Vísir - 24.06.1964, Blaðsíða 8

8
VISIR
Utgefandi: Blaðaútgáfan VISIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstóðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjórar: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Björgvin Guðmundsson
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstrœti .3
Askriftargjald er 80 krónur á mánuði.
I lausasölu 5 kr. eint. — Sími 11660 (5 llnur)
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Stefnulaus flokkur
f>AÐ gæti verið fróðlegt viðfangsefni fyrir óvilhallan
mann, sem hefði til þess góðan tíma, að rannsaka ná-
kvæmlega stjómmálasögu Framsóknarflokksins síð-
ustu 5 árin annars vegar og 5 næstu þar á undan hins
vegar. Bera svo saman stefnu og starfsemi flokksins
þessi tvö tímabil, orð helztu leiðtoganna og viðhorf
þeirra til þjóðmálanna eins og þau hafa birzt í blöðum
þeirra og ræðum.
Hætt er við að þar mundi margt reka sig á annars
horn. Hver er t. d. stefna flokksins í efnahagsmálun-
um nú? Allar líkur eru til, að óvilhallur maður mundi
komast að þeirri niðurstöðu að hún væri engin, en ef
eitthvað mætti ráða af ræðum og skrifum Framsóknar-
manna, sem stefna gæti talizt, þá færi hún í þveröf-
u ga átt við þær kenningar, sem forustumenn flokksins
noðuðu áður og fylgdu fast eftir þegar þeir vom í
ríkisstjórn. M. ö. o. það væri þá óábyrg hentistefna,
miðuð við það eitt, að gera sjómarflokkunum sem
erfiðast fyrir hverju sinni, án hliðsjónar af málefnum.
Ýmsum fomstumönnum Framsóknar er vel ljóst,
að flokksstjórnin er fyrir löngu komin út í hinar verstu
ágöngur í þessu efni. Þetta kom greinilega fram í Al-
þingiskosningunum síðustu. Á framboðsfundunum
•eyndu ræðumennirnir að koma sér hjá að tala um
ifnahagsmálin, eftir því sem þeir gátu, en í stað þess
var blásið upp alls konar blekkingum og óhróðri um
fomstumenn stjórnarflokkanna í sambandi við lausn
landhelgisdeilunnar og hugsanleg tengsl íslands við
Efnahagsbandalag Evrópu.
En þegar svo var að frambjóðendum Framsóknar
þrengt, að þeir komust ekki hjá að segja eitthvað um
efnahagsmálin, fóru þeir í kringum þau, eins og kött-
ur um heitan graut, þannig að aldrei var hægt að
botna í hvað þeir meintu eða vildu. Og þannig er þetta
enn. Það er enginn leið að finna nokkra heildarstefnu
hjá Framsóknarflokknum í efnahagsmálum. Þetta er
þveröfugt við það sem áður var — meðan flokkurinn
var í ríkisstjórn. Þá hafði hann oftast nokkuð skýra
stefnu, þótt umdeild væri og afleit að margra dómi,
enda varð þróun mála eftir því. En það er lágmarks-
krafa til flokks, sem teljast vill ábyrgur í stjómmálum,
að hann hafi stefnu og standi eða falli með henni. Séu
ýmsir háttsettir Framsóknarmenn, sem eiga að vera
öllum hnútum kunnugir í herbúðum sínum, spurðir að
því nú, hver stefna flokksins sé í efnahags- eða utan-
ríkismálum, yppta þeir öxlum og reyna að koma sér
hjá að svara! — Það er ofur eðlilegt. Þeir geta engu
svarað, því að flokkurinn er alveg stefnulaus. Hann
er andvígur viðreisninni, en veit ekkert hvað hann
vill í staðinn — nema að fá sjálfur völd.
V í SIR . Miðvlkudagur 24. júní 19?^.
'U
•§|J -M
mm ri
Pólyfónkórinn.
MUSICA NOVA
gíðustu hljómleikar Musica
Nova á þessu starfsári fóru
fram á Borginni fyrir skömmu.
Voru þeir tillag félagsskaparins
til svonefndrar Listahátíðar BÍL,
og voru eina samkoma þess
fyrirtækis, þar sem flutt voru
fslenzk tónverk eingöngu. Eins
og vænta mátti var þar margt
athyglisvert á ferðinni, og ýmis-
legt, , sem kom áheyrendum
skemmtilega á óvart. Til dæmis
munu ekki allir hafa búizt við,
að fslenzkt tónverk, sem samið
vár íöngu fýrir aldámót, væri
jafn áheyrilegt og vandlega sam-
ið og kom á daginn við flutn-
ing þess, sem þeir Ingvar Jðnas-
son, Einar Vigfússon og Þorkell
Sigurbjörnsson leystu prýðilega
af hendi. Verk þettá, trió fyrir
fiðlu, selló og pfanó eftir Svein-
björn Sveinbjörnsson, hefur ieg-
ið f handriti áratugum saman,
fyrst hjá erfingjum tónskáidsins
og sfðustu árin á Landsbóka-
safninu. Borið saman við fyrir-
myndir þess, Mendelsohn og
Schuman, er það auðvitað ekki
ýkja merkilegt og reyndar dá-
lftið klaufalegt á köflum, sér-
staklega f síðasta þættinum. En
sem ræktunartilraun fslenzks
landnema, I rfki tönlistarinnar
fyrir hartnær hundrað árum, er
það sannarlega vert nokkurrar
gaumgæfni. Væri fróðlegt að
gægjast frekar f kassana uppi
á safni við tækifæri.
