Vísir - 18.06.1963, Side 15

VÍSIR . Þriðjudagur 18, júní 1963,
□□□□□□□□□□□□□□□□□□nBBQocaiaD
/5

EROÖLE PATTí:
ÁSTARÆVINTV
í raum. Marcello var kunnugur
öllum, sem þarna voru nema tveim
ur. Duilio rétti Marcello hvíta
skyrtu, og vildi hann ekki við
henni taka, en Folster sem þegar
hafði fengið sósuslettu á sína, sagði
að það væri óhjákvæmilegt, vegna
sérrétta þeirra, sem á borð voru
bornir. Marello lét til leiðast og
settist og svo kynnti Folser hann
fyrir þeim tveimur, sem hann
þekkti ekki.
. — Firdus læknir, Curtatoni
. verkfærðingur.
—, Við þekkjumst þegar, sagði
hinn síðarnefndi brosandi, með
• kámugar kinnar.
Marcello virti hann nánara fyrir
sér. Hann hafði ekki þekkt hann
aftur í fyrstu — Curtatoni ■—
þann hinn sama sem hann hafði
' rekizt á hjá Önnu. Curtatoni
1 horfði á hann glærum augum um
i leið og hann nagaði kjötbein löðr-
; andi í sósu.
Fjórir mánuðir voru liðnir síðan
Anna hafði farið með flokki kvik
myndaleikara til Suður-Ameriku,
og hann hafði ekkert frétt af henni.
Það gátu liðið mörg ár þar til hún
| kæmi aftur. En hvað sem því leið
, leit hann svo á, að öllu væri lokið
þeirra milli. Hann var hættur að
, hugsa um það. En það vakti gaml
itV sársauVákenndar minniugar að
sjá Curtatoni, og hann farin enn
v til lftilsvirðingar þeirrar, sem hann
: hafði orðið að þola af völdum þessa
manns. Og hann minntist lýsingar
Önnu á því hvernig þessi maður
; átti til að hegða sér. Og hann
' minntist hvernig allt hafði verið
i umhorfs f herbergi Önnu, eftir að
> þesi maður hafði verið hjá henni
i — og hvernig hann hafði hraðað
> sér burt,
Marcello kvaldist af því að verða
. nú að sitja við sama borð og þessi
maður og við hlið hans, og öll sú
, niðurlæging sem hann hafði orðið
I að þola þrjár vikurnar, sem Anna
f ' dvaldist í Rómaborg, eftir játn-
i ingu sína, kvaldj hann nú meira
f en orð fá lýst. Það hafði legið á
• honum sem mara og létti ekki af
i honum fyrr en við brottför Önnu.
1 Og nú varð hann að þola þetta á
f ný, fannst honum.
’ Duilio lagði fyrir hann disk með
1 vænu uxarhryggsstykki og Mar-
cello greip hníf og gaffal, en de
i Ritis lögfræðingur kallaði til lians:
— Með fingrunum, með fingrun-
um> þér fáið ekki hið rétta bragð
annars.
— Ég kem fingrunum í það
seinna, sagði Marcello, en ég ætla
nú að byrja með hníf og gaffli.
Fassj hafði tekið smáhylki úr
vasa sínum og sýndi Frassinetti
skurðlækni:
— Ef ég gleypi innihaidið losna
ég við öll óþægindi, sem af ofáti
stafa, sagði hann, — ég fer aldrei
neitt án þess að hafa þau með
mér.
— Nú get ég ekki meir, sagði
dr. Firdus nokkpr, ég er farinn
að verða þreyttur á magaverk af
ofáti.
— Vitleysa, sagði Fassi, takið
eina af pillunum mínum.
— Þessi réttur er góður í mag-
ann, herrar mínir, sagði Duilio og
lagði á borðið stórt fat, — hann
er mjúkur sem smjör og léttur,
góður fyrir heilsuna. Og enn auð-
meltari ef dálítið vín er drukkið
með.
— Já, ég freistast sannarlega til
að reyna þetta, sagði Cenni greifi.
En svo neyti ég einskis í kvöld,
nema ég fæ rnér kaffisopa.
— Verið ósmeykir, læknir, kall-
aði Fassi og veifaði pilluhylkinu.
Curtatoni drakk hægt glas af
víni. Hann notaði tækifærið er
hiný-,. iiporg. ^em háværastir, til
þess áð hvísla að NÍarcello:
— Hvað er að frétta af henni
Önnu okkar? Er hún enn í Suður-
Ameríku.
— Það hef ég ekki hugmynd
um, svaraði Marcello og lét sem
þetta skipti hann engu.
— Hvílík stúlka, hélt Curtatoni
áfram, hvílíkt skap, — og falleg.
Sannarlegt augnayndi.
Marcello kinkaði lítið eitt kolli
svo sem til samþykkis.
