Vísir - 29.12.1962, Blaðsíða 7

V í S IR . Laugardagur 29. desember 1962.

7
Bjarga Þórólfur og
Kerrigan StMirren
Heldur brösótt gengur
um þessar mundir hjá St.
Mirren, liðinu, sem Þór-
ólfur Beck leikur með í
Þórólfur B'eclc
Skotlandi. Sjálfur hefur
Þórólfur ekki verið með
í hrakförum liðsins und-
anfarna 2 mánuði þar eð
hann hefur átt við
meiðsli að stríða eins og
kunnugt er. Undanfarið
hefur St. Mirren fengið
hvern skeilinn öðrum
verri og er nú eftir 16
leiki með aðeins 11 stig
og er að nálgast botninn
þar sem Clyde og Raith
Rovers eru nú með 9 og
2 stig.
Ekki bætir úr skák að leik-
menn St. Mirren hafa nú hver
á fætur öðrum farið fram á
flutning til annarra félaga. Þann
ig er búizt við að George Mc
Lean yfirgefi St. Mirren bráð-
Iega og mun hann e. t. v. fara
til Celtic eða Rangers, en mörg
ensk félög hafa mikinn áhuga
á honum.
Þórólfur mu:i undanfarnar 3
vikur hafa leikið með varaliði
St. Mirren og er óðum að safna
kröftum. Skozku blöðin eru ó-
myrk í máii um St. Mirren-Iiðið
og segja að ekki veiti af að
veita nýju bióði í hina bitlausu
framlínu. „SAINTS, ÞIÐ VERÐ-
IÐ AÐ NOTA KERRIGAN OG
BECK“ var fyrirsögnin í Even-
ing Citizen á mánudaginn var
en þar segir hinn kunni frétta-
ritari Ian Peebles m. a. að ef
St. Mirren notaði ekki þessa
tvo menn í aðalliði sinu mundi
botninn innan skamms blasa við
og St. Mirren þar með taka við
hlutverki Clyde, sem vann St.
Mirren um síðustu helgi með 2
—0. -V ei
Enn eitt vandamál sem steðj
ar að í Iove Street um þessar
niundir er stöðugt færri áhorf-
cndur, og það sama cr uppi á
teningnum á útivöllum þar sem
liðið leikur. Úr þessu eiga Kerri-
gan og Þórólfur að bæta. Er
eklci ólíklegt að Þórólfur verði
aftur settur inn í aðalliðið í leikj
um liðsins nú um jólin.
SiGURGEIR SIGURJÚNSSGN
.iæstar4*tarlögmaðui
Málflutningsskrifstofa
Austurstræti 10A — Simi 11043
Musica Nova:
Amahl og næturgestirnir
eftir Gion-Carlo Menotti
/\pera er ekki neinn hversdags-
viðburður á leiksviðum
Reykjavíkur. Upp á síðkastið, eft-
ir að Hverfisgötuleikhúsið hrökk
upp af standinum, hefur útlit til
flutnings slíkra verka, verið í
meira lagi skuggalegt. En þó
hryssingslegt sé andlegt sem efnis
legt tíðarfar, eygir allt í einu smá
glætu. Og þrátt fyrir fótbrögð
menningarinnar máttarvalda, nær
'það‘“verða að lesbjörtu ljósi.
Nokkrir úngir menn og konur hóa ’
sig saman undir forustu Musica |
Nova, þess félagsskapar sem hér j
hefur að undanförnu starfað af j
hvað mestri óeigingirni og stefnu
festu, og Ieggja á brattann. Reynd
ar með fátt í mal sínum utan vilja
og góðar gáfur, sem víst er glæfra
legt á slíkri mammonsöld. En
f'yrir snarræði og ódrepandi kjark
tekst þeim að ná fyrsta áfanga,
þaðan sem útsýn er vítt yfir land
ið gullna.
Þessi fyrsti áfangi lætur ekki
mikið yfir sér. Amahl og nætur-
gestirnir eftir Gian-Carlo Menotti
er nefniléga ekki veigamikið verk,
hvorki að ytra né innri búningi.
En elskulegt er það og fallegt, og
fiutt af slfkri einlægni og áhuga
Þessir bátar á sjávarkambi skreyta nýárskor'. sem Guðmundur Þorsteinsson listmálari hefir gefið út og
eru til sölu í bókabúðum borgarinnar. Guðmundur er kunnur fyrir myndir sínar af gömlum húsum hér
í Reykjavík og öðrum úr sögu þjóðarinnar. Hefir hann gefið út 6 kort sem litprentuð eru með ýmsum .
myndum, m. a. af Skólavörðunni gömlu. Strandakrikju og gömlum torfbæ.
og raun ber vitni nú i Tjarnarbæ
ómótstæðilegt öllum, ungum sem
gömlum. Það var upphaflega sam-
ið til flutnings í sjónvarpi, og er
víst sýnt í svoleiðis maskínum á
hverju ári um Bandaríki Ameríku,
þver og endilöng. En það nýtur
einnig mikilla vinsælda á leiksvið
um, bæði austan og vestan Atl-
antshafsins.
