Vísir - 14.06.1963, Blaðsíða 15

V í S IR . Föstudagur 14. júní 1S83.

75
DaoQEaraatjnaaaaanasönQacoiaoEJ ERCOLE PATTI:
inni sinni. Marcello ákvað að tala
við hana leggja fyrir hana nokkr-
ar spurningar, svo að hann sagði
ekkert frekara. Hann ætlaði að
fara í íbúð hennar klukkan fjögur
þá um daginn. Hann beið með ó-
þreyju fundarins, því hann þráði
tækifærið til þess að varpa af sér
öllum viðjum — losna við það
sem var orðið honum til byrði.
Hann ætlaði að segja henni allt af
létta um allt, sem fyrir hann hafði
komið kvöldið og nóttina áður, og
þá gæti hún ekki logið frekara að
honum. Svo ætlaði hann að fara
frá henni og aldrei framar hafa
neitt saman við hana að sælda.
sem allt hvarf í dimmu í áttina til
— Cessati Spirati, og engin skíma.
er. Allt var lokað og Iæst og allt
var hljótt, nema að ekið var vöru-
flutningabifreið hratt eftir götunni
— ef til vill í áttina til Napoli, og
þegar hún væri farin mundi verða
þarna hljótt og þögult sem í dauð
ra manna gröf. •
Næturvörðurinn fór fram hjá á
hjóli sínu, hægði á sér, setti bréf-
miða í rifu á slátrarabúð, kveikti
sér í sigarettu og hélt svo áfram á
hjólinu sínu.
Án þess að hafa gert sér grein
fyrir því var Marcello kominn öðru
sinni að Porta San Giovanni. Hann
var þurr í kverkunum og tunga
hans loddi við góminn og á vör-
unum var eins og hvít, þunn froða.
Hann ákvað að ganga að gosbrunn
inum og fá sér að drekka. Sneri
hann því aftur.
Seinna fór hann enn einu sinni
fram hjá húsinu sem Anna bjó í.
Græni Fiatinn stóð þar enn fyrir
utan, nú þakinn hjúpi næturhríms.
Og fyrir innan miðjan gluggann
sem var á bakenda bílsins hékk
pjerrotbrúðan, nú hreyfingarlaus.
Andlit hennar var hvítt og star-
andi dautt og minnti á nábleikt
andlit manns, sem hangir í gálga.
Marcello leit á úrið sitt. Klukk-
an var að verða fjögur. Hann hafði
verið á göngu klukkustundum sam
an án þes að gera sér grein fyrir
Það var nú engum blöðum um
það að fietta, að maðurinn svaf
þarna uppi. Var það frændi eða
bróðir, sem hafði fengið að liggja
þar? Ættingjar ofan úr sveit ann-
að hvort höfðu ekki ráð á eða
tímdu ekki að leigja sér herbergi
í gistihúsi og holuðu sér einhvers-
staðar niður hjá vinum eða ættingj-
um. En hvar gat hann hafa sofið?
Það var lítill legubekkur í stof-
unni, en hann var svo stuttur og
óþægilegur að enginn hefði getað
sofið á honum. En stúlka, sem bjó
ein Iét annars ekki ungan mann
■sofa í íbúðinni sinni, þótt hann
væri frændi hennar. Hann hefði
getað fengið að sofa einhversstað-
ar annars staðar. Og hann gat
ekki verið blásnauður fyrst hann
átti bíl.
Skyldi það geta hugzast, hugs-
aði hann ennfremur, að þetta
væri einhver, sem ætti heima í
húsinu — í annarri íbúð?
Hann fann á sér, að dagrenning
nálgaðist. — í fjarska fyrir hand-
an stórbyggingarnar, mátti kenna,
að farið var að votta fyrir gull-
bleikum roða á himninum. Vatns-
vagni var ekið hratt fram hjá, svo
og vöruflutningabifreið með græn-
meti. Marcello var nú furðu róleg-
ur. Það var sem hann róaðist allur
á taugum við að finna komu hins
nýja dags, sem hann gat ekki enn
séð nema rétt á kollinn á, en fann
angan hans í viturn sér.
Á morgun ,hugsaði hann, á
morgun slít ég öll tengsl við hana.
Ofan á þreytu hinnar svefnlausu
nætur færðist nú yfir hann slapp-
leiki og sljóleiki og hann langaði
ákaflega til þess að fara að sofa.
Hann var eins og maður sem hefir
verið mikið veikur, en er kominn
yfir örðugasta hjallann, og rétt í
byrjun batans.
