Vísir - 07.01.1961, Blaðsíða 4

VÍSIR.
Laugardaginn 7. janúai’ 1961’
WÍSIR
DAGBLAÐ
Ötgeíandi: BLAÐ^ ÚTGÁFAN VÍSIR HLF.
Yintr kemur út 300 daga a an, v.oist 8 eða 12 blaðaíður.
Rltstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Hitatjómarskrifstofur eru að Laugavegi 27, en aðrar
y'- skrifstofur að Ingólfsstræti 3.
Ritatjórnarskrifstofumar eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 30.00 í áskrift á mánuði.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Lánamái útgerðarinnar.
Aðalfúndi Landssambands íslenzkra útvegsmanna, sem
haldinn var nokkru fyrir áramótin hér í Reykjavík, var að
sjálfsögðu ræt-t mikið um fjárhag útgcrðarinnar. Hefir hann
verið næsta hághorinn árum saman, og þarf ekki að rekja
ástæðurnar fyrir því. Meginorsökin hefir vitanlega verið
sú, að útgerðinni hefir ekki verið fært að safna neinurn
sjóðum — frekar en öðrum fyrirtækjum, sem hafa þá ekki
verið eitthvað sérstaklega í náðinni hjá þeim. Þegar illa
gengur, cins og á síðasta ári, þegar aflabrestur varð óskap-
legur hjá togurunum, en síldveiðin brást algerlega fyrst
fyrir norðan og síðan einnig hér við suðvesturströndiiía,
finna menn loks óþyrmilega fyrir því, liversu liættulegt það
'er að rýja atvinnuvegina inn að skyrtuimi með sífelldum
'Og sívaxaulidi kröfum af öllu tagi á hendur þeim.
Það var þess vegna eðlilegt, að útvegsmenn færu
þess á leit við ríkisstjórnina, að hún leitaðist við að'
koma þeim úr mestu vandræðunum, enda þótt segja
megi, að hjá sumuni er um sjállskaparvíti að ræða,
þar sem þeir treystu því, að áframhald verðbólgunnai
ntundi g'era tæki þeirra arðbær.
Vegna þcssa liafa því verið gefin út hráðahii'gðalög ti)
að korna lánamálum útyegsins á öruggan og heilbrigðan
grunn. l'jölmörg útgerðarfyrirtæki eru með jrunga hagga
óréiðuskulda, sem stofnað var til vegna þess andrúmslofts
og hugsunarháttar, sem uppbótakerfið orsakaði. Með aó-
gerðum ríkisstjórnarinnar, sem lýst er í hráðahirgðalögum
Jreim, er ú.t voru gefin í fyrradag. er hlaupið undir bagga
mcð þeim, sem illa eru staddir og þeim gert kleift að fá lán
lil langs tima, tíu til tuttugu ára og nifeð hagstæðum kjör-
um. Þar að auki.eru ákvæði, sem gera að verkum, að fyrir-
tæld verða ekki lekin til gjaldþrotaskipta, meðan unnið er
að athugun á lánsumsókn.
Verður ekki annað sagt en að ríkisstjórnin hlaupí
KIRKJA DG TRUMAL:
Á þreUánda.
Stjarnan fór íyrir þeim, þar um hætti og hver af sínum hvöt
til er hún staðnæmdist þai’ um. Og barnið, sem þeir leituðu
yfir, sem bamið var, (Mt 2,9.)
í guðspjalli þrettándans
koma fram á sjónarsviðið kunn
ir menn, ferðalangar í leit. Vitr-
ingarnir úr austurátt hafa farið
land úr landi óraleiðir knúðir
af sterkri þrá. Leitin er ein-
beitt. Þeir yfirstíga alla örðug-
leika og gefast ekki upp. Nema
ekki staðar fyrr en marki er
náð.
í þessu guðspjalli leita fleiri
en vitringarnir. Heródes kon-
ungur leitar einnig. Það er ekki
þrá heldur ótti, sem knýr hann
til leitar. Fræðimennirnir leit-
uðu einnig. Þeir leituðu í skráð
um heimildum sem embættis-
menn, er höfðu áhuga fyrir
fræðigrein sinni og vildu finna
lausn á' þeirx-i gátu, sem þeir
höfðu áhuga fyrir og þeim bar
vegna þekkingar sinnar að
finna ráðningu á.
