Vísir - 19.02.1963, Blaðsíða 8
8
V í S IR . Þriðjudagur 19. febrúar 1963.
EQ
VISIB
Otgefandi: Blaðaútgáfan VlSIR.
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 65 krónur á mánuði.
I lausasölu 4 kr. eint. - Sími 11660 (5 línur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Ummæli forsætisráðherra
Tíminn í morgun ætlar sér þá dul að drótta því að
ólafi Thors forsætisráðherra að leynilega sé undir-
búin innganga íslands í EBE. Dregur blaðið þessa
furðulegu ályktun af ummælum Ólafs í Osló á þingi
Norðurlandaráðs. Sýnir þessi frétt Tímans enn einu
sinni hve framsóknarmönnum er tamt að draga rangar
ályktanir af ljósu máli og skálda þær niðurstöður, sem
þeir telja sér henta.
Forsætisráðherra benti á þá augljósu staðreynd í
ræðu sinni, að hann gæti ekki gefið neinar bindandi
yfirlýsingar fyrir íslands hönd í markaðsbandalagsmál
unum vegna þess að kjörtími núverandi þings og
stjómar væri í þann veginn að renna út. Sú afstaða er
eðlileg og sjálfsögð. Það er alþingi sem verður að taka
siíkar ákvarðanir og það hefði verið trúnaðarbrot, ef
forsætisráðherra hefði gefið bindandi yfirlýsingar um
málið. Að þetta þýði leynisamninga við EBE er slíkur
þvættingur, að jafnvel framsóknarmenn munu varla
fáanlegir til að trúa slíkum Tímasannleik.
Hins vegar benti forsætisráðherra á þá augljósu
staðreynd, að fsland verður að eiga þátt að Evrópu-
markaði framtíðarinnar, hvernig sem þau tengsl kunna
að verða. Um það hljóta allir fslendingar að vera sam-
mála.
Hin stríðandi kirkja
Safnaðarráðið í Reykjavík hefur nú gengið frá til-
lögum sínum um prestakallaskipan í borginni í fram-
tíðinni, eftir að hafa unnið að málinu allt síðasta ár.
Eins og Vísir greindi frá í gær, eru tillögurnar þess
efnis, að fjölgað verði i Reykjavík um 6 presta og tvö
ný prestaköll verði stofnuð. Tillögur þessar ganga nú
til biskups til yfirlits og síðan til kirkjumálaráðherra.
Er gert ráð fyrir því að prestkosningar hér í borg fari
fram í september í haust.
Sá tími er liðinn, er litið var á hlutverk presta sem
það eitt að vinna hin eiginlegu prestverk, framkvæma
skírn, giftingar og greftranir. Starf prestsins í nútíma
þjóðfélagi hlýtur að vera miklu meira og það á að vera
miklu meira. í mannmargri borg er hætt við að þeir
missi sambandið við fólkið, einangrist frá sóknarbörn-
um sínum. Þaðan stafar hættan. Presturinn á að fylgj-
ast sem mest og bezt með lífi og starfi sóknarbarn-
anna, gleði þeirra og sorgum. Hann á að koma á heim-
ilin og hann á að starfa með unga fólkinu, hvetja það
og leiðbeina því í starfi og leik.
Kristin trú á enn mikinn hljómgrunn í sálu þjóðar-
innar, þrátt fyrir fullyrðingar um hið gagnstæða og
dræma kirkjusókn. En kirkjan verður að fylgjast með
tímanum, ef hún á að ná til fólksins. Og um fram allt
verður hún að taka afstöðu. Hún verður að vera hin
stríðandi kirkja.
Jón Sigurbjörnsson í hlutverki Kunstner Hansens í Strompleiknum.
Sönglíf okkar íslend-
inga er allt of fábreytt.
Það er fátt sem skeður.
Nokkrir einstaklingar
verja reyndar beztu ár-
um ævi sinnar í söng-
nám og verja til þess of-
fjár, annað hvort þeir
sjálfir, aðstandendur
þeirra eða vinir. Og svo
er ekkert handa þeim að
gera nema setjast á skrif
stofu, fara á togara,
smíðaverkstæði eða eitt
hvað þess háttar. Á
þessu verður að ske
breyting.
Þannig fórust Jóni Sigur-
björnssyni leiksra orð í viðtali
við Vísi fyrir skemm'tTi, en Jón
er einmitt úr hópi þeirra ein-
staklinga. sem varið hafa heztu
árum ævi sinnar f söngnám og
auk þess miklu fé. En Jón see-
ist ekkert sjá eftir því. Námið
hafi f senn verið skemmtilegt op
mikils virði fyrir sig, komið sér
m. a. mjög vel í sambandi við
leiklistina.
