Vísir - 08.01.1960, Blaðsíða 6

6
Ví SIR
Föstudaginn 8. janúar 1960
irasiR
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kernur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifatofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 25,00 í áskrift á mánuði,
kr. 2,00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Ingólfur Möller, skipstjóri:
„Kötturinn og músin“.
Ábyrgðarlaus stjórnarandstaða.
Það kemur almenningi ekki á
óvart, þótt kommúnistar sé
ábyrgðarlausir í velflestum
, athöfnum sínum. Það er
löngu vitað, að þeir miða öll
sín verk við allt annað mark
en flestir venjulegir menn.
Þeir miða ekki við íslenzkar
þarfir eða nauðsyn íslenzku
þjóðarinnar, enda þótt þeir
sé sífellt með föðurlandsást
og umhyggju fyrir smæl-
ingjunum á vörunum. Það
er líka venja þeirra, sem
flátt hyggja, að tala fagur-
lega til að leyna fyrirætlun-
um sínum, ef það skyldi
verða til þess, að auðveldara
væri að blekkja andstæðing-
ana og komast aftan að
þeim, þegar að þeim á að
vega.
Það er nú helzta kenning þeirra
í efnahagsmálunum, að hér
þurfi ekkert að gera, allt sé
í eins góðu lagi og hugsast
geti. Ríkisstjórnin ætli hins-
vegar að gera af sér bölvun,
, hún ætli sér nefnilega að
vega að verkalýðnum, og til
þess að það megi takast, sé
hún hiú að reyna að sefja
múginn með því að segja
honum, að allt sé að fara í
strand og framleiðslan að
sligast og stöðvast. Allar
fullyrðingar af hálfu stjórn-
arinnar og fylgismanna
hennar um, að hér sé eitt-
hvað að, séu hreinn upp-
spuni, sem enginn maður
megi glepjast til að trúa, því
þá sé voðinn vís.
Það vill hinsVegar svo vel til,
að það er hægt að benda á
sitt af hverju, sem stangast
óþyrmilega við það, sem
kommúnistar halda fram.
Það má til dæmis minna á
orð og athafnir ráðherra
kommúnista — og fleiri úr
þeirra fylkingu — þegar
vinstri stjórnin hafði verið
mynduð 1956. Það \rarð þá
fyrsta verk stjórnarinnar að
stöðva kauphækkanir með
bráðabirgðalögum. Síðar
komu svo ráðstafanir til að
lækka kaup alþýðunnar. Og
á hvaða forsendum var þetta
gert? Kommúnistar sögðu
við verkamenn: Við erum að
vernda hag atvinnuveganna
— við erum að tryggja at-
vinnu fyrir ykkur, við erum
að korna í veg fyrir að hærra
kaup stöðvi öll atvinnutækin
og kalli yfir ykkur hrun.
Þetta var það, sem kommúnist-
ar sögðu við verkamenn í þá
dag'a. Nú stendur svo til ná-
kvæmlega eins á, því að eng-
inn veit til þess að vinstri
stjórnin hafi bætt hag at-
vinnuveganna á endemisferli
sínum — síður en svo — og
þá eru kommúnistar svo ó-
skammfeilnir, að halda því
fram, að nú sé ríkisstjórnin
að brugga þeim launráð. Er
þó víst, að sú ríkisstjórn, sem
nú situr, mun reyna að taka
tillit til fleiri stétta en vinstri
stjórnin reyndi nokkru sinni.
Þegar á það er litið, sem gerzt
hefir hér á landi á síðustu
fimm árum, ber mest á
þessu: Verkföllin miklu 1955
gera að engu jafnvægi í
efnahagsmálunum, koma af
stað óviðráðanlegri kaup-
skrúfu og eru um leið notuð
til að fleyta kommúnistum í
valdastóla. Um leið og
kommúnistar áttu menn í
stjórninni, tóku þeir að
lækka laun alþýðunnar.
Stjórnin lauk svo feidi sínum
með því að koma öllum mál-
um þjóðarinnar í enn meiri
ólestur en áður hafði þekkzt.
Þrátt fyrir það dirfast
kommúnistar að segja, að
allt sé í svo góðu lagi, að alls
ekkert þurfi að gera til úr-
bóta. Verður slíkum áróðri
ekki lýst nema með einu
orði: Ábyrgðarleysi.
Þriðjungur er nú liðinn á
annað ár frá útfærslu fiskveiði-
takmarkanna í 12 sjómílur.
Gengin er í garð önnur vetr-
arvertíð frá útfærslu fiskveiði-
takmarkanna.
Vetrarvertíð á suðurlandi er
sá tími ársins, sem segja má
um, að úrslitum geti ráðið um
afkomu þjóðarinnar á nýbyrj-
uðu ári.
Ástæða er til að ætla, að sá
mikli munur, sem orðinn er á
ásókninni á grunnmið okkar,
verði til þess, að fiskmergð
aukizt og meiri afli komi á skip
I miðað við sömu veiðafæralengd
og áður.
