Vísir - 23.12.1960, Blaðsíða 7

VÍSIR
7
Föstudaginn 23. desember 1960
Skrifstofuvélar.
Almenna Byggingafélagið h.f,
Edda h.f., umboðs- og heildverzlun,
Sveinabókbandið.
Bifreiðasalan Bíllinn, Varðarhúsinu
Vélaverkstæði Sig. Sveinbjörnsson h.f.
Klæðaverzlun Andrésar Andréssonar,
Timburverziunín Völundur h.f.
Sameinaða verksmiðjuafgreiðslan, Bræðraborgarstíg 7
Borgarfell h.f.
ísam h.f. — Landleiðir h.f.
Tjarnargötu 16.
Bíla- raftækjaverzlun og raívélaverkstæði
Halldórs Ólafssonar, Rauðarárstíg 20.
Vélsmiðjan Meitill,
Kexverksmiðjan Esja h.f.
fangi, höfuðið nægir ekki til
þess að skilja slíkt, það mundi
.springa eða ruglast. — Til þess
verður hjartað að gjöra sitt
ýtrasta, eigi maður að þola svo
óvænta atburði.
í sjálfsgleymsku varð þeim
á að hugsa fyrst að nokkurri
stundu liðinni til óróa og kvíða
þeirra, sem þau höfðu skilizt
frá. Og þau gátu jafnvel tæp-
lega hugsað til þess án ótta og
kvíða, hvemig þau ættu að
hegða sér frammi fyrir þeim. —
Ættum við að flýja? Ættum
við að fela okkur? mælti ungi
maðurinn. — Við skulum vera
saman, anzaði hún, og um leið
hjúfraði hún sig upp að hon-
um. — Bóndinn, sem heyrt
hafði hjá þeim frásögnina af
strandaða skipinu, hraðaði sér
umsvifalaust niður á árbakk-
ann. — Skipið kom fljót-
andi heilu og höldnu. Með
miklum erfiðismunum hafði
tekizt að ná bvi aftur á flot.
Haldið hafði verið af stað í
cvissu, í von um að finna aftur
þau týndu.
Með köllum og bendingum
gjörði bóndinn skipverjúm að-
vart og vísaði á heppilegan stað
til lendingar, og nú beindi skip-
ið stefnu sinni þangað að bakk-
anum. Og hvílík sýn bar þar
fvrir augu, er þau tóku land!
Foreldrar beggja hjónefnanna
þustu fyrst upp á bakkann. —
Fyrri elskhugi stúlkunnar
fögru var nálegg fallinn í
öngvit. — Naumast höfðu i'or-
eldrárnir frétt, að hin kæru
börn' þeirra hefðu bjargast, er
þau - komu fram úr runna í
furðúlegum dularbúningum sín-
um. • Skipverjar þekktu þau
ekki. aftur, fyrr en þau voru
komín alveg til þeirra. —
Hverja sé ég? sögðu mæðurn-
ar. — Hvað sé ég? sögðu feð-
urnif. —J- Þau. sem bjargazt
höfðú, féllu á kné frammi fyrir
foreldrunum. — Börnin ykkar,
mæltu þau: hjónaefni. Fyrir-
gefið; varð, stúlkunni að orði.
Gefið okkur blessun ykkar,
sögðu bæði, þegar allir voru
höggdofa a£ undrun; — Bless-
un ýkkar, kvað við í þriðja
sinn.’og hver hefði getað synjað
um Slíkt?
Smælki

Faðir Ryan: — Og þegar þú
lást alveg fyrir dauðans dyrum,
varstu þá ekki hræddur við að
hitta skapara þinn?
Houlihan: — Nei, yðar ágæti.
Það var hinn náunginn, sem ég
var hræddur við.
— Pat, heyrðirðu þrumurnar
i nótt?
— Nei. Var virkilega þrumu-
veður?
— Já, það var svo mikið
þrumuveður, að allt ætlaði um
koll að keyra.
— Því í djöflinum vaktirðu
mig þá ekki? Þú veizt að eg get
ekki sofið i þrumuveðri.
LAUSNIR A GETRAUNUN
á bls. 4.
Stúlkan: Samt. 85.
Ðýrið: Hestur, svanur, gíraffi
svím strútur og fíll.
gUiL jit!

Heildverzlim Arna Jónssonar h.f., Aðalstræti 7

atiL j!
Fiskhöllin.
GU-JL jit!
Ford-umboðið —Jttr. Kristjánsson h.f.
Suðurlandsbraut 2.
Korkiojan h.f.
id' M i
Verzlunin Skúlaskeið, Skúlagötu 54.

GLiL jJ!
Vttrztun B. H. Bjarnason.