Vísir - 17.10.1961, Page 7

Þriðjudagur 17. október 1961
V í S I R
7
AKMAiYJV SJYÆVAKR
Háskólanum var mikill
vandi á höndum, þegar velja
þurfti nýjan rektor við hið
sviplega fráfall dr. Þorkels
Jóhannessonar. Var einkum
þrennt að athuga: pro primo.
Skarð Jöins látna var tor-
fyllt; Pro sencundo: Nýr
rektor varð að vera virðu-
legur maður og vel að sér
ger; Pro tertio: Gera varð
ráð fyrir því, að í rektorstíð
hans minntist Háskólinn
hálfrar aldar afmælis síns
með þar til heyrandi mann-
fagnaði, heiðursdoktorakjöri
og heiðursmerkjaviðrunum.
Er ekki fjarri lagi að ætla,
að það síðasttalda, Háskóla-
afmælið hafi vcrið hvað
þyngst á metunum við rekt-
orskjör. Ekki gátu aðrir
menn komið til greina um
forystu slíkrar kjötkveðju-
liátíðar en þeir, „er nokkur-
ir eru á borði ok kappsmenn
vilja vera“, eins og Sölvi
Klofi komst að orði á sinni
tíð. Slíkt hátíðavafstur er
ekki tómt grín og gaman
fyrir þá, sem fyrir því
standa, því að „það er lítið
meira en tilhlakkið“. Hinn
nýi rector ikagnificus varð
því að vera vel virðulegur
— representable, kunna vel
veizlur að halda, og umfram
allt: dugandi skipulagsmað-
ur.
— Hvað skal nú til varnar
verða vorum sóma? hafa
vorir ágætuprófessorar hugs-
að, klórað sér í höfði og orð-
ið viðutan eins og djúp-
hyggjumönnum er títt. Eðli-
legt hefði mátt telja, ac5
rektorinn hefði, við svo há-
tíðlegt tækifæri, verið val-
inn úr norrænudeild, sem
talið hefir verið sjálfsagt
að væri vísindaháborg ís-
Ienzkra — jafnvel samger-
manskra fræða. En því bless-
aða fakúlteti auðnaðist ekki
sú forystan, enda var doktor
Alexander genginn fyrir
ætterhisstapa embættisald-
ursins, ... Fyrir valinu varð
tiltölulega ungur prófessor í
lögum, sem þó hafði gegnt
embætti sínu á annan áratug
" og unnið sér góðan frama í
} vísindagrcin sinni. Er það
| ckki að efa, að Háskólanum
hefir tekizt drjúgum betur
valið á rektor en á nafninu
á bíókorninu sínu.
★
Armann Snævarr er orð-
lagður fýrir það hve liart
hann einbeitir sér að við-
fangsefnum þeim, er hann
fæst við hverju sinni. Sá eig-
inleiki mun hafa komið
greinilega fram við undir-
virðulegt prófessorsem-
bætti í lögum.
Þegar á háskólaárum
Snævars (hinum fyrri) varð
innlifun hans í lögfræðina
svo mikil, að þess gætti í
fari hans. Lögfræðin á sér,
ef til vill flestum lærdóms-
greinum framar, sitt sér-
staka málfar og stíl, sem
mótazt hefir af Grágás, Jóns-
bók, Kansellístíl o. fl. Er
þar oftast sótzt eftir rökvís-
inni, en stundum slær þeirri
sókn yfir í drungalegt og
flókið orðaval, eða svo Iæt-
ur í eyrum Icikmanns. Þessa
þótti gæta nokkuð í málfari
Armanns liér áður fyrr, þeg-
ar hann var hvað ástfagn-
búning og skipulagningu Há-
skólaafmælisins. Lét einn
samstarfsmanna hans svo
um mælt við mig um dag-
inn, að hann óttaðist jafnvel,
að rektor gengi fram af
heilsu sinni í vinnuákafan-
um.
Þessi einbeiting að starfa
kom snenima fram hjá Snæ-
vari. Ungur lét hann lieillast
af lögfræðinni, og það svo
að heita mátti, að hún ætti
hug lians allan, og setti vís-
indagreinin jafnvel mark sitt
á hann 'fljótlega. Námsferill
lians var glæsilegur og síð-
an má segja, að „bein og
stutt var brautin að brunni
nautna þinna“ — upp í
estur af námsgrein sinni.
