Vísir - 30.06.1962, Blaðsíða 15

Laugardagur 30. júní 1962.

VISIR
15
CECL SAINT-LAUREN7
(CAROLINE CHERIE)
komu Karlottu við hliðið, en
þegar hún sá andlitssvip henn-
ar varð henni þegar ljóst, að allt
var tapað. Án þess að mæla
orð af vörum dró Karlotta hana
með sér út í horn í garðinum.
— Nú verðurðu að vera hug-
djörf, sagði hún, og umfram allt
að vera köld og ákveðin. Ég hefi
frétt frá Gaston. Honum heppn
aðist að ná í upphæð, sem hefði
tryggt dvöl þína hér í tvo mán-
uði. Hann afhenti peningana
vini, aðalsmanni, sem átti að
afhenda mér þá, en sá maður
var handtekinn er hann var á
leið til mín með peningana. Og
það var vitanlega lagt Hald á
féð. Gaston sendir þér nú þau
skilaboð, að hann geri enn eina
tilraun til að útvega peninga,
— og mistakist það ætlar hann
að gera tilraun til þess að hjálpa
þér til að komast undan á flótta,
Karólína svaraði engu og hugs
aði sem svo: Ég vissi, að eitt-
hvað skelfilegt mundi dynja yfir,
— ég fann það á mér!
— Eftir tvo daga, sagði hún,
þá er allt um seinan Karlotta.
Þá verð ég annaðhvort í fangels
inu — eða búið að höggva af
mér höfuðið.
Hún skýrði mágkonu sinni frá
hvemig málin horfðu.
— Ég sé að eins eina smugu,
sagði hún, ég hefi pyngju með
2000 frönkum. Hún gæti dugað
í tvo daga, en áður en þeir eru
liðnir verður þú að koma með
jafnmikið, svo að ég geti þrauk
að þar til Gaston kemur.
Karlotta greip um hendur
hennar.
— Karó — það sem þú biður
um er miklu erfiðara en þú
gerir pér i hugarlund, en ég sver
' að það skal heppnast. Ég kem
ekki á morgun, því að ég verð
að notá tímann, en ég lofa þér
að koma daginn eftir með pen-
ingana. Nú færðu það, sem ég
hef' á mér, það eru 200 frankar.
Þeir gagna víst lítið — og þó
betra að hafa þá enn ekkert.
Þær kysstust að skilnaði og
! Karlottú var svo mikið niðri fyr-
| ir, að hún fór að nágráta, en
Karólína hugsaði sem svo: Hún
er betri en ég mundi ég vera
^ svona góð og fórnfús, ef hún
j væri f mínum sporum?
Eftir að hafa talað við Kar-
| lottu var hún miklu rórri og
í fór nú upp til þess að ná í
i pyngju sína. Leitaði hún í her-
j bergiskytrunni sinni að henni og
fann ekki. Skelfing greip hana
á ný og sló út um hana köldum
svita, en þá minntist hún þess,
að hún hafði falið hana milli
bjálkanna á loftjnu, og hún bölv
aði minnisleysi sfnu og flýtti sér
nú upp þangað. En þótt hún
teygði sig á tá og þuklaði og:
þuklaði milli bjálkana fann hún '
ekki pyngjuna, að eins saman-
bögglaðan miða, sem á var skrif
að:
-— Kæra Karólína, ef þér ein-
jhvern tíma lesið þennan miða,
þá minnist þess að ég er ekki
lengur í lifanda tölu, og kannske
hefur tilhugsunin um það þau
áhrif, að þér getið fyrirgefið mér
það, sem ég er að gera. Ég sá
yður fela pyngjuna hérna ....
ég sé ekkert annað úrræði, og
ég veit vel, að þetta er ljótt,
einkum vegna þess að þér voruð
mér góð. Reynið að skilja mig og
fyrirgefið mér Anna-María de
Forbin.
— Örlög hugsaði Karólína.
Og hún fann ekki til reiði vegna
þess, 'em stúlkan hafði gert.
