Vísir - 01.06.1963, Blaðsíða 4

V1 S IR . Laugardagur 1. júní 1963.
tsm
.ENGIN PRIMADONNA

„Ég er engin príma-
donna, en mér finnst
gaman að syngja“, segir
Ingeborg Kjellgren,
sænska óperusöngkon-
an, sem er að túlka hlut-
verk Leonoru í Þjóðleik-
húsinu þessa dagana.
„Óperan er — eða ætti
að vera — listræn heild,
þar sem allir starfa sam
an og hjálpast að, en
ekki keppnisvöllur, þar
sem hver reynir að leiða
athyglina að sjálfum
sér á kostnað hinna“.
Hún færir sig út I horn, því
að örlítill gustur kemur frá
glugganum, og tekur um háls-
inn með áhyggjusvip. Söngvar-
ar mega illa við þvf að fá kvef,
og kvefgjamari menn eru ekki
til í víðri veröld. En það er
ekki nema eðlilegt, að þeir ðttist
um raddbönd sín; hás príma-
donna er ekki betri en hölt ball
ettdansmær.
,,Ég var svo kvefuð á frum-
sýningunni, að ég var alltaf
dauðhrædd um, að ég klikkaði
í miðju kafi“, heldur hún áfram.
Spjallað
við
Ingeborg
Kjellgren
„Ég hafði 38 stiga hita, og mér
fannst eins og höfuðið á mér
væri troðið út með ull“.
„Og samt létuð þér ekki
fresta sýningunni? Það var mik
ill hetjuskapur“.
„Nei, það er ómögulegt að
láta allt stranda á einni mann-
eskju, jafnvel þótt hún fál
kvef. En þér megið ekki halda,
að ég sé að gera mig að ein-
hverjum píslarvotti — þetta var
svo sem ekkert alvarlegt. Og nú
er ég miklu betri".
„Hvernig líkar yður við Leon-
oru, sem þér hafið aldrei sungið
fyrr en hér á íslandi?“
„Ó, hlutverkið er dásamlegt.
Og ég á ekki nógu sterk orð til
að lýsa undrun minni og hrifn-
ingu, að svona fámenn þjóð eigi
eins mikið af góðum söngvur-
um og þið íslendingar. Ég hef
haft mikla ánægju af að vinna
með söngfólkinu hér“.
„Haldið þér ekki, að þér eigið
eftir að syngja Leonoru við
Stokkhólmsóperuna?"
„Það vona ég sannarlega. Ég
er svo fegin að vera búin að
læra hlutverkið og það á ítölsku.
í Stokkhólmi er oftast sungið
á sænsku, en sumar óperur eru
uppfærðar á frummálunum, m.
a. II trovatore og fleiri Verdi-
óperur. Þá kemur sér vel að
geta sagt, að ég sé þegar búin
að syngja það á ítölsku með
íslenzku óperunni“.
JJvaða aðferð hafið þér við
-að læra óperuhlutverk?
Byrjið þér á textanum eða mús
íkinni eða takið allt samhliða?"
„Fyrst og fremst spila ég alla
óperuna frá upphafi til enda.
Mér finnst nauðsynlegt að
kunna öll hlutverkin, ekki bara
mitt eigið, til að fá heildar-
myndina skýra. Þvínæst læri
ég textann, og ef óperan er
byggð á skáldsögu eða leikriti,
les ég það. Eins þarf ég að
kynna mér tímabilið, sem hún
gerist á, búninga, siði og ald-
aranda. Það er margt, sem kem
ur til greina“.

Landrover diesel ’62 ekinn 16 þús. 135 þús.
út 100 þús. Landrover ’62 styrktar fjaðrir og
forhitari, ekinn 18 þús. 130 þús. kr. Opei
Capitan ’60 failegur 160 þús. útb. 100 þús.
Opei Record ’58 mjög góður 90 þús. kr.
Opel Record ’60 ekinn 30 þús. Verð 130 þús.
Opel Caravan ’58 Verð 55 þús. Ford Edsel
‘58 einkabíli skipti á ódýrari bfl. VW ’58
70 þús. VW ’60 blæjubíll 110 þús. G.M. ’60
sportbfli 2 manna. Austin Healee, Sprite ’62
sportbíll, ekinn 3000. Verð 125 þús.
23900 - SÍMAR - 20788

