Vísir - 25.08.1962, Blaðsíða 9

Laugardagur 25. ágúst 1962.
VÍSIR
9
Á uppboðum
græða allir
Hér kemur poki með
elnhverju í. Boð í hann.
Vill enginn bjóða i hann.
Boð í poka með ein-
hverju í. „Tíu krónur“.
Það eru tíu manns með
10 kr. boð. Tíu krónur er
boðið, býður nokkur
hærra'! Tuttugu krónur
heyrist kallað og upp-
boðshaldarinn segir tutt
ugu krónur og eigandi
gekk ánægður eins og
hann hefði fengið bíl í
happdrætti, til gjaldker-
ans.
uð mikið er um bankamenn,
sem gefið hefur verið frí, til
þess að allt starfsfólkið gæti
setið í einu. Þarna er mikið um
eyrarkarla og loks má ekki
gleyma þeirri stétt sem átti
flesta fulltrúana á þessari sam-
kundu, kaupmannastéttinni.
Slík uppboð sem þessi eru
venjulega auglýst með miklum
fyrirvara undir fyrirsögninni,
UPPBOÐ í TOLLSKÝLINU. —
Þegar tollskýlið er nefnt heldur
fólk að selja eigi bjór, kvenbux
ur, sælgæti, gervibrjóst, brenni
vín og nælonsokka, svo notuð
séu orð mannsins sem kom inn
um dyragættina og leit í kring
um sig og sá að verið var að
bjóða upp tuttugu ára gamlan
kassa utan af útvarpsviðtæki.
Sjáið þið hvað ég hef „grætt mikið“. — Ljósm. Vísis B. G.
Einhver hafði orð á þvl £
gríni að þetta væri eins og
fyrsta flokks hótelbúnaður á
Norðurlandi. Skápurinn seldist
fljótt á fjögur hundruð krónur
og þegar einhver hafði orð á
því við eigandann að hann hefði
keypt köttinn í sekknum, hnuss-
aði hann móðgaður og sagði:
„Nei góði minn, það græða allir
á uppboðum.“
Dýrgripurinn mikli.
Öðru máli er að gegna um
dívaninn þar var háð hörð og
hver skyldi
hreppa þennan dýrgrip. Fjórir
menn virtust, bjóða hver í kapp
við annan, en þegar dívaninn,
• sem vantaði að vlsu einn fótinn
undir var kominn upp í 500 kr,
heyrðist fín frú hnippa í mann
sinn og segja. „Þú verður að
bjóða í þennan dlvan og hreppa
hann, Jón minn.“ „Hvað höfum
við að gera með svona gamlan
dfvan, við höfum ekkert pláss
fyrir hann,“ svaraði húsbónd-
inn. En frúin var ekki ráðalaus
og sagði. „Þetta er alveg eins
dívan og við áttum fyrstu árin
eftir að við giftum okkur. —
Gerðu það Jón minn, kauptu
dívaninn, þó ekki væri nema til
minningar um börnin okkar,
þegar þau eru nú farin að heim-
an. Við getum haft hann niðri
I vaskahúsi.“ Jón fór að bjóða I
dlvaninn og var svo heppinn að
hreppa hann fyrir 800 kr. —
Dýr minjagripur það. Þegar
Jón smeygði sér yfir borðið og
gekk hröðum skrefum til gjald
kerans Ijómaði frúin af gleði
og stolti yfir því að Jón hennar
hefði keypt dývaninn, um leið
og hún hugsaði um börnin.
samt kassa, sem ætlaður er
fyrir útfluttan Sambandsfisk fyr
ir 2300 kr. Og sú var nú ekki I
neinum vandræðum með að
bregða sér yfir nokkuð hátt
sjötíu sentímetra breitt borð,
til þess að geta greitt gjaldker-
anum þetta lítilvirði.
„Hér kemur stígvélafullur
kassi af stígvélum" segir upp-
boðshaldarinn og þegar kassinn
hafði verið slegin á tvö þúsund
fannst hvergi eigandinn.
Hörð barátta.
Mest var baráttan þegar upp
boðshaldarinn bað um boð I
nokkrar grindur, sem notaðar
eru til geymslu á ýmiss konar
smá-varningi I verzlunum. Þá
létu kaupmennirnir sinn hlut
ekki eftir liggja við að bjóða
I. Köllin dundu slfellt og upp-
hæðin hækkaði ört, engu líkara
en verið væri að bjóða I brenni
vínsflösku á síldveiðitímanum á
Siglufirði, en þegar kröfumar
voru slegnar, uppgötvuðu kaup
mennirnir það sér til mikillar
skelfingar að bankamaður með
— þaðerekkitilinnifyrirþessu
svip, hafði slegið þá út.
Þegar líða tók á uppboðið
fóru að streyma að tollskýlinu
sendiferðabílar og glaðir og reif
ir eigendur að þessum uppboðs-
varningi fóru út I bíl. Um
leið „pössuðu" sig flestir á því
að reka dýrgripina utan I dyra
stafinn og um leið litu þeir
kringum sig og það mátti Iesa
úr andlitum þeirra. Sjáið hvað
ég hef grætt mikið. — p. sv.
Við skulum nú ekki missa af þessum dýrgrip.
Það er uppboð I Tollskýlinu
á hafnarbakkanum. Inni eru um
300 manns. Flest allir komnir
til þess að græða hinir komnir
til þess að sjá aðra græða,
Þarna er krökkt af sendi-
sveinum, sem eru að svíkjast
undan þvl að vera sendir eftir
kók fyrir símastúlkuna eða út
I apótek fyrir forstjórann. Nokk
Fyrsta flokks
hótelbúnaður.
Nú ræskir uppboðshaldarinn
sig og tilkynnir að næst sé kom
in röðin að húsgögnunum. —
Fyrst-er boðinn upp gamall stór
skápur, síðan heljarmikill sófi
hið bezta melflugnabúr enda sá
ust minnst 40 göt eftir mel á
honum,
Skór f fiskkassa.
Það kom heldur en ekki líf I
tuskurnar þegar röðin kom að
fatnaðinum, m.a. þegar kven-
þjóðin kepptist um að bjóða £
gamla skó, sem engin kona und
ir sjötugt myndi þora að láta
sjá sig I úti á götu án þess að
roðna niður að mitti, en það
er sko ekkert rusl sem boðið
er upp á uppboði £ Tollskýlinu
og hálf saumaðar sextán ára
gamlar húfur ekki eru þær verri
„Þetta er alveg hræódýrt" sagði
205 punda ve.'naðarvörukaup-
kona um leið og hún hreppti 30
hálfsaumaðar drengjahúfur, á-
Þetta er alveg „Iuxus“ vara.