Vísir - 08.06.1963, Blaðsíða 4

1 4
VI i< . ^áugaraagu b. j.iní 1963
fi r r
MOTBARUR STJORNARANDSTODUNNAR — MOTBARUR STJORN ARANDSTODUNNAR
í blaðinu í dag eru rak
in í stuttu máli nokkur
af þeim málum sem nú-
verandi ríkisstjóm hefur
látið til sín taka. Þessara
verka og viðreisnar hef-
ur gætt í þjóðlífinu á öll
um sviðum, í öllum stétt
um, í öllum landshlut-
um. Fólk finnur það og
sér, þegar það lítur í eig-
in barm. En ríkisstjómin
hefur ekki látið sér
nægja, að undirbúa og
vinna verkin í nútíð, hún
hefur einnig hugsað til
framtíðarinnar. — Lögð
hefur verið fram stór-
huga framkvæmdaráætl
un, byggð á raunhæfu
og skynsamlegu mati á
þróun og horfum í at-
vinnumálum lands-
manna.
Gegn þessari viðreisn,
gegn þessum áætlunum
hafa stjórnarandstæðing
ar barizt í þessari kosn-
ingahríð. Og hvernig
hafa þá þeirra rök verið, . A,,ir vita> að verð a íandbúnað-
arvörum er skv. lögum bundiö
Eru erlendar lántökur
óþjóðhollar?
Einhver mesti óhróöurinn sem
er á borð borinn í þessum kosn-
ingum, er sá áróður stjórnarand
stæðinga, að stjómin hyggist
selja landið í hendur útlending-
um, hleypa erlendum auðhring-
um inn í landið og landhelgina,
ætlunin sé að fórna sjálfstæð-
inu. Þessum áróðri trúir að sjálf
sögðu enginn heilbrigður og
skynsamur maður, enda eru ó-
drengilegar dylgjur sem þessar
of fjarstæðukenndar, til að þær
hljóti hljómgrunn.
Ríkisstjómin hefur hins veg-
ar hvað eftlr annað iýst því
yflr, að hún muni beita sér
fyrir öflun eriends fjár til nýt-
ingar á auðiindum landsins, á
þann hátt að tryggt sé þó, að
íslendingar hafi ætíð yfirráðin.
Stjórnarandstæðingar hafa
reynt að hræða fóik með er-
lendu fé, og iæða þeim hugs-
unarhætti inn, að slíkar lántök-
ur væm óþjóðhollar. Til marks
um heilindi þessa málflutnings,
hefur verið dregið fram f Vfsi,
hvemig SlS reyndi fyrir nokkr-
um misserum að koma hér upp
niðursuðuverksmiðju, með til-
styrk systurfyrirtækis sins í
Svfþjóð, en það fyrirtæki átti
að leggja f verksmiðjuna 49%
af hlutaféinu.
Á sama tíma og SÍS leitaði
hófanna um þetta, reyndu þeir
Eysteinn Jónsson og Helgi
Bergs (báðir f stjóra SÍS) að
gera erlent fé tortryggilegt í aug
um íslendinga, sögðu að stjóm-
arflokkamir væm að hleypa er-
lendum auðhringum inn f landið.
Vöruhækkanir sök SIS
Eitt af þvf fáa í málflutnlngi
stjórnarandstæðinga, sem ekki
em vfsvltandi blekkingar, em
vömhækkanir þær, sem þeir
benda á. En vömhækkanir þurfa
ekki ætfð að þýða verri afkomu
heimilanna og vömhækkanir
geta átt sér ýmsar orsakir.
Þessar hækkanir kalla Fram-
sóknarmenn „árásir á heimilin“.
Ailir vita að stærsti útgjaldalið-
urinn f matarkaupum heimil-
anna era Iandbúnaðarvömr. —
hvað gagnrýna þeir,
hvað hafa þeir fram að
færa til bóta eða upp-
hyggingar? Lítum á þau
málefni sem hæst hafa
borið í málefnum þeirra
í kosningabaráttunni.
þá sjá aiiir hvaðan „árásin
á heimiiin" kemur.
Almennar vömhækkanir urðu
hins vegar af fleiri ástæðum.
Ríkisstjómin beitti sér fyrir því,
kaupgjaldi, þapnig að ef lcaup
hækkar, þá hækka landbúnað-
arvörur samtfmis.
Þegar þetta er haft í huga
um leið og bent er á þá stað-
reynd, að það var SÍS, sem
hleypti kaupgjaldsskriðunni af
stað 1961, þannig að allt kaup
f landinu hækkaði um 30%,
Hlutur launk>ega hefur
batnað
Ein af afleiðingum viðreisn-
arinnar er næg atvinna handa
öllum þeim, sem unnið geta á
þessu Iandi. Stjórnarandstæðing
■ ,ar hafa þó snúið hinni miklu
eftirspurn eftir vinnuafli á þann
veg að hér sé um vinnuþrælk-
un að ræða, og að launþegar
beri minna úr býtum nú en
nokkru sinni áður.
