Alþýðublaðið - 12.05.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fyrst um sinn
verður lokað fyrir vatnsleiðslur bæjarins, nema í Skólavörðnboltínu,
innan Laugavegs og Þingholtsstrætis, frá klukkan 9—n á morgnana.
Reykjavík 12. mai 1921. — B»ja?v«kfMQ&Ingurínn.
Ms. Svanur
fer héðan á hvítasunnu-
dag lfls. maí ki. 10 síðd.
Kemur við i Skógarnesi, Búðum,
Stapa, Stykkishólmi, Skarðstöð,
Salthólmavík, Króksfirði, Fiatey,
Ennfremur á Sanði og Óiafsvik
ef fiutniagur verður þangað. —
Vörur afhendist í dag
eða fyrir hádegi á morgun.
Afgreiðslan.
Elðri maðnr, sem ekki
þolir erfiðisvinnu, óskar eftir ein
hverri léttri atvinnu, svo sem við
skriftir, innheimtu eða þvi um
Kkt. — Upplýsingar á afgr.
Bgg fást í verzlun Breiðablik.
Jakket og vesti, sem
nýtt til sýnis og sölu á afgr.
Verð 60 króaur.
vantar austur að Vattarnesi.
Góð kjör. Upplýsingar gefur
Eyþor Guðjónsson,
Hverfisg. 34. Bókbandsvinnustofan.
Hjólhestar
gljábrendir og nikkel-
húðaðir í
Fálkanum.
Alþbl. er blafi allrar alþýðu.
Roskinn kvennmaö-
UF óskast ná þegar til að sjá
um sængurkonu. — Upplýsingar
á Skóiavörðustig 41.
H. Th. Steinberg.
Gr 11 m xn i
á barnavagna íæst í
Fálkanum.
Kaupid
Alþýðublaðið!
Ritstjóri og ábyrgðarmaður :
Öiafur Friðrikssos.
PteaíBmiðjan Gutenberg,
jíask London'. Æflntýri.
„Hver er húsbóndi þinn?" spurði hann. „Hvi dírfist
þú að koma hingað, eftir að sólsett er orðið?"
„Boucher. Margir, margir menn frá Port Adams eru
komnir hingað."
Svertinginn tók bréfraiða undan belti sér og rétti
Sheldon. Hann gekk fljótt úr skugga um innihald hans.
„Það er frá Boucher", mælti hann. „Þeim sem fékk
stöðu Packards. Eg hefi sagt þér frá Packard, sem var
drepinn af bátshöfn sinni. Hann skrifar að Port Adams
illþýðið sé i herför — þeir eru fimmtíu í stórum eín-
trjáningum — og þeir hafa sest að skamt frá honum.
Þeir eru. strax búnir að slátra sex af svínum hans, og
svö er að sjá, sem þeir ætli að gera upphlaup. Og hann
óttast að þeir slái sér saman við þá fimtán, sem flúið
hafa frá Lunga."
„Og ef svo væri — ?“ spurði hún,
...Ja, þá yrði Billy Pape neyddur til þess, að útvega
sér annan ráðsmann 1 stað Bouchers. Pape á sem sé
þessa stöð. Bara að eg vissi, hvað eg á að gera, Eg
kæri mig ekki um að skilja þig eina eftir,"
„Taktu mig þá með þér."
Hann hristi höfuðið.
„Taktu þá mennina mlna með þér", réði hún honum
til. „Þeir eru ágætar skyttur, og þeir hræðast ekkert —
Utami er bara hræddur við drauga."
Nú var hringt með stóru klukkunni og fimmtíu svert-
ngjar báru hvalabátana niður á ströndina. Bátshafnirn-
ar fóru upp í, og Matauare og þrír aðrir tahitibúar sett-
ust aftur f hjá Sheldon, með skothylkjabelti spent ura
sig vopnaðir byssum. Sheldon stýrði.
„Bara að eg gæti farið Iíka", sagði Jóhanna, þegar
ýtt var frá landi.
Sheldon hiisti höfuðið.
„fig get gert eins mikíð gaga og karlmaður", fullyrti
kin.
„Já, en hér ert þú alveg óþörf', svaraði hann. „Setj-
um svo að Lunga-illþýðið kæmi hingað, þá getum við
átt á hættu að öll plantekran verði eyðilögð, ef við
værum bæði fjarverandi. Vertu sæl. Við komum heim
á morgun. Ferðin er aðeins tólf sjómílur."
Þegar Jóhanna hélt aftur heim varð hún að fara fram-
hjá mannahópnum, sem borið hafði bátana til strandar,
og sem láu nú á ströndinni og mösuðu um viðburði
dagsins. Þeir viku úr vegi fyrir henni, en þegar hún
var mitt á meðal þeirra, gat hún ekki varist þeirri
hugsun, hve vanmáttug hún 1 raun og veru var. Þeir
voru svo margir. Hvað var því til fyrirstöðu, að þeir
vörpuðu henni til jarðar, ef þá lysti? Þá datt henni t
hug, að hún þyrfti ekki annað en reka upp hljóð til
þess að Noa Noah og hinir sjómennirnir hennar kæmu
til hjálpar, og þeir voru f orustu á við tíu svertíngja.
Rétt 1 því að hún opnaði hliðið gekk piltur einn í veg
fyrir hana. Hún sá ekki hver það var, vegna myrk-
ursins.
„Hver er þar?" spurði hún snjalt. „Hver ert þúr“
„Eg er Aroa", sagði hann.
Hún mintist þess, að hann var annar pilturinn, sera
hún hafði hjúkrað á sjúkrahúsinu. Hinn hafði dáið.
„Eg gleypti öll meðulin, mikil meðöl," sagði Aroa.
„Og nú ertu frískur?" svaraði hún.
„Eg vil fá tóbak, mikið tóbak; eg vil íá baðmulh eg
vil fá hvalatennur; eg vil fá belti."
Hún horfði eggjandi á hann' og bjóst við því að sjá
bros, eða að minsta kosti glennur á andliti hans. En
andlitið var sviplaust. Þegar undan var tekið, að hann
hatði klút um lendar sér, spítur í eyrunum og hvítan
skeljakrans um hárið, var hann allsber. Það gljáði á
skrokk hans, sem nýbúð var að bera feiti á, og augun
glóðu í myrkrinu eins og villidýrsaugu, Allur hópurinn
stóð eins og steinveggur að bcki hans. Sumir dæstu, *n
aðrir horfðu á hana fullir hatri.