Vísir - 22.09.1962, Page 8

8
Laugardagur 22. september 1962
ÚtgetancU: Blaöautgafarj \/LSIK
Ritstiórar Hersteinn PaLson Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Porsteinn 0 Fhorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er a5 krói.ur á-mánuði.
I lausasölu 3 kr eint — Simi 11660 (5 linur).
Prentsmiðja VIsís. — Edda h.f.
V._______________.____________________________________________;__________/
Smásíldveiöm er háskaleg
Tveir þeirra manna, sem eru í hóp mestu afla-
klónna í íslenzka vélbátaflotanum, hafa látið hafa það
eftir sér í blöðum ,að þeir telji það meira en vafasaman
hagnað, að smásíld skuli veidd hér við land í stórum
stíl, stundum inni á f jörðum. Þeir eru sammála um það,
að hér sé um alvörumál að ræða, og annar þeirra segir,
að menn geri þetta aðeins af því, að þeir viti, að geri
þeir það ekki sjálfir, muni aðrir gera það.
Eggert Gíslason skipstjóri á Víði II hefir tekið svo
djúpt í árinni, að hér sé um glæpastarfsemi að ræða,
og er rétt að benda á þessi orð hans og undirstrika
þau mjög ákveðið. Vísir tekur sérstaklega undir þetta,
af því hann hefir hvað eftir annað bent á það á undan-
fömum árum, að hér eru á ferðinni veiðar, sem eru
stórhættulegar og eyðileggja aflamöguleika á komandi
árum.
Vísir vill skora á stjórnarvöld landsins að taka
þetta mál til alvarlegrar yfirvegunar og gera nauðsyn-
legar ráðstafanir til þess að rányrkju af þessu tagi.
verði hætt, og viðurlög verði þung, ef út af er brugðið.
Það tjón, sem unnið er með smásíldarveiðum, getur
hæglega orðið ómetanlegt, þegar tækin til að finna
síldina em orðin eins fullkomin og raun ber vitni. Þess
vegna þolir þetta mál alls enga bið.
Nýtt hljóð i Tímanum
Tíminn birti um það stóra frétt á þriðjudaginn,
að fjölda manns vanti í vinnu austur í Þorlákshöfn.
Þar er verið að hef ja miklar hafnarframkvæmdir, og til
þeirra þarf að sjálfsögðu mikinn fjölda manna. Tím-
anum fannst rétt að benda á, að þarna væri mikil
vinnufólksekla.
Þessi frásögn Tímans stingur mjög í stúf við öll
skrif blaðsins undanfarin 2—3 ár um stefnu núverandi
stjómar. Blaðið hefir fullyrt, að til landauðnar horfði
vegna aðgerðar stjórnarinnar, menn væru hindraðir í
að framkvæma eins mikið og þeir vildu og þar fram
eftir götunum.
Skýringuna birti Tíminn svo óafvitandi á þriðju-
daginn. Allar hendur hafa nóg að gera í landinu, svo
að menn sjá ekki fram úr verkefnunum. Þess vegna er
það hlægileg firra, að hægt sé að framleiða meira.
Framleiðslan takmarkast af því, hvað vinnuaflið er
! lítið, og ekkert annað kemur þar til greina. Það er merg
urinn málsins. Þetta munu flestir menn skilja, þótt
l Tíminn lemji hausnum við steininn dag eftir dag.
VfSIR
Aðalbækistöðvar reykvísku
lögreglunnar í Pósthússtræti
að kvöldi f vikulok: Nætur-
vaktin tók við af dagvaktinni
kl. 20:00. Nú eru verðir Iag-
anna, um þrjátiu og fimm tals-
ins, komnir hver á sinn póst til
að gæta hagsmuna almennings
og vemda þegnana og sjá um,
að landslögum sé hlýtt og röð
og regla sé á öllu, í skjóli næt-
ur, sem f hönd fer.
ættaður norðan úr Aðaldal í
Þingeyjarsýslu, og sem kunn-
ugt er allra manna mestur að
burðum, en eins og margir af-
taka sterkir menn, ef óáreittir,
prúðmenni og seinþreyttir til
vandræða.
Ungæðingunum í lögreglulið-
inu þykir vænt um hann eins
og afa sinn eða föður- og móð-
urbróður, en leyfa sér kannski
stundum að bregða á leik við
hann og gantast við hann eins
¥ TM ellefu-leytið er litið inn á
^ stöðina, gengið inn í portið
úr Hafnarstræti, þessu gamla
athafnasvæði lögreglunnar,
kenndu við róna og „svaðið".