Hvað er hæft í þessu? Látum
staðreyndirnar tala:
1. Kaup verkamanna fyrir átta
stunda vinnudag hefur hækk
að f tíð núverandi stjórnar
um 26%.
Hlutdeild launþega f þjóðar-
tekjunum hefur aukizt frá
því sem var í tíð vinstri
stjórnarinnar um 3%.
Þrátt fyrir hrakspár stjóra-
arandstæðinga hefur verið
næg atvinna handa öllum
vinnandi mönnum f landinu.
Lffskjör alls aimennings em
10% betri nú en þau vom
1958.
fljótlega eftir vaidatöku sína, að
beinir skattar voru stórlega
lækkaðir (110 millj. kr.), en í
stað þeirra lagðir á óbeinir
skattar, sem vitaskuld koma
einkum fram í vöruverði. I stað
hækkaðs vöruverðs hafa því
komið stórfclldar skattalækk-
Deilt um keisarans skegg
EBE málinu 1
í
Stjómarandstæðingar (Fram-
sókn) ásaka stjórnarflokkana
um að hyggjast svfkja landið í
hendur útiendingum með því að
Gengislækkun afleiðing
vinstri stjórnarinnar
Stjórnarandstæðingar hafa
haldið því mjög á lofti, að tvær
gengislækkanir hafi verið gerð-
ar á kjörtímabilinu. Hins vegar
tala þeir minna um af hvaða
ástæðum efnt var til þeirra
gengislækkana.
Vinstri stjórnin hafði með yf-
irfærslugjaldinu komið & dul-
búinni gengislækkun, þött sá
feluleikur dyggði ekki einu sirini
til. Gafst vinstri stjórnin upp
1958 og lýsti yfir algjöru neyð-
arástandi í efnahagsmálum. Nú-
verandi ríkisstjórn þorði að horf
ast í auga við vandann og gekk
umbúðalaust að lausn vandamf 1
anna. Gengislækkunin 1960 ag
rétt skráning krónunar, var ó-
umflýjanieg vegna aðgerða
vinstri stjórnarinnar. Þannig
tókst einnig að byggja upp
traustan grundvöll undir efna-
hagsráðstafanir þær, sem gerð-
ar vom.
En 1961 efndu stjórnarand-
stæðingar til verkfalla og'fengu
knúið fram, með SÍS í broddi
fylkingar, 13*4% hækkun og
allt upp í 19%.
Fyrirsjáanlegt var, að miklir
örðugleikar mundu skapast, ef
ekkert yrði að gert. Áhrif kaup-
hækkananna hefðu á skömmum
tíma breiðzt út og valdið al-
mennri hækkun framleiðslu-
kostnaðar og aukinni eftirspurn
eftir gjaideyri.
Til þess að koma í veg fyrir
þessa þróun, gjaldeyrisskort og
atvinnuleysi var aðeins eitt úr-
ræði fyrir hendi:
Að endurskoða gengisskrán-
inguna. Þótti þá eðlilegast að
færa gengisskráningarvaldið um
leið i hendur Seðlabankans,
enda er sú skipan algengust í
nálægum löndum.
Sést á þessu, hvaða ástæður
liggja til þeirra gengislækkana,
sem verið hafa.
iýsa yfir að þeir vilji annað
hvort gera tolla- eða viðskipta-
samning eða aukaaðildarsamn-
ing við Efnahagsbandalag
Evrópu. Þeir lýsa þessa stefnu
svik við þjóðina og fullyrða, að
þeir sjálfir vilji aðeins tolla- og
viðskiptasamning.
Sannast hefur á siðustu vik-
um, að foringjar Framsóknar-
flokksins vildu á sfnum tíma
(ágúst 1961 og febrúar 1962)
ekki aðeins kanna möguleika á
aukaaðild, sem nú er höfuðsynd
í þeirra augum, heldur og vildu
þeir (SÍS) leggja inn inntöku-
beiðni um fulia aðild. Þeir vildu
því á sínum tíma ekki aðeins
það sama og stjómin vill kanna
nú, heldur vildu þeir ganga mun
lengra.
Þá er á það að iíta, að eng-
inn veit hver munurinn er á
aukaaðild og tolla- og viðskipta
samningi og geta jafnvel þessi
hugtök þýtt eitt og hið sama.
Að lokum má benda á, að EBE
málið er alls ekki brennandi
spursmál í dag, og erfitt að taka
afstöðu, vegna samningsslita
Breta og Frakka, sem menn
minnast. Engar líkur em á að
þær samningaviðræður hefjist
að nýju með árangri í náinni
framtíð.
smsrafsaa*