Vísir - 27.10.1962, Blaðsíða 15

Cecil Saint - Laurent:
NÝ ÆVINTÝRI
r jr
KAROLINU
ar hefði ekki verið henni til
vemdar og að allt í einu var
kallað:
— Allir á þiljur þegar í stað!
Matsveininum brá svo, að
hann sleppti henni, og hún hent-
ist á þilfar og varð fyrst þang-
að allra. Þegar hún varðist mat-
sveir.inum, hafði hún ekki veitt
því athygli, að skipið var allt
í einu farið að velta. Stormu'r-
inn var skollinn á. Innan fárra
mínútna var hver maður á sín-
um stað. Karólína fékk skipun
um að vera til aðstoðar háset-
anum, sem var við stýrið, en
öldurótið var orðið svo mikið,
að hann átti erfitt með að fóta
sig, og skipið lét illa að stjórn.
Nú komu margar fyrirskipanir
frá skipstjóra og botnaði Karó-
lína ekki í þeim frekar en hann
hefði mælt á hebresku, en það
fór vitanlegr ekki framhjá
henni, að segl voru rifnuð. Allt
í einu heyrðist brak og brestir
gegnum stormhvinurnar, en það
var franrhluti bugspjóts; sem
brotnaði. Það var eins og
skugga brygði á andlit skip-
stjóra, henni skildist, að þetta
mundi alvarlegt áfall. Skipstjóri
leit í kringum sig. Allir skip-
verjar voru önnum kafnir, nema
matsveinninn, sem hélt sér
dauðahaldi í stórsigluna, og
hrópaði skipstjóri til hans:
— Þú þarft ekki að styðja
stórsigluna — henni er ekki
hætt. Farðu og athugaðu bug-
spjótið og reyndu að splæsa
saman kaðla, sem þar hanga
lausir.
Karólína gat ekki heyrt
hverju matsveinninn svaraði, en
henni var ljóst, að hann mald-
aði í móinn og benti á hana.
Og viti menn, skipstjórinn sneri
sér að henni og sagði:
— Þú ert knár og köttur lið-
ugur„ reyndu að splæsa þá sam
an eins fljótt og þú getur. —
Klemmdu að með knjánum og
þá verður þér ekki hætt.
Karólína hikaði ekki. Hún
vissi, að ef hún neitaði myndi
það koma henni í koll, öll skips-
höfnin myndi hafa hana að skot
spæni. Hún treysti á vöðva sína
sem höfðu styrkzt á flakkinu.
Sjórinn gekk yfir þilfarið. Hvað
eftir annað kútveltist hún á því,
þótt hi. i gripi í allt, sem hún
gat fest hendur á. Loks komst
hún fram að bugspjótinu, vafði
um það handleggjum og fótum
og fikraði sig áfram, og í hvert
skipti er skipið hjó, gekk sjór
yfir hana og henni lá við að
missa andann, en hún þraukaði,
hægt miðaði, og lolcs komst hún
nægilega langt til að ná kaðal-
endunum og splæsa þá. Og nú
lægði lítið eitt og henni gekk
öll.: betur að komast aftur inr
á þilfarið.
Nú heyrði hún skipstjóra
kalla:
— Nú rjúka ráfestar. Við
verðum að setja út drifakkeri.
Karólína komst einhvern veg-
inn til félaga síns, scm stýra
átti, en hann lét stýrishjólið
snúast án þess að aðhafast neitt.
Karólína spurði hann um horf-
urnar:
— Við getum ekkert aðhafzt
í þessu veðri — skipið kastast
til og frá og ég er gersamlega
magnþrota eftir að reyna að
halda upp í vindinn.
— En er að lægja?
— Það er bara í svip, held ég.
Það er úti um Pomonu.
Næstu klúkkustundir breytt-
ust horfur lítið og dagur rann.
— Nú „byrjar ballið“, sagði
hásetinn við stýrið, nú er hann
að lægja held ég, og þá vill
skipstjóri sjálfsagt, að tekið
'Vvvy-./y^Vl
Skáldaaga frá
tíma frönsku
s t j órnarby Iting-
arinnar - fram-
iiald Karólínu.
verði til höndunum og siglt af
stað., .
Allt* í einu var lögð þung
hönd á öxl Karólínu. Matsveinn
inn var kominn.
— Flýttu þér niður og láttu
hendur standa fram úr ermum.