í næturstrætisvagninum fann
hann „angan hins komandi dags
þrátt fyrir vindlareyk, sem var þar
mikilí. Hann minntist bernsku
sinnar og bjartra .angandi morgna
á gamla sveitarsetrinu hans föð-
ur síns í Velleri-héraði, bar sem
giljótt var og gróðurir kast-
aníutré og angandi blóm. ks var
höfuð hans farið að síga niður á
bringu við og við þar sem hann
sat þarna í strætisvagninum, og
þegar hann var kominn heim og
háttaður féll hann þegar í væran
svefn_ r jtahamB ýi
Næsta morgun um klukkan 11
hringdi Anna hann upp. Hún talaði
svo rólega og kyrlátlega, að mjög
dró úr móðgun þeirri sem Mar-
cello hafði orðið fyrir kvöldinu áð
ur. Án þess að gefa henni tæki-
færi til þess að koma strax með
útskýringar sagði hann henni, að
vinur hans er þekkti hana í sjón,
hefði séð hana í bíl með ókunn-
um manni. Honum þótti ekki
hyggilegt að segja, að hann hefði
sjálfur séð hana og að hann hefði
verið eirðarlaus á flakki um San
Giovannihverfi alla nóttina og
veitt græna Fiatnum nána athygli.
— Það var vinur eins frænda
míns ,sagði hún. Ég skal segja
þér allt af létta um hann þegar
við hittumst næst. Hann lofaði
mér að sitja í hjá sér alla leið til
Rómaborgar.
Hann var þá. ekki frændi henn-
ar — kunningi aðeins, sem hún
hafði kynnzt af tilviljun, og hún
hafði lofað honum að sofa í íbúð-
Hún var klædd pilsi og bláum
jakka, sem var hnepptur upp í háis
Hann hafði búizt við, að hún væri
hálfnakin, í náttkjól aðeins, og
hafði búið sig undir að vera sterk
ur á svellinu, en þegar hann nú
sá hana alklædda og með rósmál-
aðar varir, var hann nánast sleg-
inn út. Fiún hafði bundið hár sitt
í hnút í hnakkanum. Hún fagnaði
honum með brosi og hóf útskýr-
ingar á því, sem gerzt hafði, án
tafár:
— Komstu beina leið til Róm-
ar? spurði Marcello, öruggur um
gagnsemi þeirra röksemda, sem
hann ætlaði sér að nota — en
geymdi ntóru skotin þar til síðast.
Tilgangur hans var, að afhjúpa
hana, þegar hún væri búin að
skrökva upp heiili atburðarás.
— Við ætluðum okkur að koma
beint ,sagði hún eins og dálítið
hikandi, en við urðum að hafa við
dvöl á Arezzo.
— En þú fórst á laugardag?
— Já, ég vonaðist til að komast
hingað á laugardagskvöld, en það
var rigning og bíllinn eitthvað í
ólagi.
— Hvenær var það?
— Um klukkan fjögur.
— Hvað heitir hann þessi vinur
frænda þíns?
— Peppino Barlacchi.
— Og hvar skildirðu við hann?
— Hann kom með mér og kom
rUÍWnííiJ§|S3l?' Þvo sér- bauð-
honum kaffisopa og svo fór hann
sína leið.
— Hvernig bíl á hann?
— Lítinn Fiat.
— Grænan, sagði Marcello og
horfði hvasst á hana, og fyrir
innan rúðuna aftan í hangir pjerr-
ot-brúða.
— Hvernig veiztu það?, spurði
Anna forvitnilega. Hefirðu hitt
hann?
— Nei, ég ná þig stíga út úr
bílnum hérna fyrir utan húsið,
sagði Marcello og lagði áherzlu
á hvert orð. Og ég sá dálítið
annað. Bíllinn var hérna fyrir
utan alla nóttina. Vegna þess,
að Peppino Barlacchi svaf hér.
Anna sat þögul og hreyfingar
laus andartak og starði eins og
á sama blettinn á öðrum armi
hægindastólsins.
— Ég vil ekki segja þér ósatt.
*Ég er svona gerð. Þú mátt ekki
líta mig alvöruaugum. Ég á
ekki skilið að sæta góðri með
ferð. Og ég á víst ekki annað
en flennuheiti skilið.
Þessi óvænta játning, framborin
í undirgefni og jafneinlæglega og
hún hafði játað allt fyrrum, af-
vopnaði Marcello. Hann svaraði
engu, hlustaði bara á hana, og
næstum hreifst af játningu henn-
ar þrátt fyrir sársaukann.
— Ég er svona gerð. Allt nýtt
hrífur mig með og kemur mér úr
jafnvægi. Einkanlega, þegar ég
veit fyrir fram, að eftir á sé ég
eftir öllu saman. Ég er víst ein af
þessum stúlkum, sem finna ein-
hverja nautn í að láta fara illa með
sig.
— Gerði Barlacchi það?, spurði
Marcello, og það var einn og gamla
sárið, sem hann loks hafði talið
gróið, hefði opnazt á ný og hann
Iogsviði í það.
