Vísir - 09.10.1962, Blaðsíða 9

I
VI S IR . Þriðjudagur 9. október 19ð2.
m CEaraaaa
J
1 hásætissal Vetrarhallarinnar. Hásætið hefur verið flutt í annan sal. í staðinn er komið mikið mosaikkort yfir Sovét-
ríkin. Það er alsett eðalsteinum.
Sfaldrað ausfanfjalds S¥ iening^d
☆
Heimsókn í Vetrarhöllina í
Leningrad, er áreiðanlega 6-
gleymanleg. Þetta er eitt
stærsta safn veraldar. Það
geymir eitt stærsta safn heims
ins af málverkum. En auk þess
er þar að finna fjölda list-
riuna, af öllu tagi, og dýrgripi
úr eigu aðalsins. Það voru aðal
lega keisaramir, sem byggðu
safnið upp. Pétur mikli reið á
vaðið og eftirkomendur hans
fylgdu fordæmi hans. Þeir
eyddu stórfé í kaup á dýrum
og haglega gerðum munum. og
málverkum og höggmyndum
meistaranna gömlu. Rússnesku
keisaramir og aðallinn hafa
ætíð verið áfelldir fyrir auð-
söfnun og bruðl. En jafnvel
kommúnistar Sovétríkjanna
telja listaverkasöfnun þeirra
ómetanlega fyrir þjóð sína.
Tilhneiging keisaranna til að
bruðla sást meðal annars í hinu
ofboðslega skrauti, sem var á
öllum veggjum í salarkynnum
hallarinnar, einkum í þeim hluta,
sem byggður var upp eftir bruna
hallarinnar, í stíl Péturs mikla.
Gullið flúrið, sem þakti vegg-
ina naut sfn tæplega.
Söguleg bygging.
Vetrarhöllin hefur komið all-
nokkuð við sögu Rússlands, eink-
um endalok keisarastjórnarinnar
og upphaf kommúnistarfkisins. Á
leið okkar um sali hallarinnar
vitum við ekki fyrr en við stönd-
um f því herbergi hennar þar
sem ríkisstjóm Kerenskys var
tekin höndum af kommúnistum.
Herbergið snýr út að torginu,
þar sem atburðir Blóðsunnudags-
ins gerðust. Ráðherramir höfðu
hörfað þangað þegar hafin var
skothríð frá fljótinu á framhlið
hallarinnar. Kerensky var sjálfur
farinn til vfgstöðvanna og komst
aldrei f hendur kommúnista. En
með handtöku annarra ráðherra
og þingmanna var kommúnista-
ríkið á Rússlandi innsiglað.
M. a. voru í Vetrarhöllinni milli
tuttugu og þrjátíu Rembrandt
málverk og annað eins eftir Van
Dyck, verk eftir Rubens, da Vinci.
Michelangelo, og hinn íslenzk-
danska Thorvaldsen. Á neðstu
liæðinni voru svo nútímamálverk,
meðal annars sýnishorn af „sósfal
realistiskri" list Sovietlista-
manna. Ég hef ekki kunnáttu til
að fella dóm yfir þeim verkum,
en mér fannst sum þeirra lítið
verri en maður hefur séð hér á
íslenzkum sýningum.
Það mundi taka nokkur ár að
skoða safnið eins og skoða á list-
muni, svo stórt er það og um-
fangsmikið. Ég treysti mér þvi
ekki að gefa nokkra viðhlftandi
lýsingu á því, eftir aðeins nokk-
urra klukkustunda hraðferð þar f
gegn. En get engu að sfður end-
urtekið það sem ég sagði fyrr, að
heimsóknin er ógleymanleg.
í Brúðkaupshöllinni.
Frá Vetrarhöllinni fórum við
til annarrar hallar, sem er öllu
nútímalegri. Hún á hvergi sína
lfka, nema ef vera skyldi í öðrum
stórborgum Sovétríkjanna og
kannske einhverju A-Evrópuríkj-
anna. Það er hin svokallaða Brúð
kaupshöll. I þessari höll eru fram
kvæmdar giftingar af borgara-
legum embættismönnum, sem
gera ekkert annað en að gifta
fólk f nafni Sovétríkjanna, og
borgarstjórnarinnar í Leningrad.
