Vísir - 19.02.1963, Side 4

4
V1SIR . Þriðjudagur 19. febrúar 1963.
snjór til. M varð Birni for-
manni litið upp í fjallshlíðina
yfir Siglufirði og þar var snjór
í fjallshlíðinni alveg undir
fjallseggjum. Þá sagði Björn: —
Ég skipa ykkur ekki að sækja
snjóinn upp í hlíðina, en það
væri nú gott að fá hann. Svo
við ákváðum að fara allir með
poka upp í hlíðina og fylla þá
af snjó. Þegar niður var komið
aftur var helmingurinn bráðn-
aður, en þetta kom sér vel, þvf
að á næstu dögum fengum við
21 þúsund fiska á Skagagrunni
5 síldarbeituna.
— En myndin á veggnum
sýnir línuveiðara. Hvernig var
sú útgerð?
— Línuveiðararnir voru járn-
skip flestir þetta 80—100 tonn
og sumir stærri, allt upp í 150
tonn. Að jafnaði var verið
viku í túrnum, aflinn saltaður
um borð og síðan siglt í höfn
til að leggja hann í land.
Tjað varð” úr að fréttamaður
" Vísis, sem var á ferð uppi
á Akranesi, skrapp heim til
Guðmundar, upp á loftið í
húsi hans þar sem talstöðin
Radio Akraness er til húsa. Þar
situr Guðmundur við tækin og
fylgist með flotanum.
Hann er sem fyrr segir gam:
all sjómaðuri er varð að fara í
land á stríðsárunum vegna veik
inda. Uppi á vegg hjá honum
hangir mynd af gömlu skipi.
sem hann segir að sé línuveið-
arinn Sigríður, en á honum var
Guðmundur um nokkurt skeið
stýrimaður með Birni í Ána
naustum.
Og talið snýst brátt að sjó
sókninni í gamla daga. Guð
mundur er borinn og barnfædd-
ur Akurnesingur, alinn upp við
sjóinn.
í síðustu viku var sagt
hér í blaðinu frá stuttri
heimsókn í vigtarskúr-
inn á Akranesi, þar sem
Sigurður Vigfússon hef-
lr sitt aðsetur og rætt
við harin fram og aftur
um útgerð Akurnesinga.
Þar í skúmum hefur
einnig bækistöð sína sá
ágæti maður Jón Péturs
son, sem er sjósóknur-
um á Skaga að góðu
kunnur, enda hefur hann
verið á vigtinni allt frá
því hún var sett upp
kringum 1937.
En af þeim hópi sem venur
komur sínar í skúrinn, og sem
fréttamaður Vísis kynntist,
verður nú sagt frá gömlum sjó-
manni og fiskiskipstjóra, Guð-
mundi Guðjónssyni, sem nú
starfar við Akranes Radio.
Hann er maðurinn sem hef-
ur daglegt samband við
bátaflotann, fylgist með afla-
brögðum og hefur það hlutverk
að taka við tilkynningum um
það hvenær bátarnir séu vænt-
anlegir inn, svo að fiskvinnslu-
stöðvarnar geti verið tilbúnar
að taka á móti aflanum.
y
HALLÓ!
>>
fengu 150 tonn á 5 dögum
sérstaklega eftir róðri sem þeir
fóru 1 á Þorláksmessu. Þeir
voru með í róðrinum Jón í
Bræðraparti og Oddur á Hliði.
Þeir reru langt vestur f Forir.
Það var gott veður þegar þeir
lögðu af stað og mikill afli. Það
sást til þeirra af Akranesi þeg-
ar þeir voru að koma heim í
feikna góðan afla í land og þessi
saga sýnir að þá voru menn
ekki að víla fyrir sér að fara
út á þessum smákænum jafnvel
f svartasta skammdeginu.
— Já, faðir minn var svo á
vertíðum með Birni í Ánanaust-
um á Kútter Sigríði. Það var 82
tonna kútt er sem Th. Thor-
góð og nú, segir Guð-
mundur. Ég man t. d. eftir því
að við vorum einu sinni á
Skagagrunni og fengum þar í
net 5—10 tunnur af síld. Þá
voru menn á Siglufirði, sem
seldu mönnum snjó til að
geyma beitu í. Vig sigldum
þangað, en þar var enginn
verið og er svo gífurleg. Það
er eina ástæðan og það versta
er að fiskifræðingarnir geta
ekki látið sér skiljast að það
er um rányrkju að ræða, eins
og dragnótaveiðarnar. Hugsaðu
þér, þegar dragnótin var aftur
leyfð hér í flóanum fyrir nokkr
Framh. á bls. 15.
— Faðir minn var formaður
hér á áraskipi, segir hann. Hann
hét Guðjón Þórðarson og bjó
hér á Innnesinu. Héðan reri
hann haust og vor, en á vertíð-
um var hann með Birni í Ána-
naustum þeim kunna aflamanni.
— Dáturinn hans föður þíns
hefur ekki verið stór
miðað við fiskiskip nútímans?
— Nei, biddu fyrir þér.
Þetta var sexrriannafar, en þeir
sóttu fast í þá daga. Ég man
ijósaskiptunum og farið að
rökkva og þá skall allt í einu
á ofsalegur landsynningur. Sjó-
mennirnir f þá daga kunnu ef
ég man rétt að slaga og krussa
en í þetta skipti var veðrið svo
ofsalegt að það var hvorki sigl-
andi né berjandi. Þá var Jóhann
Sigurðsson á vélbátnum Einari
Þveræingi fenginn til að fara út
og svipast eftir þeim og hann
dró þá f land. Annars er ég
hræddur um að þeir hefðu ekki
haft það. Þeir komu með
steinsson átti. Ég var 15 ára
þegar ég fór á sjóinn og líka
á Kútter Sigríði. Ég minnist
þess hve frábær útgerðarmaður
Thorsteinsson var. Hann kunni
að búa skip sín út og Björn í
Ánanaustum minnist ég sem af
burða sjómanns og mikils fiski-
manns. Með honum voru sömu
mennirnir í ár og áratugi og
ríkti sérstakur félagsandi á
skipum hans.
^nnars var aðstaða til út-
gerðar þá auðvitað ckki
— 'p'annst þér afli ekki
vera yfirleitt betri
þá?
— Uss, það er algerlega ó-
sambærilegt. Þá kom það fyrir
að við fengum 250 skippund á
fimm dögum. Það er um 150
tonn af fiski upp úr sjó. Og þá
var lóðalengd ekkert svipuð
hjá því sem hún er núna. Þá
var róið með 24 bjóð, 120 lóð.
En nú er róið með 45 bjóð og
aflast ekki helmingur á við
það sem þá var.
— En er þetta nú ekki eitt-
hvert karlagrobb hjá þér?
— Nei, þetta er sko ekkert
karlagrobb. Rányrkjan hefur
Guðmundur Guðjónsson við radíósímann á Akranesi. ,
— Akranesradíó hér
’ ’JÖÍ