Vísir - 08.06.1962, Blaðsíða 4

VISIR
Föstudagur 8. júní 1962.
Svartlistin
hefur veríð
vaswækt hér
Það skýtur dálítið skökku
við að kvarta undan litadýrð í
myndum listamanna okkar, en
óneitanlega er kærkomin til-
breytni og talsverð hvíld að sjá
annað veifið einungis teikning-
ar með tússi og blýanti í sýn-
ingarsölum, fyrst og fremst eða
eingöngu svart á hvítu. Ein slík
sýning, mjög fersk og skemmti-
leg, stendur yfir þessa dagana
í Bogasalnum. Þar heldur nú
sfna fyrstu sýningu Hringur Jó-
harinesson, ungur teiknikennari,
sem trúa mætti að hefði isert
í útlandinu, en hefir þó aldrei
farið út fyrir landsteinana og
hvergi sýnt eftir sig mynd fyrr.
Við skruppum inn á sýninguna
hans í gær og tókum hann tdi.
Hann var búinn að selja nokkr-
ar myndir, og keypti Listasafn
íslands eina, er nefnist „Hús
við sjóinn“, en í rauninni mætti
ætla, að fleiri myndir hefðu
selzt, því að þær skírskota til
margra.
— Fæstu lítið við að mála
með olíu eða vatnslitum, eða
hvaða efni notarðu helzt?
— Ég geri mjög lítið af því að
mála. Tímann sem ég var í
Handíðaskólanum, hafði ég
teikningu sem aðalnámsgrein,
hef haldið mig við hana síðan
og geri væntanlega áfram um
sinn. Þessar 40 myndir, sem ég
sýni nú í fyrsta sinn, teiknaði
ég með blýanti, tússi og merki-
krít og nokkrar unnar með olíu-
krít.
— Ertu búinn að fá ofnæmi
fyrir öllum málverkunum?
— Það vil ég nú ekki segja
fullum fetum. En mér finnst
bara svartlistin eiga engu minni
rétt á sér en málverk. í sann-
leika sagt hefir hún verið alltof
mikið sniðgengin hér á landi til
þessa. En ég held, það sé nokk-
uð að breytast. Við þurfum
sannarlega meiri fjölbreytni í
myndlistinni hér á landi. Það er
ófyrirgefanlega þröngur sjón-
hringur, hvort heldur er hjá
myndlistarmönnum eða almenn
ingi að sjá ekki annað í mynd-
list en málverk. Það er eins og
þar stendur, fleira er matur en
feitt kjöt. Það þarf t. d. líka að
gera sem flestum það ljóst, að
enda þótt fólk vilji ekki sinna
öðru í myndlist en málverkum,
getur fyrir mörgum þeirra samt
legið betur að gera svartlistar-
myndir, eða bara eitthvað ann-
að en ao mála, að málverkum
þó alveg ólöstuðum.
— Hvenær byrjaðir þú fyrst
að gera myndir?
— Sennilega áður en ég man
eftir mér. Við gerðum mikið
af því öll systkinin að gera alls-
konar myndir, höfðum gífurlega
þörf fyrir það eins og að lesa,
svo sem tíðkast í sveitum, teikn
uðum eftir allskonar myndum
í blöðum og bókum, mynd-
skreyttum framhaldssögur og
þar fram eftir götunum.
— Tóku einhver þeirra þetta
eins alvarlega og þú?
— Nei, ég er víst sá eini,
sem hefur ekki getað lagt það
alveg á hilluna. Við vorum átta
systkinin. Elzti bróðir minn,
Hugi, fékkst þó talsvert við að
mála og sótti um tíma nám-
skeið í Handíðaskólanum. En
hann gerðist verkstjóri við
brúagerð og hefir víst ekki
sinnt listinni þó nokkuð lengi.
— Hvenær fórstu fyrst að
læra til myndlistar?
— Fyrst á ævinni sá ég lista-
mann, þegar ég var um ferm-
ingu. Ég er fæddur og uppalinn
að Haga í Aðaldal, og Sveinn
listmálari Þórarinsson kom eitt
sumarið í Aðaldalinn til að
mála. Ég gat ekki stillt mig um
að fara yfir til að horfa á hann
mála landið. Ég man eftir
tveim myndum, sem hann vann
að þarna, önnur séð yfir hraun-
ið í Húsavíkurfjallið, hin af
Kinnarfjöllum. En þegar ég var
15 ára, fékk ég að fara til Húsa-
víkur og læra teikningu hálfan
vetur hjá Jóhanni Björnssyni
myndskera, sem seinna fluttist
suður og hefir unnið nokkur ár
hjá Ríkarði Jónssyni. Og árið
eftir þennan vetur hjá Jóhanni
á Húsavík, gekk í Handíðaskól-
ann og ’.ief verið hér lengst af
síðan, aðalkennari minn í Hand
íðaskólanum var Sigurður Sig-
urðsson, en -ka kenndi Þor- ■
valdur Skúlason mér.
— Svo ertu farinn að kennal
sjálfur þar sem þú lærðir fyrir(
nokkrum árum.
