Vísir - 07.01.1961, Blaðsíða 5

Laugárdáginn 7. ja'núár 1961
V í S-IB
Herirý 'Farrel hringdi til 1 Að lokum sotti hann á sig
Regerit gistihússins i Blex- áberandi, dökk gleraugu. Hann
-worth og honum var geíið sam- tók- hattinn, en lagði hann frá
band við umsjónarmanninn.
— fiafið 'þér eins-manns-
herbergi fyrir mig í kvöld?
— Já, það er til, aðeins fyrir
eina nótt?
sér hftur. Það yrði tekið betur
eftir honum, ef hann hefði
hann ekki á höfðinu.
Síðan slökkti hann ljósið,
klifraði út um gluggann og nið-
— Já, takk fyrir, það er nóg. ur eftir brunastiganum á hús-
Eg vóna áð herbergi _ númer 7 hliðinni,
eða 8 .sé laust- i.r Þegar hann kom til járn-
ITmsjónarmaðurinn hló við: brautarstöðvarinnar, sá hann aðj
—- Ekki bæði. En númer 7 er hann hélt nákvæmlega áætlun.'að kála honum. Síðan beið steinsofnaður.
laust, svo að þér eruð næstur. Það var prýðilegt að fara með Farrel rólegur þar til hann . Það var húsmóðirin,
Það, biðja allir um þessi her-
bergi.
númer átta, því að það *var ein-
mitt í áætluninni, að Sáxon
sýndi sig fyrir næturverðinum,
er hann færi út úr herbgrginu,
og næturvörðurinn væri ■ að óon, Það var srðið of framorð-
pússa skó gestanna. ' ið til að fara í skrifstofuna.
Farrel komst inn í herbergi Þótt hann hefði sofið nóttina
númer átta með því að fikra sig áður, var hann ákaflega þreytt-
eftir syllunni, sem var með- ur-. ^f til vill var það tauga-
fram húsinu að utanverðu. spenningur. Hann lagðist endi-
Fórnardýrið kom varla upp iangúr á sófann; og það leið
stunu, áður én Farrel vaf búinn ekki a löngu áður en hann var
h
vgrið falið að -gera þarna .í Hann var í fríí í Blexworth.
Cradleigh. . ' | — Hvað segið þér! hrópaði
Um kvöldið var hann aftur . Farrel. Var það .... var það
kominn til herbergis sins í Lon- eitthvað óeðlilegt?
—■ Já, sagði Searle. Ef til vill
gætuð þér hjálpað okkur..
sem
Já, ég- veit að þau eru
bezt, sagði Farrel.
herbergi númer 7,
Eg' heiti Saxon
Eg tek þá
ef ég má. j
— Charles
1
Saxon. Eg kem seint, sennilega
í kringum kl. ellefu, býst eg
við.
— Það er allt í tagi, herra.
Saxon. , Næturvörðurinn tekur
þá á móti yður.
Hann lagði niður heyrnar-
tólið, en íyfti því strax aftur.
3 þetta sinn hringdi hann til
Grand gistihússins i Cradleigh
og spurði:
— Hafið þé'r einsmannsher-
bergi í nótt?
Það var stúlka, sem svaraði.
— Já, var stúlka, sem.svar-
aði.
-— Já, það höfum við. Að-
eins fyrir nóttina?
— Já, takk fyrir. Eg kem
um miðnætti. Eg heiti
Heni'y. Farrel.
— Það verður í lagi. Vel-
kominn, herra Farrei.
ÍL ii fi % a v a % s s a -g a [V í) & 1S'
Hann var ekki hjátrúarfuiiur.
Cftir J4d ert ^JJat'rÍA.
V
21.40 lestinni til Blexworth, og heyi'ði til nætui’varðarins . úti vakti hann:
kl. 22,40 komst hann þangað, á gánginum. Það var ungur — Það er
Tveim mínútum síðar gekk piltur með stóran poka á hendi. i sem vill tala
hann á Regent gistihúsið og sem hann notað,i til að safna hun-
kominn maður,
við yður, sagði
sagði við næturvörðinn:
— -Nafn mitt er Saxon.
saman skónum' í.
