Vísir - 02.08.1962, Side 9

Fimmtudagur 2. ágúst 1962.
VISIR
9
«*«i
firzka folanum í sér gegn guð-
inum Dionysos af alhug og
skrikað fótur stöku sinnum, en
ævinlega með þokka. Maðurinn
er gæddur hraustri sál. Fák-
inn Pegasus hefur hann hins
vegar setið og náð sp'rettum úr
á fluginu, sem minnir á létta
þeysireið á rennivökrum gæð-
ingi eftir bökkum Héraðsvatna.
Haraldur — eða Halli Hjálm-
ars eins og hann er almennt
kalaður — er nú kominn á sex-
tugsaldur. Stálgrá augu hans
ljóma enn af lífsglettni. Hann
getur ekki annað en varðveitt
alltaf sitt hreina upplit, hvar
sem hann fer.
— Strákar, þið fáið herbergi
klukkan 7, segir Haraldur, —
það eru hjón sem eru að verja
síðasta hveitibrauðsdeginum
sínum þarna á nr. 6.....ég^veit
náttúrlega ekki, hvernig ykkur
gengur að sofa þar á eftir, en
þið verðið að láta ykkur hafa
það.
Svo bætir hann við:
— .... Svona, viljið þið ekki
kaffi og brauð? En gangið lús-
hægt og hljóðlega upp stigann.
Kúfaður diskur af brauði
með lyngreyktu hangikj.ti og
sterkum osti og öðru góðgæti
var á borðinu. Vaktmeistarinn
skenkti ilmandi kaffi, nýlöguðu,
í væna bolla.
2.
— Tlvernig hittum við á
síldina, Haraldur?
— Þú varst eitt sinn blaða-
maður sjálfur, ekki satt, —
eða ritstjóri hef ég heyrt.
— Ég var 8 mánuði ritstjóri
Einherja, blaðs framsóknar-
manna hér, segir Haraldur, —
vinur minn einn, bróðir Ijós-
myndara þíns hérna, batt held-
ur skemmtilegan enda á feril-
inn. Hann drap mig hreinlega
sem blaðamann og ritstjóra.
Veiztu hvað. Eitt sinn sem oftar
urðum við báðir glaðir á góðri
stundu hér á Siglufirði, ég og
Jónas, alnafni frænda hans,
gáðskáldsins frá Hrauni. Lengi
vel héldu vinir hópinn. Svo
skildu okkur leiðir skyndilega
og fórum sitt I hvora átt út í
dimma nóttina. Ég var þá ný-
búinn að koma af mér 32. tbl.
— — ég man ekki hvaða ár-
gangs virðulegs málgagns
Framsóknarmanna, búið var að
prenta það í einum 800 eintök-
um, sem öllu hafði verið staflað
heima í herbergi hjá mér,
vondri, ljótri kytru. Um morg-
uninn snemma, komst ég við
illan leik heim í blessaða kytr-
una. Þá lá þar enginn annar en
herra Jónas Hallgrímsson, ljós-
myndari, á beð mínum og hafði
gert sér hægt um vik, hafði
breitt undir sig og yfir sig öllu
upplaginu af Einherja, og góð-
ur stafli var undir höfðalagi
listamannsins. Jónas svaf vært
eins og barn, en framsóknar-
blaðið mitt var illa á sig komið,
maður guðs og lifandi, allt
saman kuðlað eins og bögglað
Rútan að leggja upp eldsnemma að morgni.
dagur á Siglufirði
— Lítið eða ekkert saltað í
nótt held ég. En bræðsla í
fullum gangi. Nú fer sólin að
skína rétt bráðum. Það verður
gott fyrir ykkur þá að taka
myndir af starfssvæðinu.
Vér segjum:
— Haraldur, maður er ekki
kominn eingöngu til að segja af
síldinni, heldur af sálfræðilega
hemaðarandanum á bak við.
— Nú er deyfð yfir staðnum.
Svo að þið ætlið að kanna val-
inn. Þið eruð nú meiri kallarn-
Ekkert lá á að fara niður á
bryggjur. Ætið var þegar farið
að berast.
— Haraldur, lof okkur að
heyra stöku eftir þig um Sigló?
— Kemur ekki til mála. Hún
getur missikilizt í blaðinu.
roð og ekki sem geðslegast. Þá
snarrann af mér. Ritstjóradagar
mínir voru taldir.
— Varstu ekki leiður og sár
yfir þessum ófamaði?
