Vísir - 07.08.1962, Blaðsíða 9

Þetta landfræga þorp: Raufarhöfn
hér, piltar, segir hr. Ringsted
og horfir á þeldökkan ljós-
myndarann með slútandi barða-
stóra hattinn.
— Að gera Raufarhöfn dauð-
lega eða ódauðlega.
— Verið annars hjartanlega
tími
velkomnir, segir aðjúnkt. Banka
mannslegt bros færist yfir sæl-
legt andlitið.
— Sofið þið f peningaskáp-
unum?
— Ne-hei, en þarna, segir
annar og bendir á dyr á vinstri
hönd.
— Má maður hervæðast þar
fyrir orrustuna?
— Guðvelkomið, segir Ring-
sted með þeirri eðlislægu kurt-
eisi, sem ætt hans, Kljástrand-
arkynið, er nafntoguð fyrir.
Það er sálfræðilegt atriði að
klæðast betri fötum, þvo sér
vandlega, fara í hvfta skyrtu.
Bankamennirnir voru að fara
í kvöldskattinn, fylgdu okkur
niður og sögðu, hvar helzt væri
að leita fanga.
2
TT'YRIR framan kaupfélagið
stóð Mercedes-Benz, mikill
vagn, með Landsbanka íslands
skildinum á hliðunum.
— Eru peningar fluttir í
þessum á milli?
— Hver segir það? segir
Ringsted með pókersvip.
— Eruð þið ekki vopnaðir í
ferðum ykkar?
Bíllinn var ramlega læstur..
Ringsted sneri baki í skugga-
lega komumenn, þá hann opn-
FYRRI CREIW
aði „bankahúsið á hjólum".
Svo bauð hann „f bæinn".
Talstöð er í Mersanum —
þeir geta haft samband við að-
albækistöðvar á ólíklegustu
tímum.
Aftur í vagninum er gott
rými. Þar er peningaskápur,
framleiddur af Jörgen S. Lien
f Bergen og „Visible-File“-
skjalaskápur.
— Við fáum ekki lyklana að
skápnum, fyrr en á endastöð ...
þannig er og á það að vera allt-
af, segir gjaldkeri.
— Sko þarna er vopnið ...
Riffill hvflir reiðubúinn við
peningaskápinn.
— Hvaða tegund?
— Mauser, maður minn.
— Margra skota ... ?
— Segist ekki... það er
hernaðarleyndarmál.
— Skjótið þið annars mikið
af gæsum og sjófugli, strákar?
Ekkert svar ...
■þEGAR ljósmynd hafði verið
tekin af mönnunum tveim
af Akureyri og bankanum á hjól
um, sem meiningin er að nota
til að afgreiða úr á ferðum
hingað og þangað uiji landið í
framtíðinni, var ekið niður á
plön.
Skammt frá Sveinshöll,
bragga, kenndum við Svein Ben,
koma tvær „skútur" siglandi.
Önnur þeirra er með handklæði
vafið um hadd sinn. Þær eru í
flegnum þröngum peysum og
níðþröngum „setbrókum" og
fara mikinn. Báðar eru með
lýsigullið hár. Þær eru nauða-
líkar.
Klossbremsað og heilsað ...
— Eruð þið að fara að salta?
— Nei við erum að fara í
mat.
— Hvernig er á Raufarhöfn?
— Afar gaman ...
— Hvað er gaman?
— Bæði að salt og skemmta
sér.
— Hvar eru böllin?
— í bíóinu.
— Er hljómsveit?
— Ship pá hoj- hljómsveitin
spilar.
— Af hverju heitir hún Ship
pá hoj?
-— Hún er alltaf að spiia Ship
pá hoj.
— Ekki twist?
— Nei, nei.
— Hvað dansið þið?
— Allan skollann, t.d. það,
sem kallað er tjútt.
— Hvernig eru strákarnir?
— Sérstaklega prúðir, svo
ágætir, reglulega huggulegir ...
— Slást þeir aldrei út af ykk-
ur?
Önnur þeirra hristi höfuðið.
Það komu vöflur á hina, þá
yngri, sem líka var burðarmeiri.
Svo breytti hún allt í einu um
svip og þvertók fyrir það.
-— Ætlið þið að segja, að þið
hafið ekki gaman af að sjá
,,menn“ slást út af ykkur?
— Okkur finnst það ógeðs-
legt.
— Þora ekki strákarnir að
Framh. á bls. 10.
á Raufarhöfn