4
1 t '
Ingeborg Kjellgren
„Og hvað eruð þér venjulega
lengi að læra meðalstórt hlut-
verk?“
„Ja, það er hægt að læra það
á einum mánuði, en aðeins yf-
irborðslega. Maður verður að
hafa tíma til að melta það, láta
það vaxa sjálfkrafa og öðlast
sitt eigið líf. Það er ekki nóg
að syngja og baða úthöndunum,
maður verður að lifa hlutverk-
ið og túlka það af hjartans sann
færingu“.
„Svo spilið þér heilmikið á
píanó, er það ekki?“
„Ég fór að læra sjö ára göm-
ul, en þegar ég var seytján ára,
vildi einn kennarinn í tónlistar
skólanur.i endilega, að ég lærði
líka að syngja, og það varð úr,
að ég byrjaði á því. Og svo fór
sem fór“.
„Ætluðuð þér kannske að
verða konsertpíanisti?"
„Nei, ég hugsaði mér nú
aldrei neitt slfkt, enda þarf svo
óskaplega mikið til þess. En ég
hef alltaf verið bandvitlaus í
músík“.
„Hvar lærðuð þér að
syngja?“
„Fyrst í fæðingarborg minni,
Sundsvall; ég var þar í tónlistar
skólanum að læra á píanó og
bætti söngtímunum við sein-
ustu tvö árin. Eftir það fór ég
í Tónlistarháskólann í Stokk-
hólmi og lærði þar fimm ár, en
þá var söngurinn orðinn aðal-
atriðið og píanóið aukanáms-
grein. Seinast lærði ég í Róm 4
mánuði og lifði bókstaflega í
Óperuhúsinu á meðan — það
var dásamlegt að geta séð
ítölsku óperuna kvöld eftir
kvöld, og á því lærði ég kannske
meira en af kennaranum mín-
um, þótt góður væri“.
„Síðan voruð þér ráðin við
Stokkhólmsóperuna?"
„Já, ég söng þar 10 ár: frá
1950—60. Svo var ég tvö ár
við óperuna f Köln, og í haust
fer ég aftur til Stokkhólms-
óperunnar'1.
„Hvernig féll yður að syngja
í Þýzkalandi?"
„Prýðilega. Það er alltaf upp
selt á óperusýningar þar, og
almenningur er vel að sér f
músfk og skilur hana kannske
betur en flestar aðrar þjóðir.
„Hafið þér ekki sungið með
mörgum frægum söngvurum?"
„Jú, t.d. George London, Birg
it Nilsson, Rudolf Schock og
Erich Kunz — hann er dásam-
legur listamaður, Kunz, og þau
auðvitað öll. Ég söng Cheru-
bino f Brúðkaup Fígaros, og
hann var Fígaro, en það var
við Stokkhólmsóperuna, og við
sungum öll á sænsku nema
aumingja Kunz, sem söng á
ftölsku og skildi ekki orð af
því, sem við hin vorum að
segja f samtölunum. Honum lík
aði það ekki sem bezt, en hann
lék dásamlega þ>-átt fyrir aiit.
Það er svo upplyftandi að
syngja með miklum listamönn
um — þeir bera alla hina með
sér ... það hlýtur að vera
þetta einkennilega segulmagn,
sem þeir hafa“.
Tívað viljið þér helzt gera,
^í^^þegar þér eruð ekki að
syngja?"
„Gleyma öllu, sem heitir ó-
pera og söngur og æfingar og
tónlist! Ég vil helzt lifa ein-
földu og eðlilegu lífi, fara út og
sjá fallega hluti, lesa blöð og
bækur, annast hússtörfin, búa
til matinn og — sfðast en ekki
sízt — njóta þess að vera í
friði og ró heima hjá mannin-
um mínum, þ.e.a.s. þá sjaldan
hann hefur tfma til að vera
heima“.
„Hann er þó vonandi ekki
líka óperusöngvari?“
„Nei, hamingjunni sé lof,
einn er meira en nóg f fjölskyld
unni. Hann er kaupsýslumaður
og hefur kynstrin öll að gera.
Honum finnst allt í lagi, að
hann fari út og suður og sé
alltaf önnum kafinn, en hann
er svo gamaldags, að honum
finnst konan eigi að sitja heima
og gæta heimilisins".
„Og þá fer hún í staðinn tvö
ár til Þýzkalands!“
„Já, það var nú hræðilegt, en
ég kom alltaf heim ,þegar ég
fékk frí. Og hann tók því reynd
ar vel, blessaður. Við eigum eng
in börn; ég segi alltaf, að hann
sé barnið mitt. Karlmenn eru
óttaleg böm í sér, þó að þeir
vilji ekki viðurkenna það. Mað-
urinn minn er mjög gefinn fyr-
ir tónlist, en er hrifnari af virðu
legum sinfóníum en óperu“.
„Iðkið þér nokkrar fþróttir?"
„Ja, ég elska skíðaferðir, enda
var ég alltaf á skíðum sem
barn, fór á þeim f skólann á
veturna og gat aldrei orðið leið
á þeim. Núna verð ég alltaf að
hugsa um röddina, en þegar
ég er laus og liðug, fer ég oft
á skíði. Mér finnst ekkert eins
dásamlegt og að vera úti f nátt
úrunni og geta gleymt leikhús-
um og sýningum, æfingum og
skölum, Betra taugameðal er
ekki til. Ég er engin príma-
donna, eins og ég sagði áðan,
heldur venjuleg manneskja, sem
hefur gaman af venjulegum
hlutum. Þegar ég er að syngja,
hugsa ég um það eitt á meðan,
en þess á milli vil ég helzt
slappa af og gleyma allri drama
tík“.
„Það kemur sér vel fyrir eig
inmanninn. Og hvað eru helztu
framtíðaráætlanirnar — hrein-
gerningar og matartilbúning-
ur?“
„Já, það er langmest spenn-
andi. Ég byrja ekki að syngja
f óperunni fyrr en f haust, og
þangað til ætla ég að njóta þess
að vera eiginkona og húsmóðir
og hugsa ekkert um trillur og
toppnótur!“
toppnótur!" — SSB.
Ka