— En, sagði Curtatoni, og lækk-
aði aftur röddina, maður verður
sannarlega að fara með gát, ætli
maður að halda heilsunni. Hún er
svo áköf. Eruð þér ekki á sama
máli? Það er vitanlega þessivsak-
leysisblær ,sem hefur heillað okk-
ur báða.
Curtatoni braut af bein og saug
og hélt svo áfram:
— Hún er regluleg „kynbomba"
— sköpuð til þess að sofa hjá.
Curtatoni virti fyrir sér andlits-
svip Marcello til þess að sjá hvern-
ig honum yrði við. Það sauð í
Marcello að þessi andstyggilegi
Curtatoni, með sóspslettur upp um
allt andlit, talaði við hann svo
kunnuglega, og ains cg hann væri
að reyr.a að stofna til nánari
kynna, en hann þorði ekki að and-
mæla, því að þá hefði hann kannski
qpinberað afbrýði sína, og vpfa-
laust uppskorið fyrirlitningu
Curtatoni. Hann lét sér því nægja
að kinka kalli, valdi sér þein og
fór að naga.
— Já, hún getur afgreitt tvo
eða þrjá á dag. Hvíiíkur líkami,
hvílíkt hörund. Og heiðarleg. Hún
hefur nautn af þessu iífi og játar
það. Hún talaði við mig um yður
—- og talaði vel um yður, því
megið þér trúa.
Ekki bætti það úr skák. Enda
þótt hann liti svo á, að Anna væri
nú horfin úr lífi hans, Voru ekki
gleymdar honpm þær tjlfinningar,.
sem hann hafði borið í brjósti til
hennar. Og honum var það kval-
ræði að trampað var á þessum
tilfinningum af þessum hrotta svo
gróflega, sem hafði enga hugmynd
um hvernig öllu hafðj verið varið
milli hans og Önnu.
Curtatoni hélt enn áfram í sama
dúr, en Fassi hafði gefið þeim
gætur og spurði nú:
— Um hvað eruð þjð að hvfsl-
ast á?
— Það er okkar mál, — sam-
eiginlegan kunningja.
— Stúlku, vitanlega.
Nú þoldi Marcelloo þetta ekki
Iengur og stökk á fætur. — Þið
verðið að hafa mig afsakaðan, eins
og hann allt í einu hefði munað
eitthvað, ég þarf að komast í síma.
Hann flýtti sér þangað sem sím-
inn var og af því, að hann hafði
ekkert ákveðið fyrirfram um hvert
hann skyldi hringja, hringdi hann
í fyrsta númerið sem kom fram í
huga hans — til stúlku að nafni
Marisa Odoni. Þetta var Kalabriu-
stúlka, sem hann hafði kynnzt fyr-
ir nokkrum vikum. Hún varð glöð
við, er hann hringdi.
— Minn er heiðurinn, sagði húri
í mildum ávítunartóii, — én ég
hef sannast að segja verið ,að bíða
eftir því alla vikuna, að þér hringd-
uð, þér voruð búnir að lofa því,
og ég var búinn að gefa upp alla
von.
Þau komu sér saman um að
hittast í kaffistofu í Trionfale-
hverfi .skammt frá, þar sem hún
bjó. Marcello fannst að hann yrði
að upplifa eitthvað til uppbótar
fyrir þá nýju niðurlægingu, sem
hann hafði orðið að þola.
Og nokkru síðar, þegar menn
enn sátu undir borðum yfir nög-
uðum beinum og tómum glösum,
kvaddi hann með þeim ummælum,
að hann hefði störfum að gegna.
Og um leið og hann fór sagði
Curtatoni:
— Ég vona að við hittumst aft-
ur. Við eigum svo margt sameigin-
legt.
Og hann hló kaldranalega.
Marcello lagði leið sína um hið
forna, þrönga Trasteverestræti.
Þetta var í lok maímánaðar. Mikl-
ar úrkomur höfðu gengið og enn
hafði rignt, enn voru allir gang-
stéttarsteinar votir og gljáandi, en
: nú var að stytta upp. Ef litið var
upp yfir húsaþökin, sá í bláan
himin og hvíta skýhnoðra á hraðri
ferð. <
Marcello gekk hratt. Það var
engu líkara en að hann vildi kom-
ast sem iengst burt frá veitinga-
stofunni á sem allra skemmstum
tíma. Hann hafði tajað um það við
Marjsu Odoni að hitta hana
klukkan fimm.
Kynni þeirra, hans og Marisu,
j voru tilviljunarkennd. Stúlkan
hafði komið í ritstjórnarskrifstofur
Samkundunnar með handrit að
sögu, sem hafði verið hafnað, enda
bar hún lítilli skáldlegri hugvits-
: semi vitni. Þetta var stúlka frá
! Suður-Ítalíu, mjög döggeyg, og
; talaði á þann hátt, að Marcello
j fannst það mjög aðlaðandi. Hún
| var tuttugu og tveggja ára gömul,
j Marcello hafði látið hana fá síma-
| númerjð sitt og hún hafði skommu
, sxðar hringt til hans og látið í
ljós ósk um að sjá eitthvað, sem
hann hafði skrifað.