Enn eru menn í leit, ekki
feögupersónur aftan úr fjai'læg-
um öldum, heldur nútíma.menn,
við sjálf, menn dagsins .í dag.
Öllum er okkur það sameigin,-
legt með vitringunum fornu, að
við erum menn á fei’ð frá ein-
um áfangastað til arinars, sum-
ir eiga skamma leið, sumir
lengri nokkuð, og þó mun það
flestum saineiginlegt, að finn-
ast tíminn líðá furðu fljótt frá
vöggu til grafar.
Á göngunni leitum við öll ein
hvers. Þar Remur að vísu sitt
hvað til greina, þegar bezt. læt-
ur leitum við öryggis, trvggs
vinar til lífstíðar og heimilis,
er veiti friðsælt skjól, tiltrúar
og verðugs verkefnis.
Og margir finna það, sem
þarna drengilega undir bagga með útgerðinni, jafnvelj þeir íeita. En svo undarlega
gert betur en margir gerðu ráð fyrir, cg þess er þá um J bregður við, að leitinni hættir
ekki, þegar eitt er fundið, einni
ósk er fullnægt, leita menn á-
fram, þá vaknar þöi'f til að leita
á nýjum sviðum, ná öðru tak-
mai'ki. Algera fullnægju öðÞ
umst við ekki Hver á svo mikl-
ar eignir, - að hann hafi enga
löngun til að auka þær? Hver
veit svo margt, að hann finni
engá þörf fyrir að auka þekk-
ingu sína? Leitin' er einkenni
leið að væntíx, að þessi aðstoð nægi til þess að koma
fyrirtækjum úr mestu kröggunum.
Margir útgerðarmenn hafa teflt djarí't og komizt í
vanda af þeim sökum, að þeir hafa gert ráð fyrir, að óhætt
væri að efna tilverulegrar f'jái’iestingar, því að fallandi
’verð krónunnar mundi verða til hjálpar. Nú eru þeir tímai
væntanlega úti um ól'yrirsjáanleg'a framtíð, svo að menu
'verða-að fara varlega og ætla sér af í fjárféstingu sem öðru.
Þeir, sem. fara ógætilega framvegis, geta vart ætlazt til, að
]>eim verði hjálpáð ö'ðru sinni. Ei'tirleiðis verða þoir að
standa á eigin fótum eða t'alla ella. Rikið eða sameiginlegir
sjóðir landsmanna geta ekki tekið á sig áföll þeirra vegnalífsins, sem við lifum. Og hvert
að, var ekki eitthvert nýfætt
barn heldur þetta sérstaka,
uppfyliing fyrirheitins frá Guði,
konunguiúnn, sem koma átti til
þess að ríkja og til þess að hon-
uiti yrði hlýtt og til þess að
honum yrði lotið og hann yrði
tilbeðinn.
Heródes leitaði hans, en ekki
til þess að veita honum lotn-
ingu, eins og hann sagði, heldur
til þess að bjarga sjálfum sér
undan valdi hans, bjarga tign
sinni, skrúða sinum, þeirri
stöðu, sem hann hafði og mat
öllu öðru meira, undan áhrii’um
þessa nýja konungs Hann leit-
aði barnsins til þess að fyrir-
fara því, svo að hann gæti hald-
ið öllu sinu óáreittur af þvi,
Myndi slíkt hafa fleiri hent en
Heródes, að leítast við að fyrir-
fara jólabarninu í- jötunni til
þess að bjarga sjálfum sér, sín-
um eigin völdum, sinni tign,
sínum skrúða, bjarga sér frá
því að lúta konungsvaldi þess?
Mundi það ekki einnig hafa
hent, að barnsins væri leitað. í
lífi annarra manna til þess að
■fyrirfara því þar?
