Vísir - 13.10.1962, Blaðsíða 7
S I R . Laugardagur 13. október
i—»nw » v^‘"w '*kwi . zMsrtsEms&sssm&aBmm
A!la tíð hefur verið
vitað, að de Gaulle gerir
sér háar hugmyndir um
sjálfan sig, og Frakk-
land. Það kom sérstak-
lega fram í dagsljósið
meðan hann sat í Lon-
don á stríðsárunum og
stjórnaði baráttufrjálsra
Frakka í styrjöldinni
gegn Hitler.
Þaö er sagt að hann sé ein-
ráður á borð við Napoleonmikla
þegar hann getur verið það, og
hafi komið eins og frelsandi dýr-
lingur, líkt og Jean d’Arc þegar
hann stofnaði fimmta lýðveldið
og bjargaði heiðri Frakklands,
sem lá við stjórnmáialegu hruni.
Er þetta gjarnan sagt de Gaulle
til vissrar háðungar.
Nú hefur vofum Napoleons
mikla og Jean d’ Arc verið þok-
að til hliðar af annarri vofu,
sem sé af vofu Napoleons
þriðja, sem stundum hefur ver-
ið kallaður Napoleon litli.
Stjórnmálamennirnir sem nú
berjast gegn de Gaulle á þeim
forsendum að hann vilji sjálf-
um sér og eftirkomendum sín-
va(a
£húirchiií
*
IPBiMiiÉ
Það er verst að vita ekki frá degi til dags, hvaða hlutverk hann ætlar sér að Ieika.
DE GADLÍE og Napoleon litli
Napóleon III. -— slæmt fordæmi.
um í forsetastóli hættulega
mikið vald, benda á feril Napol
eons litla til að sýna hve hættu
legt það geti verið ef forsetinn
hefur mikil völd og er einræðis
hneigður. Þó halda þeir því ekki
beint fram að de Gaulle vilji
gerast einræðisherra, en þeir
benda á að einhverjir af eftir-
mönnum hans kynnu að fá þá
hugmynd að verða einvaldir.
Þess vegna er saga Napoleons
litla hvað eftir annað rakin í
franska þinginu. I henni má sjá
segja stjórnmálamennirnir
hvernig farið geti ef þjóðin
treystir um of á einn mann.
Napoleon þriðji var kjörinn for
seti franska lýðveldisins árið
1848. Hann hóf þegar áróður
fyrir því að þjóðþingið tryggði
honum endurkosningu fjórum
árum síðar. En þingið neitaði.
Þá greip Napoleon til valdbeit-
ingar og leysti þjóðþingið upp,
og lét handtaka andstæðinga
sína. Lét hann síðan fara.fram
forsetakosningar þar sem hann
var kjörinn forseti til 10 ára,
með yfirgnæfandi meirihluta at-
kvæða. Hann vildi á engan háft
verða eftirbátur frænda síns
Nauoleöns mikla og lét því
krýna sig til keisara við fyrsta
tækifæri. Ævintýrið endaði ekki
fyrr en Frakkland beið mikinn
ósigur fyrir Þýzkalandi árið
1871, og Napoleon varð að láta
af völdurn. Lýðveldið var síðan
endurreist.
Þannig getið þið séð hvernig
fer fyrir forsetum sem valdir
eru af þjóðinni segja stjórnmála
mennirnir sem eru and-
stæðingar de Gaulle, og andvíg-
ir þjóðaratkvæðagreiðslunni,
sem fyrir dyrum stendur. í
henni hyggst de Gaulle, sem
kunnugt er koma fram breyt-
ingum á stjórnarskránni. Skal
forsetinn þá kjörinn af þjóðinni
í almennum kosningum í stað
þess að hingað til hefur hann
SjólfstæðiskveniiaffélcE@ á licreinesl
Nýlega boðuðu nokkrar sjáll-
stæði:!. -^r á Akranesi til stofn-
fundar sjálfstæðiskvennafélags og
var fundurinn haldinn á Hótel
Akranesi hriðjudaginn 9. þ.m.
Á fundinum var félagið form-
lega stofnað og voru stofnendur á
annað hundrað talsins. Félagið
hlaut nafngiftina Sjálfstæðis-
kvennafélagið Báran.
I stjórn voru kosnar frú Sie
ríður Auðuns, formaður og með-
stjórnendur þær frk. Fríða Proppe
frú Ragnheiður Þórðardóttir frk
Erna Guðnadóttir og frk. Anns
Finnsdóttir. Til vara voru kjörnar
þær frú Stefanía Sigurðardófti r og
frk. Inga Svana Ingólfsdóttir.
verið kjörinn af svonefndum
kjörfulltrúum.
