Vísir - 14.12.1960, Blaðsíða 4

Vísir - 14.12.1960, Blaðsíða 4
er mikils vísir“, því að hvort tveggja er, að á þessari hálfu öld hefur lífið i höfuðstaðnum og landinu öllu blómgazt til meiri frétta, og menn þeir, sem starfað hafa við Vísi, fundið þær og fært fólJd — ásamt öðru efni — svo vel fram reiddar, að menn hafa eTcki viljað án blaðsins vera, og þess vegna er Visir orðinn fimmtugur. Dagblöð hljóta að tel'ast meðal hornsteina i lífi frjálsrar menn- ingarþjóðar á þessari öld, og frumherjunum i hópi islenzkra dagblaða og þeim mönnunum, sem þar ruddu brautina, ber að þakka. Islenzkir blaðamenn hljóta að hugsa með þökk og virð- inju tll Vísis á fimmtugsafmælinu og óska þess, að hann nái enn vel að dafna á komandi árum. Þeir liljóta að minnast þess, að hefðu stofnendur dagblaðsins 1910 ekki átt þor og seiglu, sem til þess dugði að styðja visinn til lifvænlegs þroska, væri starfs- vangur blaðamanna hér á landi í dag fáskrúðugri en raun ber vitni, og saga fleiri dagblaða en Vísis væri þá styttri. Þess vegna sendm Blrðamannafélag íslands Vísi beztu afmæliskveðjur og framtíðaróskir. Andrés K'ristjánsson form. Blaðamannafélags lslands. Tildrög blaðamennsku minnar. Iíg sigldi til Kaupmannahufnar árið 1911 að afloknu stúdentsprófi, innritaðist í há- skólann, gaf upp lög seni námsgrein, en las sama og ekkert í þeim, en tók heimspckipróf um vorið. í þá daga var ekki talið neitt vit í því að lesa annað en lögfræði, læknisfræði eða guð- fræði, en ég hafði cngan áhuga á þessum fræðigreinum. Helzt hneygðist hugur minn að náttúrufræði og bókmenntum, en ekki þóttu þau fög álitleg til framtíðaratvinnu. Næsta liaust lét ég innrita mig í Háskóla Islands og gaf enn upp lög, en las lítið. I þá daga hafði ég eins og fleiri ungir menn mikinn áhuga á pólitík, enda har PÓIitík þeirra tima mjög af seinni tíma mjöl- sekkja- og matarpólitík, þar sem þá var barizt af hreinum hvötum fyrir fyrir frelsi landsins og fullveldi. Sumarið 1914 bauð kunnin'gi minn, Einar Gunnarsson, mér Vísi til kaups og varð það llr, að ég keypti hann og tók við ritstjórn hans 1. apríl. Ég var nú orðinn staðráðinn í því að taka próf í lögum, og var sá einfeldningur að halda, að ég gæti sameinað laganámið rit- stjórninni. Ég sá brátt, að það var ómögulegt. Pað var þvi aðalástæðan fyrir þvi, að ég seldi hlaðið árið eftir. Próf tók ég í lögum þrem árum síðar. Blaðið seldi ég hlutafélagi, en ritstjóri varð Hjortur Hjartarson lögfræðingur, en hans naut skammt við, því að hann dó skömmu síðar. Ástandið í næstsíðustu heimsstyrjöld. Eg tók við ritstjórn Vísis í byrjun næst- siðustu heimsstyrjaldar. Þá var flest með oðrum svip hér í Reykjavík, en þvi er ekki i'ægt að lýsa í stuttri blaðagrein. 111 svo a® éS snúi mér aftur að ritstjórn V'sis, þa reyndi ég eins og unnt var, að halda hlaðinu hlutlausu, en það var enginn hægðar- leikur. Þýzkar fréttir var ómögulegt að fá. Að vísu náði ég i fréttir frá einhverri á- reiðanlegustu fréttastofu Englands, Central News, en þær voru vitanlega hlutdrægar. Altur á móti fékk Morgunblaðið ókeypis stjórnarskeyti fyrir aðstoð hr. Cable, sem þá var orðinn aðalkonsúll Englendinga hér og hafði hér ískyggilega mikil völd. Konsúllinn neitaði Visi um skeytin, mun ekki hafa þótt hann nógu enskur í skoðunum. Visir fekk þó síðar skeytin fyrir atbeina Ccntral News. Gunnar Sigurðsson. Ég skammaði konsúl Cable í Visi og mun hann hafa