Vísir - 13.06.1964, Blaðsíða 8

VlSIR . Laugardagur 13. júní 1964.

VISIR
»2®
Utgefandi: Blaðaútgáfan VISIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjórar: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Björgvin Guðmundsson
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 krónur á mánuði.
I lausasölu 5 kr. eint. — Slmi 11660 (5 linur)
Prentsmiðja Vísis — Edda h.f.
Er jboð ekki líkt þeim!
..........
|3egar samkomulagið milli vinnuveitenda og launþega : : ’
hafði verið undirritað, aðfaranótt hins 5. þ. m., sögðu p
forustumenn ríkisstjórnarinnar, verkalýðssamtakanna |
og atvinnurekenda nokkur orð. Voru þeir allir á einu » “ Þarna sérðu’ hann gæti vel skriðið innar-(Lj6sm- Vísis’ B G)
máli um það, að lausnin hefði „fengizt fyrir samhug gg a nv T t rpirnTA T
og góðvild allra, sem hér hafa átt hlut að máli“, eins l ; /tU í || ’ I B I 1
og forsætisráðherra komst að orði. ( ’ /1 Jk. 7 / \ _L 1 Vy v7 J—X XX t
Hannibal Valdimarsson þakkaði ráðherrunum, sem
þarna komu við sögu, „drengilega framkomu í samn- Blaðamaður og Ijósmyndari frá VISI
ingunum“, og virtust þau orð sögð af heilum hug.
>hætt er að fullyrða, að almenningur fagnaði sam- heimsóttu Laugardalinn, og hlustuðu á
romulaginu innilega, og þungu fargi var létt af mörg- f
im, sem óttazt höfðu nýjar vinnudeilur og atvinnu- barnanna á listaverkum þar
íissi um lengri eða skemmri tíma. ... t
° pi: Nu stendur Iistahátiðin sem
Blöð stjórnarandstöðunnar tóku samkomulaginu . hæst, og menn eru háieitir í
el, en gátu þó ekki stillt sig um að reka hornin dá- I hugsun °g verkum. Aiiir eru
L t með spekingssvip og kinka
iítið í ríkisstjórnma. T. d. kom Þjóðviljinn þá ennþá koiu við öiiu sem þeim er sagt.
?inu sinni með þann fáránlega uppspuna, að Bjarni Enginn er maður með má’nnum
^enediktsson forsætisraðherra hefði, þegar stjornm máiverk eru sýnd, ný íeikrit
;om til valda, viðhaft hrokafulí ummæli í þá átt, að eru leikin> og nv tónverk flutt>
^ Og það eru lika afhjupaðar
:ú skyldi ekkert samráð haft við launþega, heldur Jg styttur, sumar eftir mestu íista-
lundi stjórnin fara sínu fram, hvað sem þeir segðu. m®“ halfaruniMrn&ttog°horfa
etta hefur margsinnis verið hrakið og skorað á Þjóð- ir á máiverkin, situr með há-
iljann að benda á einhverja ræðu forsætisráðherra, ’ tiðiegum aivórusvip í íeikhús-
ar sem slík orð væri að finna, en auðvitað hefur blað- ^ hijómieikasöium, og starir stór-
ð ekki getað það. — Þetta þvaður dettur því dautt og e^á g^urna^Hópur^manna
ómerkt, enda munu fáir hafa tekið mark á því. hefur safnazt saman fyrir fram-
an styttuna Móður jörð eftir Ás
. . , , ,, . , ,,, 11 mund, sem stendur í skrúðgarð-
Timinn var ollu skemmtilegri í þetta sinn, þott || inum Laugardai. Móðir jörð
inn eigi ekki vanda til þess. Það kom sem sé upp úr II er fasurt Hstaverk enda & fóikið
, varla orð til að lýsa aðdáun
iurnum, þegar buið var að semja, að Framsokn hafði sinni.
illtaf verið friðarins engill og ekkert þráð heitar en - ó, guð, andvarpar einn.
