Vísir - 20.08.1962, Blaðsíða 8

8
Útgetandi: Blaðaútgafan VÍSIR
Ritstjórar Hersteinn Pálcson, Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 45 krónur á mánuði.
í lausasöiu 3 kr. eint. — Slmi 11660 (5 línur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
v----------------------------- -
JT
Islenzkt afturhald
Það er ekki nema ár til næstu kosninga og Fram-
sóknarmenn eru þegar famir að óttast þær. Sá ótti
kemur nær daglega fram í skrifum Tímans.
Miklu bleki er eytt á ritstjórnarskrifstofum Tím-
ans þessar vikurnar í þeim tilgangi að sanna lesend-
um að Framsóknarflokkurinn sé ekki íhaldsflokkur.
Miklu fremur sé flokkurinn framfarasinnaður og
frjálslyndur. í hinni nafntoguðu bók Orwells „1984“
var þegnunum talin trú um að svart væri hvítt og
hvítt svart, lygin sannleikur og sannleikurinn lygi,
Framsóknarmenn virðast á þeirri skoðun, að við
lifum í dag á níunda tug tuttugustu aldarinnar. En
sem betur fer þá búum við ekki enn í slíku framsókn-
arþjóðfélagi. Og vonandi aldrei.
Framsóknarflokkurinn er afturhaldið í íslenzkum
stjórnmálum.
í þrjá áratugi hefir hann mótað að miklu fjár-
málastefnu þjóðarinnar. Allir vita hver afleiðingin hef-
ir orðið. Þjóðinni var steypt út í botnlaust fen dýr-
tíðar, skuldasöfnunar, skattpíningar og uppbótavit-
firringar. Fjármálaspeki Eysteins hafði fært þjóðina
fram á barm gjaldþrotsins.
Síðasta verk Framsóknar var óhelgisbandalag við
kommúnista. Því lauk þannig 1959, að algjört öng-
þveiti var orðið í efnahagsmálum og atvinnuvegirnir
að stöðvast. Svo langt var gengið að jafnvel Hermann
hljóp úr ráðherrastólnum. Ástæðan var sú, að stefna
skipulauss afturhalds hafði verið rekin af stjórninni,
gæðingum fengnir bitlingar, en þjóðin látin borga æ
hærri opinber gjöld og uppbætur.
Það er gamalt máltæki, að hver þjóð fái þá stjórn,
sem hún á skilið. Vísir leyfir sér að halda því fram,
að íslenzka þjóðin hafi ekki átt skilið þrengingar þær,
sem Framsóknarflokkurinn hefir leitt yfir hana á
stjórnarferli sínum.
I
Minnimáttarkennd Krúsévs
Það fór ekki milli mála, að sovézkir vísindamenn
hafa unnið mikið afrek með síðustu geimferðum Sov-
étríkjanna.
Hitt er hlægilegt og lýsir furðulegri minnimátt-
arkennd, er Nikita Krúsév lýsir því yfir í móttöku-
ræðu sinni að geimferðir Sovétríkjanna séu sósíalism-
anum að þakka! Eftir því að dæma er ekki annað sýnt,
en hin miklu afrek Bandaríkjamanna í geimferðum
séu sprottin af kenningu Marx og Engels.
Bandaríkin hafa hingað til staðið Sovétríkjunum
jafnfætis á sviði geimferða, þótt nú liggi forskotið
um stund austan tjalds. Að þakka sósíalismanum
geimferðarafrekin er álíka gáfulegt og staðhæðing
Stalins um að í marxismanum fælist lykillinn að lög-
málum málfræðinnar.
Málfræðiritgerðir Stalins hafa nú verið bannlýst-
ar í Rússlandi og víst mun eins fara um hina nýstár-
iegu geimferðarkenningu Krúsévs — eftir hans dag.
