Tölvumál - 01.01.1986, Blaðsíða 11

vinnunni er sagður vanrækja fjölskylduna og sá, sem
helgar sig fjölskyldunni er talinn metnaðarlaus I
starfi., enda er sú manngerð fáséð meðal karla.
„.Menntun æskunnar og jafnvel uppeldi ungbarna er
horfið út af heimilunum I meiri eða minni mæli á hæla
framleiðslunnar. Sömu sögu er að segja af umönnun
aldraðra og sjúkra. Þetta ástand hefur fengið þessi
.einkunnárorð hjá einum fræðimanni: "Sundrungin er
hið eðlilega ástand fjölskyldunnar" (Lennéer-Axelson
1985, bls. 2).
Þessi staðhæfing hljðmar eins og þversögn .......
Að mínu viti er því hreint ekki orðum aukið að halda
því fram að fjölskyldan hafi hafnað I blindgötu,
nánar tiltekið menningarlegri blindgötu.
Annars er það nánast vonlaust verk að ætla sér að
ræða fjölskylduna á hlutlægan hátt, til þess erum við
öll með tölu allt of flækt í fyrirbærið með einum eða
öðrum hætti. Til dæmis má minna á það að sífellt er
klifað á vandamálum fjölskyldunnar, en við neitum að
hrofast I augu við spruninguna hvort e.t.v. sé það
fjölskyldan sjálf, sem sé hið raunverulega vandamál.
Én þratt* 'fyrir mikil áföll er f jölskyldan ekki að
hverfa af sjðnarsviðinu. Hún hefur enn á sinni könnu
mikilsverð viófangsefni, sem ekkert annað festi
virðist vera búið til að taka á sig. Fjölskyldan,
þessi sundraða og lemstraða tlmaskekkja, lifir enn,
ekki einungis af gömlum vana, heldur vegna þess að
henriar er þörf.
Aukin samheldni hins ytra samfélags hefur á vissan
hátt komið til mótvægis við sundrungu f jöls'ky ldunnar.
Hér á ég við hina lífrænu samheldni (I merkingu
Durkheims), knúna fram af þéttbýlisþrðuninni og
verkaskiptingunni I samfélaginu og styrkta af hinum
miðstýrðu boðum fjölmiðlanna.
vitund okkar eru lykilatriði
.getum llkt fjölmiðlunum
andrúmsloftinu: Það er ekki
hörgull á því, að við gerum okkur
Áhrif fjölmiðlanna a
I þessum ferli. Við
við súrefnið I
fyrr en orðinn er
grein fyrir þýðingu
þess (ÞB og EH 19 85) .
mæli gegnsýrt tilveru
Fj ölmiðlarnir
okkar; þeir
hafa I vaxandi
eru slnálægir,
frh. á bls. 14
11