Hún gekk niður og barði að
; dyrum hjá Belhomme lækni. j
Chabanne opnaði. Hún sagði, að j
I hann væri ekki við, en yrði kom
j inn eftir 10 mínútur.
Karólína fór og kom aftur eft-
ir 10 mínútur.
Þér verðið mér vist reiður,
sagði Karólína, ég hafði lofað að :
borga í dag, en mágkona mín
gerði sér ekki grein fyrir að,
svona mikið lægi á, og því getið ,
þér ekki fengið peningana fyrr
j en i fyrramálið.
Belhomme var óánægður á
J svip, en sætti sig við þettá:
— Segjum þá fyrir hád.egi á j
morgun. Þá verð ég búinn að
j ganga frá listanum. Ef þér kom-
ið ekki með peningana fyrir,
þann tíma bæti ég nafni yðar á |
hann.
^ Þegar hún var á leið niður fór |
hún að hugleiða, að Boimussy'
hafði ge.'ið í skyn, að hann hefði
tapað /nokkrum þúsundum
franka í fjárhættuspili alveg ný-
lega? Ef hún gæti nú lagt þessa
200 franka, sem Karlotta hafði
fært her.ni í borð, og unnio nægi
lega til þess að bjarga lífi sínu?
Hún hafði aldrei spilað fjár-
hættuspil, en oft heyrt að heppni
byrjenda væri hin furðulegasta á
stundum.
Án þess að hika gekk hún til
herbergis hans og barði á dyrn-
ar. Hann lá á rúminu klæddur
innislopp, var að lesa í bók, en
á litlu borði hafði hann vín-
flösku og ýmiss konar sæigæti.
Hann reis á fætur, er hann
sá hver kominn var, og gekk á
móti henni
— Þetta er óvæntur heiður ...
má ég skilja það svo, að þér
séuð mér ekki reið lengur?
— Æ, það er alveg satt, við
vorum ósátt, — ég var víst næst
um búin að gleyma því.
Hann hrosti.
— Fyrirtak! Gerið svo vel að
fa yður sæti. Má ég ekki bjóða
yður glas af víni?
Karólína hlustaði á kurteisis-
hjal hans af mikilH óþolinmæði.
Hún skildi mæta vel, að hann
vildi koma sér í mjúkinn hjá
henni.
— Ég er ekki komin til þess
að hlusta á yður slá mér gull-
hamra, sagði hún, en sögðuð þér
ekki um daginn, að fjárhættuspil
væri stundað hér í húsinu, spilað
á spi! um peninga og teninga-
kast stundað — og að mér
mundi þykja gaman að vera þar
þátttakandi?
Boimmssy kinkáði kolli og
játti þessu þar með. Hann stakk
upp á því, að þau neyttu mið-
degisverðar saman og færu svo
saman til þess að freista gæfunn
ar við spilaborðið. Hann kvaðst
mundu kenna henni spilareglurn
ar.
Þau hittust síðar í borðsalnum
og fóru svo saman þangað, sem
spilað var, og Karólína varð ekk
ert hissa, er hún komsf-að bví,
að spilavítið var herbergi brarðr
anna hollenzku. En hið eina sem
hún hafði áhuga á var að
komast yfir peninga.
Þegar þau gengu inn í stof-
una, sem var ein hin stærs'a r
62/
■Vb//
Braátt var árásin á enda. Her-
menn Zatars afvopnuðu þá, sem
lifandi voru og neyddu þá til að
ganga yfir sléttuna. — Þegar þeir
komu inn í mongólaherbúðirnar,
ávarpaði Zatar fanga sína. „Hlust-
ið á!“ öskraði hann — „Þið verðið
"VOU MUST C' ->SB
5STÍVEEN GLOKV WlTH
ME— OK PeATH1."
að velja á milli dýrlegs lífs hjá
mér — eða dauða!“
.•.■.■.■.■.■.V.V.V.V.V.’.VV.V.-.'
