Vísir - 29.12.1962, Blaðsíða 15

VÍSIR . Laugardagur 29. desember 1962.
15
Cecil Saint - Laurent:
* ■ - . ■
. m . v". .
NÝ

þær einar, að hún slapp frá
Belhomme, — hún hafði villt
sýn yfirvöldunum og Gaston, og
nú hrópaði hún örvæntingarfull:
— Fyrirgefðu mér, elskan
mín. — Þú hefur orðið að þola
hugarangur mín vegna. Ég hefði
vitanlega átt að reyna að koma
orðum til þín, en hvort tveggja
var að ég áræddi það ekki, og
svo fannst mér allt okkar í milli
svo innilegt, að mér gat ekki
dottið í hug, að þú héldir að ég
væri dauð. Geturðu fyrirgefið
mér?
Hann stóð eitt andartak graf-
kyrr, hreyfingarlaus, en svo tók
hann hana í faðm sinn:
Karólína, ef eingöngu væri
um það að ræða, að ég hefði
borið hryggð í brjósti, myndi
það ekki hafa skipt máli, vegna
gleðina yfir að sjá þig aftur,
þig sem ég alltaf hefi elskað, —
en . . . .
— Loksins, loksins — gaztu
játað mér ást þína, Gaston —
hér þarf ekki að bæta neinu við
og segja en —, eins og eitthvað
væri ósagt.
Hann svaraði ekki þegar í
stað. Hann lagði vanga sinn að
nakinni öxl hennar, — hann var
henni svo nálægur, að henni
fannst sem hvíslandi rödd hans
kæmi úr hennar eigin barka:
—■ Ég hélt, að þú værlr dauð,
Karólína, ég gekk að eiga Kar-
lottu —
Karólína sleit sig frá honum.
{ Þau stóðu andspænis hvort öðru
og loks sagði hún lágum rómi:
— Það var þá Karlotta, —
það var hún, sem þú unnir?
Þessi orð, sem voru mælt í
spurnartón, en fólu í sér beiska
ásökun, höfðu þau áhrif á Gast-
on, að hann reiddist og kom
hann nú aftur fram eins og
hinn bráðlyndi unglingur og
kvennagull. Hann stappaði i gólf
ið af reiði.
— Skilurðu ekki hvernig í öllu
lá? Ég hélt, að þú værir dauð.
Ég var svo sannfærður um það,
að ég er ekki enn búinn að átta
mig á því að þú ert lifandi og
get vart trúað því, að það sért
þú, sem stendur fyrir framan
mig — lifandi — eins og þú
varst, jafnfögur — enn feg-
urri . . .
Og hann gekk á móti henni
með opinn faðminn:
I
— Ástin mín . . . Karólína —
það er þá ekki draumur — þú
ert komin aftur til mín?
Þau kysstust, gripin ástríðu.
Hann klappaði henni mjúklega
og hún skalf við barm hans, en
samt var það hún, sem varð
fyrri til að vakna af vímunni.
— Nú vil ég, að þú gerir
hreint fyrir þínum dyrum, sagði
hún breyttri röddu. Þú hélzt, að
ég væri dauð. Gott og vel. Ég
skil fyllilega hvers vegna þú
gazt ekki efast um, sannleiks-
gildi þeirrar fréttar. En þú þurft
ir ekki langan tíma til þess að
finna aðra — þú virðist ekki
hafa saknað mín lengi, hvað þá
syrgt mig, heldur leitað ástar hjá
annarri. Þetta skil ég ekki:
— Nei, ég hefi ekki leitað
ástar hjá öðrum konum, eins og
þút heldur, hvorki eftir að mér
barst fréttin um, að þú værir
dauð, eða eftir að ég fann þetta
skelfilega ástarbréf, sem þú
skildir eftir.
— Hvað ertu að tala um —
hvaða bréf?
•— Gáston gekk löngum skref-
um að vinnuborði sínu, opnaði
skúffu og tók upp úr henni bréf,
sem hann greiddi sundur all-
harkalega. Karólína stóð hreyf-
ingarlaus í sömu sporum, föl
á svip og mælti ekki orð af vör-
um.