Þegar komið er inn um aðal-
dyrnar er þröng fyrir dyrum.
Fólk með stóra blómvendi klætt
í sitt bezta er að bfða eftir að
komast að í giftingarsalnum, en
þar fer fram gifting fimmtándu
hverja mínútu. Innan af inngang-
inum eru tvö herbergi. I öðru
bíður brúðurinn með sitt fólk og
í hinu bíður brúðguminn með
sínu fólki. Á næstu hæð er svo
giftingasalurinn. Þar er einnig
verzlun þar sem hægt er að
kaupa giftingahringi og brúðar-
gjafir. Loks eru á hæðinni tveir
salir fyrir brúðkaupsveizlur, og
eru þeir leigðir út. Ég leit inn í
einn veislusalinn meðan ég beið
eftir að vera viðstaddur giftingu
og sá þá borð með rússnesku
kampavíni og grænum eplum.
Prelúdía í staðinn fyrii
brúðarmars.
Þá var komið að athöfninni.
Allir stilltu sér upp f röð, brúð-
hjónin fremst, síðan þeirra fólk
og loks áhorfendur. Þegar inn var
komið settist fólk á lausa stóla,
sem stóðu meðfram veggjum. Fyr
ir innri enda salarins, á upphækk
uðum palli sátu, þrjár embættis-
konur, sem framkvæmdu gift-
inguna, ein þeirra var sérstakur
fulltrúi borgarstjórnarinnar, ung
stúlka milli tvítugs og þrítugs,
sem vann hjá borgarskrifstofun-
um.
í staðinn fyrir brúðarmars var
leikin hin fræga prelúdía í C-dúr
eftir Rachmaninov,, á grammofón
og finnst mér að nota hefði mátt
nýrri hátalara. Hljómurinn líktist
því helzt að spilað væri á einn
af þessum gömlu glymskröttum
með trekt.
Hinn föðurlegi Lenin.
Eftir að lesið hafði verið yfir
brúðhjónunum stuttur pistill, var
lýst yfir giftingu þeirra, og þau
undirrituðu hjúskaparsáttmálann.
Þá klöppuðu allir. Sfðan tók full-
trúi borgarstjórnarinnar til máls
og sagði nokkur orð. Þá var aftur
klappað. En athöfninni var lfka
lokið. Hún stóð tæpar -átta mín-
útur.
Þegar við gengum út vakti
brjóstmynd af Lenin sérstaka at-
hygli mína, svo frábrugðin var
hún öðrum Leninmyndum. Mynd-
in stóð á stalli aftan við háborð
embættiskvennanna, andspænis
brúðhjónunurn. Það var svipurinn
á Lenin, sem var svo frábrugðinn
því sem hann er á öðrum stytt
um, og málverkum. Þar er hann
yfirleitt baráttumaðurinn. Festan
og baráttuviljinn er í hverjum and
litsdrætti. En f þessari mynd var
Lenin hinn föðurlegi og um-
hyggjusami. Og augnaráðið var
eins og hann væri að leggja bless
un sfna yfir hinn nýstofnaða hjú-
skap.
Hamingja brúðhjónanna var
greinilega óskipt, og fögnuður
ættingjanna eftir brúðkaupið var
mikill, eins og vera ber. Þegar
Framhald á bls 10
ÁSMUNDUR EINARSSON blaðamaður fór fyrir
skömmu með Lagarfossi til Sovétrfkjanna i boði
Eimskipafélags fslands. Skýrir hann lesend-
um Vfsls frá þvi sem fyrir augu bar í t'erðinni
í nokkrum greinum hér í blaðinu. Birtist f jórða
grein Ásmundar um ferðina hér og bregður
upp svipmyndum af viðdvölinni þar. Segir hann
frá heimsókn til Leningrad.
Úr einum af sölum Vetrarhallarinnar. Kerið stóð á myndinni, er mosaikverk. Það er sett
saman úr smá ögnum eða plötum, sem eru svo nákvæmt felldar saman að hvergi sér
nokkur skil.
ssrwi
\ ' V ' Vv V \ '
!''}!)} i ] M' M " ■ I M f ’ .. ............ « • ' •
'./ y ú i / //>.♦ y* / / .' .J/ /’.• /.. / A '*A 'J'