Fræðimennimir leituðu í
bókrollum sínum. En þeir leit-
uðu hlutlaust eins og vísinda-
manna er háttur í fræðigrein-
um sínum Þeir leituðu ékki af
áhuga fyrir barninu sjálfu,
heldur af áhuga fyrir þekking-
unni, eins og náttúrufræðingur
leitar, þegar hann vill ganga úr
skugga um fyrirbærin, hvort
hvort verður ofaná, en hann
hefur áhuga fyrir að vita hið
rétta og auka -þekkingu sína.
Þannig leita menn stundum
barnsins í jötunni, og þegar bezt
lætur, komast þeir karmski að
raun um, að barnið fæddist í
Betlehem, samkvæmt spádóm-
' unum, á rikisstjórnarárum Ág-
ústai' keisara. En hafa þeir leit-
að barnsins sjálfs til þess að fá
uppfylling fyrirheitisins, til
þess að fá svalað þörf og þrá
mannlegt hjarta?
Vitringamir leituðu ekki til
þess að höndla sérstakt þekk-
ingaratriði, ekki til að svala
fróðleiksþorsta, því síður ætl-
uðu þeir að hindra framkvæmd
ráðsályktana Guðs. Markið'
þeirra var ljóst og eitt frá upp-
hafi, Þeir voru komnir um
langa og torsótta vegu til að
finna hinn nýfædda konung og
til þess að veita honum lotn-
ingu, lúta honum og játast þann
ig undir vald hans og tign sam-
kvæmt hlutverki hans. För
þeirra táknar það. að fæðing
hans er atburður, sem hefur úr-
slitaþýðingu í lífi þeirra. Þeir
leggja mikáð í sölijrnar til að
finna barnið, yfirgefa hið fyrra
líf sitt Fúsir að fórna fjármun-
um og lífsstöðu, jafnvel lífi,
bjóða þeir hverrí hættu byrg-
inn á langri vegferð, yfirstíga
erfiðleika, dag eftir dag víku
eftir viku og hvika aldrei frá
markinu. En hvar sem leið
þeirra liggur og hversu toi-sótt
sem hún reyndist, hvelfist þó
ávallt hinn sami hirninn yfir
höfðum þeirra, og það er him-
inn Guðs. Ljósgeislar hans vísa
þeim leið, því þeir leita að gjöf
himinsins, og sameinast allir í
einni stjörnu, skíriandi bjartri,
sem staðnæmist vfir fjárbygg-
ingu i Betlehem. Og þeim verð-
ur ljóst að alla hina miklu birtu
þau eiga sér stað og hvernig, leggur frá barninu þar, því að
jarðfr-œðingurinn leitar að berg- barnið er stjarnan ljósið frá
tegund til þess að ganga úr, himni Guðs, sem lýsir í myrkri
skugga um, hvort hún finnst á J mannlegs lífs og neyð. Mai'kinu
þessum stað eða hinum, allt af er náð, fvrirheit Guðs er fund-
áhuga fyrir vísindagrein sinni.: ið, innstu þrá, æðstu ósk ér full
jarðsögu landsins, eða fræði- I nægt. Þeir hafa fundið Frelsar.a
maður leitar gagna til að sanna [ heimsins, Drottinn til að lúta
eða afsanna sögulegan atburð, j og þjóna, Guð til að tilbiðja og
það skiptir hann ekki máli,1 syngja lof/
•Þeir, sein ætla sér að Iiafa hagnað af atvinnutæk.pmuni
verða einnig að vera við því búnir að bera hallann eða skell,
• ef illa fer.
ViðbrögS stjétnarambtö&mnar.
Kommúnistar og meðreiðarsveinar beirra í Frarn-
sóknarflokknum taka bráðabirgðalögunum mjög á
þann veg, sem við var að búast: Þessir samherjar
kveðti upp bann dóm, að ríkisstjóiinin sé að setja út-
gerðina í skuldaskil eftir 10 mánaða viðreisn, eins og
Þjóðviljinn kemst að orði.
