Alþýðublaðið - 06.05.1921, Blaðsíða 2
2
Aígreiðsla
ihðsins er 4 Aiþýðuhúsins við
lagólfsstneti og Hverfisgötu.
Slmi 988.
Aagiýsinguin sé skiiað þangað
aSa, f Qutcnberg á síð&sta lagi ki.
XO árdegis. þtnn dsg, sem þser
aiga að koma i biaðið.
Askriftargjaid eim kr. á
aaánuði.
Augiýsingaverð kr. 1,50 cm.
aiadálkuð. .
Utsölumenn beðnir að gera skii
III afgreiðsiunnar, að mlnsta kosti
ársfjórdungslega,
ígiþlngls um 'hvildsrtíma á botn-
vörpuskipum, og að frá þeitn hafi
aldrei heyrst eitt einasta æðruorð
yfir erfiði því og vökum, sem
þeir hafi orðið á sig að leggja.
Ea það séu foringjar verkamanna
®g sjómanna, serei hafi beitt sér
fyrfr þessu máli. (Frh.)
Ósamræmi.
(Aðsent),
Síðan dýrtíðin byr jaði. hafa
dagblöðin þráfaidlega flutt grcin*
ar viðvíkj?ndl henni og hvatt
menn tii sparsemi á ýmsum svið-
uva. Slíkt er þakklætisvert ef það
m áhrif, og þau sjálf ekki
spiitu jafaharðan fyrit þvf málefni,
sera þau sýnast að hafa áhuga
fyrir. Þvf á sömu biaðsíðu, sem
þessar hvatningargreinar standa,
eru auglýsingar um alskonar
skemtanir dsg eítir dag, og al-
istaðar eru menn hvattir til að
ssekja þær, „Áð líkiegt sé, að
menn sæki þessa skeratun.** „Að
vissara sé að kaupa aðgöngumiða
í tíms, þvi aðsókn verðl mikil."
„Að menn láti sér skki rauna um
þá aura, sem þeir verði að borga,"
'O. s. frv. Þetta eru vana orðatil
tæki f þessum raíður þörfu aug-
lýsingura. Og alstaðar er sfðasta
hvötin í þeim 4am Það er eins
og allir þessir skecntana auglýs*
endur vití hvað®. töírakraftur fylg-
ir þessu orði. Eg ætla ekki að
fara að liða í sandur áhrif þessa
»rð í þessum Huum. heldur mínn-
ALÞYÐUBLAÐlÐ
ast á fevert ósamræmi mér fynst
vera í þvf, að hvetja menn tii
sparsemi í öðru orðinu, en ginna
til eyðslusemi f hinu. Eins og nú
cru horfur, hefði átt að vera
minna um samkomur og böl! ea
raun hefir á orðið. Því eg vii
segja, að aldrei hafi verið meira
um skemtanir en einmitt þennan
vetur, því nú er búið að halda
skemtisamkomur hátt á annað-
hundrað. Það er fhugunarvert að
fólk skuli fleygja aurum sfnum
fyrlr þessa fánýtu og jafnvel
skaðlegu stundargleði, þegar at-
vinnuleysi og dauði stendur fyrir
dyrum. Eitthvað mætti gera þarf
ara fyrir alla þessa peninga, sem
skifta þúsundnm króna. Marga
brauðbita mætti kaupa handa
hungruðum börnum, sem biðja
úm brauð, en geta ekki fengið.
Marga flík mætti kaupa handa
klæðlitlum fátækling sem situr at
vinnulaus og skjálfandi heitna f
jökulköldum húsakynnum. Eg legg
öllum f sjálfsvald að dæma, hvor
aðferðin sé réttlátari og mánnúð-
iegrl.
Eg er hissa á að stjórn þessa
bæjar skuli ekki hafa tekid hér
alvarlega í taumana og vita hvern-
ig högum manna er varið um
þessar mundir. Hún ætti að taka
aigerlega íyrir það, að fólk eyði
stór fé í óþarfa, sem enginn hefir
gott af, en oft og tfðum ílt. Eg
vi! óska þess, að stjórnin vildi.
vakna og taka fram fyrir hend-
urnar á óvitum þessa bæjar, sem
ekki geta ráðið við aurana sína,
þvf það má hún vita, að þegar
alþýðaa hættir að geta bjargað
sér, verður henni sjálfri hætt.
Hvað blöðunum viðvíkur, þá
er það lofsvert að brýna fyrir
möanum sparsemi og benda á
ráð til að sporna á móti brodd-
unurn sem stínga vilja þjóðina,
en þau mega ekki eyðileggja
fyrir sér þá góðu viðleitni með
ginnandi eyðslu augiýsingum og
seœ verða orsök til þess, að
raean efast um að hugur fylgi
máii hvað sparseminni viðvfkur.
Ág. Jónsson.
Trúloiun. I gær opinbéruðu
trúlofun riua ungfrú Guðbrandfna
Tómasdóttir Grundarstíg 3 og
kiæðskeranemi Otto G. Guðjónsson.
Til hinnar óþektu
stærðar i MorgunbL
Einhver af ofurmennum MbL
skrifar um mig f blaðið 4. þ. m.,
mjög viturlega og mjög góðlát-
lega, eins og þeim öllum er lagiðS
Það er gaman cð greininni, —
hún var eitthvað svo barnaleg,
eins og margt f blaði þessu,
Þess vegna er það Hka svo mein-
laust — og gagnslaust um leið.
Fyrir nokkru hafði eg „ skrifað
grein f Alþ.bl., sem eg nefndi
»skrflræði<r Höfundi Morgunbl.-
greínarinnar hefir vfst orðið eitt
hvað um hana, þó eg skiíji ekkí
ástæðuna til þess, því hann tekur
hana sérstaklega tii athugunar.
Reyndar minnist hann í byrjun
greinar sinnar nokkuð á skáld-
sksp minn, og hefir hann ekki
beinlfnis upp til skýjanaa. Eg fæ
nú ekki séð, hvað skáldskapur
minn kemur við Bolsevisma og
skrílræði og öðru slíku, En per-
sónulegu hnúturnar mátti ekid
vanta, og sýnir það hugarfarið
og málstaðinn. Eg mun ekki borga
f líkri mynt, — þarf þess ekki.
En eg þakka höfundinum fyrir
vindhöggini Engutn er viðleitnin
bönnuð, Höfundurinn kann eitt
orð á útlendu máli: að „definera",
— og er það duglega gert af
honum. Satt að segja nenni eg
ekki að vera að leika twér meira
við hann, — álít það ekki ómaks-
ins vert. Aðrir munu e. t. v. taka
ýmislegt til athugunar í grein hans.
Svo bið eg þenna vin minn
vel að lifa.
G. Ó. Fells.
Brot.
„Einn sit eg úti á steini.*
Eldar í hafsauga brenna.
Vornótt er úti og inni
— en yfir mig er að fenna.
Því sumar og vor er mér vetur
og haust
og veröidin stórhrfðarbylur.
' Páll Páltnar.