tuuuiii.
VISIR
Mánudagur 20. ágúst 1962.
Magnús S. Magnússon, eigandi „fallegasta staðarins á land-
inu“, festur á Vísismynd.
Hafið þið ekki tekið
eftir því nú á allra síð-
ustu árum, hversu al-
menningsálitið hefur
breytzt mikið gagnvart
öllu því, sem heitir „lux-
uslíf“. Áður hét það „lux
us“, ef einhver átti bíl
og sumarbústað, en nú
er bíllinn orðinn einn af
fjölskyldunni og bústað-
urinn þykir sjálfsögð
eign.
Ótrúlega margir Reykvíking-
ar eiga sumarbústað, dveljast í
bústöðum, eða dreymir um að
eignast þá í náinni framtíð. Um
allt nágrenni Reykjavíkur, í
Vífilsstaðalandinu, við Elliða-
vatn, Hafravatn og uppi í Mos-
fellssveit, austur við Þingvalla-
vatn, Úlfljótsvatn og Álftavatn,
jafnvel vestur í Borgarfirði má
finna sumarbústaði í eigu Reyk-
víkii)ga. Þarna er þeirra annað
heimili og fjöldi fólks dvelst
þar og býr Iangdvölum yfir
sumarmánuðina.
Flestir hafa unnið að smíði
og byggingu bústaða sinna á
eigin spýtur. Hver blettur er
þeirra, hver spilda er hjartfólg-
in, hvort sem bústaðurinn var
byggður í gær eða fyrir tuttugu
árum síðan.
STRAND Á STEINI
Núna, þótt langt sé liðið á
Fara
sumarið, er fólkið enn í sveit-
inni, þess urðum við blaða-
snápar frá Vísi áþreifanlega
varir, þegar við lögðum leið
okkar gegnum sumarbústaða-
löndin einn daginn í sfðustu
viku.
Við ókum afleggjarann upp
að Elliðavatni, sem nefnist
Vatnsveituvegur, og stað-
næmdumst við einn fyrsta bú-
staðinn, sem við sáum. Við sá-
um á veginum eldri mann snigl-
ast kringum staðinn, og annan
úti á túninu, sem sló þar upp
á gamla móðinn.
Gamli maðurinn reyndist vera
eigandinn, sagðist hafa byggt
bústaðinn fyrir 20 árum, en
leigja lóðina til 99 ára. „Lifi
varla svo lengi, að ég þurfi að
endurnýja það,“ sagði hann um
leið og hann bauð okkur vel-
komna á staðinn.
— Hvernig er það. Fylgir
sprænan hérna með og hólm-
inn þarna?
Hann var orðlaus lengi, sagði
síðan að þetta væri sko engin
spræna, „þetta eru Elliðaárn-
ar, maður, og ef við værum
ekki stilltir gæti hún tekið upp
á því að sópa burt kofanum
og drekkja okkur öllum saman.
Hún flæddi yfir allt alveg hing-
að upp eftir, manstu ekki í leys-
ingunum í vor, þegar kerlingin
varð strand á steininum.
GOTT BLAÐ VÍSIR
— Hérna rétt fyrir ofan er
svo bezti hýlurinn 1 ánni, eða
var. Þar hefur ekki veiðzt
branda í sumar eftir flóðin. Ég
veiddi þar stundum áður fyrr,
aðallega í óleyfi.
— Við erum hérna frá Vísi,
og okkur langaði til að heyra
eitthvað um bústaðinn. Ertu
hérna allt sumarið?
— Vísi, ja, já, bústaðurinn
var byggður fyrir 20 árum. Áð-
ur fyrr vorum við hjónin héma
heilu sumrin, allt fríið. Þá höfð-
um við líka 3 bfla, það var
x 'l.

............•

Að Lyngholti, börnin þrjú, Úlfar, Einar og Elízabet, ásamt mömmunni Guðnýju Árdal. öll
voru þau alvanar fyrirsætur, bæði komið í Vikunni og Mogganum áður. Barnapíuna vantar.