Vísir - 04.08.1962, Blaðsíða 4

I
VISIR
MARCT ER LÍKT MEÐ
Áhugi margra íslend-
inga á írlandi hefur
jafnan verið mikill m. a.
vegna fornra sögulegra
tengsla — en hefði mátt
vera meiri og almennari.
Kynnin hafa verið allt
of lítil á báða bóga. Hjá
okkur íslendingum er á-
huginn á írlandi nú
allmjög vaxandi, m. a.
á ferðalögum til ír-
lands, en hann er einnig
vaxandi með frændum
okkar írum, bæði þeim
seai búa í lýðveldinu
(Eire) og Norður-írlandi
(Ulster).
Frá Belfast á N.-í. korn hing-
að fyrir skömmu í heimsókn
vel kunn kona frú Martha
Andrews, sem víða hefur ferð-
azt, og átti ég viðtal við hann
skömmu fyrir burtför hennar,
og bar þá m. a. á góma ferðalög
milli íslands og frlands.
— Áhugi minn á íslandi
vaknaði við persónuleg kynni,
þvf að Kjá mér dvaldist, eins og
yður er vel kunnugt, fyrrver-
andi samstarfsstúlka yðar hjá
Vísi, frú Margrét Jónsdóttir, og
þau leiddu til þess, að ég
skrapp hingað í heimsókn til
hennar og manns hennar, Jónas
ar Guðmundssonar prentara, —
Sjálfsagt er það vegna þess, að
íslenzk stúlka var á heimili
mínu, að margir vinir og kunn-
ingjar spurðu um ísland, og í
seinni tíð hefi orðið vör mik-
ils áhuga hjá þeim og fleiri á
íslandi. Ég get t. d. getið þess,
að Mr. Riby, eigandi ferðaskrif-
stofunnar, þar sem ég leitaði að-
stoðar til þess að fá flugfar til
íslands, sagði mér að hann hefði
mikinn áhuga á íslandi, og
forstjóri fyrirtækisins, Mr.
Beatty sagði mér, að hann lang-
aði til þess að fara til íslands
til þess að kynnast landi og
þjóð af eigin reynd, til þess að
geta haft eigin reynslu til hlið-
sjónar, er hann ræddi við þá,
sem hafa áhuga á íslands-
ferðum. Með tilstuðlan ferða-
skrifstofunnar gekk allt eins og
í sögu, og þótt ég sé vön ferða-
xögum og langflugsferðum
fannst mér mikið ævintýri að
ferðast í loftinu til íslands —
flugtíminn var rúmar 4 klukku-
stundir að meðtöldu 20—25
mínútna flugi frá Belfast til
Glasgow með BEA-flugvél.
Kynni
Gestrisni
Alúð’
— Og hvernig lízt yður nú á
ísland og íslendinga?
— Það er oft sagt um íra,
að þeir séu alþýðlegir og vin-
gjarnlegir, en það á ekki síður
við um íslendinga, og ég get
ekki nógsamlega lofað gestrisni
og alúð þess fólks, sem ég hefi
kynnzt. Mér finnst fólkið ákaf-
lega líkt fólkinu heima, svo
líkt, að manni gleymist að það
er ekki írskt fyrr en það opnar
munninn og fer að tala við
mann.
Landið
— Og ísland, landið?
— Ég hefi verið svo heppin
að fá að sjá marga fagra staði,
þvi að Margrét og Jónas óku
með mig fyrir Hvalfjörð og
norður, til Akureyrar og Mý-
vatns, til Gullfoss, Geysis og
víðar. Og ég segi í fullri hrein-
skilni að fegurð Iandsins heill-
aði mig.
— Mér er kunnugt, frú
Andre;s, að þér hafið ferðazt til
Afríku, Ameríku og meginlands
Evrópu, m. a. til Svisslands.
Hér var á ferð í sumar fransk-
ur maður sem kvað landslag hér
minna sig á landslag í grennd
við Höfðaborg í Suður-Afríku.
Viljið þér gera nokkurn saman-
burð?
Reykjavík
Salisbury
fossar og fjöll
— Það get ég gjarna. Reykja-
vík, bærinn sjálfur, minnir mig
að sumu leyti á Salisbury í
Suður-Rhodesiu — og þar er
stórbrotið landslag, sem minnir
mig á fjöll og fell hér, séð úr
fjarlægð. Ósjálfrátt hefi ég bor-
ið Gullfoss saman við Niagara-
fossana og Viktoriufossana, —
pessir fossar hafa hver um sig
sína sérstæðu fegurð — og
fegurð Gullfoss er áreiðanlega
sambærileg, þótt Viktoríufoss-
arnir séu hærri og Niagarafoss-
arnir breiðari, — þvl að um-
hverfi fossins og hann sjálfur
í regnbogaljóma á síðdegi, er
dýrleg sjón. Mér finnst líka
Viðtol við frú Mörthu
1 '
Andrews frú Belfost
í Norður-lrlandi
Frú Martha Andrews.
