Vísir - 24.06.1963, Blaðsíða 4

V 1 S IR . Mánudagur 24. júní 1963
1
j
wÞað
„Fegurðarsamkeppnin á Langa-
sandi er sú stórkostlegasta Iand-
kynning, sem hægt er að í-
mynda sér“, segir frú Olive
Swanson og kveður fast að orð-
unum. „Ég vona, að íslending-
ar geri sér ljóst, hvílíkur heið-
ur þetta er fyrir stúlkurnar okk-
ar og Iandið. Og íslenzku stúlk-
umar hafa sannarlega orðið
landi sínu og þjóð til sóma —
þær em yndislegar og aðlaðandi
og koma prúðmannlega fram.
Enginn, sem sér þær, lætur sér
til hugar koma, að á íslandi
búi fmmstæðir skrælingjar!“
Frú Swanson eða frú Ólöf
Sveinsson, eins’ og hún heitir á
íslenzku, er fædd og uppalin í
Bandaríkjunum, en talar samt
ágætlega íslenzku og elskar
landið sitt af öllu hjarta. Og
„landið hennar“ er ísland. Hún
telur sig alltaf íslending, og hún
hefur brennandi áhuga á að
kynna öðrum þjóðum Island
sem sérstætt og fagurt menn-
ingarland.
Hún dvelst á íslandi um þess-
ar mundir í stuttri heimsókn og
átti sæti í dómnefndinni, sem
valdi fegurðardrottningu fyrir
þetta ár, en brátt mun hún aft-
ur halda til Bandaríkjanna. Og
eins og undanfarin ár mun hún
Frú Olive
Swanson segir
frá fegurðar-
samkeppninni
á Langasandi
er persónuleikinn.
sem máli skiptir“
verða Miss Iceland til aðstoðar
þá daga, sem keppnin fræga á
Langasandi stendur yfir.
„ípg verð að segja, að það er
munur að sjá fegurðarsam-
keppnina hér núna eða fyrir
nokkrum árum“, segir hún. „Þá
var þetta í Tívoli úti undir beru
lofti, og vesalings stúlkurnar
skulfu eins og hríslur af kulda.
Nú er það orðið reglulega flott.
Og fólkið skilur, að þetta er
allt annað en niðurlægjandi fyr-
ir ungar og faliegar stúlkur. Það
hefur mikið að segja fyrir land-
ið að eiga svona aðlaðandi full-
trúa, sem fara út um heiminn
og vekja athygli með fegurð
og fágaðri framkomu. Þú getur
bara ekki ímyndað þér, hvað
stúlkurnar okkar hafa gert mik-
ið fyrir landið sitt í fegurðar-
samkeppninni á Langasandi, All-
ir taka eftir þeim og fara að
spyrja um Island. I Bandaríkj-
unum vita menn yfirleitt afskap
lega lítið um Island og halda,
að hér búi Eskimóar. En þegar
þeir sjá elskulegar og vel
menntaðar stúlkur, sem koma
fallega fram og vekja athygli,
sjá þeir, að Islendingar hljóta að
vera menningarþjóð".
„Hvað hafa margar íslenzk-
ar stúlkur keppt á Langasandi?"
„Við skulum sjá — Gulla,
Bryndís, Sigríður Þorvaldsdótt-
ir, Sirrý Geirs, Sigrún Ragnars-
dóttir, María ... “ hún telur á
fingrunum. „Já, þær eru sex.
Og af þeim hafa tvær komizt
í aðalúrslit og tvær verið meðal
hinna fimmtán fegurstu. Það er
merkilegt af svona fámennri
þjóð. Þær hafa vissulega staðið
sig með ágætum. Og það er alls
ekki nóg, að stúlkan sé falleg,
heldur verður hún líka að koma
vel fram og hafa persónuleika.
Það er persónuleikinn, sem
máli skiptir. Auðvitað er nauð-
synlegt að hafa fagran líkama
og kunna að bera hann vel, en
það er ekki nægilegt. Almenn-
ingi finnst áríðandi, að stúikan
sé vel gefin og hafi góða mennt-
un. Þær eru spurðar ýmissa
spuminga og þurfa að halda
ræður og segja stuttlega frá
landi sínu og þjóð. Og:i þær
koitia fram i sjónvarpi og tala
við. blaðamenn og alla mögu-
lega, sem spyrja þær spjörun-
um úr um allt milli himins og
jarðar".
„TTvað stendur keppnin lengi
AJ- yfir?“
„Tíu daga alls, en fyrstu þrir
dagarnir fara að mestu leyti í
undirbúning. Ég vona, að allir
íslendingar trúi því, þegar ég
segi, að eftirlitið með stúlkun-
um sé afar strangt. Þær búa
tvær saman i herbergi og fá
aldrei að fara út án fylgdar.
Á hótelinu búa konur, sem sjá
um stúlkurnar frá morgni til
kvölds, annast allar þeirra þarf-
ir, túlka fyrir þær, ef nauðsyn-
legt er, og gæta þeirra dyggi-
lega. Hver þeirra hefur umsjón
með tveim stúlkum".
„Og þú ert ein þessara eftir-
litskvenna?"
„Já. Ég tek á móti Miss Ice-
land, þegar hún kemur út úr
flugvélinni, og úr því losnar
hún ekki við mig allan tímann,
sem keppnin stendur yfir, nema
rétt um blánóttina. Ég bý á
hótelinu þennan tíma og aðstoða
íslenzku fegurðardrottninguna
og einnig ameríska stúlku úr
einhverju fylki Bandaríkjanna".
„Hafa konurnar eftirlit með
stúlkum af sama þjóðerni ár eft-
ir ár?“
„Nei, ég held, að ég sé und-
antekning í því, vegna þess að
engin önnur talar íslenzku.
Venjulega fá eftirlitskonurnar
ýmist stúlkur af þessu eða hinu
þjóðerninu, en þó er séð um,
að þær kunni eitthvað í tungu-
málunum, sem stúlkurnar tala,
svo að þær geti túlkað, ef með
þarf. Sumar stúlkurnar kunna
lítið sem ekkert í ensku, og þá
er nauðsynlegt að geta hjálpað
þeim að gera sig skiijanlegar.
Það er ótrúlegt, hvað maður
Framh. á bls. 10
Thelma Ingvarsdóttir.
Frú Swanson.
HEIMILISTRYGGINGAR
BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS
LAUGAVEGI 105
SÍMI 24425