Við upphaf vetrarvertíðar
hefst sá tími ársins, er hörðust
gerast veðrin.
Allir, sem sjóferðum eru
Fyrsti skatturiu.
Þótt vertíð sé varla hafin, hefir
Ægir samt heimtað fyrsta
skattinn á þessu ári og' greitt
stórum hópi mikið högg og
þungbært. Sex menn á bezta
aldri, sem létu úr höfn á nær
nýju og traustu skipi, áttu
ekki afturkvæmt, þótt veður
væri ekki verra en það gerist
oft, þegar íslenzkir sjómenn
láta úr landvari til að sækja
björg í bú. Snögg umskipti
hafa orðið úti á hafinu, og
snögg umskipti verða einnig
í landi, þar sem mörg börn
standa eftir föður- og fyrir-
vinnulaus, og er þó ekki
minnzt á harm annarra að-
standenda, er eiga á bak ást-
vinum að sjá.
íslenzka þjóðin er því vön, að
menn hverfi í hafið í barátt-
unni fyrir þjóð sína og fjöl-
skyldur, en harmurinn er
alltaf jafnsár. Hann verður
aldrei bættur fyrir mannlegt
tilstilli, þótt menn, vanda-
menn sem vandalausir, reyni
að gera þeim, sem eftir lifa,
baráttuna léttari mtð þvi að
rétta þeim nokkra hjálpar-
hönd með ýmiskonar gjöf-
um.
í því sambandi vill Vísir enn
Sandgerðiskátar öffaiu
dáve! É gær
I dag mun ekki hafa verið
róið úr verstöðvunu)n sunnan-
lands. Hvassviðri var skollið á
í gærkveldi og veðurspáin auk
þess vond.
í gær var ekki nema lítill
hluti bátaflotans á sjó, enda
þungur sjór og allhvasst. Frá
Akranesi réru 4 línubátar í
fyrrakvöld og öfluðu illa, eða
um 3—4 lestir á bát. Rokhvasst
var á miðunum og erfitt að at-
hafna sig.
Keflavíkur- og Sandgerðis-
bátar réru í fyrrakvöld, en
Grindavíkurbátar héldu kyrru
fyrir sökum brims.
Frá Keflavík réru 14 bátar
og var veiði þeirra almennt
betri í gær heldur en í fyrra-
dag. Þeir lægstu fengu 4 lestir
en þeir hæstu röskar 8 lestir,
flestir voru með 5—6 lestir á
bát. Mestan afla fékk Júlíus
Björnsson 8.2 lestir.
Hjá Sandgerðisbátum var
dágóður afli í gær. Tíu bátar
þaðan lönduðu 90 lestum. Mun-
inn og Smári voru hæstir með
10.8 lestir hvor og Mummi
þriðji í röðinni með 9.9 lestir.
Aflinn er í heild nokkuð löngu-
borinn en annars stór og góður
fiskur miðað við janúarfisk.
kunnugir við strendur íslands,
þekkja þá þægilegu tilfinningu,
sem um mann fer, þegar kom-
ið er úr ólgandi hafróti í lygn-
una hinum megin útnessins.
Margar þekkjum við sögurnar
um sægarpana gömlu, sem
gripu þá til þess ráðs, að byrgja
allt sem vendilegast og hleypa
fyrir nesið, þegar allt virtist í
óefni komið.
Nú hafa borizt um það fregn-
ir, að yfirmenn á brezkum tog-
urum hafi óskað eftir að fá að
ræða við sendiherra íslands í
Bretlandi um möguleika á, að
fá leyfi til þess að hleypa í
landvar við Island, án þess að
eiga á hættu að vera dregmr
fyrir lög og dóm vegna fyrri
landhelgisbrota.
Hér er hreyft máli, sem á
verður að finnast lausn. Þó lið-
in sé vetrarvertíð með ríkjandi
hernaðarástandi á milli ,,katt-
arins og músarinnar“ án slysa,
þá væri ekki rétt að slá föstu,
að sú auðnan fylgi um aldir.
í raun og veru er tólf mílnan
orðin virk. Þessi fáu skip Breta,
sem rekin eru til þess, dag og
dag, að halda uppi ólöglegum
veiðum innan tólf mílna mark-
anna, skipta sjálfsagt litlu eða
engu máli miðað við friðunina
sem heild.
Það er gamall siður, að semja
frið að orrustu lokinni. Þegar
nú fulltrúar ,,kattarins“ ganga
á fund „músarinnar“ og biðja
leyfis að mega taka upp fyrri
góða sambúð, þá vil ég segja:
Verið velkomnir, jafnskjótt og
þið látið af hinum Ijóta leikn-
um.
Svartir heimta
þjóðnýtingu.
Nýr stjórnmálaflokkur hefir
verið stofnaður í Norður-Rho-
desíu í Afríku. •
Flokkur þessi hefir að ein-
kunnarorðum „Afrika handa
'svertingjum“ og er.mjög rót-
:tækur. Hann hefir m. a. gert
| kröfu til þess, að koparnámurn-
!ar miklu í landinu verði þjóð-
nýttar, svo og flutningatæki öll.