Eg !■ Farrel fór út úr herbergi
Farrel var ekki vel vaknað-
ur. Hann var ekki kominn á
— Ef eg get, þá er það sjálf-
sagt, sagði Farrell.
— Þekkið þér jRegent gisti-
húsið í Blexworth?
— Nei, það geri eg ekki, en
eg veit að Hart bjó þar stund-
um. ' f
— Hann var mýrtur þar, á
herbergi átta. Við leitum eftir
manni, sem heitir Saxon. Hanri
bjó í herberginu við hliðina.
Þekkið þér e. t. v. nokkurn
með því nafni?
Farrel þóttist hugsa sig um'
en hristi síðan höfuðið:
— Hefi aldrei heyi't á harinl
minnst. 1
— Það hefur ef til vill éng-
inn annar heldur, sagði Seai’le-
íbygginn. — Jahá. Svo að þér
hafið aldrei verið á Regent hót-
elinu í Blexw'or'th?
Farrel hleypti í'brúnirnar:
—- Ekki svo eg muni. Af*
hverju?
— Hafið þér búið á nokkru
öðru gistihúsi nú nýlega?
spurði Eearle.
hefi pantað herbergi hérna. númer átta og rakst næstUm á ‘faet.ur, en reisti sig upp á oln-
— Það er rétt, herra minn. unglinginn.
Herbergi númer sjö, sagði næt- j — Afsakið, sagði han.n jog
urvörðurinn og -tók 'iykilinn, gekk afturábak til herbergis
■ —- Eg rata upp-sjálfur, sagði númer sjö.
Farrel, Farrel. — Eg þarf að' faraj — Skórnir yðar. herra? —
snemma i fyrramálið. Gæti eg hann var mjög samvizkusamur
fengið kaffi og tvær brauð- unglingur.
sneiðar -á herbergið kl. 7? j Farrel horfði í fyrsta sinrt á
— Að sjálfsögðu, herra.
Næturvörðurinn ritaði her
■bogann. Gesturinn stóð fyrir
aftan húsmóðirina.
— O, komið innfyrir, sagði
Farrell,
— Nei, nei, þér Þurfið álls
ekki að fara fram úr, sagði
gesturinn.
— Eg fékk mér smáblund,
Farrel var undrandi.
— Nei, sagði hann, að undan-
skiídu Grand gistihúsinu í
Cradleigh, en þar var eg í nótt.
— Hvaða númer var á her~
berginu?
— Þrettán. Og Farrel bætti:
við: ' — • Eg er ekki hjátfúár-
skóna sína. Þeir voru brúnir' af s'agði Farrel. Eg var ó ferðalagi fullur.
og fór að hugsa. þar sem hann
sat í herbergi -sínu í London.
Að lokum teiknaði hann áætl-
un sína niður á pappír. Áætl-
unin um að myrða Tonias Hard
stóð og féll alveg með tíma-
ákvorðunum. Hann starði á
pappírinn, reyndi að finna þar
einhverja galla, en fann enga.
Eftir að hafa athugað málið um
stund, krumpaði hann pappír-
inn saman og bjó til úr honurn
bolta, sem hann brenndi yfir
gastækinu. -Til öryggis hrærði
hann svo upp i öskunni á eftir.
Kiukkan 20 kom iestin frá
London til Cradleigh, og stund-
arfjórðungi-síðar skrifaði Farr-
- el sig inn á Grand gistihúsið i
eigin nafni.
-— Herbergi númer 13. sagði
umsjónarmaðurmn og
honum lykilinn.
