Vísir - 08.06.1963, Blaðsíða 15

V1 S I R . Laugardagur 8. júní 1963
/5
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
ERCOLE PATTI:
ÁSTARÆVINTÝRI
í RÓMABORG
Hann gat hvergi komið auga á
Önnu. Svo fór hann í hvert gisti-
húsið á fætur öðru í grennd við
torgið og spurði hvort signorina
Anna Padoan væri þar meðal gesta.
En hvergi var neina signorinu Pado
an að finna. Loks ákvað hann að
setjast niður, fór inn í kaffistofu
og beið þar í von um að Anna
kæmi þar.
Það var ys og þys á torginu og
fólkið, klætt litríkum fötum, setti
næstum sumarsvip á allt, Þarna
voru ungar stúlkur klæddar bux-
um, í alla vega litum jökkum, rauð
um. grænum, mustarðsgulum eða
í sama bláa litnum og einkennis-
búningar lögreglumannanna. Og
sumir karlmannanna voru klæddir
stuttbrókum. Já, sannarlega var
sumarblær á fólkinu.
Þessi vetrardagur á Capri minnti
hann á sumardagana, sem hann
hafði dvalizt þar á eynni, en það
hafði hann oft gert og átti þaðan
margs að minnast. Hann hafði ver
ið þarna tví- eða þrívegis að sum-
arlagi fyrir nokkrum árum, Og
þegar hann sat þarna og beið,
minntist hann nokkurra haustdaga,
er hann hafði dvalizt þarna seint
í september. Flestir sumargestanna
voru þegar farnir, og eftir voru
aðeins þeir, sem báru djúpa ást í
brjósti til eyjarinnar. Þá, er sól var
hnigin til viðar, var andrúmsloftið
eins og í setustofu, þar sem vinir
röbbuðu saman — þá sátu þeir
fáu, sem eftir voru, fram eftir
kvöldinu við borðin og ræddust við
milli borða, eins og gamlir kunn-
ingjar, þótt ókunnugir væru. Fyrr
um daginn höfðu menn kannske
ekið eftir veginum frá hinum lágu,
rósalitu veggjum Marina Piccola,
en handan þeirra veggja skörtuðu
haustblóm ýmissa tegunda og lagði
angan um allt og fyllti vit manna.
Við Faraglionikletta gnauðuðu smá
vaxnar öldur og sumsstaðar var
sjórinn spegiisléttur, en annars
staðar gáróttur, þar sem grunn-
sævi var. Allt í einu sást kannske
á segl skemmtibáts og svo kom
mótorbátur með gný miklum á
fleygiferð og klauf- sjávarflötinn.
Kannske heyrðist líka kallað f gjall
arhorn og stúlkurnar, sem höfðu
verið niðri í fjöru á baðstöðunum
allan daginn, lögðu af stað til
torgsins, sátu í gömlu strætisvögn-
unum og báru jakka sína eða káp-
ur á annarri öxlinni. Fyrir neðan
matstofu Adoífo, sem hafði tæmzt
eftir sólarlag, héngu blaut baðföt
I á snúru. Það var kyrrt, ró yfir öllu
— ekkert hljóð barst neinsstaðar
að, jiema frá sjónum, þar sem hann
Ægir gamli raulaði gömul stef við
kletta og sker. Ein stúlka, stinn
að sjá á búkinn sem túnfiskur, var
enn á sundi og virtist vera að
virða fyrir sér sjávarbotninn gegn-
um froskmannshöfuðbúnað sinn,
því að höfuð hennar vár stöðugt í
hálfu kafi Kannske mundi hún birt
ast á torginu og halda þar hátt á
loft fiski, sem hún hafði skotið
j með neðansjávarbyssunni sinni.
Yfir þessum Ijúfu minningum
var blær fullnægðrar heimþrár.
Blær seinustu daga sumarsins var
j honum einkar geðþekkur — þessi
blær. er nær allir voru farnir. hafði
j ávallt haft sín sérstöku áhrif á
j hann Anna mundi skilja þetta og
1 sömu tilfinningar vakna ( hennar
j hug, þau voru svo lik, hugsanir
| þeirra runnu í sama farvegi Hon-
i um flaug f hug, að gaman væri
| að fara með hana til Capri f *ent-
| emberlok, svo að hún gæti l;fað
sætleika seinustu sumardaga og
fyrstu haustdaaa^Þá mundi ekkert
hljóð heyrast á Punta Tragara,
nema létt fótatak stúlku með sand-
ala á fótum eða skrjáf í sandi, sem
gengið'Var um berum fótum. Ekk-
ert mundi rjúfa þá kyrrð, fyrr en
allt f einu væri ekið vespu með
! miklum gný, svo heyrðist urn alla
| eyna, allt til Anacapri.