MacmiEEan fábga teklð í
Accra, höfviborg Gkana.
i^frLeotl IioAai' frjálslvndai'i síefnii
varðandi Uift-Afa'íívii.
Macmillan og Nkrumah for-
sætisráðherra Ghana halda á-
fram viðræðum í dag.
einu sinni minna á þá hug-
mynd, sem hér var sett fram
fyrst fyrir mörgum árum í
sambandi við mannskaða, að
reynt væri að koma á lagg-
irnar sjóði, sem safnað væri
í allan ársins hring, svo að
hann væri alltaf reiðubúinn
til að hjálpa þeim, sem illa
eru staddir, þegar fyrirvinn-
an fellur frá. Þessu hefir ekki
verið sinnt enn, en hversu
lengi skal bíða?
í bandarískum fregnum seg-
ir, að Macmillan hafi verið
fremur kuldalega tekið við
komuna til Accra. í ræðu, sem
hann flutti við komuna kvaðst
hann vera kominn til þess að
að „hlusta á menn gera grein
fyrir skoðunum sinum og fræð-
ast.“
Breytt um stefnu?
McLeod nýlendumálaráð-
herra sagði í ræðu í gær, að
hann vonaði að brátt yrði
slakað á öryggisráðstöfunum i
Nyassalandi og menn, sem
Moncton nefndin kveddi á sinn
Óhæfuverk
imiræðuefni
Utan úr heimi berast nú dag-
lega fregnir um það, að menn
láti andúð sína i Ijós gegn Gyð-
ingum, viða um lönd, og fremji
menn alls konar óhæfuverk til
þess að svala lágum hvötum sín-
um, máli minnismerki svörtum
lit, og hakakrossa og nið á bæna-
hús Gyðinga, og þar fram eftir
götunum. Er slíkt athæfi for-
dæmt af þjóðaleiðtogum og al-
menningi og mikið um það rætt
hvað unnt sé að gera, til þess að
sporna við þessum ófögnuði og
uppræta hann. Fréttirnar urn
þetta hafa ekki að eins komið
ónotalega við menn, því að menn
voru yfirleitt, að þvi er virðist,
sannfærðir um, um að ekkert
þvílíkt gæti gerst, en þær hafa
einnig vakið beyg i brjósti leið-
toga og alls almennings um hvers
megi vænta, ef áframhald verði
á og faraldurinn færist í aukana.
Eru menn enn minnugir þess
hvað aðhafst var undir merki þvi
sem nú er hampað af myrkra-
verkamönnum. Níðings verk
þeirra hafa fengið harða dóma
hér sem annarsstaðar, og líklega
hefur margur huggað sig við,
að ekkert þessu líkt gæti gerzt
hér, á voru landi, eylandi sögu-
þjóðarinnar, þar sem bókmennt-
ir og listir eru enn í hávegum
hafðar.
Einnig hér —
En einnig hér var framið ó-
hæfuverk, —■ á nýársnótt var
listaverk íslenzkrar konu, sem
hefur verið landi sínu og þjóð
til sæmdar, spréngt í loft upp,
og hnykkti mönnum enn meira
við þessar fréttir er þetta gerð-
ist mitt á meðal vor, flestum ó-
vænt, því að fáir hefðu trúað að
slikt myrkraverk yrðu framin
hér. Ekki er línum þessum ætlað
að leiða lí'kur að því, að óhæfu-
verkið, sem hér var unnið, sé
angi þess myrkraverka-faraldui's,
sem nú fer um mörg lönd, en
bæði þar og hér eru myrkraverk
framin, af því hugarfari sprottin,
sem hver þjóð verður að kapp-
kosta að uppræta, og þar verður
öflugt almenningsálit, er fordæm
ir slíkt, sennilega þyngst á met-
unum. Og þegar er það komið
í ljós, er menn hafa hugleitt það
er gerðist í ró, að þagnaðar eru
raddir þeirra, sem fyrst eftir að
óhæfuverkið var framið létu á-
nægju sína í ljós yfir verknaðin-
um, en þess munu allmörg dæmi,
og ummæli ónafngreindra
„merkra manna" hér um jafnvel
eftir höfð í blöðum.
Til umhugstmai.
Hér skal á það bent til um-
hugsunar mönnum, hvort eigi
sé sjálfsagt, að þjóðin láti Nínu
Sæmundsson finna það, með ein-
hverjum hætti, að hún á samúð
hennar og virðingu. Er það ekki
þjóðinni skylt gagnvart henni
sem íslenzkri konu, og listakonu,
sem hefur verið þjóð sinni til
mikils sóma? — 1.
fund, mættu treysta því, að þeir
myndu njóta fullrar verndar.
Þessi ummæli eru skilin svo í
blöðum, að frjálslyndari stefna
varðandi Nasaland verði tekin
af brezku stjórninni og er því
fagnað.
Halifax lávarður andaðist í
Bretlandi á Þorláksdag 78 ára
gamall. Hairn var einn af höf-
undum Miinchen-sáttmálans.