Farrel yppti öxlum:
leir, sem hann hafði fengið á
Hann lagði heyrnartækið- á bergisnúmerið og pöntunina á þá í portinu bak við Grand
töfluna hjá sér. gistihúsið i Cradleigh. Það væri
ófært að vera með svo óhreina
I herbergi numer sjö, komst skó daginn éftir Qg hann hafði
Farrei að raun um að það var enga möguleika á að hreinsa þá
aðeins þunnur veggurinn, sem
aðskildi hann frá Hart, sem var
herbergi númer 8. Hart
hann' hikaði,
-í neroergi nurner ö. fiart var
sofandi. Hart, þessi viður-
styggilegi náungi, sem hafði
olnbogað sig fram fyrir hann i
fyrirtækínu frá, því að hann
kom þangað — skriðið og fals-
að fyrir eigendunum þangað til
hann hafði náelt sér í yfir-
mannsstöðu, sem Farrel hefði
raunar átt að fá. En staðan,
sem Hart hafði gæti orðið hans,
sjálfur. Þegar
sagði pilturinn:
— Þeir eru mjög óhreinir,
herra.
— Það er alveg satt. Farrel
hló. Hann tók af sér skóna og
rétti piltinum þá:
— Fæ eg þá aftur fyrir sjö?
— Fyrir sex, herra, svaraði
unglingurinn strax.
Farrel fór ekki úr fötunum.
það hafði honum verið sagt, ef Hann var þreyttur og hennti sér
Hart færi frá fyrirtækinu. Það á rúmið eins og hann var. Þótt
var ekki líklegt að hann gerði einkennilegt megi virðast, sofn-
það. En hann gætf dáið. Hann aði hann. Ef til vill var það
fékk skyldi deyja. í nótt. . jsamt ekki svo skrýtið, því að
j Þeir mundu spyrja hvern hann hafði ekkert semvizkuhit.
'annan: Hafði gestufinn á núm-
— Gerir ekkert til. Eg er er sjö heyrt neitt? Hver bjó í
ekkert hjátrúarfullur. En með- númer sjö? Saxon? Charles
al annara orða, þá á ég von á Saxon? Já ■ ■ maður í gráum
•manni í verzlunarerindum fötum, berhöfðaður, með hárið
hingað'í fýrramálið. (Og það greitt aftur-, gráhærður, horn-
var - dagsett). Maðurinn heitir sþangargleraugu og yfirskegg.
Hann svaf í rauninni þangað
til kaffið og braúðið kom kl.
sjö. Eftir að hafa gert upp reikn-
inginn gekk hann til stöðvar-
innar og kom þángað nógu
snemma til að- taka lestina til
Cradleigh kl. 7.45. Þangað kóm
og var dálítið þreyttur. | -— Það ættuð þér að vera,.-
— Einmitt, já. Þér komið frá herra Farrel, sagði maðurinn:
Cradleigh? J
,— Rétt, sagði Farrel. —-
Hváð vitið þér um það?
— Við höfum ’haft nóg' að
gera í dag, hr. Farrel. Nafn
frá Scotland Yard. Næturverð-;
irnir skrifa venjulega númen
herbergjanna á skósólana, þeg-r
ar þeir taka þá til að hreinsa
þá. Þessi krítarnúmer eru ofL
mitt er Searle — lögreglufull- lengi á skósólunum á eítir, Þao;
trúi. Einn af stjórnendum fyrir- eru til dæmis mjög greinileg ár
tækisins, sem þér starfið við —, skónum yðar. Eg get greinilegat-
hr. Har.t — lézt við mjög grun- séð töluna 7. héðan, herra Farr—
samlegai’ kringumstæður í nótt. el.
„Þotuhreyf!ar“ í vél-
báta í náinni
§Þar er þó um vatnsstraom a5
ræða — eikki Soft,
Tímaritið „Thg Fish Boat“,! handhæga dælu, sem knúin er*
kl
Burr, og kemur
svo vel að vísa honum
upp til mín.