— Nei, hann kom ekki illa fram
við mig, en ég var honum ekkert,
og enginn maður ætti að láta mig
hafa þau áhrif á sig, að honum
fyndist það. Milli okkar, þín og
mín, fór þa ðsvo, að þér fannst
ég vera þér eitthvað — eitthvað
mikið kannske. En ég átti það ekki
skilið, að þú litir þannig á. Barl-
acchi — hann þáði án þess neitt
skipti máli, án þess neitt væri um
nokkurs vert. Við vorum í þessu
litla gistihúsi í Arezzo. Hann var
einhver nýr, einhver, sem ég hafði
aldrei séð fyrr, hann hló og gerði
að gamni sínu. Nýjabrumið á að
vera með honum hreif mig með
sér.
— Og hvers vegna sváfuð þið
líka saman hérna í Rómaborg?
— Það atvikaðist bara þannig.
Ég bauð honum að vera, það virt-
ist svo ósköp eðlilegt að bjóða hon
um það. Ef hann hefði orðið of
innilegur hefði ég beðið hann að
fara, en hann bara hló og gerði
að gamni sínu. Það var allt á yfir-
borðinu, en það var skemmtilegt.
Við erum svona heima og ég naut
þess. Þær eru svona allar, frænk-
ur mínar og systur. Líttu ekki á
mig af neinni alvöru eða hátíðleik.
Mér þykir leitt, ef ég hefi sært
sig. En ég er ekki þess virði, að
þú sýtir yfir mér.
Vörubíll Chervrolet ’53
Góður bíll.
Dodge Weapon ‘51 fyrir
15 manns.
Gjörið svo vel og skoð
ið bílana.
BIFREIÐASALAN
BORGARTÚNI 1
Símar 19615 og 18085
T
A
H
I Att TAKZAW. WHO AKE
ÝOU? S7EAK., MAN- ,
WE’VE SAVE7 YOUK ufe!
THE S:\Z7c7 STKAWGER AWA<EMS P^Ott
COWCUSSIOM SH0C<-HUGS HIS SEAI.E7
PAC<AGE IM FKENZIEP FEA&. FATIENTLY
TAKZAN TKIES TO LEAKN HIS IÞENTITV'..
A\A<S Hltt TELL US IF
HE'S A FRIEN7...0R
> ENEttY! ,----
(JlLU
gUlOTT
JOHKÍ
CtMvO
MAICE HiM TALK
TO usæakzan!
lUtrTbr*Uiúted
Tarzan og Ito, hafa reikað
lengi um dalinn ,og lifað rólegu
o gskemmtilegu lífi. Dag nokk-
um rekast. þeir á skeggjaðan
hvítan mann, sem auðsýnilega
er truflaður á geðsmunum af
laneri einveru. Tarzan reynir
að L. ti! I'O.ts að tala svo
að þeir geti fengið að vita hver
hann er. Ito: Láttu hann tala við
okkur Tarzan. Láttu hann segja
okkur hvort hann er vinur eða
óvinur. Tarzan: Ég er Tarzan,
hvað heitir þú?
Rödd Önnu var mjúk, hlý, vin- ’
samleg, í hreimnum var sætleiki 1
og einlægni, og þetta var Marcello
nú allt til hugarangurs. En í eymd
sinni fann hann til löngunar að
skilja þessa kvöl sína til grunns og
einhvern veginn tókst honum að
spyrja rólega:
— Og þegar Curtatoni var hjá
þér gerðist þetta líka?
Hún spratt á fætur, fyllti glas
af konjaki, og hvolfdi í sig.
— Hvers vegna viltu vita þetta
allt? .spurði hún þegar hún var
setzt aftur hjá honum. — Curta-
toni er farinn úr lífi mínu fyrir
fullt og allt og það er eins og
hann sé ekki til lengur. Hann var
í rauninni hlægilegur, — erkibjálfi
Hann átti til að haga sér eins og
skepna.
— Við hvað áttu?
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNl 6, sími 15493.
HárgreiÖsJustofan
SÓLEY
Sólvallagötu 72,
Slmi 14853.
Hárgreiðslustofan
PIROLA
Grettisgötu 31, sími 14787.
Hðrgreiðslustofa
ESTÚRBÆJAR
Grenimei 9, sími 19218.
Hárgreiðslustoia
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13, sfmi 14656.
Nuddstofa ð sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU OG DÓDÓ,
Laugavegi 11, sími 24616.
Lokað um óákveðinn tima
vegna brunans.
PERMA, Garðsenda 21. simi
33968 Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætismeg
in. Sími 14662.
Hárgreiðslustofan

Háaleitisbraut 20 Sími 12614
Saumlausir
nælonsokkar
kr. 25.00