Á slíku sfðsumarskvöldi seint í
; september mundi hann vilja vera
með Önnu á Capri. Þau myndu
neyta pizza hjá Gemma eða hann
mundi fara með hana í litlu Fonto-
linamatstofuna niðri hjá Faraglioni
klettum. Þar myndi vera fiskur í
körfum, blautur og gljáandi, ný-
dreginn úr sjó. Gestirnir myndu
velia sér fisk úr körfunni og gest-
gjafinn sjóða hann sérstaklega fyr
ir hvern og einn. Það myndi verða
Önnu óblandin gleði að lifa þessu
lífi nokkra daga.
Aldrei hafði hann verið á Capri
j með stúlku eins og Önnu — stúlku,
! sem kunni að meta allt af sömu
hugardýpt og innileik og hann.
Og þegar hann hafði nú Um stund
hugsað um þessar minningar og
Önnu, — því að nú snerist allt um
hana, fannst honum sem kynnin
við hana hefðu fært honum mik-
inn andlegan fjársjóð.
Það var ekki fyrr en klukkan
eitt, sem Marcello kom auga á
önnu. Hún var að koma gegnum
hliðið rétt hjá lyfjabúðinni. Hún
greiddi nú hár sitt á annan hátt
en áður, — aftur frá enninu og
hafði undið það í hnút f hnakkan-
um, og fyrir bragðið fannst hon-
um hún hafa fengið á sig annan
svip. Hún var í gulri blússu, sem
hann hafði ekki séð fyrr, og peys-
unni sinni hafði hún varpað yfir
aðra öxl sína. Hún nam staðar og
leit f kringum sig. Hún Ieit út eins
og hún væri nýkomin á fætur,
augun stór, tillit þeirra dreymið.
Ungur maður kom í ljós fyrir aftan
hana. Hann bar líka peysu á öxl.
Þau settust við borð án þess að
taka eftir Marcello.
Marcello stóð kyrr í sömu spor-
um og horfði á Önnu, sem sneri
baki að honum. Hann beið þess
að fleiri kæmu og settust h.já þeim,
því að ekki flaug honum annað í
hug. en að þau hefðu farið f Ieik-
arahóDi til eyjarinnar. og hin væru
aðeins ökomin. En enginn kom.
Anna hafði lagt hönd sína á hand-
Iegg unea mannsins. Marcello sá
hann nú frá hlið og fannst and-
litssvipurinn minna siu á svin
fhróttamans. Hár hans va>- f'emur
lióst i'fið oc löfðu tvei- oða brír
'nkkar m'ður * enni. AiÞ / einu
hapr linn snögqlegp o-» npl{]<
"fir torqiti að hlaðcöluskúr Hann
vageað-' -Mlft'A öviunum á göng-
'inni.
Marcello ákvað að nota tæki-
færið oe gekk að horði Önnu.
f>egar hún allt f eiriu sá hann
stan-’a heint fvrir framan sig rak
h'"'n unn dálftið undrunar- og
-'eðión Oe Maree'lo fannst sem
hressandi hafhla^r strvki kinn sína.
-r h'in andartak hallaði sér að
-num oo hann fann kinn hennar
"'ð sfna
Hvenær komstu? ðf hveriu
-end’»'ðii niér ekki si<evtP
— Ég kom í moreun. Ég leltaði
að þér f öllum gistihúsunum
— Ég fékk gist.ingu á matsölu-
gististað f húsi við eina smá-
eötuna. sem liggur efst upp á
evnni. Það var himneskt bar.
— Hver er bessi náunei. sem er
með þér?
— Hann heitir Toni Meneghini.
Hann er f kvikmvnd með mér. Við
komum hingað til bess að hvílast
einn dag. Við vorum svo þreytt
— það hafði verið tómt strit alla
vikuna. En af hveriu sagðirðu mér
ekki, að þú værir á leiðinni? Ég
mundi hafa beðið eftir þér.
í þessum svifum kom ungi mað-
urinn aftur með nokkur mynda-
blöð. Hann nam staðar kurteislega
og beið þess að Anna kynnti þá.
— Marcello Cenni, einn af kær-
ustu vinum mínum. sagði Anna.
Toni Meneghini.