— Já, ég kenni þar teikningu ^
á kvöldnámskeiðum, og nem-1
endur mínir eru á aldrinum frá.
14 — 70 ára. T. d. voru þar tvær'
konur í fyrra komnar fast aðj
sjötugu að læra teikningu íl
fyrsta sinn, þó voru verk þeirra?
mjög sérstæð og persónuleg.l
Þá hef ég líka kennt tvo vetur^
í Breiðagerðisskóla.
— Flvernig líkar þér aðj
kenna börnunum?
— Það getur verið býsna erf-
itt, a. m. k. á þessum aldri. Þaul
eru nefnilega ekki látin lærai
teikningu nema á aldrinum 101
— 12 ára, og það held ég að sé^
misráðið: Einmiti meðan þaut
eru yngri, hafa þau mest gamani
af að mála, móttækilegust fyrir’
tilsögn og ímyndunarafl þeirral
frjóast. Þegar þau fara að stálp^
ast, verður sjálfsgagnrýnim
meiri og meira hætt við tregðu?
og stöðnun um sinn. Það ætti*
að byrja að kenna börnum j
teikningu sem fyrst í barnaskól-
um.
Hringur Jóhannesson og myndin „Svört hús“.
— Ég sé þarna eina mynd
eftir þig af Snæfellsjökli. Hef-
irðu verið þar vestra að teikna?
— Já, oftar en einu sinni.
Hef unnið þar á nokkrum stöð-
um við brúargerð með Huga
bróður mínum og hans mönn-
um. Við vorum að setja tvær
brýr hjá Búlandshöfða í fyrra.
Það er ákaflega fallegt víða
þarna vestur á Snæfellsnesi, sér
kennileg fjöllin í Eyrarsveit-
inni, Kirkjufell og Stöðin, innan
við Búlandshöfðann. Og niðri í
fjörunni léku sér selir lang-
tímum saman meðan við vorum
þarna, þeir lágu þarna og spók-
uðu sig rétt framan í höfðanum.
þeir lágu þarna og spókuðu sig
rétt framan £ höfðanum. Ég
teiknaði ekki mikið þarna, gerði
nokkrar skyssur, aðallega um
helgar, því að maður var oftast
of þreyttur á kvöldin til að
vinna að myndum.
— Þú hefur ekki enn farið í
siglingu. Hefirðu ekki hug á
því?
— Jú, sannarlega strax og ég
hef efni á því. Mig langar til
að heimsækja Kaupmannahöfn
og París fyrst og fremst og
fleiri borgir til að skoða söfn
og symngar.
— Eru einhverjir sérstakir
útlendir listamenn, sem þú hef-
ir kynnzt af bókum og tímarit-
um og hefur dálæti á og hefur
einkum hug á að sköða frum-
myndir þeirra.
— Ég held varla, að ég geti
nefnt nokkra sérstaka umfram
aðra, þeir eru svo fjöldamargir,
sem mig langar til að komast £
snertingu við, mér detta svona
snöggvast í hug menn eins og
Paul Klee og Ben Nicholson,
svo að ég nefni einhver nöfn.
Og, sem sagt, mig langar mjög
mikið út til að skoða sýningar.

.....................s. :
Fulltrúar á þingi Sjálfsbjargar.
Sjálfsbjörg fjölgar vinnustofum
Félagsskapur fatlaðra, sem nefn-
ist Sjálfsbjörg hefur nú dafnað
mjög vel sfðustu árin og eykur
stöðugt starfsemi sina. Er það nú
farið að reisa vinnustofur fyrir fatl
aða menn i kaupstöðum út um
land. Þegar eru komnar vinnustof-
ur á ísafirði og Siglufirði og verið
að undirbúa byggingu á vinnustof-
um á Akureyri og i Reykjavík.
Kom þetta fram í skýrslum um
starfsemi félagsins á þingi Sjálfs-
bjargar, sem haldið var á ísafirði
um mánaðamótin og stóð þar þrjá
daga.
Þingið fór fram í samkomusal
Oddfellowreglunnar þar £ kaup-
staðnum og mættu til þingsins 30
kjörnir fulltrúar frá 9 sambands-
deildum í Reykjavík, Árnessýslu,
ísafirði, Bolungarvik, Siglufirði,
sauðárkróki, Akureyri, Húsavík og
Keflavík, en fulltrúar frá deildinni
£ Vestmannaeyjum gátu ekki sótt
þingið.
BYGGING
ÖRYRKJAHEIMILIS.
Þingforsetar voru kjörnir Sigur-
sveinn D. Kristinsson og Kristján
Júlíusson. í fyrstu flutti Theodór
Jónsson formaður sambandsins
skýrslu um störfin á liðnu ári, en
þau höfðu aukizt mjög á árinu. Á
þessu ári er verið að starfa við
skýrslusöfnun um fatlaða menn á
landinu og undirbúa byggingu Ör-
yrkjaheimilis í Reykjavík.
í skýrslum og reikningum kom
það fram, að skuldlaus eign sam-
bandsins um síðustu áramót var
529 þús. kr. Tvær vinnustofur voru
starfandi á ísafirði og Siglufirði og
hafinn er undirbúningur á stækk-
Framh. á 7 síðu.