Pólyfónkórinn, undir stjórn
Ingólfs Guðbrandssonar, söng
þá nokkur lög og raddsetningar
þjóðiaga eftir Gunnar Reyni
Sveinsson. Frumsömdu lögin eru
við enska texta, sem fjalla um
ýmsar aðkallandi gátur tilver-
unnar, og eru þau flest býsna
laglega samin. Gætir þó f þeim
nokkurs stílruglings, og einnig
eru ótímabærar endurtekningar
þar nokkuð til leiðinda. Hins
vegar virðist Gunnar eiga eitt-
hvert erindi, og kemur það von-
andi fram síðar. Söngur kórs-
ins var ekki jafnöruggur og
við mátti búast, og má það ef-
laust kenna ónógum undirbún-
ingi o. s. frv.
Páll Pampichler Pálsson er
mönnum allvel kunnur sem
hljómsveitarstjóri og ágætur
trompetleikari. Sem tónskáld
mun hann hins vegar ekki hafa
komið fram ýkja oft áður. en
tónverk hans, Hringspil fyrir
kiarinett, fagott, fiðlu og víóiu
var frumflutt á þessum hljóm-
leikum Musica Nova, og reyndar
samið sérstaklega fyrir þá.
Grundvallarhugmynd verksins
er eins konar rondóform, þar
sem tiltölulega frjáls upphafs-
kafli ér éndurtekinn á milli sem
nýir, strangari og fastar mótaðir
kaflar koma fram á sjónarsvið-
EFTIR
LEIF
ÞÓRARINSSOBl
ið. Frjálsi kaflinn, sem gefur
hverjum hljóðfæraleikara tæki-
færi til að Ieika sér nokkuð að
efninu og mætti nefnast skrifuð
improvisasjón, er á einhvern
hátt ekki sá burðarás verksins,
sem til er ætlazt af höfundar-
ins hálfu. Þrátt fyrir allflúraðan
rithátt eru mótívfskar hugmynd-
ir hans líklega einum of fábrotn-
ar og hver annarri líkar. Tengsl
hans við strangari hlutana
voru þá rofin með of löngum
þögnum, sem máske stöfuðu af
misskilningi hljóðfæraleikar-
anna, en hefðu ekki komið að
sök ef efni hans hefði verið rfk-
ara af spennu og átökum. Þrátt
fyrir þessa galla — sem eru per-
sónuleg uppfinning undirritaðs
og geta breytzt við aðra heyrn
— er Hringspii ekki aðeins á-
heyrilegt verk, heldur góð á-
bending um, að Páil er gæddur
talsverðum tónskáldshæfileik-
um. Sérstaklega er tilfinning
hans fyrir blæmöguleikum hljóð
færanna athyglisverð og vænleg
til árangurs. Þyrfti meira frá
honum að heyrast á þessutn
vettvangi og það fyrr en siðar.
rjpónverk Magnúsar Bl. Jóhanns
sonar, „Sonorities" fyrir pí-
anó, var þá frumflutt af Þor-
keli Sigurbjörnssyni. Ekki get-
ur það talizt veigamikil smíð
né merkileg, til þess er formið
of sundurlaust, og „tilraunirn-
ar“ með tónbreytingar þar af
leiðandi þreytandi og næsta ó-
skemmtilegar.
Lokaverk hljómleikanna var
síðan „Fönsun" fyrir tvær fiðl-
ur, klarinett, fagott og pfanó
eftir Atla Heimi Sveinsson. —
Vakti það talsyerðan úlfaþyt
meðal áheyrenda, sem ekki vissu
almennilega hvaðan á sig stóð
veðrið en töldu þó helzt, að
meiri háttar grín væri á ferðinni
sem og er ekki fjarri sanni.
Verk þetta er hins vegar ekki
þess eðlis, að frumflutningur
þess geti með nokkru móti
heppnazt að höfundinum fjar-
stöddum. Má þvl áætla, að fæst
af þeim fyrirburðum, sem þeir
Einar G. Sveinbjörnsson, Ingv-
ar Jónasson, Gunnar Egilsson,
Sigurður Markússon (þeir léku
einnig verk Páls) og Þorkell Sig-
urbjörnsson komu þarna á fram-
færi, hafi sneitt nærri upphaf-
legum hugmyndum Atla, hverjar
sem þær annars kunna að vera.
Ekki verður svo skilizt við
þessa blessuðu Listahátíð,
að ekki sé minnzt hljómleika
söngkonunnar Ruth Little, sem
Framh. á bls. 13