Vísir - 02.08.1962, Síða 4
4____________________ VISIR _
Ég var strax futtviss um
gildi skátahreyfíngurinnar
Fimmtudagur 2. ágúst 1962.
Eðvard FriSrikssen, yfirbryti
,Ég býðþeim bara
grænsápustöppu'
— segir Eðverð Freslriksen bryti
Eitt glæsilegasta at-
riðið, sem fram hefur
farið á landsmóti skáta
á Þingvöllum, var
„ganga áranna“, sem
var eitt atriðið við setn-
ingarathöfnina sl. sunnu
dag. í göngu þessari
voru fimmtíu flögg, sem
á voru skráðir helztu at-
burðir hvers árs.
Það vakti mikla athygli og
hrifningu meðal viðstaddra
skáta og gesta við setninguna,
að sá eini af eftirlifandi forystu
mönnum skátahreyfingarinnar,
þeirra er innleiddu hana hér á
landi og ruddu bautina, skildi
bera fána þann er táknaði stofn-
ár hreyfingarinnar eða 1912.
Maður þessi er hinn kunni
fyrrverandi íþróttakappi og nú
leiðtogi, Benedikt G. Waage,
forseti íþróttasambands íslands.
Fyrstu forystumenn skátahreyf-
ingarinnar hér voru, auk Bene-
dikts, þeir Sigurjón Pétursson,
sem var fyrsti félagsforinginn
og Helgi Jónsson, er var mikill
forystumaður innan íþróttahreyf
ingarinnar.
ir
Fréttamaður Vísis, sem stadd-
ur var á mótinu náði tali af
Benedikt, örstutta stund, eftir
' setningu mótsins og spurði hann
um kynni hans af skátafélags-
skapnum.
— Var ekki erfitt að hefja
skátastarf hér á landi 1912,
Benedikt?
— Ég hef ekki lagt sérstak-
lega á minnið hvernig skáta-
félagsskapurinn byrjaði að festa
hér rætur, en áhrifin eru öruggl.
komin frá Danmörku, enda höfð
um við mest saman við Dani
að sælda. Við vorum þrír ungir
menn sem stóðum í eldlínunni,
í upphafi og ekki er hægt
að neita því að liðið var fá-
mennt í fyrstu, en því
fjölgaði smátt og smátt. Fólk
vissi auðvitað ekki hvernig fé-
lagsskapur þetta var og þvi
ekki von að við værum fjöl-
mennir í fyrstu, en i dag eru
það fáir sem efast um tilveru-
rétt skátahreyfingarinnar hér
á landi.
— Hvernig var aðstaða ykkar
til að vinna að ykkar áhugamál-
um?
— Við gerðum ekki miklar
kröfur, áhuginn var mikill hjá
okkur og það nægði. Fyrstu
fundirnir voru haldnir í fjósinu
bak við Menntaskólann. Annars
má geta þess að fyrst vorum
við ekki kallaðir skátar heldur
spæjarar. Nafnið skáti fann svo
Pálmi heitinn yfirkennari í
Menntaskólanum upp og það
hefur nú fest vel rætur sínar
í íslenzkri tungu, enda mjög
gott.
— Geturðu ekki Benedikt,
gefið mér smá mynd af skáta-
starfinu ,eins og það var 1912?
— Ég býst við að aðalþættir
skátastarfsins hafi ekki breytzt
mikið. Strax í upphafi kennd-
um við drengjunum skátalögin
og kynntum fyrir þeim hreyf-
inguna, svo kom ýmislegt fleira,
t.d. á.ttavitinn .landabréfið, hnút
ar, hjálp í viðlögum o. fl.
— Hvað um ferðalög?
— Einn stæsti þátturinn í
starfsemi okkar voru ferðalögin.
Ekki er hægt að segja að það
hafi verið neinar langferðir
miðað við það sem tíðkast
á tímum ,en það þótti þá nokk-
uð langt. Mest megnis ferðuð-
umst við kringum bæinn, t. d.
inn að Elliðaám, upp í Mosfells-
sveit, til Hafnarfjarðar, svo juk-
ust ferðalögin smátt og smátt,
við fórum á reiðhjólum t.d. til
Hveragerðis og að Ölfusárbrú.