Nú lækkaði Haraldur skag-
firzka róminn:
— Nei, ég hló að öllu saman.
lVú var maður kominn í hæfi-
’ lega gott skap til að labba
sig niður á bryggju. Sólin var
farin að gægjast yfir efstu
hnjúkana á Killimanjaró Sigl-
firðinga — öðru nafni Hóls-
hyrnu eða Hyrnufjall eða
Hyrnuna. Fjallið minnir á píra-
mída, séð frá Háskarðinu, en
er eins og kollóttur sauðarhaus,
séð neðan úr kaupstaðnum, og
því talsvert ískyggilegt fjall og
dularfullt. Margir pentarar hafa
spreytt sig á því, lærðir sem
fúskarar. Siglfirðingar elska
það eins og Skarðið sitt, sem
þeir þykjast einir eiga, því
þannig aka þeir það torleiði,
að grandalausir aðkomumenn
ættu helzt að tryggja bíl og
líftryggja sjálfa sig, áður en
lagt er í gandreiðina yfir það.
Ökuþórum kaupstaðarins hætt-
ir stundum til að Ieggja undir
sig veginn. Það er í eina skipt-
ið, sem þeir eru opinberlega 'ó-
kurteisir.
Moskvitsinn litli var þræl-
púnkteraður, þegar komið var
út af hótelinu. Voru höfð á
snögg handbrögð og smellt á
einu varadekkinu af þrem í
grænum hvelli.
Bærinn var þögull. Síldar-
lyktin var farin að venjast eins
og úldin skata eða sigin grá-
sleppa úr Grímsstaðarholti, sem
ákveðnum manngerðum þykir
sælgæti, allt frá glæsikonum
niður í farandkonur, ég veit—
ekki hvað.
Verksmiðjur SR standa hlið
við hlið: SR 46, sem er stærst,
SR 30, SR P og SR 1 -
Lengra í suður er Rauðka, öldr-
uð smiðja, eign bæjarins.
Fljótlega var krækt sér í leið-
sögumann. Það var skýrlegur
lítill „unglingur í skóginum",
sagðist vera sonur Stefáns
Friðbjarnarsonar, sjálfstæðis-
fulltrúa í bæjarstjórn, frétta-
manns Mbl. á staðnum, og von-
andi Vísis síðar. Unglingurinn
er kontóristi á „skrifstofunni
á bryggjunni" eða „Bryggjun-
um“, en undir því nafií geng-
ur skrifstofan.
— Hvað gerir þú hér, ungi
maður?
— Melda skipin, svara í síma,
skrifa, hvar þau liggja og sæki
þau, þegar farið er að landa,
en þau dreifa sér hingað og
þangað ,hér við bryggjurnar.
Unglingurinn var liðlegur við
að fræða okkur og sýna okkur
sitthvað. Nú var engin löndun,
engin söltun, en allir starfs-
menn til taks, öllu viðbúnir.
Löndunarkranameistarar voru á
vappi við „Dr. Pál“, ákveðnir á
svip, en ekki hætis hót tor-
tryggnir, þegar þeir sáu Linhof-
vélina Kristjáns, brugðna eins
og vélbyssu.
— Hvunær er von á skipum?
— Um sjö-leytið.. bátur frá
Vestmannaeyjum.. Helgi Helga-
son, sem er aflaskip..
— Hvenær smíðaður?
— 1960 f Gautaborg, eigandi
Helgi Ben.
— Hvaða dag i sumar kom
mest síld á land hér?
— 22. júlí.. um 55 skip, sem
lönduðu hér þá.
Næturverkstjóri á dr. Páli,
þéttur maður á velli, Jón Krist-
jánsson, aðfluttur Fljótamaður,
kemur að. Hann hefur stundað
þetta sama, sumar eftir sumar.
Jón segir, að Slldarútvegsnefnd
hafi látið þau boð út ganga I
gærkveldi að ekki sé nein trygg
ing fyrir því, að hægt sé að
selja meira af saltsíld til Rússíá.
Ein siglfizk kona í megt og
veldi sínu.
Hins vegar megi plönin salta að
vild upp á eigin ábyrgð..
— Nú fer að syrta í álinn
aldeilis þykir mér, segir einn
kranamaður, — helvískir hund-
ingjar þessir Rússar alla tíð...
Þetta var þeim líkt.
— Hvað eru plönin mörg?
segir spyrill.
— Tuttugu og tvö.. Stærsta
planið mun vera Sunna, rekið
af reykvísku hlutafélagi.
— Hvenær fór síldin að ber-
ast hingað?
— Fyrstu síldina kom Helgi
Helgason með 23. júní. Hún fór
að berast töluvert 28. júní og
varði til 3. júlí, og svo var tals
verður slatti upp frá því eða
þar til fyrir einum hálfum mán-
Miðstöð síldarvinnslu á íslandi.
Framh. á 13. síðu.