Vísir - 25.08.1962, Blaðsíða 8

Útgefandi: Blaðaútgdfan VISIR
Ritstjórar Hersteinn PaLson. Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Porsteinn Ö. Thorarensen.
Ritstjórnarskrífstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsia Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er «5 krónur á mðnuði.
1 Iausasölu 3 kr. eint. — Simi 11660 (5 Unur).
Prentsmiðjo Visis. — Edda h.f.
Austurviðskipti íslendinga
Að undanförnu hefir talsvert verið rætt um svo-
nefnd „austurviðskipti“ íslendinga, það er að segja
viðskiptin við þjóðir fyrir austan járntjald. Hafa um-
ræður þessar verið einkar fróðlegar fyrir allan almenn-
ing, sem hefir litla aðstöðu til að fylgjast með slík-
um viðskiptum og gagnsemi þeirra, nema þegar upp
úr sýður, eins og segja má, að átt hafi sér stað hér að
þessu sinni.
Það leynir sér ekki, að ýmsir vankantar eru á við-
skiptum þessum og sumir mjög miklir. Það hefir til
dæmis komið í ljós, svo að ekki verður hrakið, að af-
greiðsla á ýmsum varningi er oft sein austan frá, svo
að ekki sé dýpra tekið í árinni, verðlag er hærra, oft
miklu hærra, en á sama varningi frá þjóðum, sem búa
vi* iannað efnahagskerfi, og gæðin eru oft næsta lítil,
eitíjB og alkunna er. Þegar á allt þetta er litið, er ekk-
ertj' eðlilegra en að kaupsýslumenn leitist við að afla
séf annarra viðskiptasambanda, og að líkindum mundu
þeSsi viðskipti leggjast niður með öllu, ef ekki væri
svó um hnútana búið, að ríkisstjórnin hefir verndað
þati með því að leyfa innflutning vissra vörutegunda
einungis frá austurblökkinni.
Þjóðviljinn er hinn eini málsvari austurviðskipt-
anna, enda tekur hann jafnan málstað austanmanna,
þegar þess gerist þörf, og hirðir lítt um öll málsatvik.
Hefir blaðið stagast á því, að ríkisstjórnin vilji eyði-
leggja þessi viðskipti austur á bóginn, en umræðurn-
ar hafa einmitt leitt í ljós, að þeim er einungis við-
haldið, af því að ríkisstjómin vill ekki, að þau leggist
niður, Ef ríkisstjórnin gæfi allt laust, er snertir inn-
flutningsmálin, mundu þessi viðskipti að likindum
leggjast niður mjög fljótlega.
Meðan íslendingar hafa þá stefnu í viðskiptamál-
um, að verzla við sem flestar þjóðir, koma afurðum
sínum á sem flesta markaði, munu þessi austurvið-
skipti halda áfram, ef þau verða þá ekki allt of óhag-
stæð af öðrum orsökum. En það mundi þá verða sök
annarra en íslendinga, ef þau legðust niður þrátt fyrir
viðleitni okkar til að halda þeim við.
Vaxandi landbúnaður
Tíminn er sífellt að reyna að telja sjálfum sér og
öðrum trú um, að hér sé þvílíkt harðæri, að jafnvel
í frjósamasta landbúnaðarhéraði landsins, á Suður-
landsundirlendi, flosni bændur upp og flýi sveitimar.
Tölur sýna hins vegar, að bústofninn á þessu svæði
hefir aukizt síðustu árin og afurðirnar hafa einnig
farið í vöxt. Það bendir vart til mikils flótta úr sveit-
um eða að bændur sé að gefast upp á búskapnum.
VISIR
Laugardagur 25. ágúst 1962.
Hér sjást sjúkraberarnir lyfta Winston Churchill upp í sjúkrabílinn.
Gamla hetjan sneri
heim til sín í vikunni.
Winston Churchill hafði
enn sigrað, þó útlitið virt
ist tvísýnt um tíma. Það
er vissulega alvarlegt,
þegar 87 ára gamall mað
ur fellur og lærbrotnar
og þarf að liggja á sjúkra
húsi í nærri tvo mánuði.