— Iðkuðuð þið mikið íþrótt-
ir?
— Já, við iðkuðum mikið i-
þróttir. Á veturna fórum við
mikið á skauta og skíði, einnig
var nokkuð um íþróttir hjá okk-
ur á sumrin.
— Hverjir tóku svo við for-
ystunni af ykkur?
— Smám saman fórum við
þremeningarnir að leggja meiri
stund á íþróttir og þá var það
hreyfingunni til mikils láns að
við tóku þeir síra Friðrik Frið-
riksson og Axel V. Tulíníus.
— En þótt ég hætti að taka
virkan þátt í skátastarfinu hef
ég allaf fylgzt vel með því,
þó sérstaklega Skátafélagi
Reykjavíkur.
— Hefur Iþróttasamband ís-
lands eitthvað komið við sögu
skátafélagsskapains?
— Já, nokkuð, m.a. stofnaði
Í.S.I., eitt sinn skátaráð, til efl-
ingar félagsstarfinul. Annars
eiga bæði þessi samtök margt
sameiginleg, skátar leggja mikla
áherzlu á það að kunna að
Framh. á bls. 13.
Það rigndi látlaust og
ég var orðinn votur í
fæturna og á mér var
ekki sjáanlegur þurr
þráður, þegar ég geng
eftir Miklagarði, en við
hann standa allar helztu
stofnanir landsmótsins.
Allt í einu er kallað til
mín í röggsömum tón:
„Vertu ekki að láta þig
rigna niður, komdu held
ur hingað inn fyrir tjald-
skörina og fáðu þér tíu
dropa.“
Þetta var yfirbryti mótsins
Eðvarð Fredriksen, sem stóð í
dyrunum á eldunartjaldi for-
ingjabúðana, á stuttbuxum og
skátajakka, öllum útnældum í
orðum og merkjum.
Eðvarð, sem varla þekkist
undir öðru nafni meðal skáta
en Ebbi, er mjög kunnur bryti
og gegnir nv stöðu yfirbryta á
hótelinu á Keflavíkur flugvelli.
Ég er varla kominn innfyrir
tjaldskörina, þegar Eðvarð hef-
ur beygt sig niður í heljarstór-
an pappakassa og dregið upp
pappamál, hellir það fullt af
sjóðandi heitu, sterku kaffi og
segir svo: — Reyndu nú að
lepja þetta í þig.
Af því Eðvarð skipar þann
stóra hóp skáta, sem ætíð eru
glaðværir og skemmtilegir við
ræðna, tyllti ég mér upp á eld-
húsborð hjá honum, til að
spjalla við hann svolitla stund.
— Hvert er þitt starf hér á
mótinu, Eðvarð?
— Ég fæ nóg að starfa hér,
enda er um að gera að hafa
nóg fyrir stafni, þá líður manni
fyrst vel. Mitt starf er í því
fólgið að sjá um matarinnkaup-
in fyrir mótið og fylgjast svo
með dreifingu á honum út í
búðirnar og elduninni.
— Þarftu ekki að gera mikil
matarinnkaup fyrir svona stórt
mót?
— Hér borðum við minnst 25
poka af kartöflum á dag, átta
þúsund pylsur í tvo daga, 11200
iítra af mjólk minnst yfir mótið,
það er of mikið að fara að
telja allt upp, ég held að þetta
ætti að nægja.
— Eru skátar miklir mat-
menn?
— Minnsta kosti hérna. Þó
þeir fengju fulla máltíð kl. 7,
kakó kl. 11, nægði það ekki, ég
r.iátti fastlega búast við að flest
ir komu hingað kl. 12 og vildu
fá eitthvað í gogginn.
Framh. á bls. 13.
Rætt v/ð elzta skáta á
Islandi, Benedikt G. Waage
^ »*ííwi r immb