— Vissulega herra
gert.
sem gefið ei' út vestan hafs og
fjallar um skip til fiskveiða,
spáir þvi, að bráðum komi til
sögunnar fiskibátúr, sem knú-
inn verði þotuhreyfli.
Segir tímaritið, að bátar, sem
með benzín- eða dieselhreyfli,
en það er vatnsgusan frá henni,
sem hægt er að beina í ýmsar
áttir, sem knýr bátinn áfram,
til hliðar eða afturábak. Slikar
dælur eru þegar í notkun í til-
. 9 Gjörið Hvar væri hægt að finna Sax- hann kl- 8-45- Klukkan nm gekk hánh. verði sllkum hrevflum 1 raunaskyni í ýmsum bátum,
beint on? Auðvitað mundu þeir
! aldrei finna Saxon, því áð hann
Það skal var alls ekki ’til.
Hvér hafði ástæðu til að
myrða Hart? Auðvitað Fai’rel.
.Hann mundi hagnast á því að
Farrel sriæddi góðan kvöld
verð, síðan gekk hann til her
bergis nr. 13 og opnaði hand-.Hart dó. En Farrel dvaldist á
tösku sina. Hann hafði fata-jGrand gistihúsinu um nóttina.
skipti og fór úr brúnum föt- Hafði farið til Cradleigh í er-
unum og í önnur grá og settist
siðan fyi'ir framan spegilinn.
Með riiikilli nákvæmni festi
hunri ;á.‘. sig ýfirvaí arskegg. —
HanriVvat>risj’á’lfúr'’ irieð . dökká
indum fyrirtækisins.
Nei, í rauninni leit það út sem
að þessi Saxon ....
Hafði Saxon ekki einmitt
beðið um herbergi nurrier sjö,
• sksririftíá Yfúrid • 'if&f bann'cri'ðííiri' fskýrá ’ f rá 'því' a'ð líárín:héfðl" séð
'J grfffi[sS'l5íir‘<éldfi' iriáður, 'isaXon koma út ’ ur~~
hann inn á Grand og sagði við
vörðinn:
■—■ Nafn mitt er Burr. Hr.
Farrel á von á mér.
— Alveg rétt, ’herra minn.
Þér getið gengið beint upp til
hans. Herbergi númer 13.
Farrel gekk upp á herbergi
sitt, hafði fataskipti í flýti, tók
af sér yfirvararskeggið og horn-
spangargleraugun, þvoði sér
um hárið, læsti töskunni og fór
niður til að snæða morgunverð.
Eftir að hafa greitt reikn-
inginn sinn, fór hann frá gisti-
húsinu og tók að annast þau
. ViSsklpti, ' sem . honum- háfði'
sem eru frá 14—65 fet á lengd-.
Þá er það kostur við slíka
hreyfla, að engin hætta er á, að
net eða lína fari í skrúfuna, sem
getur verið býsna hættulegt
eins og menn vita.
muni yerða éins léttir og auð-
veldir í stjórn og lítil bifreið,
en'auk þess sé von t.il þess, að
hægt verði að draga mjög veru-
lega úr reksturs- og viðhalds-
kostnaði báta, sem þannig væru
búnir.
„Þetta ætti að vera orðið
að veruleika eftir tvö eða
þrjú ár,“ sagði tímaritið erin
fremur, „því að samkeppni
er mikil, en heízta fyrirtæk-
ið, sem er að undirbúa slíka
hreyfla heitir Hydrojet Mar- j skjóta samgöngu-gervihnettin-
irie Corpöration í Cleveland um ECHO I (Bergmál I) á loft,
í Ohio. J en áranguririn sem , náðist .er
FyTártæki þettá hefur fram- talinn marka nýtt og mikilvægt
leitt mjög kröftugá, létta og skref í áttina il hraðvirkra sm
„Samgöngur í þágu friðar’*
eru einkunnarorð á nýju banda
rísku frímerki
Það er gefið út í tilefni þesSr
árangurs sem náist með því að
J