Andrúmsloftið frá búlunum,
sem vom þar á stríðs- og fyrstu
eftirstríðsárunum, er sennilega
ekki lengur í Hafnarstræti
nema að litlu leyti, þar sem iðu-
lega kom fyrir, að „strætið log-
aði allt í slagsmálum" eins og
haft var eftir óeirðarsegg í
gamalli lögregluskýrslu.
Tveir patrólbílar af nokkrum
eru „inni“, bíða þarna f göt-
unni við portdymar, reiðubúnir
í næsta útkall, sem getur kom-
ið á hverri mínútu.
— Skyldu þeir vera í kaffi-
hléi? Líklega mun ekki af veita
fyrir argaþvarg og snúninga,
sem eru fram undan.
Forherbergið, þar sem sak-
bomingum og „gestum“ og ráp-
umm er oft boðið að tylla sér,
áður en yfirheyrsla eða af-
greiðsla fer fram, er sterklega
upplýst eins og kennslustofa
eða rannsóknarstofa: Það orkar
þegar sáifræðilega alla vegana
á náungann. Borðið fyrir fram-
an . „stöðvarmanninn" og að-
stoðarmann hans er hátt og
bogadregið, og innan við grind-
' ur nr. 55, snöggklæddur.
— Nóg að gera f kvöld?
— Það hefur allt verið vit-
laust, þar til núna, en nú er
soldið hlé, sem stendur.
Varðstjóri er í herbergi sínu
— með stjömu sitt á hvorum
axlarborða — einarðlegur mað-
ur. Þó leynir sér ekki, að hann
hefur auga fyrir broslegum
hliðum, ef svo ber undir.
— Komdu í Jakobs-kaffið —
það er frægt, segir hann.
Jakob er gamall f hettunni í
liðinu, kominn nálægt sjötugu,
Upptækt góss í „varðstjóraskápnum“.
Lögreglan skrifar skýrslur gegndarlaust.
og jafnaldra til að skerpa kær-
leikann. Jakob tekur þessu eins
og hverjum öðrum hvolpalátum
og brosir við.....
0
CETUSTOFAN er hinum meg-
^ in og gengið inn um snyrti-
herbergi lögreglunnar. Við tek-
ur salur með bekkjum og borð-
um, skápum, hirzlum og raf-
magnsklukku, sem telur langar
óþreyjufullar vaktir. Inn af er
„skýrsluherbergi" með 3 — 4
ritvélum — þar skrifa lög-
reglumenn skýrslur sínar yfir
það, sem gerist í starfi.
Jakob er í hvítum slopp,
sem franski kokkurinn í Glaum-
bæ Maitre Pierre átti. Þótt
Jakob beri höfuð og herðar
yfir Fransmanninn, eru þeir
svipaðir að gildleika. í kaffi-
gerð er hins vegar enginn
Jakobi fremri.
— Hana .... fáðu þér nú stóra
könnu, segir Jakob og rétti
manni hnall, sem gæti rotað
meðalstórt naut, og nú sést
brugðið á loft hrammi, sem
heldur um stærstu kaffikönnu
í heimi, og út úr henni bunar
elixírinn eins og Sjálfandafljót,
ef íþað væri litað svart.
— Þetta er sko ekkert nær-
buxnavatn, karl minn, eins og
þið drekkið á Mokka, segir
skondinn ungur lögreglumaður
að norðan, hvatsköytlegur. .
— Jakob minn kann að laga
kaffið, segir nr. 12 — Lárus
Salómonsson í persónu.
Það leynir sér ekki af sam-
bandinu, sem er milli þessara
tveggja rosknu lögreglumanna,
að þeir hafa oft snúið bökum
saman, þegar harðna tók á
dalnum og við ofurefli var að
etja í kröppum leik hér áður á
löngu liðnum árum.
Kaffisamkvæmið fór fram
eins og 'á sveitabæ — menn
slöppuðu af.
— Þeir eru að fara í höfnina
núna. Við björguðum einum í
gærkvöldi og öðrum björguð-
um við nýverið hér eina nótt-
ina, segir einn.
— Sýndu honum björgunar-
tækin, segir annar.