Vísir - 21.12.1962, Blaðsíða 15

VlSIR . Föstudagur 21. desember 1962.
75
Cecil Saint - Laurent:
NÝ ÆVINTÝRI
ár JT
KAROLINU
um við viðskila. Síðan hefi ég
flakkað um Frakkland og hverja
stund óttazt að verða tekin hönd
um. Loks kom ég til Bretagne,
þar sem ég taldi líklegast, að ég
gæti leynzt. Vitanlega lét ég
ekki uppskátt mitt rétta nafn,
þar sem ég hvenær sem var gat
búizt við að verða handtekin.
— Æ, hvílíkur heimskingi, en
töfrandi heimskingi. Það er
þannig einfeldni yðar að kenna,
að þér eruð enn fangi í þessu
ömurlega fangelsi. Sannarlega
hafði Sokrates rétt fyrir sér,
þegar hann sagði að einfeldnin
og þekkingarleysið væru rætur
alls hins illa. Þér vitið þannig
ekkert um það sem gerðist eftir
að hryðjuverkatímabilinu lauk,
að stéttaþlngið var leyst upp
og að helztu menn stjórnarnefnd
arinnar nú eru girondinar, eða
hvað mig áhrærir hægfara stuðn
ingsmenn fjallsins".
— En, sagði Karólína, sem
stöðugt óttaðist að verða veidd
í gildru, konungssinnar, sem ég
( hitti í Bretagne, stöguðust ætið
| á því, að allt væri óbreytt, og
að líf þeirra væri í hættu vegna
hótana lýðveldissinna. Og þeir
litu svo á, að ég væri í stöðugri
lífshættu. Og það hélt ég sjálf.
— Æ, konur, konur, þær
botna aldrei neitt í stjórnmálum.
Þegar ég segi, að girondinar hafi
tekið völdin, er ekki þar með
sagt, að staða konungssinna
hafi batnað. Lýðveldið er áfram
við lýði, en girondinar, sem nú
fara með völdin, eru ekki eins
róttækir og fjallið, en jafn stað
ráðnir í að uppræta hið konung-
lega ofríki. I þessu landi aftur-
haldsins vilja margir enn end-
urreisa vald konungs og biskup-
anna, en það kemur ekki til
mála. Chouanarnir, konungssinn
ar, eru uppreisnarmenn, og þeir
sem flýðu land, „emigrantarn-
ir“, eru svikarar og við munum
koma fram við þá sem svikara.
En þetta mun ekki bitna á yður
þar sem þér eruð hvorki „chou-
ani“ eða „emigrant“.
— Ég hugði, að ég væri stöð-
ugt hundelt eins og maðurinn
minn og vissi ekki hvers vegna.
Það var þess vegna, sem ég fór
huldu4höfði.
Fulltrúi síjórnarnefndarinnar
horfði á hana með augnatilliti
sem var blandað ertni og glettni
og gaf til kynna, að hann hefði
ekki látið skýringar hennar villsi
sér sýn.
— Treystið mér, litla vinkona,
ég skal semja skýrslu, sem mun
hafa þau áhrif, að þér verðið
hvít sem mjöll. Þegar menn lesa
hana, munu þeir segja: Vesal-
ings konan. Lögregla Robespi-
erre var stöðugt á hælum henn-
ar. Hún leitaði hælis, þar sem
hún gat sízt beitt sér. Þegar
hún var handtekin leynduð þér
i nafni yðar vegna þess að þér
höfðuð orðið fyrir barðinu á
ógnarstjórn og hélduð, að hún
væri enn við lýði. Hún vissi
ekki, að hún var fallin. Þannig
munu menn álykta, eftir að hafa
lesið skýrslu mína. — Og er það
nú rétt, sem ég mun segja í
skýrslunni?
— Já, alveg rétt.
— Hægan, hægan, orðin eru
máttug í höndum þeirra, sem
kunna að beita þeim. En það,
sem þér hafið sagt mér, sannar
ekkert um það, sem þér hafið
þagað yfir. En ég kæri mig ekki
um að vita meira. Það er stund-
um heppilegra hér í heimi, að
vera ekki forvitinn um of. Stund
um getur það enda verið mikil-
vægt, að vita ekkert, ekki sízt
á tímum þjóðfélagslegra bylt-
inga. Þá eru því engin mörk
sett, hvernig fólk, bæði karlar
og konur, láta ginnast. Og
margt verða menn að afsaka.
Margt furðulegt gerist, óskilj-
anlegt, en sem þó reynist hægt
áð skýra. Skjöf um yður liggja
hér. Ég skal sjá um, að þau
verði brennd. Skýrsla mín kem-
ur í staðinn. Það er orðið fram-
orðið. Þér verðið að fara aftur
í fangelsið, en ég heiti yður því,
að þér munuð brátt fá frelsið.
