Vísir - 14.12.1960, Blaðsíða 151

Vísir - 14.12.1960, Blaðsíða 151
Sölulaun fyrir 200 eintök nægðu / 20 bíóferðir. Einn af fyrstu blaðsöludrengjum Vísis var Steingrímur Kl. GuSmundsson málari að Bergs- stöSum viS Kaplaskjólsveg i Reykjavík. Hann er fæddur árið 1900 og stendur því rétt á sextugu. — Ég er barnfæddur Reykvíkingur, sagði Steingrímur í viðtali við Vísi, og var í hópi fyrstu blaðsöludrengja Visis. Ég man aS ég var tíu ára gamall þegar ég byrjaði að selja blaðið, og það gefur einmitt til kynna að ég hafi selt það strax á fyrsta útkomuári þess. — HvaS kostaði blaðið þá? — Þrjá aura og af þvi fengum við einn eyri í sölulaun. — Ekki hefur það verið mikið. — Mikið! Það var nú bara alls ekki litið. Þetta var ein af fáum tekjulindum drengja í Reykjavík á þeim árum og þótti það stórkost- legt að geta unnið sér inn eyri. Þeir þurftu ekki endilega að vera margir, enda voru aurar pen- ingar i þann tíð. Það eru þeir ekki nú. — HvaS seldu blaðsöludrengirnir þá til jafn- aðar af blöðum á dag? — Það var ærið misjafnt. Fór víst eftir ýmsu, veðrinu, hvaða atburðir lágu í loftinu og hvað stóð í blaðinu. Annars kölluðum við upp markverð tíðindi, ef þau voru fyrir hendi. Það jók söluna. — HvaS munið þér eftir mestri sölu hjá sjálf- um yður á einum degi? — Ég man að ég seldi mikið þjóðhátíðardag- inn, 17. júní 1911. Vísir gaf þá út mjög skraut- legt þjóShátíðarblaS með mynd af Jóni Sigurðs- syni og nokkrum kvæðum helguð honum eftir þó Þorstein Erlingsson og GuSmund Guðmunds- son. Það var á betri pappír en blaðið er venju- lega prentað á og auk þess prentað í tveim litum. Af þessu blaði seldi ég um 200 eintök og fékk tvær krónur fyrir, en það jafngilti þvi að ég gæti farið 20 sinnum á bíó fyrir sölulaunin. Þá kostaði aðeins 10 aura aðgöngumiðinn á bíó. 1'il þess að komast 20 sinnum í bíó fyrir eins dags sölulaun á dag nú, þyrfti barn að fá 120 krónur i sölulaun. Á þessu sést að kaupið var alls ekki svo lítið miðaS við peningagildi nú. — ÞaS er satt, það er meira en manni gæti sýnst í fljótu bragði þegar aðeins upphæðin '>r nefnd. — En það var ekki þar með búið, því auk þess fékk ég verðlaun, höfðingleg verðlaun meira að segja, fyrir mesta sölu. — Hver voru verðlaunin? — Þau voru úr. Ekkert man ég hvaS varð af því, en svo mikið er víst að ég á það ekki lengur. ÞaS man ég hinsvegar að ég var stoltur þegar ég kom heim til mín um kvöldið með úr i vasanum og tvær krónur að auki. Þann dag var ég ríkur maður. — Kom það oftar fyrir að verðlaun voru veitt? — Já, mig minnir að Einar hafi verð- iaunað okkur söludrengina þegar honum þótti einhver skara fram úr, eða þegar sérstök tilefni gáfust til. — Þetta hefur gefið tilefni til harðrar sam- keppni? — Það var oft mikið kapp i okkur strákunum, einkum þegar við bjuggumst við mikilli sölu. Það var líka alltaf mikil sala í kringum helgar. Ég hafði þann háttinn á að flýta mér hvaS Afmælisblað VÍSIS mest ég mátti á veitingastaði bæjarins og i bankana. Þar var alltaf örugg sala ef maður gat orSið á undan öðrum. Auk þess liafSi ég fasta viðskiptavini hingað og þangaS í bænum, sem keyptu aðeins af mér, en ekki öðrum. — Hvað voruð þið lengi að selja blaðið á hverjum degi? — ViS vorum sjaldan lengi. Oftast 2—3 tíma á dag. Það svaraði yfirleitt ekki kostnaði að dorga lengur. — En voru það einvörðungu drengir sem seldu? — Að langmestu leyti. Ég man aðeins eftir einni stúlku, hún hét SigríSur og var, að mig minnir, eitthvað fötluð, en hún fékkst við sölu og bar víst blaðið út líka. Frá hrakningum skipshafnarinnar á „Eos.“ í gær kl. 5 síðdegis var sjóréttarpróf haldið yfir skipstjóra og skipshöfn af skipinu „Eos.