Vísir - 18.06.1963, Side 8

8
V1SIR . Þriðjudagur 18. júní 1988.
Utgefandi: Blaöaútgáfan VlSlR.
R'fstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: ,-vxel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og ^greiðsla Ingóifsstræti 3.
Áskriftargjald er 65 krónur á mánuði.
I lausasölu 4 kr. eint. — Slmi 11660 (5 llnur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Deilan leyst
Þjóðin öll fagnar því samkomulagi sem náðist í
vinnudeilunum aðfaranótt 17. júní. Betri þjóðhátíðar-
gjöf hefði vart verið unnt að kjósa. Með samkomu-
lagi launþega og vinnuveitenda í deilum hinna norð-
ienzku verklýðsfélaga er tryggt að síldarvertíðin verð
ur ekki stöðvuð. Samkomulagið kemur í veg fyrir að
tug, jafnvel hundruð milljóna króna verðmæti fari
forgörðum, en á því voru allar horfur allt til síðasta
samningadags.
Samninganefndirnar eiga virðingu þjóðarinnar skilið
fyrir það að þeiir. var Ijóst hve stórir þjóðarhagsmun-
ir voru í húfi og hver nauðsyn var á að bráðum voða
yrði í skyndi forðað. Verklýðsfélögin hafa sýnt
ábyrgðartilfimúngu, kannski meiri en margir bjuggust
við, og leyst erfitt vandamál á þann eina hátt sem
dugði. Þau hafa í verki sýnt að þeim er ljðst að kjara-
baráttan verður að miðast við raunhæfar kjarabætur
en má ekki taka á sig svip pólitískra hefndarráðstaf-
ana. Sumir munu kvíða því að hér sé of langt gengið
með T/z% kauphækkun, einkum ef miðað er við
reynslu annarra þjóða. Aðrir vona að rannsóknin sýni
að enn meiri kauphækkun sé kleif. En aðalatriðið er
það að þegar skynsemin hefir tekið í taumana er margt
hægt að gera.. Hlutur Sáttarsemjara ríkisins í lausn
deilunnar er einnig stór. Honum ber sérstaklega að
þakka þolgæði og lipurð í erfiðu starfi.
Tilmæli ríkisstjórnarinnar fyrir helgina um að verk-
föllum yrði frestað þar til rannsókn hefði farið fram-
á greiðsluþoli atvinnuveganna komu á réttum tíma og
sköpuðu ný viðhorf í deilunni. Þetta frumkvæði stjóm
arinnar munu allir sanngjarnir menn þakka henni. I
samkomulagi vinnuveitenda og verklýðsfélaganna er
fallizt á að slík rannsókn skuli nú fara fram. Hér er
um mjög mikilsvert atriði að ræða. Þar munu hlut-
lausir sérfræðingar vinna að því á næstunni að kanna
hverjar kauphækkanir atvinnuvegimir þola. Niðurstað
an mun með öðmm orðum leiða í ljós hverjum raun-
hæfum kjarabótum er unnt að ná, eins og sakir standa,
með beinum kauphækkunum.
Rannsókn þessi er byggð á þeim forsendum, sem
Ólafur Thors gerði að umtalsefni í áramóíaræðu sinni.
Samþykkt hennar í fyrrinótt vekur vonir um að með
slíkri hlutlausri könnun verði í framtíðinni unnt að
skapa þann frið og þá eindrægni meðal stétta hins
litla íslenzka þjóðfélags, sem áður hefir ekki þekkzt.
Þá væri vissulega vel farið.
NÍNA SÆMUNDSSON
MYNDHÖGGVARI SEGIR
FRÁ LÍFI SÍNU OG
LISTFÉRLI
Hurðin opnast, máln-
ingarlykt berst að vitun-
um, lítil og lífleg kona
kemur í Ijós. Það er Nína
Sæmundsson mynd-
höggvari, ein af fræg-
ustu dætrum íslands,
sem borið hefur hróður
fósturjarðarinnar víða
um heim.
Hún er brosmild og ljúf I
framkomu með einlæg, góðleg
augu. Það er eitthvað barnslega
saklaust I öllu hennar fasi,
skammt milli gleði og sorgar,
geðbrigðin snögg og óvænt.
Hún hefur dvalizt langdvölum
erlendis og hlotið margvíslegan
frama. Og nú býr hún ein I lltilli
risíbúð á Þórsgötu 21 og talar
mest við köttinn sinn.
Hálfunnin og fullgerð mál-
verk hanga á öllum veggjum
og standa í stöflum uppi við
stóla og borð. Höggmyndum er
hrúgað upp, hvar sem þær kom-
ast fyrir. Við gluggann standa
trönur með hálfunnu málverki,
á litlu borði við hliðina á þeim
er fullt af penslum og olíulita-
túbum. Andrúmsloftið er mjög
listrænt.
Tlna liggur malandi 1 stól.
Það er kötturinn, vingjarnleg,
flekkótt læða, sem fagnar gest-
um ekki slður hjartanlega en
húsmóðir hennar. Nína hleypur
fram f eldhús og bætir I könn- .
una. Hún er I flaksandi skyrtu
og slðbuxum, tággrönn eins og
ung stúlka og létt á fæti.
Allt hefur breytzt.
„Æ, þetta er bara allt drusl“,
segir hún með aðlaðandi út-
lenzkuhreim I röddinni. Hún
talar íslenzkuna reiprennandi
þrátt fyrir margra áratuga dvöl
erlendis, en orðavalið er stund-
um sérkennilegt. „Ég veit ekki,
hvað ég verð hér lengi, svo að
mér finnst ekki taka þvl að
koma mér betur fyrir. Ég á dót-
ið mitt úti um allt, sumt I Dan-
mörku og sumt I Hollywood og
sumt hér I Reykjavík".
„Hvað hefurðu verið lengi I
útlöndum?" Við urðum fljótt
dús; það er ómögulegt að þéra
Nínu til lengdar.
„Ég man það ekki — 30 eða
35 ár, held ég. Þetta hefur ver-
ið miklll flækingur á mér“.
„Er ekki skrítið að koma aft-
ur heim til íslands eftir svona
langan tíma?“
„Jú, allt hefur breytzt svo
óskaplega. Og svo hef ég sjálf
breytzt líka. Ég þekki fáa Is-
lendinga og hef ekki séð nema
lítið af landinu mfnu. Ég væri
oft einmana, ef ég hefði ekki
Tínu mína hjá mér. Það gerir
annars ekkert til, ef maður get-
ur bara unnið og unnið, en ég
hef ekkert vinnupláss, þar sem
ég get t. d. höggvið I stein“.
„Þú hlýtur að sakna þess
mikið“.
„Já, það geri ég“. Andlitið
verður allt ein sorgargrlma líkt
og á Utilli telpu, sem er að fá
skeifu. En jafnsnögglega birtir
yfir henni aftur. „En ég mála I
staðinn. Veiztu, að málverkin
mín þrjú á sýningu Myndlistar-
félagsins seldust öll strax
fyrsta daginn? Það yljaði mér
um hjartarætumar. Ég varð svo
mikið glöð. Og ég þurfti að fá
að vita, hverjir keyptu þau —
mér er ekki sama, hvert bömin
mín fara. Sigurliði — Silli &
Valdi — keypti stærstu mynd-
ina. Ég fór í dag niður í Silla