Þegar fréttirnar bárust af
þessu slysi Churchills héldu allir
að nú hlyti að vera úti um hann,
hann var orðinn ellihrumur, átti
erfitt með allar hreyfingar. Og
þó hann væri þrekmikill maður,
bjuggust flestir við að þetta á-
fall myndi hann ekki þola.
Gamanyrði
En fregnin af sjukrahúsinu
benti til þess að Churchill ætl-
aði að hafa það af. Kannski hef-
ur það verið fyrst og fremst með
fætt glaðlyndi hans, sem hjálp-
aði honum yfir mestu erfiðleik-
ana. Margir gestir komu til að
heimsækja hann á sjúkrahúsinu
og komu þeir til baka meo sögur
um gamanyrði og glens Churc-
hills.
Svo kom að þeim degi, að
Churchill skyldi yfirgefa sjúkra-
húsið. Það er kallað Middiesex-
sjúkrahús og hafði Churchill
dvalizt þar í 54 daga.
Hópur við
húsið
Áður en að því kæmi að gamli
maðurinn færi út úr húsinu
hafði feikilegur mannfjöldi safn-
azt saman fyrir framan sjúkra-
húsið tii að hylla hinn aldna for-
ingja .Hópurinn var svo fjöl-
mennur, að strætið fyrir framan
fylltist og umferð um það stöðv-
aðist.
Rétt fyrir hádegi komu 40 lög-
reglumenn að spítalanum og
skipuðu fólkinu að víkja til hlið-
ar og opnuðu leið eftir götunni
fyrir sjúkrabíl. Enn var beðið
góða stund eftir því að Churchill
kæmi út. Fjórir sjúkraberar
gengu rnn í sjúkrahúsið og loks-
ins birtust þeir aftur í dyrunum.
Þeir báru Churchill sitjandi í
armstól niður tröppurnar og
fagnaðarhróp kváðu við. Það var
ekkert undarlegt, þó hann væri
borinn þannig í stólnum, því að
hann hafði meira að segja átt
erfitt um gang áður en hann
brotnaði.
Brosti og hló
Aðalatriðið var, að Churchill
var í sólskinsskapi. ,,Gamli góði
Winnie“ hrópaði fólkið til hans.
Hann brosti, tók hattinn ofan
og veifaði til mannfjöldans.
Hann leit ágætlega út og uppi
í sér hafði hann einkenni sitt,
stóran svartan vindil, sem þeir
kalla sex tommu vindla. Allt í
einu varð Churchill var við, að
það hafði slokknað í vindlinum.
Þá setti hann hattinn á höfuðið,
greip vindilinn og veifaði honum
í staðinn.
Sigurmerkið.
Burðarmennirnir nálguðust
sjúkrabílinn hægt og rólega. Það
síðasta sem sást til Winston
Churchill áður en bílhurðínni
var lokað var að hann brosti til
fólksins og sýndi því V-merkið
með fingrunum. Sigurmerkið,
sem er enn eitt tákn þessarar
gömlu kempu. Sigurmerki hans
í baráttunni gegn nazistunum,
sigurmerki hans í baráttunni
gegn ellinni. Enn hafði han sigr-
að, en því miður gat þetta aldrei
orðið annað en taktiskur sigur,
því enginn, ekki einu sinni þessi
frægi kappi getur borið endan-
legt sigurorð af elli kerlingu.
Fólkið sem hópazt hafði sam-
an til að hylla foringjann var á
öllum aldri. Þarna voru ungling-
ar sem fæddust um sama Ieyti
og hann barðist hetjulegri bar-
áttu í stríðinu og þarna voru
börn sem fæddust eftir styrjöld-
ina og kynntust því aldrei ógn-
um hennar. En þarna var líka
eldra fólk, sem vissi glöggt af
eigin reynd, hvað gamli Winston
Churchill hafði gert fyrir það
og allar þjóðir.