Vísir - 14.12.1960, Blaðsíða 16

Vísir - 14.12.1960, Blaðsíða 16
Hafliði Helgason. Einn þeirra manna sem Vísir hefur haft hvað iengsta og bezta samvinnu við um ára- tuga skeið er Hafliði Helgason prentsmiðju- stjóri Félagsprentsmiðjunnar. Hann var nemi i prentsmiðjunni þegar blaðið var flutt þangað til prentunar, en það var árið 1916. Frá þeim tíma hefur Hafliði jafnan haft mikið saman við Vísi að sælda, að undanskildum örfáum árum, sem hann hélt sig utan við prentlistina. — Það varð uppi fótur og fit i Félagsprent- smiðjunni, sagði Hafliði i stuttu viðtali við Vísi, þegar það fréttist að flytja átti Vísi úr prentsmiðju Þorkels Clemenz i Þingholtsstræti til okkar. En Félagsprentsmiðjan var þá til húsa á Laugavegi 4. Vélasalur prentsmiðjunnar var þar sem verzlunin Pensillinn er nú. — Hafði prentsmiðjan þá nægilegan véla- kost til að geta tekið að sér prentun dagblaðs? — Nei. Hún varð að fá vélar úr prentsmiðju Þjóðviljans, sem Skúli Thoroddsen hafði áður Var Vinnufatagerðin stofnuð um það leyti? — Vinnufatagerðin var stofnuð 1932, en Sjóklæðagerðin hafði verið stofnuð nokkru áður. — Hún framleiddi eingöngu sjókiæði? — Já, og Vinnufatagerðin eingöngu vinnu- föt til að byrja með. Við iiöfðum samvinnu við Sjóklæðagerðina. Húsakynnin voru lítil fyrst framan af, en þá vorum við i kjallara suður i Skerjafirði. — Voruð þér stofnandi? — Já, það má segja að ég hafi verið aðal- hvatamaður þess, að fyrirtækið var stofnað, og framkvæmdastjóri frá hyrjun. — Voru þetta ekki erfiðir dagar, fyrst í stað? — Það er eins og með alla fæðingu og uppvöxt, að það er erfitt fyrst. Jú, það var mikil samkeppni við erlenda vöru, og vantrú á innlendum iðnaði. Fyrst vorum við i leigu- liúsnæði, en byggðum siðan verksmiðjuhús i Þverholti 17, þar sem við erum enn í dag. — Hefur ekki verið full þörf á að byggja nýtt húsnæði? — Jú, svo sannarlega. En það hefur rikt svo ótrúleg skammsýni hjá yfirvöldunum og vantrú á iðnaðinum, að furðu sætir. Veðdeild Landsbankans neitaði til dæmis að lána fé út á iðnaðarhúsnæði, og svona hefur það ávallt verið síðan, að það liafa verið miklir erfið- leikar í sambandi við húsbyggingar fyrir iðn- aðinn. Sama er að segja um lóðaúthlutanir til verksmiðjubygginga, að þröngsýnin er furðuleg. — Hvernig var með vélakostinn? — Vélarnar voru tiitölulega fullkomnar þeg- Gott samstarf om uær 40 ára skeið Viðtal við Hafliða Helgason, prentsmiðjustjóra. staðsett á Bessastöðum. Það þurfti miklar breytingar i Félagsprentsmiðjunni til að koma þeim niður, og það var því ekki að furða þótt nokkur spenna ríkti meðal okkar starfs- mannanna um það hvernig þetta tækist, og eins hitt hvernig það væri að vinna við dag- blað. En allt gekk þetta að óskum og óhappa- laust. — Hverjir voru þá helztu starfsmenn i prentsmiðjunni? —Ágúst Jósefsson, síðar lieilbrigðisfulltrúi var þá aðalsetjari og einskonar verkstjóri, en auk hans var Gunnar Einarsson, núverandi prentsmiðjustjóri og forstjóri Leifturs, setjari í prentsmiðjunni og loks var ég sem nemandi i prentsmiðjunni, þá langt kominn á annað ár með námið. — En ritstjórnarskrifstofur Visis, hvar voru þær? — Þær voru nú hér í einu horni véla- ar í upphafi, og síðan hafa engar stökkbreyt- ingar orðið þar á. Við höfum fylgzt með öllum nýjungum í tækni og hagnýtt okkur þær. — Þér voruð einn af stofnendum Félags íslenskra iðnrekenda, var það ekki? — Jú. Félagið var stofnað 1933 og stofn- endur voru 13. Ég vil gjarnan taka það fram, að Félag islenzkra iðnrekenda var ekki stofn- að í þeim