“ Kom þá í Ijós, að þeir höfðu lent í hinum mesta lífsháska og mannraunum og mátti heita mildi, að þeir héldu allir lífi. Ikipið fór frá Hafnarfirði 19. þ.m. og komst klakklaust fyrir Reykjanes. En aðfaranótt 21. um kl. 2 gerði svo mikið aftakaveður, að ekki varð við neitt ráðið. Misstu þeir þá stjórn á skipinu og virtist svo um tíma, sem skipið ætlaði að ganga undir. Tóku þá seglin að rifna, hvert af öðru, en framreiðinn, sem var nýr, slaknaði svo mikið, að horfur voru á, að hann myndi slá mastrið úr skipinu. StórreiSinn bilaði einnig talsvert, svo að ekki var annað sjáanlegt um tima, en mastrið mundi brotna þá og þegar. Klukkan um 5 fór veðrinu heldur að slota og var þá farið að aðgæta, hvort leki hefði komið að skipinu, og kom þá i ljós, að tals- verður sjór var kominn i það. Vildu skipsmenn þá reyna að dæla, en dælurnar voru i ólagi, og vinddælan, sem mest var treyst á, hafði öll brotnað í veðrinu svo ekki var viðlit aS gera við liana. Fleiri bilanir komu i Ijós, og með þvi engin tiltök voru að gera við allt í rúm- sjó, sem bilað hafði, þá var siglt af stað þegar stjórn náðist á skipinu. Var lensað austur, þvi að Vestmannaeyjar var nú einasta höfnin, sem tök var að ná. Um kl. 10 árdegis sáu þeir Vest- mannaeyjar fyrir stafni og var þá tekið að hægja. Settu þeir þá upp öll segl, sem þeir gátu og stýrSu til Eyja, en um kl. 5 siðdegis lyngdi og voru þeir þá nálægt 3 fj. m. norð- vestur af eyjunum. En brátt fór aS hvessa af suðaustri og var þá slegið undan. Kl. 6—7 reyndu þeir að vekja eftirtekt á sér með neyðarmerkjum (blysum), en enginn tók eftir því. Um kl. 8 var komið suðaustan rok og sigldu þeir þá undan, en brátt lierti veðrið svo mjög, að segl þau sem eftir voru, fóru í tuskur og fylgdi þessu veðri stórsjór, þrumur og eldingar. Einni eldingu sló niður í skipið og hitti skipstjora og tvo --------------- Rabbaö v/ð Stein- grím Guðmundsson málara, einn fyrsta söludreng Vísis. — Komust þér í nokkur nánari kynni við Einar Gunnarsson? •—■ Já, ég réðst sem sendisveinn hjá honum nokkru seinna. Fór þá í allskonar sendiferðir, m. a. sótti ég handrit til ýmissa, sem skrifuSu í blaðið, þ. á m. GuSmundar skólaskálds, Þorsteins Gislasonar og fleiri. Mér var jafnan tekið vel hjá þessum mönnum og likaði prýðis- vel við þá. Sama var um húsbóndann að segja, hann var ágætismaður. menn aðra, en engan þeirra sakaði til rnuna og má það merkilegt heita. Allt í einu datt i dúnalogn litla stund, en fór svo að hvessa af suðvestri. Var þá skipinu haldið upp að vindi. Um kl. 3 um nóttina var kominn álandsstormur, og rak skipið til lands, og voru þá gefin neySarmerki seinni liluta nætur. Um kl. 6 árdegis kom enski botnvörpungur- inn Marz A. Johnsen (skipstjóri Nielsen) þeim til hjálpar og fylgdi þeim þar til bjart var orðið. Ekki treystist liann til að draga skipið til hafnar, en bauðst til að fara til Eyja og reyna að ná í björgunarskipið, en með þvi að skipið átti þá svo skammt til lands, sá hann að enginn tími væri til þess og vildi aS skipsliöfnin yfirgæfi „Eos“. Var þá ekki annað ráð vænna fyrir höndum og skaut hann út björgunarbáti til þeirra, þvi skipsbátur „Eos“ hafði laskast, og gengu skipsverjar af „Eos“ allir i bann. Var það þó ekki auðsótt því sjór var mikill, en Englendingar helltu olíu i sjóinn og gerSu sér allt far um að lijálpa sem bezt. Sumum skipsverja tókst að hafa nokkuð af föt- um sínum með sér, en aðrir misstu allt, sem þeir höfðu meðferðis. Þetta mun hafa verið um hádegi á fimmtudag og var svo beðiS hjá barkinum, ef vera mætti, að honum yrði bjarg- að, en um kl. 4 var hann kominn upp i brim- garð og var þá haldið til Reykjavíkur. Skip- stjóri á „Eos“ var DavíS Gíslason, en 1. stýri- maður Björn Árnason. (25. janúar 1920). Innbrot. ÞaS var aðfaranótt föstudagsins 16. þ. m. í ÖIIu þrumuveðrinu, aS brotizt var inn i geymsluskúr Ástu Árnadóttur málarameistara, og þaðan stolið talsverðu af kjöti. Skúrinn er áfastur við húsið, en gengið inn í hann utan- verðu frá. í húsinu býr aðeins kvenfólk og börn — ekkjur og 3 börn — og fyrirvinnan er kvenmaður. En karlmaður stelur á nætur- þeli björginni þeirra. (21. janúar 1920). Úr gömlum Vísisblöðum. VÍSIR 50 ÁRA 151
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.