ekki siður til um fegurð ís-
lenzku fjallanna en Alpanna og
séð hefi ég fjöll og fell hér,
sem minna mig á írland, en hér
eru fjöllin svo fagurblá —
Framfarir
Heita vatnið
— Það er gleðilegt að sjá,
sagði hún hve hér eru miklar
framfarir, hve mikið er byggt og
taustlega, en hrifnust er ég af
hagnýtingunni á hveravatninu,
það eru mikil þægindi sem þeir
búa við, sem hafa heita vatnið
— miklu meiri en maður gerir
sér grein fyrir, fyrr en maður
hefur dvalizt á íslenzku heimili
og notið þeirra. Þið hafið ekki
sjóbaðstaði, sem eru hvarvetna
’ A ú ströndum Irlands, — en svo
hafið þið sundlaugar með heitu
Skyldleiki
Ég hlustaði á írska skátann,
sem hér er segja nokkur orð um
ísland og írland. Hann minntist
skyldleika íslendinga og Ira.
Það er fráleitt nógu kunnugt á
írlandi, að íslenzka þjóðin er að
stofni til írsk að verulegu leyti,
og þegar ég nú hugsa um það,
sem ég hefi lesið um þetta, m.
a. í ágætum ferðabæklingi, sem
við fengum allir farþegarnir í
flugvélinni, og eftir að ég kynnt
ist dálítið landi og þjóð efast
ég' ekki um, að margt er líkt
með skyldum.
Frúin harmaði það, að maður
hennar gat ekki komið með
henni — „en við komum áreið-
anlega endist okkur líf og
heilsa“ sagði hún. Þau hjón
reka kunna verzlun í Belfast
með bifhjól og varahluti.
—- Ég vil svo ljúka þessu við-
tali með þakklæti til þeirra
hjóna. fyrir ánægjulega heim-
sóknarstund á heimili þeirra í
Belfast. — A. Th.
heima virðast þau purpurablá í
fjarskanum.
Talið barst einnig að Reykja-
vík og fannst frúnni mikið til
um framfarir hér.
I Devold boðar sí
við vesturströnd Svíþjóðar
Norski fiskifræðingur
inn Finn Devold, sem er
einhver færasti maður á
sínu sviði, spáir því nú,
að senn hefjist miklar
síldargöngur inn á Skag-
errak og að ströndum
Svíþjóðar þar.
Um þetta segir svo í blaðinu
„Nytt fra Norge“, sem einkum
er ætlað norskum farmönnum
úti um heim:
„Vestlendingar þeir, sem hafa
undanfarið verið að bíða eftir
nýju síldarævintýri, verða að
brynjast þolinmæði, því að
langt er þangað til röðin kemur
að þeim. Fyrst þarf nefnilega
flökkukindin að skreppa til
Norður-Noregs, og síðan kem-
ur röðin að Skagerrak-fiski-
mönnum að ausa upp silfri hafs
ins. Ef síldin úr 1959-árgangin-
um hrygnir við Norður-Noreg
næsta &r, má vænta fyrstu heim
sóknar árið 1964. Standi þetta
heima, hefst hjá okkur svokall-
að „sænskt tímabil”, og eftir
7 —8 ár mun megnið af stór-
síldinni ganga inn á Skagerrak.
Það er fiskifræðingurinn Finn
Devold, sem hefir sett þessa
kenningu fram, og enn hefir
enginn þorað að andmæla hon-
um. Devold spáði einnig fyrir
mörgum árum, hvernig síld-
veiðarnar við Vesturland
mundu þróast, og þær hafa far-
ið nákvæmlega eins og hann
sagði. Devold er um þessar
mundir í Ieiðangri á hafrann-
sóknarskipinu John Hjorth ,pg
„Vestfold Arbeiderblad" hefir
náð sambandi við hann um tal-
stöðina á Aurlandi. Devold var
tus til að ræðá kenningu sína
nánar við blaðið.
— Síldin er engan veginn
duttlungafull í göngum sínum,
segir Devold, og þegar manni
eru ljósar ástæðurnar fyrir því
að hún flytur sig til, er engin
hætta á, að hún komi manni á
óvart. Skagerrak-veiðarnar
áttu siðasta blómaskeið sitt
rétt fyrir aldamótin, og árið
1896 najn aflinn, sem fluttur
var á land í Bohuslan í Svíþjóð,
hvorkl meira né minna en 3
milljónum hektólítra. Um þær
mundir var aflametið á Vestur-
landi um ein milljón hektólítra,
svo að ‘engin ástæða er til að
ætla, að væntanlegt síldarævin-
týri á Skagerrak verði minna en
það, sem við höfum notið við
Vesturland. Síðast sveik síldin
Vesturlandið árið 1870. Henni
skaut upp við Norður-Noreg ár-
ið 1847. Þaðan brá hún sér suð-
ur á bóginn, fylgdi Noregs-
rennunni og fór að láta bóla á
sér í Skagerrak árið eftir. Árið
1908 hóf hún svo nýja Vestur-
landsför. Aðalmiðstöð veiðanna
Framh. á 10 sfðu,