— Þökk, ég ...
— Tillit augna yðar er mér
næg þökk.
Hann reis á fætur til þess að
fylgja henni til dyra, og þegar
hún rétti fram hönd sína til
þess að kveðja hann, starði
hann á hana; Hún varð þess vör,
að hann lélt á öxl hennar, og sá
hún nú að lús skreið á öxlinni.
— Lús, sagði hún reiðilega.
Hafið þér aldrei séð lúa fyrr?
— Ekki á líkama jafn hríf-
andi konu og þér eruð. í nafni
©PIB"-'"'
COPfllHAGEN
Ég gef þér aö borða á hverjum
vlnnu, þú reykir ekki, drekkur
að ég get ekki séð livað þú hefur
Q&t'
~ - S9f
degi, Mogensen forstjóri veitir þér
ekki, og þú átt ágætis reiðhjól, svo
að gera við vasapeninga — —.
stjórnarnefndarinnar bið ég yð-
ur afsökunar á þeirri meðferð,
senj þér hafið orðið að sæta. Ég
mun útvega yður lækni, sem
mun losa yður við þessa áhrif.
Og þegar þér eruð lausar við
þáu, vona ég að þar með verði
að fullu lokið illri og hvimleiðri
fangelsisvist yðar.
Karólína ók til fangelsisins
sigri hrósandi. Hin óvænta af-
staða hins gamla skriftaföður
hennar hafði endurtekið sjálfs-
traust hennar — og þó var hún
ekki alveg örugg. Hún hugleiddi
þetta allt og komst að þeirri nið
urstöðu, að einhverjar leyndar
T
A
R
Z
A
N
STKANGE EYES WATCHE7
THE PyNAttlTEESs 5UT
NO ONS <NÉW OK CAKEiZ
'5LASTA\VAy!"yELLEP’
TAEZÁN.
5AKT COFY STOOI7 5Y
A P’ETONATOK. HE
PKESSE7 THE PLUNGER,
ANP... +.1.5025
Það var fylgzt vel með hverri
hreyfingu leiðángursmannanna,
en þeir tóku ekki eftir því. —
„Sprengið", hrópaði Tarzan. Bart
Copy stóð við stillinn. Hann ýtti
handfanginu niður, og ... klett-
arnir sprungu og fleiri tonn af
grjóti þeyttist upp f loftið, og um
leið myndaðist
vegginn.
skarð í kletta-
Barnasaga n
KALLI
og supea
filmu-
fiskurinei'
Fagnaðarlætin urðu ekki minni
hjá bæjarbúum þegar þeir sáu
hvað var að gerast, því að þcir
héldu áð það væri einn þáttur í
hátíðahöldunum. Tveir leigubílar,
einn á hvorum árbakka, þutu nið-
ur m'eð ánni í átt til Feita Moby.
Bæjarbúar vissu ekki að í þess-
um tveim bílum voru fulltrúar
frá Súperskop og Visiorama, sem
báðir vildu ná í hvalinn. Á lcið-
inni skýrði Kalii frá fyrirætlun
sinni: „Heyrið nú, þegar við kom
um að næstu brú, vörpum við
akkerum og tökum Feita Moby
um borð“.
„Stórkostlegt“, sagði Bizniz og
ljómaði af ánægju. En Joe Deal,
sem var í hinum leigubílnum,
hafði nákvæmlega sömu fyrirætl
un, svo að nú valt á hvor þeirra
kæmi fyrr að hvalnum.
ástæður hlytu að liggja því til
grundvallar, að hann sýndi
henni alla þessa velvild — og
ætlaði blátt áfram að frelsa
hana. Henni gat ekki dottið
nema eitt í hug, — og þótt henni
fyndist það í reyndinni ekki
sæmandi að hún yrði við þeim
óskum, sem hún taldi víst að
þessi ýstrubelgur myndi bera
fram, var hún fús til þess að
inna þessa fórn af höndum, ef
hún aðeins hlyti frelsi og losn-
aði við að rótað væri upp í því,
sem á daga hennar hafði drifið,
því að hvað gæti ekki gerzt, ef
menn kæmust að því, að hún
var til landsins komin frá Lond-
on um Quiberon?
Við nánári athugun var það
þó aðeins eitt, sem olli henni
kvíða, og það var, ef hann skipti
um skoðun og hætti við að
hjálpa henni. Þannig var þá hug
Hjartabókín
Bókin sem allir
unglingar hafa
beðið eftir.
Fæst enn f nokkrum
bókabúðum.
Leikfanga-
markaður