Hér er hvorki staður né stund
til þess að masa og glápa.
Og Karólína fékk ærin verk-
efni um daginn. Hún varð að
Auðvitað elska ég þig, hvernig
þig---------?
heldurðu að ég gæti annars þolað
hjálpa skipverjum að bæta segl,
splæsa kaðla, aðstoða við að
færa til farm í lestum, því að
þar hafði allt gengið úr skorð-
um — og í þessu striti lögðu
margar leiðir hugsanir á flótta.
Þó var enn beygur í henni, ef
matsveinninn léti hana ekki í
friði, og einnig hugsaði hún um
hvort skipið mundi nú ekki hafa
Iaskazt eitthvað, og það koma
fram þótt síðar væri, og sem
vonlegt var þá var í henni geig-
ur af tilhugsuninni um hvað ger
ast kynni í þessari sjóferð, eigi
síður en út af því, sem kynni
að bíða hennar, ef snúið yrði
við til Frakklands. Og ef hún
hugsaði um Gaston komu tárin
A
Q
Ég er Moka, höfðinginn, sagði
innfæddi maðurinn. Gerið svo vel
að fyrirgefa þegnum mínum, þeir
hafa verið alveg ringlaðir síðan
. . árásin var gerð á okkur.
Það var farið með Tarzan til
kofa höfðingjans. Honum voru
færðar góðar veitingar, en mikil
spenna var í loftinu.
MO<A SHUPP’EKEP’.
"I MUST TELLYOU
A50UT THIS ATTACK-
1T WAS A NIGHT-
MARE!" I-25-57Ó4-
Það fór hrollur um Moka. „Ég
verð að segja þér frá árásinni —
hún var hræðileg."
Barnasagan
KALLI
cg super*
fiskurinn
Þegar Kalli hafði lesið skeytið
néri hann saman höndunum af
ánægju. „50.000 dollara fyrir að
draga Feita Moby til Follywood,
hrópaði hann. Vinir eftir þessa
ferð verðum við milljónerar::.
Svo sagði hann þeim frá skipun
herra Bizniz: að draga geysistór-
an hval, sem líka átti að fara
til Follywood. En hver eða hvar
er Feiti Moby? Það ætti svo sem
ekki að skipta nokkru máli. Hann
sneri sér að herra Bizniz sem
virti Krák fyrir sér. „Hvenæi
leggjum við af stað, herra
Bizniz? Þér hafið ekki ennþá
sagt mér hvar fiskurinn er“. „Nú
ég hef víst gleyi- t því, sagði
maðurinn frá Súperskóp filmu
félaginu. Fyrst eigið þér að flytja
hann innan úr landi til hafnar“.
fram í augun á henni.
Um kvöldið stóð hún við borð
stokkinn, er Thomas, matsveinn
inn, birtist allt í einu. Hann var
enn ófrýnilegri og andstyggi-
legri í stjörnuskininu en í dags-
birtu eða birtu frá lampa og
þegar hann rétti fram hönd sína
eftir henni beit hún í hana og
hann rak upp vein af sársauka.
Hann hentist eftir henni, en
hún hafði hlaupið yfir kaðla-
hrúgu og stóð þar tryllt á svip,
beit á jaxl sér, staðráðin í að
láta fyrr lífið en að hann snerti
hana aftur.
— Ég skal kenna þér...,
hvæsti hann og bjóst til að ráð-
ast að henni, en í þessum svif-
um var kallað hláturmildri rödd:
— I hvaða leik eruð þið, ef
mér leyfist að spyrja?
Það var Jean, sem kominn
var.
— Það varðar þig ekki um,
sagði matsveinninn reiðilega.
— Ertu nú viss um það, Thom
as, sagði hann rólega. Og jafn-
rólega vék hann sér undan, er
matsveinninn reyndi allt í einu
að skalla hann. Datt Thomas
illa og kom niður á annað knéð
og reis hann á fætur með erfið-
ismunum. Karólína hefði horft
á þá í hugaræsingu og hreifst
af djarflyndi Jeans, sem var
grannur sem ungur reynir, en
Thomas nálgaðist hann nú fer-
legur sem tröll. Tillit augna
hans var brjálæðislegt. Eftir
andartak mýndi einvígið hefj-
ast, hugsaði hún — en í þeim
svifum er þeir bjuggust til að
Ódýrir krep-
nylonsokkor
kr. 49.00