Vísir - 22.09.1962, Blaðsíða 3

;

V'lSIR
„Manni, taktu mynd af þess-
um“, hrópuðu strákar tveir, sem
gættu Iambhrúts f vagni. „Þetta
er heimalngur. Hann heitir
Gabbi“. Gabbi er gæfur og vill
fá brauðbita, en hann er smá-
vaxinn, eins og títt er um heim-
anlinga. Hann vantar reisn og
stolt fjallakindarinnar.
Fé er ekið burt á bflum og
vögnum, en nokkrir reka fé sitt
í heimahaga, sem ekki eiga
heima of lángt f burtu.
Veitingatjaldið virðist hafa
mikið aðdráttarafl, sérstaklega
fyrir yngri kynslóðina, en þar
var hægt að fá gosdrykki og
sælgæti, auk okkar ágæta og
þjóðlega kaffis.
Að lokinni kaffidrykkju er
haldið heim á leið.
Það er tilvinnandi að fara i
réttir, þó hann rigni, jafnvel þó
að enga eigi maður kindina.
Laugardagur 22. september 1962
svo að við gætum tekið af
henni mynd, en sú mórauða
var ekki á því að sitja fyrlr.
Það rigndi öðru hverju í ölfus
inu f gær (fimmtudag), en það
virtist ekki skyggja á gott skap
manna og barna, enda er réttar
dagurinn sá dagur, sem yfir er
einn mesti Ijómi til sveita. Rétt
ardagurinn er eins konar upp-
skeruhátíð, og má það til sanns
vegar færa, þar eð í réttum
kemur f ljós arðurinn af striti
fjárbóndans, við heimtur af
fjalli.
Fjöldi forvitins fólks var í
ölfusréttum, auk bænda og bú-
andliðs, en rnikinn svip á réttim
ar setja börnin, sem sitja á
réttarveggnum og virða fyrir
sér fjársafnið. Við hittum m.a.
glaðværa litla hnátu, sem benti
okkur á mórauða, hymda kind,
sem hún sagðist eiga. Sú litla
ætlaði að reyna að ná henni,
Það er skemmtilcgt að vera
riærstaddur, þegar rekið er inn
í rétt, og horfa á, þegar menn
verða að hafa sig alla við, til
að fá sauðþráa kindina til að
fara rétta leiö. Menn stappa og
hoppa, hóa, klappa og púa, svo
að lokum verður sú sauðþráa
að gefa sig og fara þangað, sem
henni er ætlað.
„Ég gæti hugsað mér, að hér
væru a.m.k. átta þúsund fjár“,
sagði þrekvaxinn bóndi. Hann
sýndi okkur stóran og stæltan
hrút, stórhyrndan mjög. „Stólpa
gripur“, sagði bóndi.
Við stikum eftir réttarvegg-
num og virðum fyrir okkur ann-
ríkið, og ræðum við önnum
kafna bændur, ef þeir gefa sér
örlítinn tíma til að doka við.
„Jú, ég er ekki frá þvi, að-það
sé meira um mislitt fé f réttum
í ár. Það eru svo marglr sem
leggja áherzlu á grátt. Það er
sko hærra verð á gráu gærun-
um“. Annar bóndi nærstaddur
segir okkur að af fimmtíu lörnb-
um, sem hann var búinn að
leggja inn til slátrunar hafi tíu
veriö mislit.
RÉTTARDAGUR
í ÖLFUSINU
mm