De Gaulle svarar aðalgagn-
rýni stjórnmálamannanna með
því að benda þeim á hvernig
fór fyrir lýðveldinu meðan for-
setinn var kjörinn af kjörmönn-
um.
Þá var stjórnmálaleg upp-
lausn í landinu. Lýðræðið í
Frakklandi var orðið hlægilegt
og álit Iandsins hafði aldrei ver-
ið minna. En það var sterkur
forseti, sem sé de Gaulle, sem
endurreisti heiður og sóma
Frakklands, um Ieið og hann
kom á stjórnmálalegu jafnvægi
í landinu.
Nefndaskipan — gildi nefndanna — störf þeirra
og tilhögun — málin drífa að — stjórnarand-
staðan komin á kreik
Þingfundur stóð stutt yfir í
gærdag. Á dagskrá voru ein-
göngu kjör fastanefnda. Gekk
það fljótt og vel fyrir sig, enda
höfðu þingflokkarnir að venju
komið sér saman um skipan
nefndanna og stungu ekki upp
. á fleirum en til þurfti.
Þingnefndir gegna mikilvægu
hlutverki, þvf f þeim fer að
mestu leyti hin málefnalega
starfsemi fram. í þeim eru mál,
tekin fyrir sem tii umræðu hafa
verið á þinginu eða liggja fyrir.
Þau eru rannsökuð niður *
kjölinn, gögnum viðað að, og
framsögumaður viðkomandi
nefndar flytur þingheimi þær
upplýsingar og þá vitneskju,
sem nauðsyn ber til hverju
sinni.
Ti! eru reglur í þingsköpum,
sem segja til um, hversu marg-
ar ig hvaða nefndir skulu kosn
ar, hvernig pær skulu kosnar
og hvert verkefni þeirra sé.
Fastanefndirnar beita fjár-
veitingarnefnd, samgöngumála-
nefnd, landbúnaöarnefm sjáv-
arútvegsnefnd .iðnaðarmála-
nefnd, heilbrigðis- og félags-
málanefnd, menntamálanefnd
og allsherjarnefnd Auk þessara
er þingfararkaupsnefnd sem
kosin er í SÞ, en hinar allar eru
sérstaklega kosnar í öllum deild
um.
Nöfn nefndanna segja vita-
skuld til um hvaða mál heyri
undir þær. Sumar þessara
nefnda starfa einnig milli þinga
og nefndir eins og utanríkis-
nefnd eiga heimtingu á að ut-
anríkisráðherra láti henni all-
ar nauðsynlegar upplýsingar i
té og hafi fullt samráð við
hana. Sýnir þetta hversu mikil-
vægar og þýðingarmiklar nefnd
irnar eru.
Nefndarfundir eru lokaðir og
aðrir eiga ekki aðgang að þeim
nema þeir, sem nefndin kallar
á sinn fund, t. d. til að gefa upp
týsingar.
Allir kannast við það algenga
viðkvæði, „málinu var vísað til
nefndar". Halda menn þá
gjarnan að verið sé að drepa
mál, enda < það oft svo, því
nefndir geta tafið mál. Kemur
betta helzt .yrir þegar um mál
stjórnarandstöðunnar er að
ræða. ellegar þau mál stjornar-
innar og hennar stuðnings-
manna, sem ljóst er að ekki er
grundvöllur til að afgreiða og
samþykkja. T. d. ef almenning-
ur fordæmir viðkomandi mál.
Kjöri til nefnda á Alþingi i
gær er getið annars staðar í
blaðinu.
Þrjú mál lágu frammi í gær,
tvö frumvörp og ein þingsálykt
un. Þingmenn Vesturlandskjör-
dæmis leggja til að ríkisstjórn-
in hlutist til um ítarlega rann-
sókn á jarðhita í Borgarfjarðar-
héraði.
Halldór E. Sigurðsson og
Björn Fr. Björnsson, framsókn-
arþingmenn báðir, taka upp bar
áttuna fyrir sveitarfélögin og
mælast til þess að lögin um
einfalda-ríkisábyrgð nái ekki til
sveitarfélaga, „þar sem slík á-
byrgð yrði þeim til lítils eða
einskis virði.“
Þá leggja Eysteinn Jónsson
og fleiri fram frumvarp að vext
ir seðlabankans á afurðavíxl-
. um verði ekki hærri en 5—
5%%-
í stuttu máli mundi framgang
ur þessa frumvarps þýða það,
að „sparifjáraukningin mundi
notuð til útlána“, segir í grein-
argerS.
Mái þessi verða væntanlega
afgreidd fljótlega. '