TXöfundurinn, Gian-Carlo Men-
^ otti, (eða Jókall Meinótti eins
og við strákarnir kölluðum hann
í dentíð) er ítalskur að ætt og
uppruna. Hann fluttist kornungur
til Bandarikjanna, og þó hann
hafi raunar aldrei afsalað sér
ítölskum borgararéttindum sínum,
telja Ameríkanar hann einn sinn
snjallasta söngleikasmið. Helztu
óperur hans, eins og t. d. Konsúll
inn og Dýrlingurinn úr Bleecker-
stræti, hafa náð feikna vinsældum
í Evrópu og Ameríku, og ein
þeirra, Miðillinn, var sýnd hér í
Reykjavik við góðar undirtektir
fyrir nokkrum árum, í Amahl og
næturgestunum sem hér er flutt á
ljómandi textaþýðingu Þorsteins
Valdimarssonar segir frá vitring-
unum austurlenzku á leið til Betle
hem. Nótt eina beiðast þeir gist
ingar hjá ekkjunni móður Amahls,
drengsins lamaða. Þeim er veittur
svo góður beini er fátækt mæðg
inanna og þeirra nágranna fram-
ast leyfir. Og að undangengnum
ýmsum spaugilegum sem hjart-
næmum atvikum, gerist krafta-
verkið: Amahl kastar frá sér hækj
unni, og fylgir vitringunum ó-
studdur áleiðis að vöggu hins ný-
borna frelsara.
Tjað er margt ánægjulegt að
sjá og heyra á þessari leik-
sýningu í Tjarnarbæ. Og margt
kemur manni skemmtilega á ó-
vart. Ekki sízt söngur Svölu Niel
sen í hlutverki móðurinnar, sem
er ekki aðeins ágætur, heldur lof-
ar öllu fögru, um að hér sé á ferð
inni efni í afbragðs sópran. Ungur
drengur, Sigurður R. Jónsson, fer
með hlutverk Amalhs, og er hann
greinilega efni í góðan tónlistar-
mann eða leikara, nema hvort
tveggja sé. Með hlutverk vitring-
anna fara Friðbjörn G. Jónsson,
Hjálmar Kjartansson og Halldór
Vilhelmsson, og eru allir prýði-
legir, þó hlutverksins vegna sé
Friðbjörn eftirminnilegastur. Már
Magnússon er velsvertur þræll,
og kórinn sem fer með hlutverk
nágrannanna er hinn sæmilegasti.
Dansararnir Gretchen Ward og
Stefán Ólafsson eru þá vel lið-
tæk, en greinilegt er, að sú sem
dansana samdi, Elisabeth Hods-
hon, hefur gert lítil ráð fyrir
þröngum sviðsskilyrðum í Tjarn-
arbæ, og er það nú talsverður ó-
greiði við fremjendur dansins,
sem og áhorfendur. Síðast, en
ekki sízt, ber að geta leikstjóra
og hljómsveitarstjóra, þeirra
Gunnars R. Hansen og Magnúsar
Bl. Jóhannssonar, sem báðir
vinna hér nokkurt þrekvirki, hvor
á sinn hátt. Hansen með að gera
úr leik fólks, sem flest stígur nú
í fyrsta sinn á fjalirnar, sam-
fellda og nokkurn veginn hnökra-
Iausa sýningu. Magnús debúterar
hér sem stjórnandi, og ferst það
verk furðu vel úr hendi. Hann
heldur einsöngvurum, kór og
hljómsveit vel saman ,og reynir
hvergi að ýkja íburðarlítinn, en
húmoristiskan stíl verksins, og er
það vel. Auðvitað fara mörg smá
atriði og blæbrigði forgörðum í
þessum flutningi, og myndu ef-
laust gera það, þó flytjendur
væru í öðrum og hærri launa-
flokkum. En leik og sönggleði
þessa ágæta fólks bætir það upp,
og meira til.
Xjessi litla, þokkalega ópera er
fyrst og fremst barnagaman,
þó hvern fullorðinn með óbrengl-
uð skilningarvit láti hún vart ó-
snortinn. Mætti því benda að-
standendum Musica Nova á, að
æskilegt er að þeir reyni að stilla
svo til, að sem flestum sýningum
hennar ljúki fyrir háttumál barna
og unglinga.
Leifur Þórarinsson.
EINAR SIGURÐSSON, hdl
Málflutningur — Fastcignasala.
Ingólfsstræti 4. — Síjni 16767.
PÁLl S PÁLSSON
Bergstaðastræti 14.
Sirni 24200