
Otgefandi: AlþýOuflokkurinn.
ÆSKAN
HÚSNÆÐISMÁL eru sérstakt hagsmunamál
•unga fólksins Afkoma þess og lífskjör fara að veru
legu 'leyti <eftir því, hvernig því tekst að leysa íbúð
• arvandann eftir að heimili hefur verið stofnað.
I samræmi við þetta hafa ungir jafnaðarmenn
jafnan sý'nt húsnæðismálum mikinn áhuga. Úr röð
um þeirra hafa komið menn, sem Alþýðuflokkurinn
hefur .falið trúnaðarstörf á þessu sviði, svo sem Egg-
ert G. Þorsteinsson, sem var formaður Húsnæðis-
málastjórnar unz hann varð félagsmálaráðherra, Ósk
ar Hallgrímsson, sem nú hefur tekið við formen'nsk-
unni af Eggert, og Sigurður Guðmundsson, núver-
andi skrifstofustjóri Húsnæðismálastofnunarinnar.
Bæði Eggert og Óskar eru 'byggingariðnaðarmen'n,
annar múrari en hinn rafvirki, sem hafa góða að-
stöðu til að þekkja og skilja íbúðamálin.
Samband ungra jafnaðarmanna hefur gengizt fyr
Ur fimdum um húsnæðismál, sem sambandsfélögin
jhalda í kvöld á átta stöðum: Akureyri, Akranesi,
iHafnarfirði, Húsavík, Kefiavík, Kópavogi, Neskaup
stað og Vestmannaeyjum. Á öllum þessum fundum,
jsem ekki eru takmarkaðir við unga fólkið, verður
jrætt um húsnæðismálin, eins og þau horfa við í dag.
‘Þarf ekki að efast um, að þessir fundir verði fjöl-
sóttir, og þar muni margir Ieggja orð í belg. Á
þann hátt gerist tvennt: Forustumenn húsnæðismál
anna fá tækifæri til að útskýra núverandi stefnu
stjórnarvalda á þessu sviði, og fundarmenn geta kom
;ið á framfæri sinni reynslu, sínum skoðunum og sín-
jum þörfum á þessu sviði.
I FRAMTÍÐIN
j ENDA ÞÓTT oft hafi verið róstusamt innan
jíslenzkra verkalýðsfélaga, eru sum af elztu og
Istærstu félögum verkakvenna þar alger undantekn-
} ing. Þau 'hafa frá upphafi lotið sterkri forustu. Sam-
heldni og fórnarlund hafa einkennt starf félags-
kvenna, og þau eru því meðal öflugustu fagfélaga,
sem þjóðin á.
Góð dæmi um þessa þróun eru Verkakvennafé-
lagið Framsókn í Reykjavík og Verkakvennfélag
ið Framtíðin í Hafnarfirði, sem 'hélt hátíðlegt fert-
ugsafmæli sitt fyrir helgina. Bæði hafa- þessi félög
notið sérstaks trausts á röðum verkalýðshreyfinga-
innar og formenn þeirra hafa notið álits og virð-
íngar.
Fyrir utan sjálfa kjarabaráttu verkakvenna hef
ur Framtíðin í Hafnarfirði Iagt mesta áherzlu á
rekstur (Vagheimilis, sem félagið hefur annazt í
33 ár. Hefur verið mikill myndarbragur á því starfi,
og tr lofsvert, að verkakonur skuli ávallt hafa get
jað Iagt tíma og orku í líknarstarfsemi, eftir erfiðan
innudag og margvísleg félagsstörf.
Alþýðublaðið sendir Framtíðinni árnaðaróskir á
fmælinu.
4 7. des. 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Hérna er bás handa þér!
LAUNAMISRETTIÐ er sett í fast
ar skorður. Því skal ekki breyta
Reglustikan hefur markað bás
hvers og eins og út af þeim bás
skal launþeginn ekki fara á
hverju sem veltist. Húsbóndinn
sér um þaö. Sérfræðingarnir sjá
um það, og næsti stéttarhópur
fyrir ofan sér um það. — Þetta
kom skýrast í ljós þegar þrettán
manna nefndin svokallaða, skip-
uð að’ meirihluta fulltrúum frá
Dagsbrún og Hlíf, felldi tilIögU|
Emils Jónssonar um að laun
lægstu flokkanna skyldu liækka
meir að hundraðshluta en laun'
hærri flokka. Hann vildi freista
þess að koma á meira launajafn-
rótti, en, þeesir fulitrúar vildil
það ekki. Þeir rökstuddu þá af-
stöðu sína með því að þeir vildu
ekki rjúfa þá einingu, sem kom-
in væri á milli launastétta. Það
var fásinna, því að láglaunamenn
hafa, eins og komið er, enga sam-
stöðu með þeim sem hærra eru
Iaunaðir.
OG ENN SKÝRARA verður þetta I til að sinna löggæzlustörfum eða
þegar athugaðar eru niðurstöður
kjaradóms. Láglaunaflokkarnir
hjá ríki og bæ skulu húka á sín
um bás, þar mó engin breyting
verða. Sama prósenta skal gilda
fyrir alla, livort sem kaupið er
25 þúsund eða 8 þúsund á mánuði.
Þetta er óréttlátt. Það er hættu
legt og það mun koma æ skýrar í
ljós, að þetta verður til þess að
innan skamms fást engir menn til
þess að vinna þau störf sem telj
ast til lægsta kaupsins í stiganum.
HVADA STÖRF ERU nauðsyn-
póststörfum eða símastörfum?
Getum við verið án þeirra?
NEI, VIÐ GETUM ÞAÐ EKKI.
En við stefnum beinlínis að því,
að engir vilji vinna þessi störf.
Um það þarf ekki að ræða, að
fjölskyldumenn geta ekki fram
fleytt sér og sínum á lægra kaupi
en 10—12 þúsund á mánuði. Og
fer þetta alveg eftir því hvað húsa
leigan er. Það er staðreynd að lang
flestir þeirra, sem stunda þessi
störf geta ekki lifað á launum sín
um. Þessvegna munu þessir menn
leg? Getum við afnumið störf leita annað og það sýnir sig i
þeirra manna, sem nú verða að
búa við sultarlaun neðstu ftokk
anna-? Nei, við getum það ekki.
Sannleikurinn er nefnilega sá, að
löggæzla á götum úti, eða í tolli
eða störf við póst og síma eru
eins nauðsynleg eins og dómarans
í Hæstarétti, forstjóra við ríkis
fyrirtæki eða ráðherrans. Hvað
gerum við þegar ekki fást menn
æ ríkari mæli. Reynt er að halda
í mennina með eftirvinnu, eða og
næturvinnu, en það þýðir ekki f
framtíðinni.
ÉG SAGÐI ÞAÐ EINU SINNI,
að ég sæi ekki betur en að lágí
launafólkið yrði að hefja baráttu
sína að nýju. Það á enga samleið
Framh. á 14. síðu.