tilgangi einum, að gæta beinna hags- muna iðnrekenda, heldur og allrar þjóðarinnar. Við erum á þeirri skoðun, að tæknimenntun hér á landi sé mjög ábótavant og viljum vinna að þvi, að úr þessu verði bætt eftir föngum. Aukinn fólksfjöldi í landinu og meiri kröfur til bætts efnahagslífs krefst meiri tæknimenntunar og nýtingu auðlinda landsins. Danir hafa hvorki orku né hréefni, en samt er iðnaður þeirra orðinn fremri landbúnaðinum að verð- mætasköpun og útflutningi. — Þér álítið þá, að tæknimenntun í skólnm sé mjög ábótavant? — Já, vissuiega. Við höfum fram að þessu byggt okkar lífsafkomu aðallega á landbúnaði og fiskiveiðum. Fiskveiðarnar hafa verið sá atvinnuvegur, sem aðallega hefur aflað okkur gjaldeyris. Þvi miður virðast fiskimiðunum vera takmörk sett, og ef landið á að geta framfleytt auknum fólksfjölda, og jafnframt með bættum iifsskilyrðum, virðist eina leiðin framnndan að byggja upp traustan iðnað, grundvallaðan á auðlindum í landinu, — jarð- liita og vatnsorku — og nýta þær til að full- búa hráefnin, sem við höfum yfir að ráða fyrir erlendan markað, jafnframt þvi að vinna úr erlendum hráefnum. sals prentsmiðjunnar. Jakob Möller var þá eigandi og ritstjóri Visis og hafði bækistöð sína í þessu skoti. Þar skrifaði hann sjálfur megnið af öllu lesmáli blaðsins og las próf- arkir. Þaðan stjórnaði hann einnig umbroti blaðsins. Önnur eins afköst hef ég naumast vitað hjá nokkrum manni. — Var blaðið þá vélsett? — Nei, ailt sett i höndunum. Það var sein- legt verk miðað við það, sem síðar varð, en jjetta var þá venja og það fékkst enginn neitt um það. — Hvenær varð svo breyting á þessu? — Það varð skömmu síðar eða árið 1918. Þá keypti Félagsprentsmiðjan prentsmiðjuna Rún og flutti þá um leið i húsið, sem hún er nú i, við Ingólfsstræti. Prentsmiðjan Rún varð fyrst allra prentsmiðja landsins til að kaupa — og setja með —- setjaravél. Eftir það voru aðeins fyrirsagnir og auglýsingar handsettar i Vísi. Jafnframt urðu þá ýinsar fleiri breytingar i sambandi við rekstur blaðsins. Þá var ráð- inn að þvi fastur blaðamaður, Baldur Sveins- son og við það starfaði hann úr þvi óslitið til dánardægurs, fyrst með Jakobi Möller, síðar með Páli Steingrímssyni. —Hvernig voru kynni þin af Vísismönnum á þeim árum? — Einu orði sagt ógleymanleg. Allir þessir f þrír menn, sem ég nefndi hér að framan, voru einstakir í sinni röð, geðþekkir, fjöl- fróðir og það, sem mér þótti mest um vert að þeir voru allir bókmenntalega sinnaðir og höfðu góðan smekk i þeim efnum, jafnhliða því höfðu þeir næma tilfinningu fyrir máli. Ég hafði því ekki aðeins yndi af að hlusta á þá, heldur voru þeir mér á við bezta skóla. — Bjátaði aldrei á í samskiptum þínum við blaðamenn eða ritstjóra? — Ég hef átt meiri eða minni samskipti við Vísismenn í 40 ár og þau hafa frá önd- verðu til þessa dags verið hin ánægjulegustu. Það hafa ailskonar erfiðleikar steðjað að í prentsmiðjunni, stundum af rafmagnsskorti, stundum vegna viðskiptalegra örðugleika á útvegun pappírs eða annars efnis og þar fram eftir götunum, en það hefur aldrei orðið að sundurþykkjuefni milli Vísismanna og okkar, sem í prentsmiðjunni störfum. Þar hefur alltaf ríkt góð samvinna og þessvegna vildi ég líka nota tækifærið og óska Vísi allra heilla í tilefni afmælisins og góðs farnaðar um ó- komna framtið. V I Ð T Ö L : VIÐ NOKKRA AF ELZTU STARFSMÖNNUM VÍSIS ERU Á BLS. 146—151. __________________________l 16 VÍSIR 50 ÁRA Afmælisblað VlSIS
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.