Tölvumál - 01.12.1986, Blaðsíða 17

þarf að hrinda þeim i framkvæmd og "opna næstu
brúðu".
John Geesink bendir á að þetta einfalda lögmál
geti auðveldað mönnum að fóta sig á þeirri
aðferðafræði, sem best gefst við hagræðingastörf.
Forðast verði að lita á tölvuvæðinguna sem endan-
lega lausn á þekktu vandamáli. Þvert á móti sé
hún upphaf að timafrekri leit að vandamálum, sem
ógjörningur sé að sjá öll fyrir.
íslenska leiðin
Eitt af þvi sem einkennir okkur íslendinga, sem
þjóð á siðari timum, er hversu samtaka við erum
þegar á reynir. Almennt lætur okkur vel að vinna
i skorpum. Þegar mikið liggur við leggjast menn á
eitt og lyfta grettistaki með sameiginlegu átaki.
Þessi eiginleiki hefur vissulega skilað okkur
áleiðis i mörgum þjóðþrifamálum. Þá skiptir ekki
máli hvort tekist er á við gamalt heimsveldi um
sjálfstæðismál, keypt stórhýsi yfir krabbameins-
varnir eða undirbúinn fundur valdamestu manna i
veröldinni. Þessa aðferð að safna kröftum til að
leysa vandamál með samtaka átaki má með sönnu
nefna "íslensku leiðina".
Þó að þessi leið hafi gefist okkur vel i
þjóðmálum og félagsmálum er ekki jafn sjálfsagt
að hún eigi við þegar leitað er hagræðingar i
fyrirtækjum og stofnunum.
Þvi verður ekki neitað að forráðamenn fyrirtækja
hafa oft gengið að fjárfestingu og hagræðingar-
verkefnum með þvi hugarfari sem áður var lýst.
Ef til vill má að einhverju leiti rekja ástæðu
þessa til lundareinkenna þjóðarinnar og þess
marks sem langvarandi verðbólga hefur sett á
verðmætismat manna.
Menn sjá tölvuvæðingu oftast sem átak til hagræð-
ingar þar sem talsverðrar fjárfestingar er
krafist. Aðferðafræði "islensku leiðarinnar"
kallar á að gengið sé að tölvuvæðingunni og henni
komið frá svo að menn geti siðan snúið sér að
öðrum verkefnum. Fjárfestingar hér á landi hafa
15