Vísir - 29.06.1963, Blaðsíða 4

V í S I R . Laugardagur 29. júní 1963.

,Það er róandi
/
að hleypa af“
Það færi víst hrollur' um
marga konuna, ef henni væri
sagt að taka sér byssu í hönd
og skjóta úr henni. Hvað ætti
hún svo sem að gera við byssu?
Byssur og önnur skotvopn
hafa hingað til þótt hæfa körlum
betur en konum, en nú á þess-
ari kvennaöld, þegar vart finnst
það starfssvið, sem konur hafa
ekki ruðzt inn á, er ekki annars
að vænta en konur gerist skytt-
ur, ef ekki í atvinnuskyni, þá í
tómstundum.
Ég rölti heim til einnar ungr-
ar Reykjavíkurhúsmóður nú um
daginn, en ég hafði frétt að hún
væri mikil skytta ,hefði m. a.
unnið til verðlauna í skotkeppni
hjá Skotfélagi Reykjavíkur,
fyrsta konan sem það gerir. Hún
heitir Edda Thorlacius, er lyfja-
fræðingur (exam pharm) að
menntun, gift Sigurði Isakssyni,
bifreiðaverkstæðiseiganda, vinn-
ur í apóteki síðari hluta dags, á
þrjú börn og fer einu sinni í
viku á skotæfingu.
Það má segja að skyttublóð
renni um æðar Eddu, því að afi
hennar var Erlendur á Látrum,
þekkt refa- og selaskytta og
langafi hennar var Ólafur Thorl-
acius í Duvansdal, einnig mikil
refaskytta, og gerði hann sér
það eitt sinn til gamans að
skjóta í netakúlur á franskri
duggu sem lá og ruggaði á Pat-
reksfirði.
Þegar ég fór að spyrja Eddu
hve lengi hún hefði iðkað þessa
íþrótt sagði hún:
— segir ung húsmóðir,
sem fer á skotæfingar í
frístundum s'mum
, ‘BE3CÍM„ £líu
„Ég get ekki sagt að ég hafi
hleypt af byssu fyrr en fyrir
fjórum árum, og þá var það
undir leiðsögn manns míns“.
,,Er hann kannski af skyttu-
ætt eins og þú?“
„Nei, það er hann ekki. En
hann er ættaður austan úr Hoit-
um í Rangárvallasýslu og þar er
mikið gæsaland. Þangað kom
alltaf mikið af sportveiðimönn-
um á haustin og hjá þeim kynnt-
ist hann skotíþróttinni. Síðan
hefur hann verið ólæknandi —
og þannig er ég orðin núna. Við
förum austur á haustin þegar
við getum, en því miður kemst
ég ekki eins oft og ég gjarnan
vildi, því að börnin binda mann
— og svo höfum við ekki nema
eina haglabyssu og þegar bæði
vilja skjóta í einu . . .“
„En þú færð tækifæri til að
skjóta hjá Skotfélaginu?"
„Já, við reynum að komast á
skotæfingar á Hálogalandi einu
sinhi í Viku. Það’ ‘eV' alvegadS:-!?';
samlegt — þú aettir endilögá d
að koma inneftir og reyna það.
..................................................................................................................... ■ ■ ■ ■
. ..
Þegar maður liggur þarna með
byssuna og miðar á markið
kemur einhver ró yfir mann og
maður-hvílist. Varla er mælt orð
af | ^áfti'iff si%' 'áð’ ekkert ‘ lií'jöð
heyrist nema lágur hvellurinn
úr byssunni. Þetta er alveg ó-
trúlega mikil hvíld“.
Edda fer nú að segja mér frá
skotæfingunum, hver sé munur-
inn á að skjóta úti og inni,
liggjandi og standandi og hve-
nær hver tegund af byssum sé
notuð. Hún sér að ég er ekki
alls staðar með á nótunum, svo
að hún segif:
„Bíddu við, ég skal ná í hýss-
urnar og sýna þér“.
Síðan kemur hún inn með tvo
heljarstóra riffla og haglabyssu
og tekur strax fram að þær
séu óhlaðnar -—- inn fyrir dyr
komi ekki hlaðin byssa.
„Með þessum stóra riffli
skýtur maður innanhúss", segir
Edda. „Hann dregur stytzt,
minnstum kúlum og er þyngst-
ur, líklega um 10 pund. Hann
er of þungur til að ég geti
standandi skotið með honum
af nákvæmni. Enda er ekki
mikið um það að æft sé stand-
andi innanhúss. Það er enginn
verul. leikinn í því nema hann
Valdimar, sem va.nn rrieð’mikl-”
um ýfirburðum í skotkeppninni.
— En sá riffill, sem ég hef
mesta ágirnd á er af Lion-gerð
og vegur 14 pund. Mér er sagt
að hann kosti jafn mörg þúsund
og pundin í honum eru mörg
svo að kaupin á honum verða
að bíða. Við erum nefnilega að
byggja, gerum ráð fyrir að
flytja inn f næsta mánuði“.
„Og þú vinnur úti?“
„Já, ég vinn í Laugavegsapó-
teki etfir hádegi til þess að
reyna að létta undir byggingar-
kostnaðinum. En ég hef stúlku
heima til að hugsa um börnin —
öðru vísi kæmist ég ekki að
heiman“.
„Hvernig er það í Skotfélag-
in, æfa þar margar konur?“
„Við erum fjórar sem mæt-
um á æfingar".
„Allar með eiginmönnunum?"
„Nei, bara tvær. Tvær eru ó-
giftar“.
„Og þið eruð þarna með karl-
Framh. af bls. 4
Þegar farið er fram úr
Þegar við vöknum á sólríkum
sumarmorgnum, eigum frí frá
vinnu og vitum að nú getum
við tekið lífinu með ró, er dálítið
freistandi að fara fram á nátt-
klæðum eða morgunsiopp, lesa
blöðin, drekka morgunkaffið og
„hafa það huggulegt“.
En séu náttfötin gömul og
snjáð og sloppurinn krumpaður,
getur orðið minna úr „hugguleg-
heitunum“ — þá erum við sár-
óánægðar með sjálfar okkur. En
séum við í falicgum náttkjól,
náttfötum eða morgunslopp
gegnir allt öðru máli, við eruni
hressar og hlökkum til að byrja
daginn.
Það er orðið nokkuð mikið úr
val af náttfötum ails konar í
verzlunum f Reykjavík og víða
er verðinu mjög í hóf stillt.
En ef okkur nú annaðhvort lízt
ekki á það sem á boðstólum er
eða viljum spara okkur nokkrar
krónur með því að kaupa efni
og sauma sjáifar eru ekki vand-
kvæði á því að fá snið.
í hillum bókabúðanna liggja
sniðblöð í stórum stíl og í flest-
um þeirra er að finna snið að
náttfötum, já, og í sumum eru
nær eingöngu náttföt.
Meðfylgjandi mynd er úr
einu blaðinu og gefur örlitla
hugmynd um þá fjöbreytni sem
er að finna.