Vísir - 08.06.1963, Blaðsíða 1

VISIR
53. árg. — Laugardagur 8. júní 1963. — 128. tbl.

Forsætisráðherra Ólafur Thors
á aðfangadegi kosninganna:
Á rnorgun gengur íslenzka þjóðin til kosninga. Þá
verður afráðið hverjir fára með stjóm landsins
næstu fjögur árin. Þá verður ákvörðun tekin um
það hvort viðreisnin heldur áfram í landinu eða
vandræði nýrrar vinstri stjórnar halda innreið sfna
á nýjan leik.
— Við viljum og við getum tryggt síbatnandi
lífskjör allra fslendinga, sagði Ólafur Thors for-
sætisráðherra, er Vísir átti tal við hann í gær um
stjórnmálaviðhorfið og kosningamar á morgun.
— Við höfum ótalmargt á prjónunum, sem allir
munu njóta góðs af, ekki sízt unga fólkið. Við höf-
um aðeins náð fyrsta áfanganum. Verkefnin bíða.
— Hvað segið þér um stjóm-
málaviðhorfið nú síðustu daga?
— Ég held að það séu um
10 ár liðin, frá því að ég fyrst
sagði við sjálfan mig: Þessar
útvarpsræður eru vita gagns-
lausar. Fæstir geta áttað sig á
því til fulls hvað er satt og
hvað ósatt. Það trúa flestir sín-
um.
— Er þetta breytt?
— Eftir útvarpsumræðurnar
á þriðjudags- og miðvikudags-
kvöld er ég á öðru máli.
— Yður finnst þá eins og öðr-
um að myndin sé skýrari?
— Já, það finnst mér sannar-
lega. Nú finnst mér að útvarps-
umræðurnar hafi lagt smiðs-
höggið á fundarhöldin og bar-
áttu blaðanna. Þá sáu allir aðr-
ir en þeir, sem lokuðu augun-
um.
— Ekki vantaði þó ádeilur
og blekkingar andstæðinganna.
— Nei, það er satt. En þetta
var utangarna karp. Því fylgdi
hvorki sannfæring né kraftur.
Auk þess voru andstæðingarn-
ir nær alltaf innikróaðir. Ég
sagði við sjálfan mig í vöku-
lokin: þetta eru • dauðþreyttir,
vonlausir menn að lotum komn-
ir. Þeir eru á flótta frá stað-
reyndunum. Fólkið hlýtur að
fiýja þá.
— Fundust yður ádeilumar
þá púðurskot?
— Nei. Það var nú meðal
annars einmitt púðrið sem al-
veg vantaði.
— Hvað um Framsókn?
— Nú verð ég að gæta mln
að vera ekki hvassyrtur. Fram-
sókn hefur gengið í allar þær
gildrur, sem minnkandi sigur-
vonir leggja á leið óvandaðra
sérhagsmuna og valdastreitu-
manna. Fyrst reyna þeir að
vinna á viðreisninni með 6-
heyrðu talnafalsi og fátíðum
blekkingum. Þegar svo það
reynist vita gagnlaust reyna
þeir að vinna á viðreisnar-
stjórninni með fantalegu land-
ráðabrigzli. Enn fer á sama veg,
nema nú er skömm þeirra og
sök fyrir það meiri, að utan-
ríkismálin eiga að vera utan við
dægurdeilur lýðræðisflokka. í
þessum efnum eru yfirsjónir
þessara manna miklar og af-
brot þeirra stór.
Ólafur Thors forsætisráðherra
Þó er enn ótalið það sem
verst er.
— Hvað getur verið verra?
— Verra, það er kannski ekki
rétta orðið. En það sem þeim
er hættulegast er að nú í leiks-
lokin er öllum orðið ljóst, að
Framsókn á sér engin úrræði
og enga hugsjón. Þeir vita ekk-
ert, hvað þeir ætlast fyrir, fái
þeir’ áhrif. Þeir biðja bara um
að fá neitunarvald. Reykvíking-
ar vita hvað það þýðir. Þetta
er lýðurinn, sem alltaf hefur
viljað neita Reykvíkingum um
allt. Um vörur, húsnæði, raf-
magn og um kosningarétt. Það
að svipta Reykvíkinga kosn-
ingajafnrétti var einmitt aðal-
hugsjón Framsóknar við síð-
ustu kosningar. Það þarf unga
fólkið að muna.
Já, og svo hitt. Að eina hug-
sjón Framsóknar utan beinustu
eiginhagsmunanna er skömmt-
unin — að fá að skammta öll-
um allt.
Ráðið til að fyrirbyggja þraut-
ir Framsóknarskömmtunarinnar
er að skammta Framsókn at-
kvæði, já, og skammta smátt,
eins og þeir gerðu, þegar þeir
réðu. Þetta þarf unga fólkið
líka að vita.
— En hvað um stjómarflokk-
ana?
— Við viðreisnarmenn ætl-
um okkur ekki að lifa á af-
rekum okkar — fornri frægð.
Alls ekki. Það er hin stóra, lif-
andi hugsjón, sem fyllir hug
okkar, hugsunin um allt, sem
við eigum ógert, athafnaþrá og
óþreyja. Við megum varla
vera að því að bíða eftir taln-
ingunni. Verkefnin bíða. Við höf
um aðeins náð fyrsta áfangan-
um. Við viljum og við getum
tryggt síbatnandi lífskjör allra
Isiendinga. Og auðvitað höfum
við ótalmargt á prjónunum, sem
við enn höfum lítið talað um,
sem allir munu njóta góðs af,
ekki slzt unga fólkið.
— Hvað segið þér að lokum
um úrslit kosninganna?
— Þér getið eins vel spurt
mig um gæfu þjóðarinnar. Ég
hef auðvitað vonir, kannski
einnig iíkur, en enga vissu.
Þjóðin kveður upp dóm sinn
á morgun, dóminn yfir okkur,
dóminn yfir sjálfri sér. Þeim
dómi verðum við og hún sjálf
að hlíta.