— Hlustaðu nú á mig, Karó-
lína. Ég ætla að lesa upphátt
fyrir þig bréf, sem ég hefi geymt
vandlega. Aðrir elskhugar
geyma bréfin, sem þeir sjálfir
hafa fengið, en ég geymi eitt,
sem annar maður skrifaði þér.
Og titrandi röddu hóf hann
lesturinn:
Elsku litla Karólína!
Þetta bréf er ekki einvörð-
ungu seinasta ástarbréfið, sem
J é^'jsítfffáf þáð er seinasta bréf
ið, sem ég skrifa á ævi minni.
Það er að byrja að bregða birtu
eftir mjög langa nótt, þar sem
þú — þótt þú vitir það ekki,
Þér hefðuð aldrei átt að segja við konuna mína að þér vilduð
verða tekinn eins og einn í fjölskyldunni, herra forstjórl.
varst mér eins nálæg og er við
hvíldum hlið við hlið í rúmi
mínu í óvistlegu herbergi minu
hjá Belhomme. — Ég er að
filta við dálítinn knipplinga-
vasaklút, er ég skrifa þetta, en
honum hnuplaði ég frá þér, —
hann hafði dottið á gólfið, er
ég færði þig úr fötunum, og
það er angan þín af vasaklútn
um. Þegar ég fór lá hann á gólf
inu og það lýsti af honum í
skímunni eins og hvítu blómi.
Og því finnst mér eins og þú
sért hjá mér, er ég geng héðan
út, í mína hinstu göngu. Ég
hefi ekkert frekar að segja. í
raun og veru hefi ég < ekki
þekkt þig nema nokkrar
klukkustundir, en samt ert það
þú, sem á þessari stund ert
tákn gleðinnar og sætleika lífs
ins — alls þess, sem hryggir
mig að vera að yfirgefa. Og
þannig stendur þá á því, að
T
A
R
Z
A
N
Skyndilega gerði ægilegan En Tarzan var fljótur að átta
sandstorm og allt lauslegt fór sig. Hann náði í tvær tómar
f kaf, menn dýr og dauðir hlutir.
tunnur sem fuku framhjá. „Hérna
hrópaði hann til Teits prófessors.
Settu þetta yfir þig, það getur ef
til vill bjargað okkur“.
Barnasagan
KALLI
og super-
filmu-
fiskurinn
Visiorama filmu félagið hafði
öðrum hnöppum að hneppa en
að eltast við Feita Moby, því
að það var að taka kvikmynd
sem átti að heita „Erlingur
Víkingur", og hana átti helzt
að leika í Batavariu, þess vegna
úði og grúði nú á fljótinu af
holum trjábolum og í þeim sátu
villtir stríðsmenn klæddir I
bjarnaskinn. Stjórnandinn var
önnum kafinn við að stjóina
leiknum þegar svört Öfreskja
birtist skyndilega. „Hvalur", taut
aði hann, „fiskveiðitíminn er
löngu liðinn, og auk þess eru
ekki nema aborrar í fljótinu".
Hann veifaði órólegur bókinni
• sem hann hélt á. „Nei, hrópaði
hann, það á enginn hvalur að
vera með á myndinni". Ákveðinn
á svip greip hann hátalarann:
„brengir, sökkvið hvalnum á
stundinni svo að við getum hald-
ið áfram“.
það verður þú, sem ég hugsa
um þessa seinustu mínútur,
sem ég á ólifaðar — þú, og —
móðir mín.
Boimussy.
Hann þagnaði við sem snögg
vast að lestrinum loknum eins
og til þess að ná fullu valdi á
sér og sagði svo:
— Ég vona, að þú sért ekki
svo ósvífin að halda því fram, að
þú þekkir ekki mann, sem skrif
ar þér slíkt bréf, á því augna-
Heilsuvernd
Næsta námskeið í
tauga- og vöðvaslökun
og öndunaræfingum
fyrir konur og karla,
hefst 7. janúar. Uppl.
í síma 12240.
Vignir Andrésson
íþróttakennari
SALAN ER ÖRUGG
HJÁ OKKUR
Höfum ávallt á biðlista
kaupendur að öllum
smærri og stærri teg-
undum bifreiða.
SALAN ER ÖRUGG
/
HJÁ OKKUR
Leikfangn-
markaður