Kom það einkum frant í
ræðum, og var ekki laust
við, að gárungarnir kímdu
að. Á stúdentafundi einum
um málefni stúdentagarð-
anna hélt hann ræðu, sem
þótti blönduð lagamáli harla
mjög, og kvað þá einn skóla-
bróðir hans, sem nú er ná-
inn samstarfsmaður hans,
vísu, og segir þar svo um
ræðumann: .. ræðu sína
málskrúði hann fléttar/
renna til þess rökin megin
tvenn / um reglur þær, er
Garðstjórn hafði settar.“ —
IVIeð árunum hefir Jtessi
lagamálsvíma runnið nokkuð
Frh á 2 síðu
Þorsteinn sóknum á morðinu sem eftir
Matthíasson, stríðið leiddu það í ljós, að Hitl-
skólastjóri tal er og legátar hans höfðu á-
aði um daginn ; kveðið að láta sprengja Kon-
og veginn. Eft ! unglega leikhúsið í Kaup-
'ir að haf a mannahöfn í loft upp til að
mmnzt stutt-
lega á haust-
blæinn, kom
hann beint að efninu: skólarn-
lr °S æskan. Hann vék fyrst að
bágum kjörum kennara, og bar
Þau saman við laun annarra
stétta pjóðfélagsins. Hann fagn
aði stórum og glæsilegum skóla
byggingum, en kvað allt ó-
þarfa prjál og íburð á þeim
byggingum hinn mesta óþarfa,
og væri nær að verja því fé,
sem sólundað væriji slíkan hé-
góma, til þess að bæta laun
þeirra, sem uppfræða ættu,
æsku landsins. Þorsteinn vildi
ekki viðurkenna að æskan á
okkar dögum stæði á nokkurn
aátt að baki æskufólki fyrri
tíma. Þvert á móti væru ung-
mennin nú fallr * þ’'óttmikil og
sterk. en nokkuð viIJt og óstýri
át. Aga, og aðhald skorti, og i
það ■ '
lægja rostann í dönsku neðan-
jarðarhreyfingunni, sem mjög
var farinn að hafa sig í frammi
undir stríðslokin. Hernámsyfir-
völdin þorðu ekki að fram-
fylgja þeirri skipun af ótta við
algera uppreisn, en stungu upp
á því í staðinn, að láta drepa
Kaj Munk. Hitler samþykkti
það, og svo fór sem fór, en
dauði Munks varð aðeins til
að þjappa Dönum fastar sam-
an.
Svo heyrðum við útvarpssög
una. búnaðarþátt, vikuyfirlit
frá SÞ, og tónlist, bæði sungna
og leikna.
Þórir S. Gröndal.
Misnctkun
nsfns.
væti hlutverk úppalénd- i
anna að sjá um þá hlið máls- I Hinn 13- birtist í blaðinu
ins.(Það værí ekki nóg að sam- SV° látandi auglýsing; „ÓSKA
þykkío einu hjóði alls kyns tíftir að kvnnast stúlku 14—18
reehigp’ ð'r og 'reglur, sem síð- j

an væru mjög slælega haldn-
ar. Hann tók dæmi þar áð lút-
ondi. Hann ta’ch misráðið að
meina unglingum aðgang að
skehnmtisamkomum þeirra full
orðnu, sem færu fram undir eft
iiliti, pg meg þV]- þejna ungj.
ingunum irin í húsasundin þar
sem þeir reyndu að láta líta út
sem þeir væru nú karlar j krap
inu 0Í? fækju þá til ýmissa
ráðV Var þetta hið athyglis-
verðasta erindi, vandlega und-
irbúið og vel samið.
Séra Oskar J. Þorláksson
flutti erindi, sem hann nefndi
,Milli furutrjánna í Vedersö“.
Hafði Óskar heimsótt Vedersö
í sumaf og skoðað heimili,
kirkju og gröf Kaj Munks,
hins fræga skálds og kenni-
manns. í ágætu erindi rifjaði
hann nú upp atriði úr lífi
Munks og aðdragandann að
m'slarvættisdauða hans. Þar
studdist hann að nokkru við
ævisögu Munks, sem skrásett
hefir verið af samverkamanni
skáldsins. 'Þar sagði frá rann-
\ Kalli frændi
ára. Tilboð sendist blaðinu,
merkt: ,.E.yfells“ fyrir 20. þ.
m.“
Ut af þessu vill ritstjói’n
blaðsins taka það fram, að aug-
lýsing þessi er eigi frá neinum
manni af fjölskyldu Eyjólfs
Eyfells, listmálara, og lítur
ritstjórnin svo á, að óheimilt
hafí veiúð að nota í auglýsing-
unni nafnið „Eyfells“, enda er
héi' urn að ræða löglegt ættai’-
nafn. sem engum er heimilt að
nota, nema greindi’i fjölskyldu.
Biður ritstjói’niix hlutaðeig-
endur velvirðingar á þessu.
r
Anægja á
Siglufirði.
Siglufirði, mánudag.
ViÐ Siglfirðingar munum
lengi minnast hinnar veglegu
hátíðar í tilefni af aldarafmæli
síra Bjarna Þorsteinssonar.
Allir þeir, sem áttu heiman-
gengt, tóku þátt í hátíðahöldun-
um, og svo var mannfjöldinn
mikill er klukknaspilið var
vígt í kirkjunni, að hún rúm-
aði ekki alla kirkjugesti. Yfir
allri hátíðinni hvíldi hátíðar-
blær og setti hinn góði söngur
kirkjukórsins og karlakórsins
sinn sviþ á hann, góðir gestir
langt að komnir sumir, og sum-
arfagurt veður báða dagana.
Er ríkjandi svo mikil ánægja
með alla framkvæmd hátíðar-
dagskrárinnar, að hér er tæp-
lega um annað talað nú í dag.