Vísir - 05.01.1963, Síða 8

Vísir - 05.01.1963, Síða 8
8 m VISIB Jtgefandi: Blaðaútgáfan VlSIR. Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson. Frétiastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen. Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178. Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3. Askriftargjald er 55 krónur á mánuði. I Iausasölu 4 kr. eini. — Sími 11660 (5 linur). Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f. Einræöi og innlimun í síðasta blaði Þjóðviljans á nýliðnu ári er löng grein eftir JEinar Olgeirsson, foringja kommúnista. Minnir hún óþyrmilega á ræður þær, sem sami mað- ur flytur stundum á Alþingi eða á öðrum vettvangi, þegar hann reynir hvað mest að þóknast húsbænd- um sínum austur í Moskvu — greinin ber þess vott, að höfundur hennar er haldinn sefasýki á alvarlegu stigi og mun vonlítið um bata, þar sem hann hefir verið haldinn henni svo Iengi. Grein Einars snýst fyrst og fremst um það, að einræði og innlimun vofi yfir íslandi, og sé þjóðin í bráðri hættu af hvoru tveggja. Færir hann síðan ýmis „rök“ að þessum fullyrðingum sínum, en ekki eru þau af því tagi, að nokkur maður geti tekið þau alvarlega, nema sá hinn sami sé haldinn sömu blindu og nefndur foringi kommúnista. íslenzku þjóðinni stafar nefnilega engin hætta af einræði og innlimunaráformum þeirra, sem Einar 01- geirsson ber þyngstum sökum í grein sinni, Það veit hann eins vel og allir aðrir, og raunar veit hann bet- ur, því að honum er betur um það kunnugt en flest- um öðrum, að það er aðeins einn flokkur hér á landi, sem hefir hug á að koma hér á einræðisstjóm og inn- lima ísland síðan í þjóðakerfi, sem er okkur fjarlægt og óskylt. Einar þessi Olgeirsson fer nefnilega austur til Rússlands árlega — jafnvel oft á ári — og hann fer ekki þangað til þess að liggja bara í sólinni á Svartahafs- strönd. Hann ræðir einmitt um það við æðstu menn, sem við hann vilja tala, hvernig unnt sé að koma ís- landi í tölu þeirra ríkja, sem kallast á fínu máli „Al- þýðuveldi“, innlima ísland í efnahagskerfi kommún- ismans. Það er gamalt bragð að kalla „Þjófur, þjófur!“ til að leiða athyglina frá sér, og það er þetta bragð, sem er að baki þessa síðasta sefasýkiskasti kommúnista- foringjans. Hann ber öðrum það á brýn, sem er hans mesta hjartans mál — að ísland komist undir hamar og sigð, og hann geti þá orðið fulltrúi hinna raunveru- legu húsbænda. Hjálparsjóöur R.K.I. Stjórn Rauða Kross íslands hefir hug á að safna nokkru fé í sjóð, sem verði með tímanum — en helzt sem allra fyrst — svo öflugur, að tafarlaust megi grípa til hans og veita úr honum fé, þegar aðstoðar er þörf snögglega. Mundi slíkt auðvelda hjálparstarfsemi fé- lagsins og gera það enn meira virði en ella, því að í fíestum tilfellum gildir, að skjót hjálp, þótt ekki sé hún mikil, sé margfalt meira virði en sú aðstoð, sem síðar berst, þótt hún sé á ýmsan hátt meiri. Almenn- ingur ætti að veita þessari sjóðsstofnun RKÍ allan hugsanlegan stuðning, svo að gagni komi sem fyrst. V í SIR . Laugardagur 5. janúar 1963. Eg vil sjá alla Ef miðað er við íbúa- tölu held ég að vart finn- ist nokkurt land í öllum heimi, sem á eins marga listamenn og ísland. Ég fékk tækifæri meðan ég dvaldist á Íslandí til að heimsækja einn þekkt- asta listamanninn þar. Það var Ásmundur Sveins ★ Ég hef nú gengið í gegnum vinnusali Ásmundar og séð að hann vinnur verk sin í ýmsum stílum og notar ýmis efni og svo fer ég að ræða við hann úm list- ina. Þó er bezt að spyrja hann hvað hann sé gamall. — Ég er næstum sjötugur. \ — Og hvað hafið þér verið lengi í myndhöggvaralistinni? Ásmundur Sveinsson með eitt verka sinna. — Ég byrjaði ungur, fyrst að læra að skera í tré hjá Ríkharði Jónssyni og svo fór ég til Dan- arhættir eða rím. Þessi stíll hæfir lítið erfitt fyrir okkur, svona litla merkur, var þar eitt ár, þá vildi hérna og annar stfll hæfir þarna þjóð, að halda uppi merkinu f ég reyna fleiri lönd og hélt til °S allt gerir þetta listina auðugri. öllum greinum menningarinnar. Svíþjóðar. Þar var ég heppinn, því er augljóst að aðalatriðið er — Jæja? að þá var Milles nýlega orðinn að ná árangri en ekki hvaða stíll — Já, en við gerum eins og prófessor við akademiuna í er notaður. Sjálfur vinn ég í ólík við getum. Stokkhólmi og hjá honum var ég um stílbrögðum. Ég vil ekki láta ★ í sex ár. Ég hafði mjög gott af að binda mi8, heldur vil ég sjá alla nema hjá honum. Hann var mik- stílheimana sem frjáls maður. — Og það er kannski erfitt að ill listamaður og'hann vissi mik- — °8 t>ér eigið þá við að þér selja listaverk sín meðal svo lít- ið um myndhöggvaralist, þekkti gerið það aðeins eins og ljóð- illar þjóðar. Markaðurinn er ekki alla stila og list ýmissá þjóða. skáld, sem notar mismunandi rím stór. Þvl næst fór ég til Parísar, hún er eða bragarhætti. — Já, og sérstaklega gildir það nú eins og menn vita miðstöð — Jáíá> - en svo kemur líka um myndhöggvaralistina, vegna listarinnar og þar kynntist ég af annað t"1- Fyrr á tímum, þegar þess, að hún er dýr list. eigin sjón hinum ólíku stilum. é8 var barn> kom Það tæpast fyr- — Jú, en á hinn bóginn á mynd ir, að ég sæi myndskreytt blað. höggvari auðveldara með að öðl- — Var það ekki einkennilegt Það var svo UtiB um myndir. Nú ast frægð, ef hann væri að svelta fyrir yður, með yðar fslenzka er °idin önnur. Nú fá bömin að I hel, þá ... fornafni að koma til Svíþjóðar siá myndir I óhófi og alls staðar - En slíkt kemur aldrei fyrir þar sem þeir eru svo strangir sér fólkið prentaðar myndir. Svo á íslandi, að listamaður, þurfi að með að nota formleg ættarnöfn koma kvikmyndirnar og margt svelta I hel. eins og Liljenkranz og Oliven- fieira- °S Þá ^irðist mér að mynd- * krona? listarmaðurinn þurfi ekki lengur — Jú satt er það, menn spurðu að vora figurativur. Það er því _ Hafið þér ferðast víða?" mig alltaf hvað ég héti að eftir- k°minn tími til að listamaðurinn _ já> ég hef farið margar ferð- nafni og þá svaraði ég að faðir snál sér að hugmyndalífinu og ;rj einkum til Frakklands, til þess minn héti Sveinn og það væri þá bfi f fantasíunni. Það er mín skoð ag gjáj hvað félagar mfnir eru að son, sem nú býr í miðri Reykjavík, en bjó áður í útjaðri borgarinnar. Það stafar af því að borgin hef ur á síðustu árum teygzt æ lengra og hraðara út. Þar búa nú 75 þúsund manns og borgin heldur enn áfram að stækka. bezt að ég héti Svensson. — En þá hefur vísast verið einhver annar Svensson I nem- endahópnum? — Já, og þá fóru þeir bara að kalla mig „Island“. Löngu seinna heimsótti ég Svlþjóð og hitti kunn ingjana. Þeir byrjuðu þá aftur að kalla mig „Island", en ég bað þá nú um að kalla mig bara Ásmund, því að mér fyndist nokkuð mikið að kalla mig Island. ★ — Segið mér, þar sem þér haf ið unnið svo mikið I því sem kall að er nútfmalist, — hver er mun urinn' á nútímalist og háttbund- inni (traditionel) list? — Já, ég hef unnið ýmislegt f þessum nýju línum, en það er nú svo með þessa óliku stíla, að mér finnst að við eigum ekki að gera of mikið úr þeim. Það er enginn stíll til sem gerir manninn stóran eða manninn lítinn. Hinir óliku stílar eru aðeins sem ólíkir brag- un. ★ — En hvað um almenning? Hvernig verkar þetta á fólkið? Tekst því að njóta þessarar list- ar? — Auðvitað tekur það nokkurn tíma, en ég trúi þvf að það geri það. Og ég skal segja yður eitt, ég hef gert tilraun með þetta, þannig að ég opnaði húsið mitt hérna fyrir almenning á hvíta- sunnu fyrir þremur árum og það komu hingað yfir fimm þúsund gestir, — og svo halda sumir því fram, að almenningi geðjist ekki að nútíma list. Það held ég að sé ekki satt. — Komu virkilega yfir fimm þúsund sýningargestir? Ja, það hlýtur að vera meiri listáhugi á íslandi en í flestum öðrum lönd- um. — Jú, það má segja að íslend- ingar séu listelskir, en það er dá- gera, -hvernig þeim gengur og hvort maður stenzt samanburð við þá. Ég tel að f framtíðinni þurfi að leggja meiri áherzlu á pertánuleg kynni milli listamanna af ólíkum þjóðemum. Slíkt gerir mikið gagn. — Ég sé, að þér hafið stillt nokkrum höggmyndum yðar út á túnið hér fyrir utan. Teljið þér að það séu beztu myndir yðar? — Ja, það er erfitt fyrir mig að segja um það. Það er eins og ef einhver kæmi til konu sem á tíu börn og bæði hana að segja, hvert þeirra hún héldi mest upp á. Það er erfitt að segja. Annars kemur andinn yfir mann í bylgj- um eða periodum, en eitt er alveg víst. Enginn listamaður byrjar á verki með þeim hugsunarhætti, að nú ætli hann að gera Iakara verli en sfðast. Ég held að listamaður inn reyni alltaf að gera sitt bezta Þess vegna hlýtur hann alltaf að trúa mest og halda mest upp á

x

Vísir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.