Þessir rauðu bræður bora hinsvegar ekki við að skýra
binar ríiunverulegu ástæður fyrir vandræðiun útvcgsins
l'yrir lésenduni sinum. Þær eru sú stefna, sem ríkjandi var
bér á landi árum saman og náði hámarlci, þegar vinstri
síjómin var við völd. Styrkjastefnan var að' koma úlveg-
iúum á kné, og þótt gert væri mikið álak til að bjarga hon-
um með ráðstöfunum ríkisstjómarinnar, komu ]iær ekki
að tilætluðu haldi, þegar ofan á aðra óáran dundi hmn
l'iskimjölsmarkaðsins, aflabrestur togaraflotans, sem veitt
Iieí'ir þriðjungi minna en á nrinu 1959» og að kalla algerL
síldarieysi fyrii' tiorðan á sd. sumri. íyf stefua kommúnista
væri emr ríkjímdi hér, mundi útvegurinn -vcra í kalda kpli.
sinn sem einu markmiði er náð,
eygjum við ‘ annað í nokkurri
fjarlægð.
I innstu fylgsnum hugans er
það eitt, sem við þráum að
finna í lífinu, drottin til að
hylla og þjóna, Guð til að til-
biðja og dýrka. Að vísu er þessi
þi'á hjá mörgum aðeins óljós
tilfinning, sem menn kannski
gera sér aldrei fyllilega gi'ein
fyi'ir, viðleitnin til að fullnægja
henni verður því stundum veik
og' árarigurinn eftir því. Full-
nægja í sáJarfriði feltur ekki
öllum i slcaut.
Þeir, sem kannast við það,
sem hér hefur verið sagt um
le.it lífsins, þeir sem þekkja það
af eigin reynslu, geta dregið
lærdóm af guðspjalli þrettánd-
ans.
Heródes konungur, fræði-
mennirnir og vitringamir, allir
leituðu þeir hins samá, báms-
ins í jötunni, en hver með sín-
Kardemommubærinn
vinsæll.
Kardemommubærinn virðist
alltaf njóta jafnmikillá vin-
sælda bæði hjá ungum og'
gömlum. Uppselt hefur verið á
öllum sýningum fram að
þessu. Einkennandi hefur verið
á sýningum að undanförnu,
hvað margir fullorðnir hafa
verið á þeim og virðast þeir
skemmta sér engu síður en
börnin. Næst.a sýning verður á
sunnudag kl. 3.
Þegar Kardemommubærinn
var sýndur á s.l. vetri efndi
Þjóðleikhúsið til verðlauna-
keppni hjá börnum og' var
samkeppnin tvennskonar. 7—
10 ára börn áttu að teikna
mynd úr Kardemommubænum
og böm á aldrinum 10—13 ára
áttu að skrifa ritgerð um
fyrstu leikhúsferðina. Nú hafa
úrslitin verið birt og hlaut
Guðrún Ragnarsdóttir 7 ára til
heimilis að Framnesvegi 34,
Reykjavík verðlaun fyrir ljóm-.
andi fallega. mynd, sem hún
heildarútgáfa af verkum H. C.
Andersen. —• Engin verðlaun
voru veitt að þessu sinni fyrir
ritgerð. Dómnefndina skipuðu
Guðlaugur Rósinkranz, Þjóð-
leikhússtjóri, Þorvaldur Skúl'a-
sori, listmálari og Thor Vil-
hjálmsson, rithöfandur.
Byrja að leita er
lengir dag.
Það verður ekki fyrr en fer
að lengja daginn að við byrjum
að leita að koparnum og öðru
verðmætu úr liollenzka kaup-
farinu, sem fórst við sand-
ana fyrir nær 200 árum, sagði
Siggeir á Klaustri í morgun.
Eg er búinn að fá leitartæk-
in. Við reyndum á járninu í
sandinum og eftir því að dæma
ættu þau að geta orðið að gagni
við leitina að málminum
úr hollenzka skipinu.
Tíðarfar hefur verið gott hér
það sem af ,er vetri, alveg snjó-
teiknaði af Kasper, Jesper og laust og vegii' greiSfaérir sem á
Jónatan. . Verðlaunin voru
Æumardegi...-