ráðið þvi að skeytin voru aftur tekin af Vísi.. Mér sárnaði mjög að sjá hvernig sum blöðin og einstaklingar skriðu og snobb- uðu fyrir Englendingum, en við vorum þá í raun og veru herteknir af þeim. Skop og háð. Þeir, er kynna sér Visi frá þeirri tíð, er ég var ritstjóri munu sjá, að þar er meira af háð- og skopgreinum en síðar liefur tíðkazt, bæði um það blað og önnur. Það sýndi sig, að almenningi féll það vel í geð, því blöð með slíkuin greinum seldust enn betur og sum alveg upp, eins og t. d. grein.n „Nýja bakaríið“, er var uin stjórnar- úthlutun matvæla. íslendingar hafa góðan smekk fyrir skopi og háði. Það þykist ég hafa sýnt með útgáfu íslenzkrar fyndni. Þeir þola lika sjálfir skop illa og þess vegna verður það beittasta vopnið á bá sjáll'a, á þjóðfélagið og meinsemdir þess í höndum hæfs manns. Málvöndun. Ég reyndi að vanda málið á Vísi eftir föng- um í minni ritstjórnartíð og geta má þess, blaðinu til hróss, að það hefur löngum skarað fram úr öðrum blöðum i því efni, sem lijá mörgum blaðanna er næsta bágborið. Það skal viðurkennt, að það er hægara sagt en gjört að rita blöð, sem margir skrifa í, á vönduðu máli, en liitt má fullyrða, að í minni ritstjórnartið voru þó blaðamennirnir sendibréfsfærir, en svo virðist vart nú. Ég trúi varla, að hægt sé að benda á mál- blóm eins og t. d. ,,brigðrof“ frá þeim tíma. Góð regla væri að hafa hæfan mann til að lesa blöðin yfir áður en þau færu i prentun. Afkoma blaðsins. I minni tíð var afkoma blaðsins sæmileg, þó enginn stórgróði væri af útgáfunni. Aldrei hafði blaðið ráð á miklu starfsmanna- haldi. Magnús skáld Gíslason sá þá um innheimtu fyrir hlaðið og þótt hann væri ágætismaður, hefur hann varla verið vel hæfur til þess. Einu sinni tók ég eftir, að ekkert hafði innheimtst fyrir blaðið í einni götu í bænum og spyr Magnús að því, hverju það gegni. Magnús svaraði: „Strákurinn, sem átti að innheimta í göt- unni, sagði, að fæstir hefðu borgað, og það lítið það var, þá stal strákurinn því.“ Styrktarmenn blaðsins. Vísir hafði ýmsa góða styrktarmenn, sem skrifuðu i blaðið í minni tíð. Ég ætla hér að minnast á einn þeirra, en það var Hannes Hafstein. Tildrögin að því að við kynntumst voru þau, að þegar Rangárbrúin var vígð árið 1912, féll það í hans hlut að vígja brúna, því að hann var þá ráðlí°erra. Úrhellisrigning og óveður var brúarvígslu- daginn. Guðmundur Finnbogason var í fylgd með Ilannesi. Hann kemur til mín og segir, að Hannes hafi spurt sig, hver sá liinn hái stúdent væri, en ég var þá aldrei þessu vant með stúdents- lnifu. Hann sagðist hafa sagt honum, að ég væri sonur Sigurðar á Selalæk, en var nú með boð frá Hannesi til mín um það, að þiggja hjá sér whiskysjúss. Ég fór, og það fyrsta, sem Hannes segir við mig, var: Ég vona, að okkur geti komið saman, ]ió okkur körlunum föður þínum hafi ekki gert það“. Faðir minn var alltaf andstæðingur Hann- esar. Við drukkum nú alllengi og að endingu bauð Hannes mér dús og sagðist skyldi gera mér greiða, ef liann gæti, og það gerði liann sannarlega, þvi að þegar ég tók við ritstjórn Visis, bauð liann mér að prenta eftir sig all- mörg kvæði, og var það sannarlega enginn smágreiði. Að endingu óska ég svo mínu gamla blaði alls góðs á þessu merkisafmæli þess og óska starfsmönnum blaðsins góð gengis Gunnar Sigurðsson frá Selalæk. 4 VÍSIR 50 ÁRA Afmælisblað VÍSIS
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.