Barnasagan
Kalli
09
elcðuriim
Furstinn lyfti logandi eldinum á
loft og brosti til mannfjöldans á
hafnarbakkanum. Fólkið svaraði
með því að henda rotnum ávöxt-
um um borð. „Þeir meta ekki
Slapzky-fjölskylduna mikils" and-
varpaði furstinn. „Verra gæti það
verið“ skaut yfirmatreiðslumaður-
inn inn í, „ekki hefir enn verið
gerð árás á eldinn“. „Þá verðum
við að vera þakklátir fyrir mót-
tökurnar“ viðurkenndi furstinn. En
Rúfffanó greifi var ekki hrifinn af
móttökunum, þegar hann var bú-
inn að fá úldinn tómatá framan f
sig. „Flýtið ykkur að hrópa húrra,
asnarnir ykkar“ æpti hann, „ann-
ars er mér að mæta. Svona nú:
einn — tveir — þrír!“ „Bravó“
hrópaði mannfjöldinn furðu lost-
inn.
húsinu, var þar fyrir margt
manna, og sá hún, að þarna voru
allir þeir, sem enn höfðu gnægð
fjár. Á veggnum var skopteikn-
ing af Robespierre ,sem menn
virtust hafa mikið gaman at.
Kaffi var framreitt og mun það
hafa verið fremur óvanalegt, en
einnig voru vínflöskur margar á
borðum. Nú tilkynnti hinn yngri
bræðranna, að hann „tæki við
bankanum“ og byrjað var að
spila af nýju. Karólína hafði
aldrei snert á spilum fyrr og lét
því Boiumssý ráða, en raunar
krafðist þessi spilamennska ekki
gáfna, því að allt var undir
heppninni komið-
Hún lagði 200 frankana sína á
borðið hjá sér. Henni fannst
hver vöðvi í líkamanum kiprast
saman, er hún handlék spilin,
full eftirvæntingar. Brátt átti
hún að eins 50 franka eftir.
Boimussy virtist kæra sig koll-
óttan hvort hann græddi eða
tapaði, og peningahrúgan fyrir
framan hann stækkaði óðum.
Karólína hugsaði sem svo:
Hann hlýtur að vera auðugur,
og því auðvelt fyrir hann að
þola tap á milli, en ég á ekkert,
og verð að vinna eigi ég að
halda lífinu.
En nr fór hún allt í einu að
hafa heppnina með sér. Hún
komst í mikla hugaræsingu og
fór að hugleiða hve mikið hún
mundi hafa unnið, en gat ekki
gert sér grein fyrir þvi, en Boim
ussy gerði sér grein fyrir hvað
hún var að hugsa og sagði:
— Nú hafið þér unnið minnst
1500 franka.
Karólína var búin nað fá ákaf
an hjartslátt og blóðið streymdi
örara um æðar henni. Hún hélt
áfram að vinna og allra augu
mændu á hana. Hún var hug-
fangi, eins og í leiðslu, hlustaði
ekki lengur eftir því, sem Boim-
ussy sagði, og einblíndi á spilin.
Og í næsta spili tapaði hún tals-
verðri upphæð.
— Nú verðið þér að hætta í
bili, sagði Boimussy, því að nú
verðið þér að gera ráð fyrir, að
heppnin snúi við yður bakinu,
— þér getið líka vel.við unað.
En það fór alveg fram hjá
henni, sem Boimussy sagði, —
hún gat ekki hætt. — „ekki fyrr
en ég hef unnið 4000 franka“,
hugsaði hún, hún var búin að
vinna 3800,00 ,,ég ætla ekki
að snorca 2000“, hugsaði hún“,
en freista gæfunnar með 1800“.
Hún tapaði þessum 1800 frönk
um næstu tvo tímana og var
farin að taka af 2000 frönkunum
áður en hún vissi af. Og brátt
hafði hún tapað þeim líka. Svit-
inn bogaði af henni. Og nú rann
það upp fyrir henni hve óforsjál
hún hafði verið. Hún sagði við
sjálfa sig hvað eftir annað, að
i