;átt og samlyndi. Skiptir ekki máli í því sambandi, p annar.HVÍIÍkt ”symb61 stynur
>ótt flokksstjórnin léti móðuharðindaspámann sinn, f. : - óviðjafnaníegt, óviðjafn-
únn þingeyska, reyna að spilla fyrir samkomulagi, ! ^Xvo’ fara* þeirá ÞnðJ1
meðan Verið Var að Semja! Eftir standa tveir drengir, og
Það skiptir líklega heldur ekki máli, að liðsoddar ^"^Ægnega er hún með stór
i’ramsóknarflokksins höfðu öll árin, sem ríkisstjórnin brjóst.
þ pejr -fjjssa
hefur verið við völd, notað aðstöðu sína innan laun- Þeir ganga umhverfiS stytt-
þegasamtakanna til þess að ala á óraunhæfum kaup- una og skoða hana í krók og
kröfum og þar með magna dýrtíðina og verðbólguna. ^Kilppa henni og banka i
• - hana. Það heyrist tómahljóð.
— Stærri en okkar, samsinnir
hinn.
— Það er gott að það er sól,
annars myndi barninu verða
kalt.
— Heldurðu kannski að henni
yrði ekki líka kalt?
— Nei, hún er mamman.
— En á veturna?
— Þá skriður barnið bara
inn í fangið á henni.
hjá þeim, en þeir sinna okkur
ekki. Samt horfa þeir forvitnis-
lega á myndavélina.
— Halló, strákar!
- Halló!
— Hvor finnst ykkur fallegri?
Rafnar bendir hikiaust á
Móður jörð.
— Af hverju?
Þegar hann svarar, er hann
ekki að svara spurningunni,
heldur bara að fræða okkur.
— Það er barn þama. Það
er að sjúga brjóstið á konunni.
— Hafið þið skoðað margar
styttur?
- Já.
— Hver finnst ykkur falleg-
ust?
— Ein sem er niðri í bæ.
Þótt hér sé um alvörumál að ræða, er ekki hægt ||| _ Hún er svöng, segir annar.
annað en brosa að svona skrifum. Framsóknarflokk- u AndIit Þeirra eru aivarieg, og
unnn hefur morg undanfarin ar verið glgert viðrini í að gera sér grein fyrir hvað
islenzkum stjórnmálum, stefnulaus í öllu nema því, ' styttan sé að gera þarna, og
... hvað hún eigi að fyrirstilla, en
að reyna að vmna rikisstjornmm sem mest ogagn. Svo J| þag gengur háif iiia að komast
'ætur þessi flokkur aðalmálgagn sitt bera það á borð að niðurstöðu. Eiginiega finnst
Tir þjoðina, að allt, sem aunmzt hefur, se honum að n aiisber kona, en það hiýtur að
iakka — hann hafi neytt stjórnarflokkana til þess að I vera f ,as> fyrst fuiiorðna fóik-
J J - ið setti hana þarna. Hún er
-era það, sem vel er gert. Hitt hafi hann því miður ii kannski bara svona fátæk, og
!cki getað ráðið við, þrátt fyrir ótrauða baráttu fyrir á in8sgrðfuttærnar maður se
velferð lands og þjóðar. - Er þetta ekki líkt þeim! I ir annar. Ægiiega éru þær’stór-
y ar.
Rafnar (t. v.) og Jens.
— Nehei, það kemst ekki.
— Ovíst. Sjáðu bara.
Þeir klifra báðir upp á stytt-
una og annar skríður á milli
arma konunnar.
— Þadna sérðu.
- Já. Þögn. - Ég er feginn
að barninu verður ekki kalt.
Þeir haldast í hendur og rölta
burt.
í grasinu skammt frá liggja
tveir snáðar. Þeir heita Jens
og Rafnar. Þeir virða fyrir sér
Móður jörð, og líka styttuna
Systurnar, sem er einnig eftir
Ásmund. Við setjumst 1 grasið
— Hvað heitir hún?
Þeir líta hvor á annan, og
yppta öxlum.
— Vitum það.ekki.
Það eru börn allt I kringum
okkur. Sum sitja og borða
nestið sitt, önnur hendast um í
eltingaieik, og enn önnur henda
boltum á milli sín. Ef svo ber
lindir skýla þau sér skríkjandi
á bak við stytturnar, eða jafn-
vel klifra upp á þær. En stytt-
urnar eru þögular og amast
ekkert við þeim. Það fer vel á
með æskunni og listinni, hvað
sem ölium skilningi viðvfkur.
- ótj.
ea