Toni Meneghini hneigði sig dá-
j lítið og rétti fram sterklega hönd
i sína og settist svo. Hann var lag-
I legur piltur, vel vaxinn, herða-
| breiður, hálsinn sterklegur og kom
Litlu hvítu rúmin í
Barnaspítala Hringsins
FORELDRAR:
Leyfið börnum ykkar að hjálpa okkur á morg-
un (sunnudag) við að selja merki Barnaspítal-
ans, sem afgreidd verða frá kl. 9 f. h. á eftir-
töldum stöðum:
Melaskólinn (íþróttahúsinu)
Þrúðvangur við Laufásveg
Austurbæjarskólinn, Vitastígsmegin.
Laugarnesskólinn.
Ungmennafélagshúsið við Langholtsskóla.
Félagsheimili Óháða safnaðarins við Háteigs-
veg. — Góð sölulaun.
Með fyrirfram þakklæti.
Fjáröflunarnefnd Barnaspítalans.
Reyktur fiskur, ýsuflök, ný ýsa og
sólþurrkaður saltfiskur, nætursait-
uð ýsa, sigin fiskur, saltsíld í lauk.
Kæst skata, nætursaltaður rauð-
rnagi, sigin grásleppa, gellur, kinn-
ar. Egg og lýsi.
FISKMARKAÐURINN
i.angholtsveg) 128.
Sfml SRnsT
hann vel í ljós, þvi að hann gekk
með skyrtuna opna í hálsmálið.
Hann var móbrúnn á hörund, all-
Ioðinn á handleggjum og hárin
ljós. Og hann var með armband
með litlum, gullnum skildi. Hann
tók nú upp pípu sína og köflóttan
tóbakspung, tróð í pípuna og
kveikti í. Hann rninnti Marcello á
myndir af kraftajötnum í enskum
blöðum.
Þetta er alveg yndislegur
dagur, sagði Anna. Veðrið hefur
verið dá' -mlegt. Við höfum sann-
arlega verið heppin, og okkur
finnst leitt að verða nú að fara,
en þegar lokið er töku myndarinn-
ar langar mig til að koma aftur og
vera viku.
Hún mælti glaðlega, — af kæti
mætti vel segja, en þó eins og
hún væri dálítið óstyrk á taugum
en Toni brosti og tottaði pípu sína.
og eftir stutta þögn sagði hann
eins og til viðbótar þvt, sem Anna
hafði sagt:
v/Miklatorg
Sími 2 3136
í
f\
R
Z
A
N
this S£EMS A MAbiJ PLACE
> OFNATUKE1 SUT GE06RAPHV
OK GEOLOSY CAN'T SE EATEW 1
MAN MUST HAVE FOOP--EVEW
IM A FAKAFISE1
jm
É,
I SEE MOKE
FOOP' L00<’
GOOP! WECANA77 FROG \
LEGS TO oue 7IET! X NEVEe S
' such BIG feoes sefoke!
F£OG LEGS GOOF TO^
EAT, TAEZAN. .THEV J
MAKE MEkl HAVE
VEPYstzchh legs!
MEFICIWE MEN T0L7ME!
EVEPYTHING seems giant-size
UP HEE.E, ITO'. A G/ANT MOUNTAIN,
6/ANT LIZARP’S. G/ANTCOZ.W
G/ANT FKOGS! MAYSE
‘ PEOPLE HAVE LIVEC7 HEKE1.
THESE FK.OGS PONÍT SEEMTO
HAVE SEEN ANY PEOPLE 5EF0ÍZE!
50ILING WATEK, TAKZAN-
JUST LIK.E YOU COOKEP COKKl'v
—v
Tarzan: Já, þetta lítur út eins
og undraheimur. En við getum
ekki lifað á landafræði og jarð-
fræði, fólk verður að fá mat,
jafnvel í paradfs. Ito: Sjáðu,
þama er meiri matur. Tarzan:
Gott. Við getum bætt froska-
löppum á matseðilinn. Ég hef
aldrei séð svona stóra froska.
Ito: Froskalappir eru mjög holl-
ar. Ef maður borðar þær, þá
fær maður mjög sterka fætur
sjálfur. Töframennirnir sögðu
mér það. Tarzan: Það lftur út
fyrir að allt sé risavaxið hér.
Risa-fjall, risa-eðlur, risa-korn,
risa-froskar. Kannski fólk hafi
lifað hér. Þessir froskar virðast
aldrei. hafa séð menn áður. Ito:
Ég sýð froskafæturna í hvern-
um, Tarzan, eins og þú sauðst
kornið. Tarzan: Fínt, ég fer og
næ í fleiri.
VÍRinuskyrtur
Vinnujukkur
Vinnubuxur
Auglýsið í VSSI
j