— Hvaða breyting getur hér
orðið, Jón, sem glætt getur söng
líf þjóðarinnar?
Þrjár óperur á vetri
— Mér finnst k>n*a beinast
við — og í rauninni það eina,
sem til greina kemur eins og er,
að söngvararnir sjálfir og ef til
vill einnig fleiri einstaklir.gar —
áhugamenn um óperuflutning —
taki höndum saman og hrindi
af stað óperusýningum með
fjármagni, sem þeir útvega
sjálfir.
— Þú telur vera vettvang
fyrir óperu?
— Tvímælalaust. Það hefur
sýnt sig, að þær óperur, sem hér
hafa verið fluttar undanfarið,
hafa átt miklum vinsældum að
fagna.
Hljómlistaráhugi fer ört vax-
andi meðal Reykvíkinga í heild.
Það sést meðal annars á mjög
aukinni starfsemi Sinfóníuhljóm
sveitarinnar og sívaxandi að-
sókn að hljómleikum hennar,
bannig að nú komast færri að
þeim en vilja. Hér á því tví-
mælalaust að vera markaður fyr
ir — segium t. d. þrjár óperur
á ári í það minnsta til að byrja
með, og væri það mikið til bóta
frá þvf sem nú er.
Upphaf leikferils
— En svo við víkjum máli
að þínu eigin starfi, þ. e. leik-
listinni, langar mann að spyrja
þig hvenær og hvernig áhugi
þinn vaknaði fvrir henni.
— Það skeði þegar ég var
strákur heima f Borgarnesi. í
þá dagn var bað bæði ungmenna
félagið og sk"afélp"’ð f kaup
túninu, sem hélt þessari starf-
semi uppi. Það vaknaði strax
áhugi hiá mér fvrir leiklist. en á
þeim árum hvarflaði það ekki að
mér að hægt væri að stunda
hana sem atvinnu. Ég skoðaði
hana eingöngu sem tómstunda
dútl — en mjög ánægjulegt dútl
— Hvenær fékkstu fyrsta
hlutverkið þitt?
— Ég var annaðhvort 12 eða
13 ára. Ég lék kerlingu, sem
kepptist við að prjóna. Ég varð
bess var að fólk bló ákaflega að
mér, en það var vfs' vegna þess
að ég kunni ekki að prióna. Or
því lék ég annað veifið ýmis
smáhlutverl í Borgarnesi.
— Var þetta upphafið að leik-
listarferli þínum og leiknámi?
— Það var eiginlega sérstakt
atvik til þess. Ég var þá enn
strákur, samt kominn yfir ferm-
ingu, og fékk smáhlutverk f „Þor
láki þreytta“, gamanleik, sem
sýndur var í Borgarnesi um þær
mundir. Haraldur Á. Sigurðsson
leikari var fenginn til þess að
leika aðalhlutverkið. Sennilega
hefur Haraldi þótt ég sýna ein-
hverja hæfileikavott, því hann
kom að máli við mig og hvatti
mig til að kynna mér leiklist
höfuðstaðarins ef ég færi þang-
að til náms. Sagði að ég skyldi
fyrst fara til Brynjólfs Jóhann-
essonar, sem þá var víst formað
ur Leikfélsgs Ttevkjavíkur.
— Þú lézt verða af þessu?
— Ég fór í fyrstunni annarra
erinda og ti! annars náms f
Reykjavík, það var til gagn-
fræðanáms. Þá var ég 17 ára.
Hitt var svo annað mál. að það
stóð víst ekkert á þvf að ér>
skrvnpi niður í Útvegsbanka til
fundar við Brvn;ólf leikara og
fékk honum meðmælabréf frá
Haraldi Á. Þar með var fsinn
brotinn.
— Brvnjólfur hefur að sjálf-
sögðu tekið þér með sinni venju
legu prúðmennsku?
Leikskólaganga
— Svo sannarlega gi.rði hann
það. Hann bauð mér sf rax f leik-
húsið. þ. e. Iðnó. en þá var
..Loginn helgi“ eftir Sommerset
Maugham sýndur þar, Það var
fyrsta leiksýningin, sem ég sá
í Reykjavík og fannst mikið til
um. Eftir það sótti ég að stað-
aldri leíksýningar hjá Leikfélag-
inu þá vetur, sem ég var í gagn-
fræðaskólanum. Sömuleiðis sótt:
ég mikið kvikmyndasýningar.
Með þessu vaknaði hjá mér
miklu vfðtækari áhugi fyrir leik-
listinni en nokkru sinni áður.
— Gekkstu f leikskóla?
— Já, en ekki fyrr en ég var
búinn með gagnfræðanámið. Fór
jsá í leikskóla Lárusar Pálsson-
ar. Það var árið 1944. Jafn-
hliða stundaði ég pfanónám í
STOFNUN