Þau hittust í kaffistofu, það var
aðeins í byrjun sem þau minntust
lítils háttar á viðleitni Marisu til
þess að vinna sér fé og frama á
vettvangi ritlistarinnar. Þau sátu
úti í horni í matstofunni, þar sem
skugga bar á, og eitt sinn undir
viðræðu þeirra, hallaði hún höfði
að öxl hans, og honum fannst svo
góð angan af hári hennar, að hann
reyndi að kyssa hana. Hún vék
sér undan, en tók hönd hans og
lagði að kinn sinni. Marcello féll
vel hið ferska og sveitalega við
hana og hina suðrænu feimni henn-
ar. Hann var að vísu ekki alveg
gróinn sára þeirra, sem hann hafði
hlotið vegna Önnu ,en það var nú
ósköp gott að kynnast Marisu. Þau
fóru í gönuferðir saman eða í
kvikmvndahús. Stundum hjúfraði
hún sig upp að honum, en hún
vildi ekki levfa honum að kyssa
sig, Alltaf, ef hann reyndi það,
setti hún ofan í við hann, og srieri
sér ' kvo, undan eldrgy^. í frapaji.
,.Qs sýo var það kvöld eitf, er
þau voru á göngu meðfram ánni,
um það bil hálfum mánuði eftir
að þau kynntust, að hún loks Jof-
aði honum að kyssa sig. Og þétta
var langur og innilegur koss. Mar-
cello fannst einkennilegt, sætt
bragð í munninum, er hann hafði
kysst hana, bragð sem minnti hann
á bragðið af B-fjörefnispillunum,
sem hann tók inn við og við. En
Marisa hallaði sér fram á járn-
grindur við ána og huldi andljtið
í höndum sér. Þannig stóð hún
langa stund þögul og hreyfingar-
Iaus. Og Marceljo sRildist, að hún
taldi koss afar hátíðlega og mikil-
væga athöfn — allt of mikla —
hún Ieit bersýnilega svo á að hér
hefði verið innsiglað heit tveggja
elskertda. Og það var ekki laust
við að beyg setti að Marcello.
Eftir þetta gerbreyttist Marisa.
Hún var ásæknari, — hún var
sem knúin fram af heitri ást, sem
mundi vara fram á aldurtilastund.
Og þetta hafði óþægileg áhrif á
Marcello ■— Qlli honum eigi litlum
?
A
81
2
A
N
(Sá sem borðar með mér, má
ekki vera óvinur minn — gam-
alt máltæki). Þetta storkalæri
mun gefa þér aftur krafta þína.
ly'Únited Featurf SyndtcaU^ Inc.
Það mátti ekki miklu muna að
þú létir lífið. Hver ertu? Og
hvers vegna ertu hérna? Tarzan
reynir með vingjarnlegri þol-
inmæði að fá ókunna manninn
til þess að tala. Ito, afty.r á móti
er hinn herskáasti og segir; Ef
hann vill ekki tala, þá er hann
illur andi, svo að það er bezt
fyrir okkur að binda hann.
áhyggjum. Og hann fór að forðast
hana, en hún sótti því meir á.
Hún reyndi að ná í hann, fá hann
til að koma til sln, skrifaði hon-
um ástríðuþrungin bréf, örvænt-
andi um framtíð og hamingju
þeirra þeggja,' en loks sá hún sig
um hönd, róaðist' öll og sætti sig
við, að þau hittust og væru saman
sem góðir kunningjar aðeins, en
allt fór eins og að strjálast þeirra
milli. Hún skrifaði honum við og
við, en hún gætti þess ávallt, að
vara hann við að ieggja of djúpan
skilnirig í það, sem hún kynni að
Hargreiðslustofan
HATUNI 6, simi 15493.
Hárgreið. ‘ustofan
SÓIEY
Sólvallagötu 72,
Simi 14853.
Hái greiðslustofan
PIROLA
Grettisgötu 31, simi
14787.
Hárgreiðslustofa
ESTUR8ÆJAR
Grenime) 9. sími 19218.
Hárgreiðslusui,^
4USTUREÆJAR
(Marla Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 sfmi 14656
Nuddstofa á sama stað
Hárgreiðslu- og snyrtjstofa
STEINU OG DÓDG
Laugavegí 11, sími 24616.
Lokað um óákveðinn tíma
vegna brunans.
P E R IVl A, Garðsenda 21 sínn
33968 Hárgreiðslu- og snyrfistofa
Dömur, nárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætismee
in. Sími 11662.
Hárgreiðsluatofan

Háaleitisbraut 20 Sími 12614
Sniimiiiiiisir
fcr* 2S<