Vísir - 23.12.1960, Síða 5

Föstudaginn 23. desembér 1960
VÍSIR .--.= ■ 5
Haniar h.f,
Útvegsbankinn.
Hvatnn hovtjshrtstður
Verzlunin Edinborg.
Heildverzlun Ásgeirs Sigurðssonar,
Slippfélagið ; Reykjavík,
Sjálfstæðishúsið
Londsbanki íslands

Jesúharmð —
rramh. af 1. síðu.
annan á jólunum, fæðingardegi
frelsarans, eins og vitringarnir,
en fegursta gjöfin, sem gefin
hefur verið, er Jesúbarnið því
Drottinn Guð gaf sinn elskaða
son, Jesú Krist, til frelsis öllum
mönnum. Og blessað litla barn-
ið þroskaðist að vizku og vexti
hjá Guði og mönnum, og síðar
kenndi hann og gerði krafta-
verk, læknaði sjúka og synd-
uga menn, og allir vegir hans
voru Guði til dýrðar. En menn-
irnir handtóku hann loks og
dæmdu til krossfestingar, en
sigur hans var niestur á krossi
og í dauða með upprisu hans og
himnaför, og sífellt vakir hann
yfir okkur öllum og vísar okk-
ur leið til Guðs föður. skapara
allra hluta.“
Þegar hún hafði lokið frásög-
unni stóðu tvö tár í augum litla
fuglsins, sem féllu nú niður á
mjöllina, allir fuglarnir voru
þá flognir og var hann einn
eftir og trítláði frá glugganum,
hverfur hann inn í greniviðinn
í fjallshlíðinni óg fann þar
bræður sína í skjólinu, hann
settist mitt á milli þeirra, og
þeir röðuðu sér kring um hann,
og hann hóf frásöguna um Jesú-
barnið, fegursta ævintýrið á
jörðinni.
Þeir h'ölluðu höfðum sínum
og hlustuðu hugfangnir. En
Sóllind litla stóð við gluggann
og horfði á blettinn, þar sem
litli fuglinn hafði stáðið, en
hvað var þetta? Tvær logandi
og skínandi perlur skinu í
mjöllinni, tár litla fuglsins
höfðu orðið að dýrindis perlum.
Hún fór nú út í snjóinn, og
varlega tók hún þær upp á milli
fingranna og klemmdi þær síð-
an í lófanum hrædd um að tína
þeim. Síðan settist hún aftur
við gluggann með perlurnar
fögru og skoðaði þær, þangað
til hún sofnaði með klemmdan
lófann um þær.
Og hana dreymdi Jesúbarnið,
hún sá það í fjárhúsjötu og litla
fátæklega rúmið þess skein af
hinneskri birtu, hún varð svo
hrifin og frá sér numin, bara að
hún ætti nú eitthvað fallegt til
að gefa því að leika sér að, en
þá lítur hann til baka til henn- ^ þá mundi hún eftir perlunum
ar og hefur sig til flugs, j fögru, sem hún hafði í lófanum,
Gleðileg jól! vinurinn minn,1 og. brosti þá af gleði, nálgaðist
við eigum eftir að sjást aftur, litla rúmið ofur hljóðlega og
því við eigum sama Föðurinn á feimin, þreifaði eftir silfurfest-
himnum, og v.ið þekkjum hann inni á hálsi sínum, sem pabbi
bæði,“ segir hún og veifar til
hans, og henni sýnist ekki bet-
ur en hann blaki til sín vængj-
hafði einu sinni gefið henni,
þegar hún var ósköp lítil og
opnaði íásinn dró síðan perl-
nnum og tísti Gleðileg jól, loks urnar upp á festina, en hjartað
Árbæjarkírkja —
Framh. af L síðu.
súðar; er törfkirkjan í Flugu-
mýri var jöfnuð við jörð 1910.
Umhverfis kirkjuna er hlað-
inn stæðilegur kirkjugarður
með sáluhliði og þar í þrjár
klukkur, allar teknar úr strönd-
uðum skipum, ein þeirra úr
gamla strandferðaskipinu Láru.
Ekki er ætlast til þess að graf-
ið verði í kirkjugarðinum, en
vel. mætti koma ,þar fyrir
görnlum legsteinum og minnis-
merkjum, sem flutzt hafa úr
stað og Þjóðminjasafn gerir
ekki tilkalj til.
' '• L. S. •
- ' - /'V''' t ýív
■■'•!, '•• .'J •■ - á, ■.; rU ' ■ ■ ;■ ■>■;
sló nú ákaft í brjósti hennar á
meðan. Síðan lokað.i hún lásn-
um aftur og hélt festinni uppi
yfir rúminu, perlurnar ljómuðu
og skinu, og það hljómaði und-
urfallega í þeim, þegar þær
slógust saman. Litla dásamlega
barnið brosti þá til hennar og
rétti litlu hendurnar eftir þeim.
Sóllind varð svo gagntekin,
svo óumræðanlega sæl, þegar .
það snerti festina, og nú hringl- :
aði það perlunum saman, en ;
hljómarnir voru svo unaðsleg-k
ir að Sóllind vaknaði.
Mamma hennar var komin,
og þegar hún fann litlu stúlk-
una sína sofandi við gluggann,"
sá hún að henni heJði H.ðið'vel,
það skein af andliti hennar;j
þegar hún opnaði augun.
„Var það endurskin frájj
vöggu Jesúbarnsins?“
„Hvað var þig að drevma
svona fallegt, elskan mín?“
sagði mamma hennar.
Sóllind litla sagði nú mömmu
sinni allt um litla fuglinn og
tárin, sem urðu að perlum, og
drauminn um Jesúbarnið, Þá
varð mamma hennar svo glöð,
því hún vissi að þann sem er
með Jesú getur ekkiert illt hent,
og pabbi var á leiðinni heim,
þær sáu hann út um gluggann
eins og lítinn depil í fjarska.
Þa;r vissu, að hann dró á eftir
sér sleða hlaðinn varningi. Þær
vissu líka, að hann var glaðari
en nokkur konungur, sem "kem-
ur heim í ríki sitt. Og ég segi
ykkur: Þau áttu Gleðileg jól!
Jóhanna Brynjólfsdóttir.
■
eoi
ea jo
Verðandi h.f.
gÁLj jóti
•iO
Verzlunin Halli
i Þórarins. ^
!
ea ,o
. |
Niðursuðuverksmiðjan Ora,
Kjöt & rengi li.f., J
Kársnesbraut 34. !•
tekin.
Sáluhliðið. Það var ekki fullgert, cr my.ndin var